Fan Card van de K. St.-Truidense V.V. bewijst z’n nut

By | 30 november 2016

Vandaag 13 jaar geleden

Om het aanhoudende voetbalgeweld in hun land te beteugelen voeren onze zuiderburen in 1999 de Football Fan Card in. Meer dan één Heizeldrama willen de Belgische autoriteiten niet op hun geweten hebben. Vandaar dat er eerst een voetbalwet komt die bezoekers van voetbalwedstrijden ernstig in hun bewegingsvrijheid beperkt. Als volgende restrictieve maatregel volgt de introductie van de Fan Card. Alleen met zo’n clubgebonden stukje plastic krijgt iemand toegang tot de stadions van de hoogste speelklasse. Over paranoia gesproken.

Omdat ik niet alleen met zekere regelmaat de oostgrens oversteek om voetbalwedstrijden te bekijken maar ook af en toe de zuidgrens, besluit ik van pure ellende ook maar tot de aanschaf van zo’n pasje over te gaan. Altijd wel handig om te bezitten.

Bij toeval raak ik een keer verzeild in de buurt van Sint-Truiden, een veertigtal kilometers ten oosten van Maastricht, minder dan twintig kilometer onder Hasselt. Aangezien ik toch in de buurt ben, rijd ik meteen door naar het secretariaat van de plaatselijke KVV. Waarom uitgerekend Sint-Truiden weet ik niet meer. Of en hoeveel ik voor de Fan Card moet betalen, kan ik me evenmin herinneren. Zo ja, dan zijn het in elk geval geen schokkende bedragen geweest. Hoe dan ook, mijn uitstapje naar Belgisch Limburg brengt me wel mooi in het bezit van zo’n noodzakelijk ‘stukje kwaad’.

Enfin, ik sta dan wel onder nummer 15012950 bij Belgische voetbalbond (en wie weet bij welke instanties nog meer… ) geregistreerd als Fan Card-houder van de K. St.-Truidense V.V., tot het bijwonen van een wedstrijd op Stayen komt het pas aanzienlijk later. Vandaag op de dag af dertien jaar geleden is het zover. Een kilometertje of 220 rijden vanaf Apeldoorn. Op een sombere zondag in november. Cercle Brugge is die middag de tegenstander van de Kanaries.

De kanariekooi aan de Tiensesteenweg draagt de bijnaam de Hel van Stayen. Een aandenken aan de roemruchte jaren ’60. Onder leiding van trainer Raymond Goethals ontpopt STVV zich in die periode tot reuzendoder. Elke topploeg komt met knikkende knieën naar Limburg. Veertig jaar later zit de stemming er nog altijd uitstekend in. Het is er knus. Gemoedelijk. De lange rijen wachtenden voor de biertap verraden veel over de volksaard.

Als Fan Card-houder kost het me geen enkele moeite een toegangskaartje te bemachtigen. Wel schrijft men bij de kassa met pen mijn naam op het entreebewijs. Het nut van deze administratieve handeling is mij niet geheel duidelijk. Het blijven Belgen, hè. Ondoorgrondelijk.

De wedstrijd is er eentje om gauw te vergeten. Het eindigt zoals het begint. Een bloedeloze 0-0. Maar samen met enkele duizenden mede Fan Card-houders geniet ik wel mooi het voorrecht getuige te zijn geweest van dit fantastische treurspel. Niet-Fan Card-houders kunnen mooi fluiten naar zo’n privilege. Lang leve de Fan Card!

30 november 2003 K Sint-Truiden VV – Cercle Brugge

I was there…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *