Maandelijkse archieven: maart 2017

Naar Alkmaar voor interview met Demy de Zeeuw

Vandaag 8 jaar geleden

Tussen 2008 en 2010 schrijf ik met zekere regelmaat artikelen voor de Eagleskrant. Ik interview in die periode de nodige voetballers van Go Ahead Eagles. Zowel spelers die op dat moment deel uitmaken van de selectie als ook oudgedienden. In maart 2009 schuif ik in Alkmaar aan bij Demy de Zeeuw .

Ik heb met hem afgesproken voor aanvang van de wedstrijd tussen AZ, waar de Apeldoorner dan onder contract staat, en Feyenoord. De Zeeuw mist de bewuste wedstrijd vanwege een schorsing, ikzelf ben in het bezit van een ticket. Zo kan ik dus mooi het een met het ander combineren.

Apeldoorns meest succesvolle voetballer aller tijden verwacht me een uur voor aanvang in het perscentrum van het DSB stadion. Vanwege een file bij Muiderberg dreig ik te laat te komen, maar met wat kunst en vliegwerk gaat het allemaal goed. Demy, met de Alkmaarders op weg naar de landstitel, vertelt vrijuit over Go Ahead Eagles, AZ en het Nederlands elftal. Op een toezegging in de toekomst ooit nog eens het shirt van Go Ahead Eagles aan te trekken, wil hij zich nochtans niet laten vastpinnen.

22 maart 2009 Alkmaar

 

Bayer vandaag – de kennis voor morgen

Vandaag 30 jaar geleden

Hoezeer de (voetbal)wereld de afgelopen drie decennia is veranderd zie je waarschijnlijk nergens beter dan in Leverkusen. Op de plek van de huidige compleet met hotel uitgeruste BayArena ziet het er in 1987 een stuk kaler uit. Tegenover het bescheiden hoofdtribunetje is de eerste eigentijdse tribune verrezen. Verder mist het Ulrich-Haberland-Stadion dertig jaar geleden elke vorm van allure die bij een ambitieuze profclub past.

Tussen Rijn en Ruhr biedt de wereld op weg naar de jaren negentig een behoorlijk grauwe aanblik. Wie per auto over de Gute Hoffnungsbrücke bij Oberhausen richting Duisburg-Düsseldorf-Köln rijdt, begeeft zich in die dagen nog door een decor van rokende en stinkende schoorstenen. Hoogovens en chemische installaties verpesten de lucht en het milieu. Een verre van gezonde omgeving.

Op de onoverdekte staantribune achter één van de doelen in het – dan nog – stadionnetje van Bayer 04 verwijzen alleen teksten op reclameborden naar de toekomst: Bayer heute – das Wissen für Morgen. Ofwel Bayer vandaag – de kennis voor morgen. Het heden bestaat dan bij de fabrieksclub uit XXL-manager Rainer Calmund die op de Geschäftsstelle ten overstaan van jan en alleman gretig een berg patat met curryworsten naar binnen werkt. Es war einmal.

De rivaliteit met de buren uit een nagelegen Domstad staat acht jaar na Bayers promotie naar de Bundesliga pas in de kinderschoenen. Vriendelijk gaat het er daarbij niet bepaald aan toe, ervaar ik voor aanvang van de derby tegen 1. FC Köln. Ik kan me nog helder voor de geest halen hoe twee groepen elkaar op een parkeerplaats met bierflessen bestoken. Waarschijnlijk geen heerlijk helder Heineken, maar wel ouderwetse flessen. Niet van kunststof maar van écht glas. Reken maar dat dat hard aankomt wanneer je er zo eentje vol op je bakkes krijgt…

Feitelijk is die niet al te beste verstandhouding met de Nachbarn is één van de weinige dingen die sinds 1987 onveranderd is gebleven in Leverkusen.

21 maart 1987 Leverkusen

Voetbalsfeer opsnuiven in het Almere van Engeland

Vandaag 7 jaar geleden

We mogen Milton Keynes gerust het Almere van Engeland noemen. Veel polders zijn er niet te vinden in Buckinghamshire, maar evenals z’n Nederlandse evenknie werd MK een halve eeuw geleden uit de klei getrokken. Gelegen tussen Londen en Birmingham biedt de nieuwe stad tegenwoordig onderdak aan meer dan 250.000 mensen. Met evenals in Almere ongetwijfeld veel import uit de grote steden.

Zelfs de plaatselijke profvoetbalclub hebben ze van elders gehaald. Milton Keynes Dons is een voortzetting van Wimbledon FC. Tot onvrede van de oorspronkelijke Dons-supporters, die hun club later opnieuw oprichtten, wordt het hele boeltje in 2004 vanuit zuidwest-Londen verhuisd naar het Engelse Almere. Na drie jaar gespeeld te hebben in het nationale hockeystadion nemen The Dons hun intrek in het fonkelnieuwe stadiumMK. Niet erg origineel, maar ja, zo’n nieuw stadion moet ook een naam hebben.

Voor de gezelligheid hoef je er niet naartoe te gaan, ervaar ik zeven jaar geleden tijdens mijn bezoek aan de wedstrijd MK Dons tegen Southampton in de Coca Cola League 1. Alles komt vrij kil over. Die moderne stadions lijken allemaal op elkaar. Qua comfort onderscheidt het MK stadion zich wel in positieve zin van de meeste andere football grounds. De toeschouwers zitten er perfect. De ruime stoelen zouden in een willekeurige bioscoop of schouwburg niet misstaan. Het Almeerse Yanmar stadion, het voormalige Mitshubishi Forklift stadion, kan er een voorbeeld aan nemen.

20 maart 2010 Milton Keynes

 

PEC drukt Go Ahead Eagles dieper in de zorgen

Go Ahead Eagles heeft de altijd beladen IJsselderby niet aangegrepen om z’n positie op de Eredivisieranglijst te verbeteren. Sterker nog: door de 1-3 zege in de Aderlaarshorst drukte PEC Zwolle de buren uit Deventer nóg dieper in de zorgen.

De thuisploeg kende een bliksemstart. Al in de derde minuut passeerde Pedro Chirivella Mickey van der Hart. Op aangeven van Elvis Manu – het enige goede wat de aanvaller deed in de 79 minuten die hij op het veld stond – werkte de Spanjaard de razendsnelle 1-0 binnen. De Adelaarshorst ontplofte. Die euforie hield slechts kort aan. Zo snel als het op voorsprong kwam, zo snel raakte Go Ahead Eagles de voorsprong ook al weer kwijt. In de vijfde minuut was Queensy Menig zowel Sander Fischer als keeper Theo Zwarthoed te snel af om de gelijkmaker binnen te schuiven.

Gaandeweg de tweede helft werden de bezoekers steeds dreigender. Zwarthoed wist inzetten van Mokthar (55.), Menig (62.) en Saymak (67.) onschadelijk te maken. Zeven minuten voor het einde moest de Volendamse sluitpost alsnog capituleren. Django Warmerdam kon onbelemmerd opkomen op de linker vleugel en plaatste de bal onhoudbaar langs Zwarthoed in de rechter benedenhoek. Toen Daniel Crowley vier minuten later na een hoekschop op Ryan Thomas botste, wees scheidsrechter Makkelie naar de stip. Bram van Polen benutte de strafschop en bepaalde de eindstand op 1-3.

Stand aan de staart van de Eredivisie na zondag: 15. Excelsior 27-24, 16. Roda JC 27-23, 17. ADO Den Haag 27-22, 18. Go Ahead Eagles 27-20.

Liefde voor Sunderland AFC op het lijf geschreven

Vandaag 12 jaar geleden

Twaalf jaar geleden vlieg ik met de harde kern van SV Orderbos naar Engeland om een weekendje voetballen te kijken. Voor de heren Dietrich en twee keer Hartgers gaat een compleet nieuwe wereld open.

Na aankomst op het vliegveld van Newcastle-upon-Tyne reizen we per trein verder naar Sunderland. Van de Tyne naar de Wear. De gelijknamige derby houdt de gemoederen in de bewuste regio in Noordoost-Engeland al sinds mensenheugenis bezig. Newcastle United versus Sunderland. Zwartwit tegen roodwit.

Over hoe heftig de rivaliteit tussen de Geordies en de Mackems kan zijn, krijgen we gedurende onze treinreis het nodige te horen. We raken aan de praat met een Sunderland-supporter uit de buurt van London. Veelvuldig reist hij vanuit de hoofdstad naar huis om zijn favoriete club live te aanschouwen, een reisje van al gauw zo’n 350 kilometer. Om op het treinstation in ‘vijandelijk gebied’ openlijk zijn roodwitte clubkleuren te showen, is vragen om moeilijkheden. Hij kijkt wel uit. Het is hem op station Newcastle al eens op een pak slag komen te staan, vertelt hij.

Hoe diep zijn liefde voor the Black Cats zit, toont hij na aankomst in Sunderland. Midden op straat gaan jas, trui en T-shirt uit en op zijn ontblote rug wordt het logo van Sunderland AFC zichtbaar. De hele achterkant van zijn bovenlichaam is ermee versierd. Dát zijn de echte supporters. Dat is van iets andere orde dan met een klomp of een bos wortels op je hoofd in een oranje overall de polonaise lopen op het dorpsplein in Sofia.

19 maart 2005 Sunderland