Maandelijkse archieven: november 2016

Wervelende voetbalshow van csv Apeldoorn

Door een afgetekende overwinning op SDVB is csv Apeldoorn gestegen naar de tweede plaats in de Hoofdklasse B. Na een wervelende voetbalshow mochten de bezoekers uit Barneveld de handen dichtknijpen dat de afstraffing tot slechts 4-0 beperkt bleef.

De thuisclub ving het gemis van basiskrachten Maarten Boeve en Jesse Hertgers relatief eenvoudig op. De hulpeloze Barneveldse verdedigers kregen geen moment vat op de beweeglijke Apeloornse aanvallers. Het enige verwijt dat trainer Peter Boeve zijn spelers naderhand kon maken, was dat ze iets te slordig met de vele kansen omsprongen. De 1-0 bij rust deed geen recht aan het overwicht van de roodgelen. Frank Boers was de maker van het enige doelpunt in de eerste 45 minuten.

De door voormalig AGOVV-trainer Hans van Arum gecoachte gasten mochten hun hoop op een positief resultaat in de tweede helft gauw begraven. Dankzij de treffers Richard van Schooten (twee goals) en Sander Krijns raakten de Barnevelders definitief van de leg.

 

SSV Ulm uit: 630 kilometer door winters Duitsland

Vandaag 17 jaar geleden

SSV Ulm is een eendagsvlieg in de Bundesliga. De voetballers van de Schwimm- und Sportverein spartelen in het seizoen 1999-2000 één seizoen rond in de Bundesliga. Daarin houden ze het hoofd niet boven water.

Rond de millenniumwisseling mis ik zelden een competitiewedstrijd van Schalke 04. Ulm-uit is vanaf Apeldoorn dan wel een eindje rijden, het weerhoudt De Kleef en mij er niet van op een koude vrijdagavond ‘eventjes’ in Baden-Württemberg 90 minuten voetbal te gaan kijken… Ulm ligt tussen Stuttgart en München. Ruim 630 kilometer van huis. Daar malen we destijds niet om, zo gek zijn we wel. En na afloop meteen weer terug…

Hoe verder we van huis komen, hoe meer winters het landschap wordt. De laatste tientallen kilometers ploeteren we door besneeuwd terrein. Onze angst dat das Spiel bij aankomst witterungsbedingt abgesagt wird, blijkt gelukkig ongegrond. We hebben na aankomst zelfs ruimschoots de tijd om ons op de kerstmarkt in de fraaie binnenstad onder te dompelen in winterse sferen.

De markt is smaakvoller dan de hoofdmaaltijd. Aan de wedstrijd in het kille Donaustadion, bewaar ik weinig feestelijke herinneringen. Schön und blau is het niet bepaald. Pas een kwartier voor tijd gleicht Ebbe Sand aus. Het is zijn tweede van de avond. Met een eigen doelpunt heeft Schalke’s Deense goleador de thuisploeg op slag van rust op voorsprong gebracht.

De reist terug neemt zoveel tijd in beslag dat de koude voeten en het rotgevoel van de wedstrijd vanzelf verdwijnen. We sneeuwen niet onder. In de vroege zaterdagochtend kruip ik lekker onder de warme dekens. Ja, je moet er wat over hebben om je favoriete club achterna te reizen.

26 november 1999 SSV Ulm 1846 – Schalke 04

I was there…

 

Go Ahead Eagles lijdt kostbare nederlaag

Van koploper Feyenoord winnen is prachtig. Verliezen van directe concurrenten komt daarentegen dubbel zo hard aan. Het overkwam Go Ahead Eagles vrijdagavond. In de eigen Adelaarshorst verloren de Deventenaren de wedstrijd die absoluut gewonnen moest worden tegen Willem II met 0-1.

De 9.397 toeschouwers zagen hoe twee minuten na rust de beslissing viel. Kalt erwischt worden noemen ze zoiets in Duitsland. Jari Schuurman werkte de bal in twee instanties achter Theo Zwarthoed. De Go Ahead Eagles-keeper mocht zich de tegengoal aanrekenen. Zwarthoed hield de eerste inzet niet klemvast waarna het voor de Feyenoord-huurling op deze koude vrijdagavond een koud kunstje was om de herkansing te verzilveren.

Go Ahead Eagles zette alles op alles om gelijk te maken. Coach Hans de Koning bracht met Leon de Kogel, Sam Hendriks en Kenny Teijsse zwaar geschut binnen de lijnen. Veel verschil maakte het niet. Voor de goal van Lamprou bleef de thuisploeg tot het einde toe machteloos.

 

Foto’s Eva Carneiro als enige mooie herinnering

Vandaag 2 jaar geleden

Van de 545 wedstrijden waarin ik Schalke 04 live heb mogen aanschouwen, is de afstraffing twee jaar geleden in het Champions League-duel tegen Chelsea misschien wel de meest pijnlijke geweest. Het verkloten van de kansen op de Duitse landstitel in 2001 en 2007 deed nóg meer pijn, maar dat betrof in beide gevallen optelsommen van een heel seizoen. Seizoenen vól spektakel en gedenkwaardige wedstrijden.

Ik heb Schalke echter nooit zo vernederd zien worden als bij dat Champions League-treffen op 25 november 2014. En dan nog wel in eigen stadion! Voor eigen publiek! Een jaar eerder is het al vrij kansloos 0-3 geworden tegen Chelsea. Ditmaal is het een graadje erger.

Na de 1-1 twee maanden eerder op Stamford Bridge 1-1 dicht je Schalke vooraf in een uitverkochte Arena wel een kleine kans toe. Maar, nee hoor. Het lijkt helemaal nergens op. Open huis achterin. Chelsea loopt er doorheen alsof het niks is. Met Jan Kirchhoff als tragische hoofdrolspeler. Man, man, wat speelt die gozer dramatisch. Je leest weleens van die verhalen over matchfixing. Afgaande op die eerste 45 minuten, zou het mij niks verbazen als Abramovich het vakantiegeld van de lange centrale verdediger met een paar roebels heeft aangevuld… Enige positieve is dat de schade halverwege slechts 0-3 bedraagt.

In de rust praat ik even bij met Marco. Stoom afblazen. De materiaalman is aanwezig met de hele selectie van Vitesse. Zeg maar Chelsea 3. Een bedrijfsuitje. Alsof ik me gedurende die eerste 45 minuten al niet genoeg heb zitten ergeren, wrijft Peter Bosz, een andere oude bekende uit Apeldoorn, nog wat extra zout in de wonde. Vitesse’s toenmalige trainer gaat uitgebreid staan analyseren wat er naar zijn deskundige mening misgaat aan Schalke-kant. Ik stel hem voor om Kirchhoff mee te nemen naar Arnhem. Helaas geeft Peter geen gehoor aan mijn verzoek. Ik vind het trouwens nog altijd knap hoe Vitesse dat teamuitje destijds buiten de media heeft weten te houden.

Kirchhof blijft in de tweede helft in de kleedkamer achter. Chelsea neemt wat gas terug, scoort desondanks nog twee keer. 0-5! Wát een blamage! De foto’s van Eva Carneiro vormen zodoende de enige mooie herinnering aan een avond om gauw te vergeten. Een schrale troost.

25 november 2014 Schalke 04 – Chelsea

I was there…

Penetrante pislucht bij de kaartprijs inbegrepen

Vandaag 24 jaar geleden

Europa Cup-avonden in het Olympisch stadion van Amsterdam. De hedendaagse generatie voetballiefhebbers kan zich er waarschijnlijk geen voorstelling van maken. Instortingsgevaar en een penetrante pislucht zaten standaard bij de prijs inbegrepen. Maar ondanks een totaal gebrek aan comfort had het toch wel wat. Niet te vergelijken in elk geval met de avondjes uit in die evenementenhal waar Ajax vandaag de dag resideert.

In het seizoen 1992-1993 stuit de titelverdediger uit Amsterdam in de derde ronde van de UEFA Cup op 1.FC Kaiserslautern. Een geduchte opponent. Die roten Teufel vom Betzenberg. Nederland – Duitsland. Altijd smeuïg. Altijd beladen. Als ik me goed kan herinneren, ben ik nog speciaal naar Amsterdam geweest om in de voorverkoop een kaartje te bemachtigen. Bij een sigarenmagazijn ergens tegenover de Olympische betonbak. Een onoverdekte zitplaats voor 45 gulden. Behoorlijk aan de prijs voor het begin van de jaren ’90. Omgerekend zo’n 20 eurie.

Het stadion zit desalniettemin goed vol. Meer dan 45.000 man. Dat de wedstrijd op een dinsdagavond plaatsvindt, is vrij uitzonderlijk. De woensdag geldt in die tijd, waar tv-zenders nog niet de speeldagen en aanvangstijden bepalen, als vaste Europa Cup-avond.

Het maakt Ajax weinig uit. Met een 2-0 overwinning verschaft het zich een prima uitgangspositie voor de return twee weken later op de gevreesde Betzenberg.

24 november 1992 Ajax – 1.FC Kaiserslautern

I was there…

 

Parkeerwachter in de war van Nederlands kenteken

Vandaag 11 jaar geleden

Als Nederlander gun ik Nederlandse clubs vanzelfsprekend alle successen van de wereld in Europees verband. Hoe vaker ze winnen, hoe mooier. Met één uitzondering: wanneer de Nederlandse vertegenwoordiger ‘mijn’ Schalke 04 als tegenstander treft.

Ik heb het al een aantal keren meegemaakt. Met Roda JC, Feyenoord en FC Twente als opponent. En in het seizoen 2005-2006 PSV. In de groepsfase van de Champions League.

Problemen leveren zulke wedstrijden doorgaans niet op, al moet je in de Kuip niet té opzichtig juichen wanneer Schalke scoort… Om bij een CL-duel tussen Schalke en PSV het parkeerterrein op te rijden met een auto met een Nederlands kenteken, kan bij menig Duits parkeerwachter eveneens tot misverstanden en onbegrip leiden.

Het Duits-Nederlandse onderonsje is de 106e wedstrijd die ik sinds de opening van de Arena auf Schalke in 2001 bezoek. Ik wil daarom bij aankomst in Gelsenkirchen doen wat ik altijd doe: parkeren op parkeerveld B. Nooit eerder wordt mij daarbij een strobreed in de weg gelegd. Op deze avond wel. Ik mag niet doorrijden van zo’n minkukel die de aan- en afvoer van de toeschouwers in goede banen moet leiden.

Omdat ik Nederlander ben, verordent het heerschap mij mijn auto op het parkeergedeelte neer te zetten dat op deze avond gereserveerd is voor de aanhang uit Eindhoven en omstreken. Hoe dom kunnen mensen zijn? Die knapen worden duidelijk niet geselecteerd op het gebruik van werkende hersencellen. Zelfs als ik hem mijn seizoenkaart en mijn blauwwitte sjaal laat zien, wil het niet tot de mafketel doordringen dat ik supporter van Schalke ben. Pas als een met iets meer verstand gezegende collega zich ermee bemoeit, mag ik verder rijden en parkeren waar ik elke thuiswedstrijd parkeer.

De wedstrijd verloopt heel wat minder problematisch. Door drie doelpunten van Levan Kobiashvili (twee penalty’s!) wint S04 betrekkelijk eenvoudig met 3-0. Bij het verlaten van de parkeerplaats heb ik vrije doortocht. Er staan gelukkig geen verminderd toerekeningsvatbare figuren met gekleurde jassen meer in de weg.

23 november 2005 Schalke 04 – PSV

I was there…