Nieuw stadion, ouderwetse sfeer bij Atletico Madrid

By | 30 november 2017

Achter de bal aan (41/2): Madrid

29 november 2017

Atletico Madrid heeft in het seizoen 2017-2018 z´n intrek genomen in het Wanda Metropolitano. De Rojiblancos ruilden hun oude vertrouwde Estadio Vicente Calderon na jarenlange trouwe dienst in voor een eigentijdse arena. Met het bereiken van de Champions League finales van 2014 en 2016 timmert de Madrileense volksclub al danig aan de weg, sinds enkele maanden beschikt het eveneens over een thuishaven die voldoet aan de vereisten van het verwende en veeleisende publiek van de eenentwintigste eeuw.

Een aantal jaren geleden was ik al eens bij het nieuwe Atletico-stadion geweest. Het Estadio Olimpico lag destijds te wachten op de Olympische Spelen die Madrid nooit toegewezen kreeg. Tsja, en aangezien het Vicente Calderon niet meer van deze tijd is, resulteerde dat in een verhuizing van Atletico van de westkant naar oostkant van de stad .

De bekerwedstrijd tegen Elche CF biedt een mooie gelegenheid om Atletico eens in nieuwe omgeving in actie te zien. Prima te combineren bovendien met de Copa del Rey-verplichtingen van de voorname buren van Real. In navolging van Bernabeu wacht derhalve vandaag het Wanda Metropolitano. Omdat ik de Puerta del Sol en de Plaza Mayor na talrijke bezoeken aan Madrid inmiddels wel ken, besluit ik aan het einde van de ochtend alvast op inspectie te gaan bij de nieuwe veste van ´Atleti´.

Sinds die eerdere ´bezichtiging´ is er flink wat aan vertimmerd. Lag de enorme bak toen als het ware te verstoffen, inmiddels begint er leven in te komen. Een reusachtige vlag in de roodwitte clubkleuren van de volksclub maakt al van verre duidelijk wie heerst in deze buurt. Wie van het op 200 meter van het stadion gelegen metrostation richting het Wanda Metropilitano wandelt stuit op de ´blokken´ met de tekst Coraje y Corazon. Woorden waarin de mentalteit van de club verborgen gaat: moed en kracht. Erg druk is het aan de einde van deze ochtend niet, bijna iedereen die er wel loopt houdt stil bij de king size letters voor een selfie.

De plaquettes met de namen van Atletico-vedetten uit verleden en heden, die in het trottoir voor de hoofdingang aangebracht zijn dragen eveneens bij aan het creëren ofwel verstevigen van de roodwitte identiteit in deze oostelijke uithoek van de Spaanse hoofdstad. Ik vermoed dat wanneer ik hier over enkele jaren terugkom, een compleet nieuw stadsdeel zal zijn verrezen. Rondom het stadion zijn de werkzaamheden hiervoor al in volle gang. Er heerst volop bedrijvigheid. Enkel de uit de kluiten gewassen fanshop, waar Nike de meest recente Atletico-tenues aan de man brengt, heeft de deuren al wagenwijd openstaan. Het geld om de salarissen op te hoesten van Griezmann en Diego Costa moet tenslotte ergens van gefinancierd worden. Met de merchandise harkt Atletico evenals elke andere Europese topclub de nodige miljoenen binnen.

Het houten ticketoffice zal eerdaags ook wel vervangen worden door iets moderners, zo neem ik aan. Een enkeling verzekert zich van een entrada voor de eerstkomende thuiswedstrijd tegen Real Sociedad, over drie dagen . De kaartjes zitten flink aan de prijs. De goedkoopste exemplaren kosten liefst 50 euro! Voor het bekerduel van vanavond zit ik beduidend goedkoper. Vijftien euro, online besteld. Er zijn zelfs al bekerkaarten verkrijgbaar voor tien euro.

Als Atleti en Elche CF ruim negen uur later – op het mooie tijdstip van 21.30 uur! – aftrappen, hebben veel meer socios de kou getrotseerd dan ik verwacht had. Het Wanda Metropolitano biedt plaats aan 68.000 toeschouwers. Vijftigduizend zitten er zeker. Misschien zelfs wel meer. Ik heb een plekje op de derde ring aan de lange zijde. Precies ter hoogte van de middenlijn. Perfect zicht. En – niet geheel onbelangrijk – niet vol in de gure wind die deze late novemberavond teistert.

Achter de goal op de Fondo Sur voelt het meest fanatieke deel van de Atletico-aanhang zich al helemaal thuis. Zij zorgt voor een ouderwets sfeertje in haar nieuwe onderkomen. De 1400 meegereisde supporters uit Elche, waar AS melding van maakte, zitten aan de overzijde. Ergens weggestopt op de tweede ring. Ik zie ze wel, maar hoor ze niet.

In tegenstelling tot Real, 24 uur eerder, treedt Atleti aan met iets prominentere namen. Diego Simeone laat niets aan het toeval over. Na de 1-1 in Elche neemt de coach het zekere voor het onzekere en brengt met Koke, Gaitan, Gimenez, Tomas, Carrasco en Vieto het nodige geschut binnen de lijnen. Fernando Torres mag eveneens opdraven. El Niño. Het kind van de club scoort twee van de drie goals waardoor Atleti eenvoudig verder bekert. De Fondo Sur zingt hun held hartstochtelijk toe.

De meeste opwinding blijft bewaard voor het einde. De afvoer van het publiek bij metrostation Estadio Metropolitano verloopt tamelijk chaotisch. Omdat een van de twee toegangsgebouwtjes afgesloten blijft stromen duizenden mensen op vier of vijf ingangen toe. De trechter in. Erg geordend gaat dat niet. Beveiligingspersoneel dat de massa in goede banen moet leiden, wordt bijna onder de voet gelopen. Omdat iedereen z´n vervoersbewijzen moet scannen, loopt het bij de tourniquetten ook behoorlijk vast.

Eenmaal door de poortjes heen kan de menigte zich over het ruime station verspreiden. Er staan aan beide kanten van de perrons al rijtuigen klaar, zodat de afvoer vrij soepel verloopt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *