Maandelijkse archieven: september 2018

Omleidingsroute laat bussen vastlopen in Orden

Vandaag 6 jaar geleden

Bij ons in Orden gebeurt doorgaans niet zo veel. Door de Apeldoornse wijk waar ik mijn hele leven al resideer rijdt de stadsbus op gezette tijden en meestal keurig volgens schema. Dat het die ene keer dat er bussen omgeleid moeten worden goed misgaat, baart nogal wat opzien.

Normaal rijden bussen vanaf de Pieter Hoochlaan bij Jan Hartgers door de straat. Zes jaar geleden is dat even tijdelijk niet mogelijk. Een heldere geest bedenkt daarop het lumineuze plan om de omleidingsroute bij ons door de straat te laten lopen.

Leuk en aardig, maar zelfs Jules de Corte had kunnen zien aankomen dat het nemen van de bocht rechtsaf de Mauvestraat in enige stuursmanskunst vereist. Met een normale auto is het voor sommigen al moeilijk manoeuvreren geblazen. Voor wie met zo’n log bakbeest de nogal krappe draai wil maken, is een behoorlijke dosis extra handigheid vereist.

Enkele dagen achtereen wordt het enorm spektakel. Achter elkaar lopen de bussen vast. Ze kunnen de bocht niet nemen. Ze kunnen geen kant op. Vanwege geparkeerde auto’s is er geen doorkomen aan. Het leidt zelfs tot heuse opstoppingen. Bussen lopen ernstige vertraging op. De complete dienstregeling loopt in de soep. Zelfs de politie moet er aan te pas komen om de gestrande chauffeurs te ontzetten.

Een voorbeeldig staaltje planning…

20 september 2012 Orden

Extra kindsoldaten voor the Red Army van Barnsley

Vandaag 12 jaar geleden

Barnsley ligt ergens in South Yorkshire, een treinreis van minder dan een half uur verwijderd van Sheffield. Niets ten nadele van de stad en haar inwoners, maar ik ben weleens in meer opwindende plaatsen geweest.

Als ik op een dinsdagavond met de Northern Rail op Barnsley Interchange aankom, valt weinig te merken van dat Barnsley FC anderhalf uur later in de tweede ronde van de Carling Cup aantreedt tegen de MK Dons. Meestal hoef je in Engeland enkel het spoor van supporters van de thuisspelende clubs maar te volgen, nu sta ik er bijna alleen voor. Op Grove Street, bij de ingangen van de West Stand, valt slechts aan de aanwezigheid van een programmaverkoper en een steward af te leiden dat er die avond daadwerkelijk gevoetbald gaat worden.

In the box office blijkt eveneens dat wat ooit Wimbledon heette en later naar Milton Keynes verhuisde weinig tot de verbeelding spreekt. Om tenminste nog wat toeschouwers te trekken mogen volwassenen voor 12 Pond naar binnen en krijgt de jeugd toegang voor 6 Pond.

Een aanzienlijk gedeelte van de weinige bezoekers van het Oakwell stadion bestaat die avond dan ook uit kinderen in de leeftijd van ruw geschat tien tot vijftien jaar. Kindsoldaten voor the Red Army! Voor de verandering kunnen zij de entree bekostigen. Gezien de gepeperde toegangsprijzen in Engeland zal dat bij normale competitieduels niet altijd voor iedereen het geval zijn.

Alsof het allemaal nog niet troosteloos genoeg is, leidt hun home town team ook nog eens een nederlaag. De twee klassen lager acterende opponent kegelt the Thykes in allerlaatste seconde van de wedstrijd uit de Cup (1-2).

 

Legendarische klassieker met Johan Cruijff in bijrol

Vandaag 35 jaar geleden

Als 17-jarig ventje ben ik aanwezig bij misschien wel een van de meest legendarische eredivisiewedstrijden van de afgelopen vier decennia. In de oude Olympische betonbak van Amsterdam zie ik een wervelend Ajax met 8-2 over het Feyenoord van Johan Cruijff heendenderen.

De beelden op YouTube zijn niet van al te beste kwaliteit. Het doet de herinneringen aan die regenachtige zondagmiddag geen moment vervagen. Die blijven voor altijd op het netvlies geprint staan.

Seizoen 1983-1984. Een staanplaats Vak SS kost 10 gulden, zo’n 4 euro. Nou is Ajax – Feyenoord altijd al beladen. De terugkeer van Cruijff, die na onenigheid met voorzitter Harmsen uit Amsterdam is vertrokken, voorziet de klassieker ditmaal van een nóg explosiever karakter.

Met Marco van Basten en Jesper Olsen in de hoofdrollen rolt Ajax de aloude rivaal op. Linksback Peter Boeve maakt de 3-0. Op de tribunes wordt flink gevochten. Voetbal International kopt in de eerstvolgende editie: De Ajax-jeugd overtreft Johan Cruijff.

Kortom, onvergetelijk.

18 september 1983 Amsterdam

 

Orderbos-trainer Kanselaar wil ‘gewoon lekker voetballen’

Aan de 4-1 nederlaag tegen Alexandria tilde Ben Kanselaar niet zo zwaar. Daags na zijn 59e verjaardag hechtte de trainer van SV Orderbos er meer waarde aan dat zijn elftal eindelijk weer eens op écht gras had kunnen voetballen. De droogte van de afgelopen maanden speelde Kanselaar c.s. in de aanloop naar het nieuwe seizoen namelijk behoorlijk parten. Voor de selectie van de Zondagvierdeklasser was het onmogelijk om het tot ‘steppe’ verworden eigen trainingsveld te gebruiken.

“We hebben pas afgelopen donderdag weer voor het eerst weer op ons eigen veld getraind. We zijn in de laatste week van juli al begonnen met de voorbereiding. We hebben behoorlijk moeten improviseren. We hebben vooral getraind bij csv Apeldoorn. Ook de bekerwedstrijd tegen Go Ahead hebben we vorige week op het csv-veld gespeeld. In zulke omstandigheden komt kunstgras goed van pas”, aldus de Orderbos-trainer.

De bekerwedstrijd tegen Alexandria maakte wel duidelijk dat het SV Orderbos enigszins aan scorend vermogen ontbreekt. Terwijl bij de tegenstander drievoudig doelpuntenmaker Richard van Schooten vaak aan een halve kans genoeg heeft, stond het vizier bij Kanselaars voorwaartsen niet op scherp. “Voetballend gaat het goed. We creëren zóveel kansen. Alleen scoort Van Schooten wel en bij ons gebeurt dat niet”, constateerde de verliezende coach.

Over wat voetballend Apeldoorn komend seizoen mag verwachten, houdt Kanselaar zich op de vlakte. Een week voor de competitiestart in de vierde klasse F tegen het gepromoveerde EDS waagt hij zich niet aan allerlei prognoses. “Er zijn in onze afdeling een paar ploegen die ervoor gaan en kampioen willen worden. De rest moet zorgen dat ze erin blijven. Vorig jaar hadden we de Vosjes erbij en werd er geroepen dan we wel even gingen meedoen om het kampioenschap. Verloren we de eerste wedstrijd meteen met 6-1 bij Beekbergen. Wij moeten bij Orderbos geen ambities hebben. Wij moeten proberen een goede start te maken en gewoon lekker voetballen.”

 

Van Schooten al goed op schot voor Alexandria

Onvoorziene omstandigheden daargelaten is de kans groot dat het verblijf van Alexandria in de kelder van het zondagamateurvoetbal beperkt blijft tot hooguit één seizoen. Met een superscherpe Richard van Schooten in de punt van de aanval lijkt een terugkeer in de vierde klasse slechts een kwestie van tijd. De nieuwe aanvalsleider van Nagelpoel is al vroeg op schot.

Met drie goals drukte Van Schooten zondagmiddag nadrukkelijk zijn stempel op de bekerwedstrijd tegen SV Orderbos. “Het ging prima vandaag. Al had ik er in de eerste helft misschien nog wel twee meer in moeten schoppen. Ik heb er in drie bekerwedstrijden al acht inliggen. Ze zeggen dat ik er meer moet maken dan die spits van de Boys (Pascal van ’t Erve scoorde afgelopen seizoen 46 maal; red.). Ik heb gezegd dat ik er dit seizoen 30+ ga maken. Als ik elke wedstrijd zoveel kansen krijg, moet dat lukken. Daar wil ik wel een kratje bier opzetten”, reageerde een voldane Van Schooten na de met 4-1 door Alexandria gewonnen derby.

Achter dat trainer Ihtiyar hem al na zeventig minuten naar de kant haalde moest volgens Van Schooten niets worden gezocht. “Dat was uit voorzorg. Ik heb wat last van mijn bovenbeen. Na al die tijd op kunstgras te hebben gespeeld, moet ik er weer aan wennen om te voetballen op normaal gras. Ik voel me hartstikke fit.”

De stap terug die hij maakte van Zaterdaghoofdklasser csv Apeldoorn heeft hij na de onverwachte degradatie van Alexandria geen moment heroverwogen, stelde Van Schooten. “Nee joh, ik ben een man van m’n woord. Er staat ook echt een gezellig team. Het is lekker ontspannen. Bij de Apeldoorn Cup laatst zaten wij met z’n allen nog in kantine, terwijl bijna iedereen al naar huis was. Ik heb het hier echt naar m’n zin.”

Met zijn doelpunten wil de goalgetter van dienst een bijdrage leveren om Alexandria in het jaar waarin de club 100 jaar bestaat terug te brengen in de vierde klasse. “We hebben wel als doelstelling om kampioen te worden. Ik hoop daarnaast dat ik er aan kan meewerken om Alexandria weer positief in het nieuws te brengen. De club staat er in Apeldoorn niet bij iedereen even goed op, terwijl het gewoon een reuzegezellige vereniging is.”

Helemaal naar Zeeland voor voetbalbelevenis

Vandaag 8 jaar geleden

Het blijft mij een volslagen raadsel waarom ooit uitgerekend in Zeeland het eerste Nederlandse voetbalmuseum is geopend. Het is natuurlijk leuk en aardig en aardig dat de initiatiefnemer er vandaan komt, volgens mij vallen mosselen in de provincie in kwestie meer in de smaak dan ’s werelds populairste tijdverdrijf.

Ik associeer Zeeland nou niet meteen met de voetbalsport. En ik zal ongetwijfeld niet de enige zijn die er zo over denkt. Gezien de cultuur, historie en toekomst lijkt het mij persoonlijk meer voor de hand liggen om zo’n museum te openen in pak ‘m beet Harderwijk of Ermelo. Voetbalbolwerken bij uitstek. En bovendien een stuk centraler gelegen dan de Zeeuwse hoofdstad. Maar goed, wat niet is, kan natuurlijk altijd nog komen.

Acht jaar geleden rijd ik voorafgaand aan de wedstrijd RBC tegen Go Ahead Eagles naar Middelburg en onderga ik de Voetbal Experience aan den lijve. Voor het eerst sinds mijn ‘vlucht’ bij de Provinciale Zeeuwse Courant in Vlissingen in 1993 keer ik terug naar Zeeland. Het is waarschijnlijk ook meteen voor het laatst geweest…

17 september 2010 Middelburg

Bioscoopbezoek sluit verblijf aan Côte d’Azur af

Vandaag 2 jaar geleden

Twee maanden na de aanslag, waarbij een doorgedraaid heerschap van Tunesische afkomst in een vrachtwagen 84 onschuldige mensen doodrijdt, loop ik zelf rond op de Promenade des Anglais in Nice.

Met op de plek des onheils honderden knuffelbeesten, opgebrande kaarsen, vlaggen, persoonlijke boodschappen als stille getuigen van een tragedie die Frankrijk andermaal tot in het diepst van haar hart treft. Een vreemde gewaarwording. Indrukwekkend. Hartverscheurend.

Zoals meestal zoek ik een voetbalwedstrijd uit als excuus om naar Zuid-Frankrijk te vliegen. In de Allianz Riviera zie ik Schalke 04 het OGC Nice van ‘Super’ Mario Balotelli verslaan. Eerste speeldag groepsfase Europa League

Zoals altijd volgt na de tijd van komen de tijd van gaan. Aan einde van de ochtend moet ik uitchecken uit de herberg waar ik twee nachten heb overnacht. Aangezien Transavia me pas om kwart voor vijf ’s middags naar Eindhoven terugvliegt, moet ik de tussenliggende uren zien door te komen.

Om de tijd te doden sluit ik mijn verblijf in Nice daarom maar af met de ochtendvoorstelling in de bioscoop. Ik neem plaats in zaal 5 van ciné Pathe Masena. Daar daait de film Free State of Jones. Met Matthew McConaughey in de hoofdrol.

Als het doek is gevallen, rest me nog voldoende tijd om vlug een broodje naar binnen te werken. Aansluiten pak ik de bus naar het Aéroport de Nice Côte d’Azur om naar huis te vliegen.

16 september 2016 Nice

Weinig loslopende tijgers in het centrum van Hull

Vandaag 12 jaar geleden

Volgens de overlevering is Robinson Crusoe in 1651 per zeilboot vanuit Hull vertrokken om vervolgens schipbreuk te leiden en ergens op een onbewoond eiland tot legende uit te groeien… Iedereen kent het wereldberoemde verhaal van Daniel Defoe wel.

In de 21e eeuw maakt Kingston upon Hull, zoals de volledige naam van de havenstad in het noordoosten van Engeland luidt, naam als home of the Tigers. De plaatselijke profvoetballers dragen de naam van deze wilde katten als bijnaam, vandaar.  Al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik weinig tijgers tegenkom wanneer ik Hull City twaalf jaar geleden ga aanmoedigen in het Championship-duel tegen Sheffield Wednesday.

Hull lijkt me meer rugby minded. De plaatselijke FC, ofwel de rugbyclub, om een buitenstaander niet in verwarring te brengen, lijkt me populairder. Die club beschikt over een eigen fanshop in de city en ik zie meerdere mensen in witte rugbyshirts rondlopen. Het geelzwart van Hull City duikt vooralsnog nergens op. De eerste loslopende tijgers ontwaar ik pas als ik me naar het Kingston Communications Stadium begeef.

Het dan bijna vier jaar oude stadion dient zowel als thuishaven voor de lokale voetbal- als rugbytrots. Alles ziet er gelikt uit. Zelfs de aan het KC Stadium grenzende woonwijk ziet er voor een achterbuurt best netjes uit.

Hoewel de Tigers en de Owls (uilen) uit Sheffield me een vermakelijke partij voetbal voorschotelen, krijg ik het er allerminst warm van op deze vrijdagavond. De wind heeft vrij toegang tot de Upper Tier van de De Vries Honda West Stand. Ik krijg 90 minuten lang de volle laag. Dit weerhoudt een groot deel van de toeschouwers er niet van om slechts in een T-shirt het duel te bekijken. Het blijven vreemde vogels, die Engelsen. Zelfs in een tijgervel…

Het vele zingen brengt iedereen waarschijnlijk op de juiste temperatuur. Want het moet gezegd worden, het sfeertje is prima.

15 september 2006 Kingston upon Hull

Talenten Real houden huis in Ciudad Deportiva

Vandaag 15 jaar geleden

De Ciudad Deportiva aan de Paseo de la Castellana fungeert vanaf 1963 bijna vier decennia lang als trainingscomplex van Real Madrid. La Fábrica, de fabriek van ‘Koninklijke’ jeugdelftallen, produceert er jaar in jaar uit bovengemiddeld voetbaltalent.

Vijftien jaar geleden breng ik een bezoek aan Real Madrids sportstad annex talentenfabriek. Op de vroege zondagmiddag zie ik de reserves van los Merengues aan het werk. Een competitieduel in de Tweede Divisie B. Het talent druipt er vanaf. Het ontketende Castilla loopt tegenstander Burgos met 4-0 onder de voet.

Twee jaar later verhuist Real met z’n hele hebben en houwen naar een nieuw complex in Valdebebas. In oostwaartse richting, niet ver van het vliegveld Barajas.

De grond van de oude Ciudad Deportiva is goud waard. De verkoop levert de destijds met enorme schulden kampende club naar verluidt bijna een half miljard euro op.

14 september 2003 Madrid

Organisatie Apeldoorn Cup staat open voor verbeterpunten

Een eerste interne evaluatie is achter de rug. De balans die de organisatie van de Apeldoorn Cup daaruit trekt, is dat de nieuwe opzet langzaam ingeburgerd raakt. Voorzitter Bernard de Vries en zijn team sluiten de ogen echter niet voor wat er misgaat. Er bestaat altijd ruimte voor verbeterpunten.

De organisatie staat altijd open voor tips en suggesties die de jaarlijkse reünie van de ‘Apeldoornse voetbalfamilie’ aantrekkelijker kunnen maken, benadrukt De Vries. “Als commissie hebben we het toernooi geëvalueerd. Daar komen dan bepaalde punten uit naar voren. Op grond daarvan hebben we een brief naar de verenigingen gestuurd en gevraagd om met een mening te komen. Essentieel daarbij is wat bijdraagt tot daadwerkelijke verbetering.”

Het voortdurende gesteggel van het zoeken naar geschikte speeldata resulteerde in 2016 voor het eerst in een Apeldoorn Cup ‘nieuwe stijl’. In de veranderde opzet treedt Apeldoorns finest tijdens de voorbereiding op het nieuwe seizoen in toernooivorm op het terrein van csv Apeldoorn tegen elkaar in het strijdperk. “We doen het vijf jaar op deze manier. Daarna kijken we of we ermee doorgaan of dat de clubs misschien iets anders willen”, duidt De Vries op de afspraken die zijn gemaakt met clubs en sponsors.

Problematiek rond de bespeelbaarheid van velden zorgde weliswaar voor enig geschuif in het wedstrijdprogramma, over het geheel genomen kijkt De Vries tevreden terug op de onlangs afgewerkte derde editie. “Het toernooi is gespeeld en er is redelijk veel publiek op afgekomen. Je begint er een beetje het gevoel bij te krijgen wat je ook hebt bij de zaalvoetbaldriedaagse van Columbia. Een soort reünie, ja. Het moet van ons allemaal zijn.”

Dat Beekbergen geen elftal op de been kon brengen om de halve finale tegen csv Apeldoorn te spelen, stak de organisatie. “Op de dinsdagavond werden we gebeld dat ze op woensdag niet konden voetballen. Dat overviel ons. Er kan natuurlijk altijd sprake zijn van blessures. We hoorden in de wandelgangen dat er ook jongens waren die naar een voetbalwedstrijd gingen…”

“Wat doe je in zo’n geval? Als we Beekbergen een sanctie hadden opgelegd dat ze niet meer mochten meedoen, ontstaat er een situatie dat op zaterdag ook een andere club niet kan voetballen. Dan straf je die dus ook. Daarom leek het ons eerlijk dat het prijzengeld dat Beekergen naar het goede doel zou gaan dat aan het toernooi was gekoppeld”, legt De Vries uit.

Juist het samen bezig zijn staat voorop. De insteek van de Apeldoorn Cup moet te allen tijde blijven om de binding tussen de deelnemende voetbalverenigingen te verstevigen, beklemt de organisatievoorzitter. “Het gaat er tenslotte om om een lekker potje voetbal met elkaar te spelen.”