Vandaag 17 jaar geleden
1998-1999. Het meest memorabele seizoen uit mijn supportersloopbaan. Met mijn aanwezigheid bij de afsluitende competitiewedstrijd ben ik in de bewuste voetbaljaargang bij álle Bundesligaduels van Schalke 04 van de partij geweest. Alle 34 competitiewedstrijden! Zoiets verdient een schouderklopje. Ik doe het mezelf niet na. Zo’n prestatie lever ik nooit meer.
Voor de 34e speelronde even op en neer naar München geldt dan ook als een vanzelfsprekendheid. Selbstverständlich. Met De Kleef ga ik Löwen kijken in het Olympiastadion! ’s Ochtends in alle vroegte uit de veren. Pas rond middernacht terug in de Heimat. Binnen één etmaal meer dan 1500 kilometer rijden voor een wedstrijd om des keizers baard. Terwijl der Kaiser toch meer geassocieerd wordt met die andere club uit München. En een baard heeft hij bij mijn weten ook nooit gehad…
Het wordt me anders het wedstrijdje wel. In alle opzichten een stralende dag. Met négen doelpunten. Een korfbaluitslag. Hami Mandirali, misschien wel de allergrootste miskoop op de schier oneindige lijst miskopen die Schalke ooit gedaan heeft, scoort twee keer. Zo jaagt de voormalige koning van Trabzon een vrije trap van bijna 40 meter strak in het kruis. Het hele seizoen heeft hij het geprobeerd, van belachelijke afstanden de goal van de tegenstander onder vuur nemen. Op het allerlaatste moment lukt het ‘m zowaar. Toegegeven, het is een beauty. Een wereldgoal.
Met Orhan Delibas heb ik er ooit nog eens woorden over gehad. Dat ik waagde te beweren dat Hami er geen ene ruk van kon, daar was de beroemde bokser het niet mee eens. Om het grenzeloze opportunisme in de voetbalwereld in het algemeen en bij Schalke 04 in het bijzonder nog maar eens te benadrukken, leiden Hami’s doelpunten in München zowaar tot speculaties over een langer verblijf van de Turkse vedette in Gelsenkirchen. Hij is al op weg naar nooduitgang, maar na een heel seizoen vol afzwaaiers overweegt manager Assauer Hami alsnog voor de club te behouden. Gelukkig gaat het niet door. Hami keert terug naar Turkije. Het is een van de weinige keren dat het verstand uiteindelijk zegeviert bij Schalkes beleidsbepalers.
En dan te bedenken dat ik in het seizoen 1998-1999 álle wedstrijden van Hami in het eerbiedwaardige königsblaue shirt heb mogen aanschouwen! Is dat iets om trots op te zijn?
29 mei 1999 München 1860 – Schalke 04
I was there…