Maandelijkse archieven: februari 2017

A trip down memory lane bij Gillingham FC

Vandaag 5 jaar geleden

Elke zaterdagavond zit ik rond de klok van half twaalf trouw voor de buis om me tijdens BBC’s Match of the Day te vergewissen van de verrichtingen van de clubs uit de Premier League. Als liefhebber blijf ik graag op de hoogte van wat er op de velden gebeurt. Ziggo laat z’n kijkers tegenwoordig ook bijna dagelijks live genieten van wedstrijden uit de hoogste Engelse voetbalafdeling. Wie wil, hoeft er niks meer van te missen.

Met ‘echt’ Engels voetbal heeft het allemaal weinig meer te maken. In het miljoenencircus van de Premier League draait alles alleen maar om de Ponden. Wil je nog een beetje de sfeer opsnuiven van the good old days, dan hebben big spenders als Manchester City of Chelsea de ware liefhebber weinig te bieden.

Persoonlijk duik ik daarom liever onder in the lower Leagues. In Gillingham, een treinreis van ruim drie kwartier vanaf London St. Pancras verwijderd, tref ik in 2012 nog het rauwe, authentieke waarmee je de op de ouderwetse Engelse leest geschoeide voetbalbeleving associeert. Ik weet niet hoe het er tegenwoordig aan toegaat in de bijna 100.000 inwoners tellende plaats in het graafschap Kent, vijf jaar geleden voldoet het helemaal aan de verwachtingen. Bij Gillingham FC maak ik een trip down memory lane. Een onbeduidend dinsdagavondpotje tegen Hereford United in de nPower League Two. Engels voetbal, zoals Engels voetbal behoort te zijn.

Een groezelige en griezelige stad. Een stadion dat van oudheid bijna instort. In een wijk met armetierige arbeidswoninkjes die niet onbewoonbaar verklaard zijn, maar onverklaarbaar bewoond. (Copyright René Kleverwal!) Rondom het in 1893 geopende Priestfield Stadium staat de tijd stil. De chips in de naburige cafetaria’s wordt weliswaar niet meer in krantenpapier ingepakt, de vettigheid druipt er vanaf als in de hoogtijdagen van het British Empire.

De GFC Gems, de officiële cheerleaders van The Gills, geven het een en ander toch een eigentijdse uitstraling. Alhoewel, al te veel om het lijf heeft het niet…

28 februari 2012 Gillingham

 

Duitse humor: in Wehen begonnen de weeën

Vandaag 8 jaar geleden

Zeg nooit dat Duitsers geen humor hebben. Het tegendeel is waar. SV Wehen Wiesbaden vormt het levende bewijs. De geboorteplek van jolijt en Gemütlichkeit!

De stad in Hessen huisvest niet alleen het Bundeskriminalamt, zeg maar de Duitse FBI. Ze heeft ook een eigen profvoetbalclub. Anno 2017 dobbert de SVW rond in de onderste regionen van de 3.Liga. Acht jaar geleden is de club zowaar actief op het één na hoogste niveau. Voorwaar geen misselijke prestatie.

Het is in alle opzichten lachen geblazen wanneer ik op een vrijdagavond met Tom de kraker tegen SC Freiburg bezoek. Alleen al de naam van het stadion werkt behoorlijk op de lachspieren: de Brita Arena! Maar goed, Duitsers geven voetbalvelden vandaag de dag al gauw de naam arena.

Het meest grappige tref ik voor aanvang van de wedstrijd aan in de fancaravan. Hoezo inventief met woorden? Mini-shirtjes met de opdruk Mit Wehen fing alles an. Nederlands vertaling: met weeën begon alles. Geweldig toch. Verzin het maar. Je moet er maar op komen.

Behalve dat het leuk verzonnen is, is er ook nog eens geen woord van gelogen.

27 februari 2009 Wiesbaden

Go Ahead Eagles mist afwerker tegen Vitesse

Go Ahead Eagles was zondagmiddag niet opgewassen tegen Vitesse. Op het loodzware veld van de Adelaarshorst gaven de Arnhemmers de thuisploeg een lesje in doelgerichtheid. Na 90 minuten stonden de cijfers 1-3 op het scorebord.

Go Ahead Eagles liet het in de eerste helft liggen. Dreiging was er volop. Het gevaar kwam met name vanaf de rechter flank. Jarchinio Antonia was de Arnhemse verdedigers daar meermaals te snel af. Het haperde andermaal aan de eindpass en de afwerking. Sam Hendriks, Elvis Manu en Antonia zelf wisten Eloy Room in de Vitesse-goal niet te passeren

De voorsprong voor Vitesse kwam letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen. Na bijna een half uur zeilde een hoge bal van Kevin Diks het strafschopgebied in. Fischer verloor het kopduel van Leerdam. De tussen Schenk en Ritzmaier instaande Van Wolfwinkel troefde beide Eagles-verdedigers af, bracht het speeltuig met zijn rechter voet onder controle en gaf Zwarthoed het nakijken.

Na zeven minuten in de tweede helft verdubbelde Navarone Foor de voorsprong voor de Gelderse gasten. De voormalige NEC’er mocht vanaf de rand van het strafschopgebied ongehinderd de hoek uitzoeken. Daarmee was de wedstrijd feitelijk gespeeld. Met de 0-3 in de 80e minuut als een misschien wel logisch vervolg. Een knappe individuele actie van Milot Rashica. Vitesse’s mooiste van de middag. Crowleys eretreffer betekende een beloning voor zijn sterke optreden. De Eagles-goal viel veel te laat om Vitesse nog verder in verlegenheid te brengen.

Dringen geblazen bij veertiende Elfstedentocht

Vandaag 31 jaar geleden

De Elfstedentocht van 1985 zie ik op tv. Wanneer it een jaar later opnieuw oan giet stap ik op de trein naar het noorden. Samen met Richard Ekelmans beland ik zo in Franeker en finishplaats Ljouwert. Het publiek staat rijen dik langs het ijs, het is dringen geblazen. Eén groot volksfeest. Een compleet gekkenhuis.

De Tocht der Tochten legt ook buiten Friesland het openbare leven volledig plat. Rayonhoofden, klunen, Bartlehiem, Elfstedenkruisjes, de Bonkevaart en Evert van Benthem verdringen al het wereldnieuws enkele dagen naar de achtergrond. Het lijkt wel of 31 jaar geleden half Nederland op die gedenkwaardige 26e februari op het station van Leeuwarden aankomt. Hoe dan ook geinig om een keer mee te maken.

Het is een heel andere tijd. Ongedwongener. Niet zo opgefokt als vandaag de dag. In 1986 wordt onze samenleving niet verscheurd door opruiers en volksmenners die zich een podium toe-eigenen om ongevraagd en ongewild hun selectieve verontwaardiging met anderen te delen.

Stel je voor dat er in 2017 onverhoopt een Elfstedentocht zou zijn geweest. Je moet toch niet denken aan al het gezanik dat dat teweeg zou brengen. Je moet rekening houden met lieden die aangifte gaan doen vanwege het geringe aantal deelnemers met een donkere huidskleur. Een ander zou pleiten voor minder Limburgers op de startlijst. Terwijl extreem gestoorde gevallen ongetwijfeld durven beweren dat de organisatie allochtone schaatsers expres een wak instuurt. Om nog maar te zwijgen van de 1000 euro die de grootste leugenaar van allemaal aan iedereen toezegt die de tocht voltooit.

Tsja, andere tijden, hè. Vroeger was inderdaad alles beter. Dat staat als een paal boven water.

26 februari 1986 Franeker

Coolen Alterno ziet achterstand verder groeien

De volleybalsters van Coolen Alterno kenden zaterdagavond een valse start aan de wedstrijdenreeks in de kampioenspoule. De Apeldoornsen gingen in eigen hal met 0-3 onderuit tegen Springendal-Set Up ’65, de nummer twee van de reguliere competitie.

In punten uitgedrukt was het verschil tussen beide ploegen miniem. Toch bleef de thuisploeg in elk speldeel aan de verkeerde kant van de score. Setstanden: 22-25, 24-26, 21-25.

In plaats van de achterstand in te lopen waarmee ze aan de kampioenspoule begonnen en de hoger geëindigde ploegen vanaf het eerste moment in de nek te hijgen, bedraagt de achterstand op Springendal-Set Up ’65 na één speeldag al zes punten. Het is weliswaar niet onmogelijk om die kloof in de resterende negen duels nog te dichten, de landskampioen van 2014 maakte het er voor zichzelf niet makkelijker op.

Woensdagavond mogen de Apeldoornse volleybalsters uit bij Flynth Flamingo’s Activia proberen de weg naar herstel in te slaan. Winnen is noodzakelijk. Een tweede nederlaag betekent dat Alterno’s rol in de kampioenspoule nagenoeg uitgespeeld zal zijn.