Roltrappen als beste investering sinds jaren in Bernabeu

By | 29 november 2017

Achter de bal aan (41/1): Madrid

28 november 2017

Doel van mijn driedaagse uitstapje naar Madrid is het Wanda Metropolitano, het nieuwe stadion van Atletico. Omdat Real een dag eerder eveneens een thuiswedstrijd afwerkt voor de Copa del Rey, zou ik wel gek zijn om dat te laten schieten. Al weet je vantevoren dat de Koninklijke bij de return tegen CF Fuenlabrada, het kleine broertje uit een Madrileense voorstad, niet in de sterkste samenstelling zal spelen, een avondje Bernabeu maakt altijd indruk.

De eerste dag heeft wel wat weg van een tijdreis. Het begint ´s ochtends al bij vertrek uit Apeldoorn. De laatste keer dat ik gebruik heb gemaakt van de stadsbus ter plaatse, maakten OV-reizigers in Nederland nog gebruik van een strippenkaart… Een poosje geleden dus al. Het aantal keren dat ik de afgelopen tien jaar met de trein naar Schiphol ben gereisd valt eveneens met het aantal vingers van één hand te tellen.

Ik vlieg met Air Europa, een maatschappij van wiens diensten ik niet eerder gebruik heb gemaakt. Vlucht UX1098 neemt tevens de honneurs waar voor Aeromexico, Air Serbia, China Airlines, China Eastern Airlines, Delta Air Lines, Garuda Indonesia, KLM en Xiamen Airlines. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Met de drukte in de Boeing 737 valt het bij vertrek echter alleszins mee. Het toestal zit alles behalve vol. De reis verloopt voorspoedig. Rond half drie, een kleine uur tweeënhalf uur na vertrek, volgt de landing op Barajas.

Het is zeikweer in Madrid, een andere benaming kan ik er moeilijk voor bedenken. Een grijze en grauwe middag. Het regent en het kwik stijgt hooguit een zes- of zevental graden boven het vriespunt uit. Niet bepaald wat je verwacht van Spanje. De vele zwervers op de Gran Via – elke keer als ik in Madrid kom, lijkt hun aantal te zijn toegenomen – zien nog meer af dan gebruikelijk. De regen doorweekt de kartonnen dozen waaronder zij hun hele hebben en houwen verbergen. Voor iedereen die uit Verweghistan aan komt drijven wordt onderdak geregeld. Ondertussen laat ‘Brussel’ hele volksstammen Europeanen in Europa op straat verkommeren. Het is te bizar voor woorden.

Gelukkig dat er nog zoiets als voetbal als afleiding bestaat. De belangrijkste bijzaak van de wereld… Wanneer ik het het oude dametje dat het hostal beheert waar ik verblijf vertel dat ik naar Real Madrid ga, waarschuwt ze me. Ik moet goed oppassen voor zakkenrollers. Ze raadt me aan om mijn portemonnee en telefoon veilig in mijn zakken op te bergen.

De aftrap van de returnwedstrijd in de zestiende finales om de Spaanse beker staat vastgesteld om 21.30 uur! Ja, ja, dat zijn nog eens tijden. Wanneer ik een uurtje voor de aftrap metrostation Bernabeu verlaat en de straat oversteek naar het stadion, krioelt het er van ouders met kinderen. Zoiets zou in Nederland ondenkbaar zijn op zo’n laat tijdstip.

Real Madrid behoort nou eenmaal tot de voornaamste toeristische attracties van de Spaanse hoofdstad. Zelfs tegen een derdeklasser rukt ‘Juan’ en alleman daarom massaal uit met de hele familie. Bijna 50.000 toeschouwers zullen de tribunes van Bernabeu bevolken. Zelfs wanneer Real aantreedt zonder alle grote sterren, oefent het een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op iedereen die in Madrid verblijft. Er kan immers maar één club het predikaat meest succesvolle van deze aardkloot dragen.

Eerlijk is eerlijk, het stadion blijft indrukwekkend. Het was al weer een aantal jaartjes geleden dat ik voor het laatst in Bernabeu geweest ben, maar wanneer je dan hoog vanaf de vierde ring een blik werpt in de diepte onder je… Machtig mooi. Real heeft de afgelopen jaren tientallen miljoenen gespendeerd aan allerlei galactische voetbalsterren, de beste investering die ze hebben gedaan is toch het aanleggen van roltrappen in de hoektorens van het immense stadion. Bij mijn laatste bezoek aan Bernabeu moest me ik per trap het hele roteind omhoog worstelen naar de nok van het stadion. Kwam ik daar met de tong op de schoenen boven… Dát hoeft anno 2017 gelukkig niet meer.

Mijn kaartje had ik ook al online besteld. Het ongemak van een half uur (of langer) in de rij te moeten staan voor de taquillas blijft me zo ook bespaard. De warme lucht van de dan de overkapping bevestigde straalkachels zorgen bovendien voor een aangenaam temperatuurtje. Kortom, ik beleef een bijzonder genoegelijke avond.

Je zou misschien verwachten dat je het evenmin warm zult krijgen van een wedstrijd waarvan je vooraf weinig verwacht, maar Fuenlabrada – de club waar Fernando Torres zijn loopbaan ooit begon – is niet naar Bernabeu gekomen om als kanonnenvoer te fungeren. Het heeft de eerste onderlinge ontmoeting op eigen veld dan wel met 0-2 verloren, klein duimpje neemt in de eerste helft zelfs brutaal een voorsprong. Een stunt lijkt lange tijd in de maak. Een eindstand van 0-2 zou verlenging betekenen. Kansen daarop krijgen ze zeker. Ze straffen de arrogantie van het met een C-keus aantredend Real bijna af.

Pas met inbrengen van Gareth Bale weet Real naderend onheil af te wenden. Dankzij de man van 100 miljoen draait het elftal van Zidane de achterstand om in een 2-1 voorsprong. Met de late gelijkmaker krijgt Fuenlabrada loon naar werken, maar is het wel ‘gewoon’ uitgeschakeld. Het uitblijven van een verlenging betekent in elk geval wel dat ik de laatste metro niet mis. Nu eindigt het feest al een half uur voor middernacht. Dat betekent dat ik nog ruim anderhalf uur de tijd heb om hostal Delfina met het openbaar vervoer te bereiken.

Terwijl Bernabeu na afloop leegstroomt, kijken op strategische punten opgestelde agenten met mitrailleurs in aanslag toe of alles ordentelijk verloopt. Op het perron van het metrostation is het zoals gebruikelijk wel behoorlijk dringen geblazen. Jarenlange ervaring komt in zulke benarde situaties toch altijd weer van pas om me bij aankomst van de eerste de beste trein naar binnen te wurmen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *