Wát een week! Van het kampioenschap van AGOVV en de promotie van Go Ahead Eagles gaat mijn oude voetbalhart opgewekter kloppen. En niet zo’n klein beetje ook. Het is maar voetbal, zal intellectueel Nederland ongetwijfeld zeggen over zoveel domheid. Maar als je ziet wat zoiets onbeduidends losmaakt, daar moet zelfs de grootste zuurpruim daar toch zeker alleen maar van kunnen genieten. Die ontlading. Die vreugde. En zelfs de tranen. Geweldig toch. Hartverwarmend.
AGOVV was drie jaar geleden bijna dood en begraven. Uitgerekend in het jaar waarin Apeldoorns meest succesvolle voetbalclub zijn eeuwfeest vierde, leek het doek definitief te vallen. Weinigen in Apeldorp gaven nog een stuiver voor het voortbestaan van de Blauwen. Na het faillissement van de betaalde tak dreigde de moedervereniging te worden meegesleurd in de afgrond. Dankzij de nimmer aflatende inzet van een handjevol getrouwen bestaat AGOVV nog steeds. Tegen alle stromen in hielden zij de vereniging overeind en mag er inmiddels weer met enig gerechtvaardigd optimisme vooruit worden gekeken naar de toekomst.
Het vorige week binnengehaalde kampioenschap is misschien wel het best denkbare levensteken dat er bestaat. Dat sommige Blauwenkonten het dinsdagavond na het verlossende fluitsignaal eventjes te kwaad kregen, valt gezien alle gebeurtenissen uit het recente verleden goed te verklaren. Mooi, zoveel betrokkenheid. Ware clubliefde bestaat nog altijd.
Ook de terugkeer van Go Ahead Eagles in de Eredivisie maakte het nodige los. Ik ben blij dat ik ook dat van nabij mee mocht maken. Donderdagavond eerst de 4-1 overwinning in de Adelaarshorst tegen De Graafschap, drie dagen later de bekroning voor De Koning en zijn onderdanen op de kolkende Vijverberg. Ik was eigenlijk helemaal niet van plan om zondag naar Doetinchem toe te gaan. In de nacht van zaterdag of zondag kwam ik alsnog in het bezit van een toegangskaartje. Aldus stond ik zondagochtend om elf uur al bij de hoofdingang van de Vijverberg te wachten op iemand die maandenlang heeft moeten ‘ontdemmeren’.
Dat De Graafschap de opgelopen achterstand uit de eerste wedstrijd ongedaan zou maken, was moeilijk voorstelbaar. Zo super zijn die boeren helemaal niet. Maar ja, ik heb in het verleden eerder meegemaakt hoe Go Ahead Eagles in Doetinchem genaaid werd. De Graafschaps kampioenswedstrijd van 2010. Wat dáár allemaal gebeurde, was een regelrechte schande. Wat die Yuri Rose die middag allemaal uithaalde… Het werd allemaal oogluikend toegestaan. Henk Kesler had de kampioensschaal immers al bij zich. En het kon die arme KNVB-baas natuurlijk niet aangedaan worden om nogmaals dat hele eind naar de Achterhoek te moeten rijden.
Het had zondag maar zo opnieuw kunnen gebeuren. Zeker in de eerste 40 minuten zal het meegereisde Eagles-legioen met samengeknepen billen hebben toegekeken. Na de gelijkmaker van De Kogel wist ik al dat het nooit meer mis kon gaan voor Go Ahead Eagles. De inzet van De Graafschap was bewonderenswaardig, de support van het thuispubliek tijdens de wedstrijd in één woord fantastisch. Erg veel kwaliteit staat er natuurlijk niet op het veld bij de Doetinchemmers. Dat zo’n ploeg op basis van veel passie rechtstreekse degradatie ontliep, zegt alles over het niveau van onze Eredivisie. Ze kunnen er vrij weinig van. Afgezien van keeper Jurjus is het nogal armoedig. Onbegrijpelijk dat good old Sjakie Swart zich onlangs zo moest opwinden over zulke blindgangers.
Jammer alleen dat een stelletje platgesnoven idioten het na afloop zo nodig moest verpesten. Omdat ik meteen na het laatste fluitsignaal het stadion verliet, kreeg ik pas naderhand mee hoe enkele Achterhoekse hooligans op het veld feestende spelers van Go Ahead Eagles aanvielen. Het verbaast me overigens niets dat dit gebeurde. Al in de tweede helft was sprake van een ’troepenverplaatsing’. Met tientallen tegelijk konden ze vanuit hun hoek op de lange zijde naast de Spinnekoptribune opstomen naar de andere kant van het stadion, naar de tribune waar ikzelf toevallig zat. Er werd de jochies met hun capuchonnetjes en zonnebrilletjes geen strobreed in de weg gelegd. Stewards lieten de meute begaan om van achter het door Eagles-keeper Theo Zwarthoed verdedigde doel ‘stemming te maken’. Want ja, op momenten dat ze op móéten treden, zie je die klojo’s met die gele hesjes nooit. Ernstige nalatigheid van De Graafschap. Werkelijk te amateuristisch voor woorden.
Tsja, en dat zulke knaapjes nadien over de boarding kletteren en het veld opgaan, daar kijkt niemand meer van op. Op de omheining hangen nota bene overal bordjes met het opschrift ‘Betreden zonder toestemming 1 jaar stadionverbod en geldboete € 1.000,-‘. En dan durft zo’n meneer van het dienstdoende beveiligingsbedrijf maandag in De Gelderlander zelfs doodleuk te beweren dat de security adequaat handelde. Foei toch. Het moet niet gekker worden. Huilebalk.
Nee, dan kan ik toch meer waardering opbrengen voor de vreugdetranen van de voorzitter van AGOVV na afloop van de gewonnen beslissingswedstrijd tegen DSV ‘61. Die waren tenminste oprecht en kwamen uit het diepste van zijn hart.
© RK
