Tussen Berg en Bos: extra bolletjes

By | 29 juli 2016

Ik vond het wel grappig dat enkele mensen mij er vorige week onafhankelijk van elkaar op attendeerden dat De Stentor sportmedewerkers zoekt. Dat ze aan mij denken, vind ik gezien mijn verleden (en heden) niet geheel onbegrijpelijk. Blijkbaar heb ik op de een of andere manier ergens indruk mee gemaakt. Kennelijk is het niet zo slecht wat ik doe of gedaan heb. Maar ja, wanneer je niet gewenst bent, heeft het weinig zin je ergens toe te verlagen. Een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen. Ik ook niet.

Een voetbaltrainer die ik enkele maanden geleden interviewde, zei het heel treffend: het gaat er niet om wat je kan, maar wie je kent. Een waarheid als een koe. Ik wil er nog wel een andere tegeltjeswijsheid tegenaan gooien: het is in onze kromme heilstaat niet belangrijk wie je bent, maar vooral wat je bent. Ja, wij leven in een raar land. Een omgekeerde wereld. Kwaliteiten doen er in Nederland niet toe. Middelmaat is de norm. Meelopers. Kruipers. En hun vriendjes en vriendinnetjes niet te vergeten, dát zijn de ergsten. Je ziet ze overal terug. Vandaar dat het er voor mij helaas nooit meer in zit om voor een paar tientjes loopjongen te mogen spelen voor de topverslaggevers van een kwaliteitskrant. Die kans heb ik naar het schijnt zelf verspeeld. Ik moet me op mijn vijftigste maar tevreden stellen met wat ik heb en vooral niet zeuren.

Mijn foto zal zodoende nimmer prijken tussen de portretten van al die topcolumnisten die ons dagelijks deelgenoot maken van hun hersenspinsels. Het zal de oplettende lezer zijn opgevallen. Sterker nog, er valt niet aan te komen bij de overdaad aan columns waar onze lokale editie van het AD de argeloze lezer mee overdondert. Moet dat nou zo nodig, de beeltenissen van al die stukjesschrijvers? Wat voegt het toe? De postbode of de slager valt zijn klanten toch ook niet lastig met ongecensureerd beeldmateriaal? Ik kan er niks aan doen, maar ik word er nou niet bepaald vrolijk van om tegen het schijnheilige smoelwerk aan te moeten kijken van een pseudo-intellectuele pillenslikker met een fetisj voor poesjes die al zijn hele carrière de kantjes eraf loopt. Om maar te zwijgen over de levenswijsheden waar deze ouwe Pokémon-jager zijn fans mee bestookt.

Wie de huidige tijdsgeest het meest belichaamt, is die juffrouw met die hoofddoek. Indrukwekkend hoe zij de mate van waarop zij wordt gediscrimineerd weet te exploiteren. Knap hoor. Als zo’n jongedame nou ook nog eens wat zinnigs te melden zou hebben… Al vond ik het zeker interessant hoe mevrouw Ajarai onlangs Jehova’s getuigen vergeleek met Salafisten. Of kan ik het misschien beter vermakelijk noemen? Wie zulke dwarsverbanden legt, moet zich toch wel hoog boven ons gewone aardse stervelingen verheven voelen. Van zoveel huis-, tuin- en keukenwijsheden kan iedere minder bedeelde en begaafde Nederlander ongelooflijk veel opsteken. De enige overeenkomst die ik kan bedenken is dat je de voordeur stevig gesloten houdt wanneer een lid van dit soort clubjes aanbelt.

Hoe deze week de Uddelse ijsverkoper Bob V. het moest ontgelden, kenmerkt de hedendaagse manier van journalistiek bedrijven. Eerst moet iemand op internet de verkooppraktijken van Bob’s IJs ter discussie stellen, vervolgens doet De Stentor er een schepje bovenop. Het geeft toch wel te denken dat verslaggevers van zó’n kwaliteitskrant zó slecht op de hoogte zijn van wat er binnen het verspreidingsgebied van hun eigen krant gebeurt. En over oplichters gesproken. Lijken Bob’s praktijken niet verdacht veel op die van een regionaal dagblad dat zijn lezers in Apeldoorn ongevraagd véél meer geeft dan waarom zij vragen? Een extra bolletje Kampen. Een extra bolletje Sallandse Heuvelrug. Een extra bolletje Putten. Een extra bolletje Noordoostpolder. En dat allemaal in de prijs doorberekenen.

Maar wat zal ik me druk maken. Binnenkort vliegen we toch allemaal de lucht in. De Stentor onthulde deze week immers dat er zoveel Duitse munitie uit de Tweede Oorlog in de bossen rondom ons dorp ligt opgeslagen, dat we ons letterlijk en figuurlijk in een mijnenveld bevinden. De explosieven liggen er al meer dan 70 jaar, maar het kan niet lang meer duren voordat ze ontploffen. Volgens dé nieuwsjager bij uitstek hebben we niet lang meer te leven. Wees dus gewaarschuwd!

Gelukkig telt elke gewaarschuwde Stentorlezer voor twee. Met het tweede bolletje gratis…

© RK

 

Een gedachte over “Tussen Berg en Bos: extra bolletjes

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *