Achter de bal aan (45/3): Toulouse
19 augustus 2018
Wij hebben de IJsselderby. In het zuidwesten van Frankrijk trekken de beste voetballers van de Garonne en de Gironde tegen elkaar ten strijde. Toulouse versus Bordeaux wekt derbygevoelens op, als ik het mag geloven. Ook al liggen beide steden meer dan 200 kilometer van elkaar verwijderd.
Aan het eind van de ochtend valt op La Gare Mathibiau nog weinig te merken van dat enkele uren later enkele kilometers verderop een beladen voetbalwedstrijd plaatsvindt. Tenzij het een kleine colonne van een tiental politiebusjes betreft die bij een zij-ingang staat geparkeerd. Ik neem aan dat dat een voorbode betreft van het ontvangstcomité voor de bezoekende supporters. De roadblocks en stukken beton, die het treinstation voor ongenode gasten moeten behoeden heeft de lokale prefectuur uit ander oogpunt op de straat laten zetten.
In het stadscentrum heerst kort na het middaguur een haast serene rust. Op de Place du Capitole druppelen gezinnen naar binnen voor een bezichtiging. Aan de andere kant van het centrale plein zetelen anderen op een terras. Onder een ´afdak´ ter beschutting tegen de warmte. Een koele verfrissing binnen handbereik. Koud is het niet. Ik denk dat het kwik al wel tegen de 30 graden aankruipt, zo niet daar al overheen is.
Ik heb een dagkaart voor het openbaar vervoer aangeschaft om me op deze zonovergoten zondag door Toulouse voort te bewegen. Voor het bedrag van 6,10 euro mag ik onbeperkt gebruik maken van de metro, trams en bussen van het gemeentelijk vervoerbedrijf. Vijf ritjes en ik heb de kaart al terugverdiend.
Tegen kwart voor drie begeef ik me – evenals zo’n 22 uur eerder – naar Empalot. De Noord-Afrikaanse lefgozertjes van gisteren hangen ditmaal niet met hun pittbulls rond bij de troosteloze woontorens. De zondagsrust wordt goed bewaakt. Met het oog op de voetbalwedstrijd staan er bij het metrostation beveiligers. Twee uur voor de aftrap is Toulouse nog niet massaal op weg naar het Stadium Municipal. Tijd genoeg dus om bij een van de frietwagens rondom het stadion de lege maag iets opvulling te geven. Voor een broodje worst, patat en een blikje Coke moet ik het lieve sommetje van 12,50 euro neertellen. Goedkoop is anders.
Ook bij het Stadium valt mijn oog op de vele roadblocks. Politieagenten bewapend met automatisch schietgerei heb ik eerder Nice en Saint-Denis al zien rondstappen. In Nederland zou de culturele elite meteen beginnen te schreeuwen over de kosten van zulke veiligheidsmaatregelen. De Franse ordetroepen laten na de terroristische aanslagen van de afgelopen jaren niets meer aan het toeval over. Auto’s met kaarten voor de stadionparkeerplaatsen worden compleet binnenstebuiten gekeerd. Bestuurders moeten hun kofferbak opendoen voor een grondige inspectie. Met ‘hengels’ met spiegels erop controleren controleurs de onderkant van de wagens op explosieven. De stricte controles doen me denken aan de Wit-Russische douane. Enkel de spelersbussen mogen doorrijden, al moeten de chauffeurs hun voertuigen wel langs de betonblokken slalommen.
De kaartlezer bij de toegangspoort herkent de streepjescode op mijn E-ticket. Niets staat mijn eerste bezoek aan een Ligue 1-duel sinds 12 april 2013 (Valenciennes – Saint-Etienne) meer in de weg. Alvorens ik echter in Vak 6 van de Virage Brice Taton ben aanbeland, heb ik me wel twee keer moeten laten fouilleren. Gelukkig is het aangenaam voetbalweer. Nou ja… De 30 gradengrens is inmiddels wel overschreden. In de schaduw! Het flesje zonnebrandcrème Factor 30 dat ik op zak heb, bewijst derhalve z’n nut . Om niets te laten aanbranden.
Het Stadium biedt plaats aan ongeveer 35.000 toeschouwers. Ondanks het vermeende derbykarakter zitten die er bij lange na niet wanneer de scheidrechter om klokslag vijf uur fluit voor het begin. Achter de goal aan de overzijde heeft zich een aanzienlijk contingent fans uit Bordeaux verzameld. Druk zwaaiend met vlaggen, zingend en springend. Het fanatieke gedeelte van de aanhang van de thuisclub in het vak naast mij doet in fanatisme weinig voor de concurrentie onder. Erg groot is de groep niet. Mannetje of 200, schat ik. Gezien de bijna subtropische temperaturen leveren zij een topprestatie. Negentig minuten lang gaan zij als bezetenen tekeer. Hulde!
Waardering ook voor de acteurs op het veld. Ondanks de zware omstandigheden maken ze er een lekkere wedstrijd van, die in de tweede helft goed ontbrandt. Nadat beide clubs hun eerste wedstrijd verloren, mogen les Toulousains zich door de dik verdiende overwinning nóg meer opwinden dan ze toch al deden. Ongelooflijk hoeveel supporters bij dit soort extreme temperaturen moeten verdragen!
Om half tien in de avond geeft de termometer nog 27 graden aan. Afkoelen gaat niet meer lukken in Toulouse.