Achter de bal aan (52): Haltern am See
22 juni 2019
Het seizoen 2018-2019 is nog maar goed en wel afgelopen, of menig profclub start al weer met de voorbereidingen op de nieuwe competitie. Een week na de afsluitende play-off duels in het Nederlandse amateurvoetbal wip ik voor de officiële aftrap van mijn voetbaljaar 2019-2020 de Duitse grens over. Plaats van handeling: de Stauseekampfbahn in Haltern am See.
Tot voor kort had ik nog nooit van Haltern am See gehoord, geef ik eerlijk toe. De promotie van de hoofdmacht van de voetbaltak van de plaatselijke Turn und Sportverein naar de Regionalliga West, de op drie na hoogste speelklasse bij onze oosterburen, bracht daar verandering in. Het komend seizoen mag de voetballiefhebber uit het ruim 37.000 inwoners tellende stadje uit de Kreis Recklinghausen zich verheugen op de komst van erkende grootmachten als Rot Weiss Essen, Alemannia Aachen, Fortuna Köln, Rot Weiss Oberhausen als ook de reserve-elftallen van Schalke 04, Borussia Mönchengladbach, 1.FC Köln, Fortuna Düsseldorf en die Schwarzgelben uit de buurt van Holzwickede.
Het vriendschappelijk onderonsje tegen het in de Derde Liga uitkomende Preussen Münster, waarmee de trotse promovendus zijn oefenprogramma start, vormt alvast een mooi opwarmertje. En warm is het zeker op deze tweede officiële zomerdag van 2019…
Haltern am See klinkt misschien ver weg. De afstand vanaf Apeldoorn valt alleszins te overzien. Een kleine 130 kilometer rijden, c’est tout. Het grootste gedeelte van de weg kan ik dromen. Met alleen al meer dan 400 bezochte thuiswedstrijden van Schalke 04 op de teller kent Autobahn A3 weinig geheimen. Ik moet de snelweg ditmaal alleen iets eerder verlaten. Vanaf afrit Wesel bedraagt de afstand naar Haltern nog zo’n 40 kilometer. Over de Bundesstrasse 58. Bij het beginpunt geldt nog een maximum snelheid van 80 kilometer. Gaandeweg gaat dat over in 50- en 70-kilometer-zones. Ik moet het gaspedaal derhalve met enige terughoudendheid intrappen.
Na Straelen en Rödinghausen, eerder in het voorjaar, voeg ik een nieuw hoofdstuk toe aan mijn ontdekkingstocht van het Duitse platteland. De Weseler Strasse voert me door Drevenack, Schermbeck en Wulfen. Stipjes op de landkaart. De noordrand van het Revier onderscheidt zich verrassenderwijs door het vele groen. Landelijke idylle in de meest pure vorm. Op diverse plekken langs de weg bieden ondernemende agrariërs aardbeien, frambozen en asperges te koop aan. Vers geplukt. Voor wie niet zo van gezonde kost houdt, is de Döner-Bude niet ver. Kort voor de eindbestemming rijd ik langs enkele enorme windturbines. Van dichtbij merk je pas hoe hoog die krengen zijn. Wát een joekels. Je zult er maar zo eentje achter in de tuin hebben staan.
Haltern am See verrast mij in positieve zin. Beduidend groter dan ik me in mijn stoutste dromen had voorgesteld. Wereldstad in vergelijking met een gat als Rödinghausen. Met zelfs een heus Romeins Museum binnen de grenzen. Het zou mij niets verbazen als de plaatselijke voetbaltempel uit het tijdperk periode stamt waarin de Romeinen de primitieve Germanenstammen langs het stroomgebied van de Lippe enige beschaving probeerden bij te brengen. Alleen die naam al: Stauseekampfbahn. Geweldig toch. Duitser kan het nauwelijks.
De stuwmeren van Haltern blijft buiten mijn zichtwijdte. Die liggen achter het aan de arena grenzende openluchtzwembad waar ik een half uurtje voor de aftrap mijn Focus parkeer. Op de website van de club staan prachtige impressies van hoe de Kampfbahn er ooit uit moet komen te zien in de nabije toekomst. Het enige moderne in de nabije omgeving is deze middag de spelersbus van de Pruisen uit het nabijgelegen Münster. Traditie met toekomst staat in kapitale letters op de zijkant van het groenzwarte gevaarte. TuS Haltern begint haar avontuur in de Regionalliga op een beetje aftands complex. Zónder tribune. Zónder scorebord. De enige ‘luxe’ bestaat uit handjevol witte banken, waaraan de gelukkigen die er een zitplaats vinden met een beetje geluk geen houtsplinters in het achterwerk overhouden. Dat belooft nog wat wanneer Halten am See eerdaags een roodwitte invasie uit Essen te verduren krijgt.
Naast het twee verdiepingen tellende Vereinsheim bevinden zich de kleedruimten. Vier wit geschilderde barakken. Vernoemd naar de meest succesvolle producten uit de eigen jeugdopleiding: Benedikt Höwedes, Sergio Pinto en de broers Christoph en ‘Malte’ Metzelder. Niet de minsten. De jongste van de twee Metzelders, Geschäftsführer Fussball van de derdedivisieclub uit Münster, staat voor het op het dak van de cabines gebouwde omroephok de omroeper van TuS Haltern te woord. Van de tientallen omstanders lijkt niemand notie te nemen van de vriendelijkheden die het duo over en weer uitwisselen. Er bestaat meer interesse voor de zich op het veld opwarmende spelers en de twee mobiele horecastands. Vooral vloeibare versnaperingen vinden gretig aftrek. Bij voorkeur met een schuimkraagje.
Het merendeel van de toeschouwers komt uit Münster, een 45-tal kilometer verwijderd van de Halternse stuwmeren. De uitgerukte medewerksters van de Preussen-Fanshop proberen de nieuwe thuisshirts aan de Münsteraner te brengen. Voor de aftrap vindt de officiële presentatie plaats. JAKO, de gezamenlijke kledingsponsor van beide clubs, heeft de happening uitgeroepen tot JAKO Teamdag. Feitelijk ontbreekt alleen Jan Boskamp. JAKO’s meest prominente uithangbord is niet komen opdagen om de nieuwste modellen truien van het merk te showen. O ja, dat is waar ook, Boskamp en Duitsers. Da war doch etwas…
De aansluitende hoofdmaaltijd kent kraak noch smaak. Oefenvoetbal hè… De profs uit Münster doen wat ze aan hun stand verplicht zijn. Ze zegevieren zonder zich bovenmatig in te spannen met 3-0. Voor de technische staf van de Aufsteiger uit Haltern is er geen man overboord. Er rest nog ruim een maand tot de competitiestart in de Regionalliga West. In de stralende zon beschikt de speaker over het meeste uithoudingsvermogen. De microfonist van dienst blijft enthousiast tot het bittere einde. Verheugd deelt de goede man diep in de tweede helft mee dat de vijf euro entreegeld die elk van de 650 betalende toeschouwers heeft neergeteld een passende bestemming krijgt. De ambulante kinder- en jeugdhospicedienst van het zuidelijke Münsterland is er maar wat blij mee. Ein herzliches Dankeschön an alle Fussball-Freunde.
Bij vertrek is de temperatuur in de auto opgelopen tot 28 graden. Valt mee. Een enorm verschil met de voorgaande keer dat ik Preussen Münster live in actie zag. In Leipzig. In 2013, zes jaar geleden, steeg het kwik destijds tot zegge en schrijve 40 graden! Ik brandde toen mijn handen bijna aan het stuur. Zó verhit gaat het er in Haltern am See niet aan toe. Gelukkig niet.