Achter de bal aan (55/2): Madrid
24 augustus 2019
Real Madrid tegen Deportivo Alaves is in het jaar 2000 de eerste voetbalwedstrijd geweest die ik live in Spanje heb bijgewoond. Meer dan negentien jaar en 100 partidos later blijkt een ´koninklijk´ bezoek in Madrid nog altijd een belevenis van jewelste. Ook al is het geen Adelaarshorst, het Bernabeustadion blijft indrukwekkend. En evenals bij die primeur destijds weet Real Madrid opnieuw niet te winnen…
Eerst nog eventjes vanuit Albacete in de hoofdstad zien te komen. Een fluitje van een cent met ALSA. De busreis van zo´n 250 kilometer neemt iets meer dan tweeënhalf uur in beslag. Dankzij een vroegboekkorting kan ik me voor 14,40 euro naar het Estación Sur de Autobuses laten rijden. Scheelt bijna een tientje met het gebruikelijke tarief. En zo kun je door het betere speurwerk en tijdig boeken vaak tientallen euro’s besparen wanneer je op reis gaat.
Om nog maar te zwijgen hoeveel voordeliger ik meestal uit ben dan deelnemers aan van die georganiseerde voetbalreizen. Als ik weleens lees hoeveel die gespecialiseerde voetbalreisbureaus hun klanten in rekening durven brengen voor een een- of meerdaags voetbaltripje naar een wedstrijd in een buitenlandse topcompetitie, dan laten die sufferds zich wel heel makkelijk een oor aannaaien. Maar ja, wie zelf te lui is om de moeite te nemen om een zo voordelig mogelijk reisschema in elkaar te draaien, moet er niet van opkijken dat hij (of zij) zich vaak onnodig op kosten laat jagen.
Aan de zengende hitte verandert het weinig. Madrid voelt zelfs nog een stukje heter en benauwder aan dan Albacete. Wij Nederlanders klagen steen en been over hoe we met z’n allen hebben moeten afzien tijdens de recente hittegolven thuis. In Spanje zijn ze niet anders gewend. Vergeleken met zoals de zon er al sinds jaar en dag in Spanje op los brandt, vallen de temperaren in ons eigen polderparadijs in het niet. De twee stukken Kitkat in mijn rugzak hebben bij aankomst wel iets weg van Chocomel. Door de warmte is de chocolade gesmolten. Als ik het nog iets langer had laten koken in mijn bagage, had het maar zo kunnen veranderen in hete chocolademelk. Je moet hier nergens gek van opkijken.
Bij de bij het Zuidstation gelegen metrohalte Mendez Alvaro schaf ik een zogenaamd Abono Turístico de Transporte aan, in de volksmond beter bekend als Tarjeta Turística. Voor € 18,40 kan ik de komende drie dagen onbeperkt gebruik maken van het openbaar vervoer binnen Zone A, zeg maar het stedelijk gebied van Madrid. De benodigde chipcard had ik al van een eerder bezoek. Wie wat bewaart, die heeft wat. Ik hoef deze Tarjeta Multi alleen maar op te laden. En los geht’s, zoals ze in goed Spaans zeggen. Vamos!
Wie weleens in Madrid is geweest, verbaast zich niet zo gauw meer over de vele bedelaars ter plaatse. In de metro proberen zigeuners vaak met trekharmonica en al de reizigers wat kleingeld afhandig te maken. Een knaap die met een complete koelbox door de wagons slentert, gooit het over een andere boeg. Hij heeft water en Coca-Cola te koop. De heren worden steeds inventiever. Een collega heeft een reisgids in de aanbieding. Hij heeft geen geld om melk te kopen voor zijn kleine kindertjes, zo luidt zijn zielige betoog. Vandaar dat hij dat hij het exemplaar te gelde wil maken. Nou ben ik niet zo thuis in de detailhandel, maar naar mijn gevoel gaan de Adidas-sportschoenen die de stakker draagt in een beetje sportzaak toch al zo’n gauw voor zo’n 200 euro over de toonbank. En dan overdrijf ik niet.
Het feest in het Estadio Bernabeu begint ditmaal om 19.00 uur. Zo’n twee uur voor aanvang meld ik me al ter plaatse. Ik vind het altijd wel leuk om een beetje rond te neuzen bij zo’n stadion. Ik ben in elk geval niet de enige. Rondom Bernabeu krioelt het van de mensen. Zoals altijd het geval is. De eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen en de zege op de openingsspeeldag in Vigo maakt tienduizenden supporters en meelopers extra nieuwsgierig. Iets meer dan 63.000 voetballiefhebbers – waaronder drie vakken vol uit Valladolid – zullen de tribunes deze zwoele nazomeravond bevolken.
Thuiswedstrijden van clubs als Real Madrid (en FC Barcelona) krijgen steeds meer weg van een grote kermis. De arena van Real moet haast wel tot de grootste toeristische attracties van Madrid behoren. Mickey Mouse-figuren in Real-tenue belagen de argeloze stadionbezoekers voor selfies. Je zult toch maar bij temperaturen van boven de 30 graden in zo’n pak kruipen… Met automatische geweren bewapende politieagenten zijn sinds Europa als voornaam doelwit geldt voor terroristische aanslagen ook niet meer weg te denken. Het heeft vaak iets onwezenlijks, maar het is de alledaagse Real-realiteit.
Een toegangsbewijs voor Real Madrid – Real Valladolid heb ik al vooraf besteld op internet. De 30 euro die me dat kost, is naar hedendaagse maatstaven gemeten niet duur. Voordat ik een vliegticket naar Spanje boekte, twijfelde ik tussen Barcelona en Madrid. Bij Real ben ik echter beduidend goedkoper uit dan bij de landskampioen. De prijs van de goedkoopste kaarten voor de dit weekend te spelen wedstrijd Barça – Betis bedroeg liefst 79 euro! Schandalige prijzen. Het wordt steeds gekker. Hoe jaag de ‘gewone’ toeschouwer de stadions uit. Voor dat laagste Barcelona-tarief zie ik dit weekend zowel Real als Atletico Madrid live! En dan houd ik zelfs nog tien euro over om wat lekkers voor te kopen.
Online-bestellers krijgen alleen toegang wanneer ze hun ticket op de telefoon opslaan. Uitprinten kan en mag niet. Zo gaat dat tegenwoordig. Mijn PassWallet raakt steeds voller. Op zich valt er weinig aan te merken op dit systeem. Er kleven tevens nadelen aan. Hoever gaat het? Nou bezit bijna iedereen vandaag de dag een mobiele telefoon. Maar de (uit)zonderling die er toevallig geen heeft, kan dus niet online kaarten bestellen voor een thuiswedstrijd van Real Madrid. Of stel dat je telefoon het begeeft of gejat wordt. Dan sluit jezelf dus uit, dan kom je het stadion niet in. Jammer dan. En vroeg of laat ga je ongetwijfeld krijgen dat een order enkel en alleen geplaatst kan worden op een telefoon van een bedrijf dat Real sponsort. Die kant gaan we op, daar kunnen we vergif op innemen.
Bij de wedstrijd die ik in Bernabeu te zien krijg kom ik volop op mijn kosten. Op papier mag het ene Real geen problemen kennen met het andere Real. In dit specifieke geval komt de Real-realiteit evenwel niet overeen met de werkelijkheid. Jammer genoeg doet de geblesseerde Eden Hazard niet mee. Aan kwaliteit desondanks geen gebrek. ‘Afdankers’ Bale en James staan gewoon aan de aftrap. Evenals Isco. Zoals mag worden verwacht drukken de ploeg van Zidane de tegenstander vanaf de eerste minuut achteruit. De levende Valladolid-muur geeft nochtans geen krimp.
Het thuispubliek reageert opvallend mild op dat er halverwege nog niet is gescoord. Naarmate de tweede helft verstrijkt begint de tijd langzamerhand toch te dringen. De benodigde bres wordt maar niet geslagen. Na elke vergeefse aanvalspoging lijkt de onmacht aan Real-zijde toe te nemen. Tsja, die Portugees is er sinds vorig seizoen niet meer bij. Valladolid-doelman Masip trekt zich niets aan van de striemende fluitconcerten waarmee de Real-aanhang blijk geeft van haar afkeuring over zijn tijdrek-acties. Heerlijk, zoals die keeper dat verwende publiek keer op keer tergt. Het gelijkspel dat in de lucht hangt, zou een morele overwinning betekenen voor de nummer 17 van de Primera Division van het afgelopen seizoen.
Als Benzema in de 82e minuut uiteindelijk toch scoort, lijkt het met een sisser af te lopen voor de ‘Koninklijke’. De opluchting is voelbaar. Lang duurt de Madrileense vreugde echter niet. Valladolid maakt brutaal een late gelijkmaker. Misschien heeft President Florentino Perez nog wel ergens een zak geld liggen om een Braziliaanse querulant te kopen die op dezelfde positie als steraankoop Eden Hazard uit de voeten kan. Dan kunnen ze elkaar mooi voor de voeten lopen.
Vanavond keren de trouwe supporters met een katterig gevoel huiswaarts. Voor de door en door verwende aficionados is alleen het beste goed genoeg. De onverwachte remise tegen het bescheiden Real Valladolid komt aan als een nederlaag. Het chagrijn druipt er bij velen vanaf wanneer de massa na afloop de metro instroomt. Alsof het al niet warm genoeg is…