2017

By | 31 december 2016

Onlangs in Portugal was ik getuige van een, zo mag ik wel zeggen, nogal schrijnend voorval. Op de trap van een metrostation in Lissabon zag ik hoe iemand een brandende peuk op de grond gooide. Een aanwezige bedelaar bedacht zich geen moment. Hij dook er bovenop om zich het afval toe te eigenen. Ja, ja, Europa zorgt goed voor z’n eigen burgers. Regeringen besteden miljarden aan rode lopers en het importeren van onverdraagzaamheid, maar steeds meer mensen die het zonder hulp niet rooien slapen noodgedwongen onder stukken karton op straat. Zij vinden al een spaarzaam moment van geluk wanneer ze een paar trekjes kunnen nemen van een door een ander weggegooide sigaret. Diepdroevig.

De zegeningen van ons Europese paradijs komen steeds meer aan de oppervlakte. Volgens de partij Voor Volksverlakkerij en Diefstal gaat het in Nederland juist steeds beter. Ook die krant die ik dagelijks in de brievenbus krijg blijft bij hoog en laag volhouden hoe goed onze grote leider Kim-Il Rutte het doet. De minachting voor de lezer druipt er vanaf. Ja, hoe standvastig en succesvol onze goedlachse gebrilde tijger de problemen van ons land te lijf gaat, merkt iedereen. Toppie. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar telkens wanneer ik die altijd zo bevlogen jongeheer Rutte het woord ‘eerlijk’ in de mond hoor nemen, heb ik wel weer even een teiltje nodig. Hij lacht iedereen uit, steekt al veel te lang de draak met het Nederlandse volk.

Eerlijk gezegd merk ik weinig van het rooskleurige beeld dat ons wordt voorgehouden. Kijk ik naar wat ik heb verdiend, nee, dan houdt het niet bepaald over. Het afgelopen jaar heb ik het moeten stellen met minder dan een derde van wat ik kreeg toen ik nog een ‘vaste’ baan had. Ondanks dat probeer je er het beste van te maken. Ik heb leuke dingen gedaan. Low-budget, dat wel. Maar wel grenzen overschreden. Mijn blikveld verruimt. In London, Dundee, Dublin, Belfast, Derry, Wenen, Bratislava, Trencin, Trnava, Malmö, Stockholm, Nice, Luxemburg, Porto, Lissabon. Eerder ging ik ’s winters vier weken naar Cuba om na een inspannend jaar de accu weer op te laden. Tegenwoordig moet ik me beperken tot vier dagen Portugal. De bikkelharde realiteit. Meer zit er helaas niet meer in.

Met mijn welgemeende dank aan onze volksvertegenwoordigers. Niemand moet het mij maar kwalijk nemen dat ik ietwat cynisch reageer. Maar ik zal niet de enige zijn bij wie de tranen in de broek springen van alle leugens, gebakken lucht en vette worsten die ons vanuit Den Haag en Brussel worden voorgehouden. Want ja, het gaat steeds beter, als ik die oprechte VVD in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen mag geloven. De tijd van loze beloftes breekt weer aan nu we met z’n allen naar de stembus mogen. Welke Nederlander twijfelt nou aan onze alom geliefde minister-president? Mister betrouwbaarheid zelve…

Natuurlijk mag ik niet klagen. Dat recht is in onze omgekeerde wereld voorbehouden aan anderen. In Rutte’s bananenrepubliek heb ik me maar aan te passen aan alles en iedereen. In maart mag ik wel m’n stem uitbrengen om legitimiteit te verlenen aan alle onoirbare parktijken van onze Haagse regenten. Daarna moet iedereen weer vier jaar lang z’n mond houden. Je mag tegenwoordig in Nederland immers niks meer zeggen. Democratie volgens het model Rutte. En dan vinden ze het in al hun hooghartigheid nog gek ook dat het vertrouwen van de massa in het politieke establishment steeds verder afbrokkelt. Ongelooflijk en ongehoord wat zulke schooiers zich allemaal kunnen veroorloven. Alles geldt maar als een vanzelfsprekendheid. Ze komen overal mee weg. Onze Mark voorop.

Lokaal is het al weinig beter gesteld. Toen ik vorig jaar meer dan drie maanden zonder inkomsten zat, had ik daarover een bijzonder verhelderend gesprek met een hoge pief bij de Gemeente Apeldoorn. De wethouder in kwestie voelde zich nota bene in zijn goede naam aangetast dat ik hem uitermate bedreven noemde in het recht praten van dingen die krom zijn. Maar verder een heel aardige man hoor. Heel begripvol. Alleen kon hij niets voor mij betekenen. Logisch, zulke mensen hebben andere prioriteiten. Wanneer je zo iemand dan nadien op straat tegenkomt, loopt hij je straal voorbij. Ziet hij je gewoon niet staan.

Het is geen wonder dat de mentaliteit in Nederland niet deugt. Of moet ik het vreemd vinden hoe hele bevolkingsgroepen elkaar in de haren vliegen? Die hele politieke maffia geeft nota bene zelf het slechte voorbeeld. Met onze grote vriend Rutte in pole position. Een meester in het tegen elkaar uitspelen van deze en gene. Niemand kan het beter dan onze verstokte vrijgezel. Misselijkmakend gewoon zo berekenend als die gladjanus huishoudt. Of komt het nou werkelijk alleen door toedoen van de wereldverbeteraars van de Partij van de Armoede dat hele volksstammen zoveel klagen? Wie is er nou eindverantwoordelijk? O nee, natuurlijk niet, dom om te denken dat onze geliefde premier ooit ergens verantwoording voor draagt.

Hoe luidt dat spreekwoord ook al weer zo mooi? Iets van slecht voorbeeld doet volgen? Zo is het toch? Het vooruitzicht om opnieuw vier jaar te worden blootgesteld aan de schijnheiligheid van het regime Rutte, stemt me nou niet bepaald vrolijk. Ik moet er niet aan denken. Helaas is het allemaal één pot nat. We mogen kiezen tussen het slechte en het kwade. Tussen dom of achterlijk. Tussen blind en nietsziend. Of tussen Sylvana en andere slavendrijvers. Mooie keuzemogelijkheden.

Gelukkig hoeft niemand niet meer zelf te denken. Dat wordt voor ons gedaan. Alles wordt voorgekauwd. In Den Haag. En vooral in Brussel. Eerdaags komt er ongetwijfeld een app voor. Wie het heel goed bekijkt, zal concluderen dat die sociale media juist behoorlijk a-sociaal zijn. Het gaat helemaal nergens over. Communiceren doen we nauwelijks meer. Ja, óver elkaar praten. Niét met elkaar! Elkaar beledigen. Elkaar zwartmaken. Elkaar bedreigen. We dreigen met z’n allen compleet door te slaan. Het wordt steeds gekker. Trouwens wel flink hoor om dat online te doen. Face to face, daar waagt de schreeuwende minderheid zich niet aan. Terwijl dat laatste toch veel ellende kan voorkomen. Schept een band. Bevordert het vertrouwen, kweekt onderling begrip en respect. Maar nee, hoor. Niks van dat alles.

Het is wel duidelijk hoezeer het Rutte en zijn hielenlikkers er aan gelegen is om de mensen dom te houden. Verdeeldheid zaaien. De Pechtolds, Wildersen en Kuzu’s die dit land teisteren, zijn al minstens even verachtelijk. Hoe deze volksmenners proberen te verbinden rukt verbondenheid juist steeds meer uit z’n verband. Zij laten de verzuiling van weleer herleven. Alleen worden de hokjes op de drempel van 2017 vooral ingekleurd op basis van etniciteit. Behoorlijk dubieus hoe allerlei lieden en splintergroepjes in een slachtofferrol kruipen om proberen te scoren. Om zieltjes te winnen. Om stemmen te winnen. Om te zwartepieten. Iedereen z’n eigen gelijk. Maar wee je gebeente, wanneer je er een andere mening op nahoudt, anders gekleurd bent of een andere religie aanhangt.

Eerlijk gezegd heb ik er weinig vertrouwen in dat er na maart verandering komt. Vooral goed blijven luisteren naar deze opruiers. Blind achter de heren blijven aanlopen. Des te groter de kans dat je vroeg of laat zelf ook gedwongen wordt om weggegooide sigarettenpeuken van straat op te rapen, zoals die bedelaar die ik laatst in Lissabon aan het ‘werk’ zag. Doe eens normaal. Probeer eens na te denken en je wat meer in te leven in de gedachten of gewoonten van een ander. Kleine moeite. Dan zou de wereld er al een stuk beter uitzien. Zet daarom in 2017 de oogkleppen af. Laat je niet langer een rad voor ogen draaien door mooipraters. Kijk verder dan je eigen neus lang is. Wees lief voor elkaar!

Ik verheug me op het nieuwe jaar. Ik kijk er vol spanning naar uit. Jullie ook? Maak er wat moois van met z’n allen. Wir schaffen das!

© RK

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *