Maandelijkse archieven: januari 2020

Draisma Dynamo goed beslagen ten ijs op reis

Draisma Dynamo blijft winnen in competieverband. Drie dagen voor de heenwedstrijd in de achtste finale om de CEV Cup bij Lokomotiv Novosibirsk bond de lijstaanvoerder van de eredivisie ook Taurus met 3-0 aan de zegekar. Zodoende vertrekt de selectie van coach Redbad Strikwerda met twintig opeenvolgende overwinningen in de bagage goed beslagen ten ijs naar Siberië.

Sinds medio oktober staan er nu vijftien competitiezeges, drie winstpartijen in de beker en twee victories in Europees verband op het conto van Draisma Dynamo. Zaterdagavond werd bovendien al voor de elfde keer in successie in de eredivisie geen enkele set prijs gegeven. Fraaie cijfers, maar vooral leuk voor de statistieken.

De uitvoering liet zaterdagavond het nodige te wensen over aan Apeldoornse kant, keek Mats Kruiswijk aansluitend kritisch terug op de generale repetitie voor de Europese confrontatie in Rusland. “Het resultaat is er, maar als je het heel zwartwit bekijkt, maken we het onszelf onnodig moeilijk. Als je in drie sets achttien blokpunten tegenkrijgt, heb je met de ogen dicht staan aan te vallen.”   

Taurus was zaterdag duidelijk niet naar Apeldoorn gekomen om als kanonnenvoer te dienen. De brutaal opererende bekerwinnaar van 2018 vergde de actuele cuphouder en bekerfinalist tot een uiterste inspanning. De setstanden 25-21, 25-23 en 25-22 bewezen dat de ploeg uit Houten slaagde in de opzet om het de thuisploeg lastig te maken.

Kruiswijk stak de hand in eigen boezem. “Wij waren té afwachtend in de aanval, maakten té veel eigen fouten en legden te weinig druk in onze opslagen. Daardoor gaven we Taurus het gevoel dat er wat te halen viel. We hebben van onszelf hogere verwachtingen dan wat we vanavond hebben laten zien. Misschien zijn we wel té kritisch op onszelf, maar dit is wel een puntje van aandacht”, aldus de libero van dienst.

Wat de in eigen land behaalde resultaten waard zijn, zal dinsdag in Novosibirsk blijken. “Een kans heb je altijd. Maar of dat realistisch is tegen zo’n tegenstander, is een tweede. We praten over een tegenstander van wereldformaat. Novosibirsk is een ploeg die elke wedstrijd onder druk speelt en over een veel hoger budget beschikt dan wij. Ik vind het vooral heel gaaf om dit mee te maken. Ik heb nog nooit eerder in Rusland gespeeld. Onze wedstrijd vorig seizoen op de Azoren, is de verste reis die ik tot dusverre met Dynamo heb gemaakt. Qua afstand is dit nóg verder. Dit wordt voor ons een mooie gelegenheid om te zien waar wij staan als ploeg, om te kijken wat zij blootleggen wat wij tekortkomen.”

Koude verjaardag aan rode kant van de Westmaat

Achter de bal aan (61): Spakenburg

Donderdag 23 januari 2020

Een KNVB-bekerwedstrijd met als inzet een plek in de kwartfinale. IJsselmeervogels en Go Ahead Eagles weten al vooraf hoeveel er op het spel staat. De winnaar mag in de volgende ronde optreden als gastheer van FC Utrecht. Met, om alvast wat verder op de actualiteit vooruit te lopen, in een eventuele halve finale misschien wel Ajax als tegenstander… Voor de liefhebber geldt voetballen kijken in Spakenburg hoe dan ook als een aangename bezigheid. Of het nou aan de rode of blauwe kant van De Westmaat is, is om het even.

Ik laat me er niet door weerhouden dat ik uitgerekend op deze match day mijn 54e verjaardag vier. Op mijn verjaardag achter de bal aan is voor ik-zei-de-gek niet zo uitzonderlijk. Zo redenerend kan ik wel stellen dat ik bijna elke dag jarig ben… Met het mooist denkbare verjaardagscadeautje ben ik trouwens de voorgaande dag al verblijd: de bevestigingsmail van de UEFA dat mijn aanvraag voor kaarten voor EURO2020 is gehonoreerd. Na betaling ben ik verzekerd van tickets voor alle wedstrijden die het Nederlands elftal deze zomer speelt. Tot en met de finale! Plaatsing van Go Ahead Eagles voor de kwartfinale zou een mooie toegift zijn, dat doet het oude supportershart ook goed.

Aangezien FOX beide achtste finales op deze donderdag live uitzendt, vindt de aftrap in Spakenburg al om 18.30 uur plaats. Vanaf 20.45 uur laat de betaalzender de kijker aansluitend gratis op het open net genieten van het Brabantse onderonsje tussen NAC en PSV. Omdat chauffeur Jan wat eerder weg wil, staat hij om vier uur in plaats van het oorspronkelijk afgesproken tijdstip van half vijf al bij me op de stoep. Alex en zoon Roy gaan ook mee. Auf geht’s. De vooraf bevreesde files op de A1 blijven achterwege. Bij Barneveld noch Amersfoort-Noord spitst de avondspits zich op de ergst denkbare wijze toe. Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen kost het vinden van een parkeerplaats Jan weinig moeite.

De laatste tientallen meters naar het ‘rode’ gedeelte van het sportcomplex dat IJsselmeervogels deelt met de even geliefde als gehate buren van SV Spakenburg leggen we te voet af over de dijk. We arriveren kort na de fonkelnieuwe spelersbus van Go Ahead Eagles. Vanaf de straat kunnen we door het hek heen zien hoe onze helden het veld inspecteren.

Van een kaartje hadden we ons ook vooraf online kunnen verzekeren. Met Apeldoorn als woonplaats  leek zo’n bestelling mij niet zo verstandig. Een of ander helder licht zou eens kunnen concluderen dat Apeldoorn té dicht bij Deventer ligt… In Nederland weet je tenslotte maar nooit. Bij voetballiefhebbers bestaat altijd het risico om als gevolg van een of andere achterlijke verordening ergens de toegang ontzegd te worden. In Bunschoten-Spakenburg is wat dat betreft echter geen vuiltje aan de lucht. Anderhalf uur voor de aftrap zijn de kassa’s open en schaffen we onze toegangsbewijzen ter plekke aan. Gewoon zoals het hoort en eigenlijk altijd zou moeten kunnen.

Gezien de tijd die nog rest tot aan de aftrap gaan we voor anker in een etablissement in de nabijgelegen haven. Jan heeft honger… Spakenburg zal het weten, alle remmen gaan los! Het is druk in het bewuste eetcafé. Tot de gasten behoort ook Thomas Verheydt, voormalig frontsoldaat van zowel de Vogels als de Eagles.

Het geneuzel dat we gaan kijken naar een bekerpotje tussen amateurs en profs, moet iedereen in het specifieke geval van IJsselmeervogels met enig voorbehoud nemen. Nou kan ik niet in de boekhouding kijken van beide clubs, maar ik weet wel zeker dat de selectie van rijke Spakenburgers spelers herbergt die voor hun diensten beter betaald krijgen dan menig professioneel ‘concullega’ uit Deventer. Maar of het nou profs of goed betaalde amateurs betreft, IJsselmeervogels-uit is altijd lastig!

Go Ahead Eagles en amateurs is toch al niet een altijd even gelukkige match, weet ik uit meer dan 40 jaar ervaring. DOS Kampen, FC Lisse, HHC Hardenberg en Jodan Boys zijn slechts vier van de amateurclubs over wie ik de broodvoetballers uit Deventer in het verleden al eens heb zien struikelen in het bekertoernooi. En dan ben ik er vast en zeker nog wel een paar vergeten. Naar IJsselmeervogels ben ik de adelaars in de jaren ’90 al vaker achterna gevlogen. Het meest fanatieke deel van het roodgele legioen liet zich destijds vervoeren in hun eigen touringcar. Ik zie nog zo voor me hoe de bus op de parkeerplaats stond omgeven door een heel cordon medewerkers van de plaatselijke veldwachterij…

Een kwart eeuw later volgen aanzienlijk meer supporters Go Ahead Eagles naar Spakenburg. In het uitvak aan de rechter kant van de fraaie hoofdtribune vinden naar verluidt liefst 718 supporters uit Deventer en omstreken een plekje. Links naast de tribune heeft de thuisclub zowaar een provisorische tribune neergezet, waar de aldaar zittenden letterlijk onder zeil gaan. Ik neem met Jan, Alex en Roy plaats op de overdekte staantribune aan de lange zijde. Tegen de achter het doel gelegen sporthal, een beetje afzijdig van de meest krijsende vogels, is plek zat. Meer dan drieduizend kaarten schijnen in de voorverkoop te zijn afgezet. Bij een Spakenburgse derby heb ik in dezelfde hoek al weleens iets claustrofobischer gestaan.

Go Ahead Eagles mag dan wel een bijna 102-jaar oud clubrecord hebben gebroken en al twintig officiële wedstrijden ongeslagen zijn, het vertoonde spel kan me dit seizoen slechts matig bekoren. Zonder de naar RKC vertrokken Richard van der Venne en de geblesseerde Elmo Lieftink zit er helemaal geen gif in. Ik vind de vaak verguisde Gino Bosz de beste man aan Deventer kant. In aanvallend opzicht gebeurt er zoals wel vaker weinig tot niets. IJsselmeervogels, zonder z’n geschorste aanvalsleider Danny van de Meiracker, kan evenmin potten breken. Een 0-0 ruststand is het logische resultaat. Het vertoonde spel is zeker niet de kers op mijn verjaardagstaart. Erg warm krijg ik het er niet van. Sterker nog, ik krijg het alleen maar kouder naarmate de wedstrijd vordert.

In de rust nemen tientallen kleine Spakenburgertjes en Bunschotenaartjes bezit van het kunstgras om zelf tegen een bal te trappen. Mooi dat zoiets nog kan anno 2020. Wanneer die kinderen op het veld van een willekeurige Betaald Voetbal Organisatie hetzelfde zouden wagen, krijgen ze waarschijnlijk een stadionverbod met bijbehorende boete. Ik vrees dat het slechts een kwestie van tijd is alvorens deskundigen van Groen Links en de Partij voor de Dieren ook een verbod eisen op dit soort onschuldig pauzevermaak.

Het vuurwerk blijft bewaard voor de tweede helft. Al komt dat voornamelijk uit het vak van de Eagles-aanhang. Dat wordt weer een vette boete voor de Deventer club. Ik kan ook zeggen dat er duidelijk niet al te best gefouilleerd is aan de Westmaat… De wedstrijd zelf ontbrandt ook een ietsepietsie. Olijfveld brengt de thuisploeg zowaar al gauw na de hervatting op voorsprong. Een bekerstunt baant zich aan. Uitgerekend Gino Bosz brengt de nummer zes van de Keuken Kampioen Divisie een tiental minuten voor tijd op gelijke hoogte. Een blamage lijkt afgewend. Al mag Go Ahead Eagles niet mopperen dat het de slotfase van de reguliere speeltijd schadevrij doorstaat. Verlenging. Overwerk voor de spelers. Nog meer afzien voor het publiek. Dat kan er ook nog wel bij. Alsof het al niet koud genoeg is!  

Dankzij Hobie Verhulst bekert Go Ahead Eagles verder. Met enig fortuin. In de noodzakelijke strafschoppenserie stopt de Eagles-keeper drie Spakenburgse inzetten en jaagt hij zelf de beslissende in de touwen. Eind goed al goed. Verkleumd en wel zoeken we na afloop de Audi van Jan weer op. Dankzij Hobie keren we tenminste huiswaarts met iets dat lijkt op een warm gevoel. Moet je nagaan hoe dat gevoel geweest zou zijn wanneer IJsselmeervogels onverhoopt aan het langste eind had getrokken in die afsluitende loterij vanaf elf meter. Dan waren mijn tenen waarschijnlijk nooit meer ontdooid…

Draisma Dynamo weer alleen koploper eredivisie

Draisma Dynamo gaat weer alleen aan de leiding in de eredivisie. Door een 1-3 zege dinsdagavond in Zevenhuizen stond naaste achtervolger Lycurgus weer kort samen met de bekerhouder aan kop van de ranglijst. Door een eenvoudige 3-0 winstpartij op Sliedrecht Sport bracht de ploeg van coach Redbad Strikwerda het verschil met de Groningers terug tot de oorspronkelijke drie punten.

De thuisploeg kwam woensdag nogal haperend uit de startblokken. Hoe Seain Cook, Sjors Tijhuis, Nico Manenschijn, Wessel Blom, Maikel van Zeist, Freek de Weijer en libero Jeffrey Klok vervolgens een 11-17 achterstand ombogen in een 25-21 setwinst deed meteen weer denken aan het machtsvertoon waarmee het als vierde geklasseerde Sliedrecht Sport twee weken eerder uit de beker werd geknikkerd. Hoewel de tweede set in exact dezelfde cijfers eindigde als de eerste, mochten de Sliedrechters aansluitend geen moment meer de illusie koesteren een set mee te kapen uit de Draisma Dynamo Arena. In set drie was het verweer van de bezoekers definitief gebroken: 25-13.

Seain Cook sprak na afloop tegen dat Draisma Dynamo in de huidige vorm te sterk is voor de concurrentie in eigen land. “We kunnen nooit té goed zijn, anders zouden we elke set wel met 25-0 winnen”, stelde de Schot met enig gevoel voor understatement.

Het moeizame begin van de wedstrijd kende volgens de 28-jarige passer/loper geen mentale oorzaken. “We hebben er de afgelopen dagen op de trainingen fysiek behoorlijk aan getrokken. Misschien dat we daardoor wat moeilijk op gang kwamen. Met mentaliteit heeft het niets te maken. Onze mentale weerbaarheid ligt juist erg hoog. Ik vind dat een van de sterke punten van ons team. Dat zag je vooral terug in hoe we het in die laatste set afmaakten.”

Cook, die van het begin tot het eind binnen de lijnen stond, verheugt zich erop als het seizoen met de bekerfinale en de start van de play-offs écht gaat beginnen. De dubbele ontmoeting voor de CEV-cup tegen Lokomotiv Novosibirsk vormt alvast een mooie graadmeter, meent de Siberiëkenner. “We spelen tegen een Europees topteam. Tegen zo’n ploeg kunnen we zien waar we staan en kijken waar onze zwaktes liggen.”

Cook, die evenals zijn trainer en medespelers Freek de Weijer en Maikel van Zeist in2018 met Orion bij Ugra Surgut al eens eerder in de Siberische kou stond, moet donderdag alleen nog wat formaliteiten regelen om zondag mee te mogen reizen naar Novosibirsk. Terwijl zijn Nederlandse medespelers de benodigde stempels en stickers al in hun paspoort hebben, moet de Schot bij de Britse ambassade in Den Haag zijn visum in orde maken. “De vorige keer ging dat wat makkelijker. Het papierwerk neemt ditmaal wat meer tijd in beslag, maar dat komt helemaal goed”, is Cook vol goede moed dat een en ander tijdig geregeld is.

Draisma Dynamo ontsnapt aan setverlies bij VoCASA

Draisma Dynamo bleef zaterdagavond voor de dertiende achtereenvolgende keer ongeslagen in de eredivisie. De uitwedstrijd bij VoCASA leverde zoals een koploper aan zijn stand verplicht is een overwinning op. Al moest de kersverse bekerfinalist in de derde set wel alles uit de kast halen om setverlies te voorkomen.

Met de thuiswedstrijd op 16 november nog vers in het geheugen had Draisma Dynamo moeten weten waartoe VoCASA in staat kan zijn. Uitgerekend de als achtste geklasseerde Nijmegenaren snoepten de Strikwerda-brigade als tot dusverre laatste tegenstander in competitieverband een set af. Sinds die 3-1 zege in Apeldoorn viel er al zeven eredivisieconfrontaties op rij voor geen enkele tegenstander meer iets te halen.

Ook in Nijmegen leek er twee sets lang geen vuiltje aan de lucht voor de ongenaakbare formatie van Strikwerda. Het zevental Berkhout, Tijhuis, Manenschijn, Van Zeist, Langevoort, Cook en Klok stevende met 18-25 en 13-25 schijnbaar probleemloos af op competitiezege nummer dertien. In het derde bedrijf, waarin Jeroen Rauwerdink Seain Cook afloste, begonnen de bezoekers een beetje met wat in Strikwerdiaans jargon bekend staat als ‘koekebakken’. Het vrijuit opererende VoCASA-ensemble rook haar kansen, kwam met zelfs 22-18 en 23-22 voor. Met Wessel Blom als vervanger voor Bram Langevoort binnen de lijnen wist Draisma Dynamo het naderende onheil in extremis alsnog af te wenden: 24-26.

“Het was puur werkvolleybal”, hijgde Joris Berkhout na afloop nog wat na. “Redbad had vantevoren al aangegeven dat dit een moetje was. De flow zat er vanavond niet in bij ons. Om je voor een wedstrijd tegen VoCASA op te laden is toch moeilijker dan voor wedstrijden tegen Lycurgus of Orion. Het moet vooral uit jezelf komen. Vooral in die derde set deden we het niet goed.”

De stand-in van aanvoerder Freek de Weijer blonk bij zijn nabeschouwing uit in zelfkritiek. “Ik ben blij met het resultaat, maar niet tevreden over mijn eigen spel. Ik speelde continu de makkelijkste bal en niet met heel veel agressie. Renzo Verschuren nam me tijdens die laatste time-out apart en zei me dat ik agressief moest blijven. Hij zette op die manier de spiegel voor m’n neus. We stonden met de rug tegen de muur, maar vanaf dat moment ging het gas wel open. Goed dat we die set toch winnend afsloten en weer een belangrijk leermoment voor mezelf”, luidde de reactie van Draisma Dynamo’s 20-jarige spelverdeler.

Draisma Dynamo plaatst zich voor bekerfinale

En dát is drie! Na de clean sheets in Sliedrecht en bij Lycurgus moest woensdagavond ook Active Living Orion eraan geloven. Met de 1-3 overwinning in de Topsporthal Achterhoek zette Draisma Dynamo de kroon op een heuse topweek. Missie volbracht. Bekerfinale bereikt. “Beter kan het niet. In één week pakken we de nummers vier, twee én drie!”, bejubelde Draisma Dynamo-captain Freek de Weijer uitbundig de plaatsing voor de tweede eindstrijd in successie.

Eenvoudig ging het allerminst om de regerend landskampioen opzij te zetten, maar in de derde aanloop wist de cuphouder de tot dusverre onneembare veste in Doetinchem eindelijk in te nemen. Twee keer behield Active Living Orion in het huidige seizoen in eigen hal al de overhand, ditmaal moesten de zich hardnekkig verwerende Achterhoekers hun meerdere erkennen in ’s lands sterkste mannenvolleybalteam van dit moment. De bekerfinale, die op zondag 16 februari wordt gespeeld in de Maaspoort in Den Bosch, wordt een herhaling van de finale van 2019. Titelverdediger Draisma Dynamo stuit andermaal op SAMEN.Lycurgus. De Groningers ontdeden zich in de andere halve finale met speels gemak van RECO ZVH.

Active Living Orion kon de woorden op het spandoek’t Geet hier spoken woensdag niet in daden omzetten. Na 24-26 en 20-25 in de eerste twee sets lukte het de thuisploeg enkel in het derde bedrijf om de bezoekers te bedwingen (25-22). Daarna bleek het Doetinchemse kruit verschoten. Met de ingevallen Seain Cook in een hoofdrol donderde Draisma Dynamo volgens oud Achterhoeks gebruik ‘deur’ naar de finale. In set vier was het erop en erover: 15-25.

 “In de eerste twee sets stonden we onder druk, maar kwamen we daar goed onderuit. Die derde set verloren we. We zakten wat weg en lieten een paar steekjes vallen, al hadden we het in die set al af kunnen maken. Maar ja, Orion kan natuurlijk best aardig volleyballen. Als je dan vervolgens ziet hoe we het in die vierde set rechtzetten. Écht heerlijk. We weten waartoe we in staat zijn. Vanavond hebben we dat laten zien. We zijn duidelijk stabieler geworden en hebben nu niet meer zo’n heel diepe ondergrens”, was aanvoerder De Weijer met recht trots op hoe Draisma Dynamo de pittige januari-trilogie op indrukwekkende wijze voltooide.

Zelfs de altijd kritische Redbad Strikwerda was zeer te spreken over de prima resultaten tegen de overige Top 4-teams. “Voor deze week hadden we twee zware wedstrijden in de beker voor ons en een wedstrijd om de koppositie in de eredivisie. Alleen maar zware wedstrijden dus, die we alle drie hebben gewonnen. Die overwinning van vandaag brengt ons bovendien nog ergens ook. Dat we nu in de finale staan, is natuurlijk hartstikke mooi.”

Op het vertoonde spel in Doetinchem viel volgens Draisma Dynamo’s coach nog wel het nodige aan te merken. “In de eerste set verprutsten we onder de tien al drie rallypunten. We maakten het onszelf onnodig moeilijk. Het was een pittig potje tot halverwege de vierde set. Met name Seain Cook had aan het einde een enorme inbreng. Die speelde fantastisch. Hij was echt een meerwaarde toen hij erin kwam. Dat maakt ons als team dan weer sterk.”

Urgentie

Ik heb het eigenwijze duidelijk niet van een vreemde. Mijn vader, die in 2015 op 82-jarige leeftijd overleed, wilde nooit iets van medische bijstand weten. Zelfs toen hij van voren nauwelijks meer wist of hij van achteren nog leefde mankeerde hem volgens eigen zeggen niks. Zich onder behandeling van een arts laten stellen? Welnee, ben je gek! Mijn moeder is uit hetzelfde hout gesneden. Al even onbuigzaam. Lastig voor haar omgeving. En misschien nog wel véél lastiger voor zichzelf. Zeg nou zelf: waarom zou je niet net zolang met heupklachten verder strompelen totdat de kom compleet is weggesleten en de pijn niet meer te harden valt?

Wie gehinderd wordt door zoveel stijfkoppigheid als mijn moeder, maakt het zichzelf niet altijd even makkelijk. Op 83-jarige leeftijd wil het lichaam logischerwijs niet meer altijd wat de geest wil. Voor mijn moeder valt moeilijk te verkroppen dat ze geen achttien meer is, maar de tachtig al is gepasseerd. Het valt ook niet mee als je iedereen om je heen naar het kerkhof hebt moeten brengen, als je als enige van je eigen generatie overblijft. Wanneer tot overmaat van ramp zo’n rotheup je steeds minder mobiel maakt, dan kan ik me goed voorstellen dat het leven niet altijd een pretje meer is. Nogal moeilijk voor rede vatbaar zijn helpt evenmin mee.

Nee hoor, een rollator had zíj niet nodig. Totdat het ding er eenmaal was en het bij nader inzien toch wel een handig hulpmiddel bleek om de dagelijkse tocht naar de buurtsuper te overbruggen. Een bed neerzetten in de woonkamer hoefde ook al niet toen de trap naar haar slaapkamer zich ontpopte tot een onoverkomelijke horde. Halsstarrig volharden in dat ze de nacht ook prima kon doorbrengen in een bekwaam fauteuil. Die stoel zat zo lekker en ontlastte haar pijnlijke been. Nee joh, dat ging prima. Toen het echt niet verder ging en ze de ene voet nauwelijks nog voor de andere kon zetten, bleek dat bed in de huiskamer toch best wel handig.

Maar naar welgemeende raad van anderen luisteren? Nee, dat is aan mijn moeder niet zo besteed. Dat is nooit haar sterkste punt geweest. Of misschien beter gezegd: ze vindt het bezwaarlijk anderen lastig te vallen met haar sores. Trots? Niet afhankelijk willen zijn van anderen? Alles zelf beter denken te weten? Zulke dingen spelen ongetwijfeld mee. In de laatste weken van het jaar viel er geen land meer met haar te bezeilen. Wat ook niet zo vreemd is toen ze, zoals naar pas later bleek, het overzicht compleet kwijtraakte bij de almaar verder uitdeinende voorraad pillen, pijnstillers en kuren die ze kreeg voorgeschreven. Maar ja, waarom bij het minste of geringste bij iemand aan de bel trekken? Nergens voor nodig toch.

Op Derde Kerstdag kon het niet langer. De in allerijl opgetrommelde huisarts toont zich onverbiddelijk. Het is onverantwoord haar langer thuis te houden. Probeer tussen Kerst en de jaarwisseling echter maar eens ergens tijdelijke opvang te regelen in een plaats met 160.000 inwoners. Hoe hoog de nood ook moge zijn, Apeldorp bleef in gebreke.  Niets voorhanden. De dichtstbijzijnde mogelijkheid deed zich voor in… Enschede! Op zegge en schrijve 80 kilometer van huis! De geraadpleegde zorgverstrekkers stuurden zelfs de huisarts van het kastje naar de muur. De beste man heeft hemel en aarde bewogen om ergens tijdelijk onderdak voor de patiënt te regelen. Tevergeefs. Meer dan thuiszorg kon hij op zo korte termijn niet voor elkaar krijgen.

En dan hebben we het wel over de gemeente waar de lokale overheid uit de losse pols een klein kapitaal aftikt om een complete woon-unit uit de grond te stampen voor hulpbehoevende gasten van de gemeente. De vermaarde evenementenstad op de Veluwe! Ik weet niet hoeveel geld B en W spenderen aan het beveiligen van zo’n Serious Request-poppenkast of de landelijke intocht van Sinterklaas. Een bed voor een ingezetene van de gemeente die daar dringend behoefte aan heeft, is daarentegen niet voorhanden. Niet urgent genoeg.

Hoe urgent de situatie was, blijkt enkele dagen later wel. Het is dat mijn moeder toevallig op 2 januari haar opwachting dient te maken bij de radioloog. In het Gelre Ziekenhuis gaan meteen alle alarmbellen rinkelen. In eerste instantie wordt zelfs gevreesd voor een breuk. Bij nader inzien is ‘slechts’ sprake van een afgesleten heupkom. Niet minder zorgelijk en pijnlijk. Het zorgt voor wel duidelijkheid. Eindelijk. Het is bovendien operabel. Maandag gaat de patiënt al onder het mes en krijgt ze de zo benodigde kunstheup aangemeten.

Voor de tussenliggende dagen wordt stante pede opvang geregeld in Randerode. In tegenstelling tot enkele dagen eerder is in dat zorgcentrum nu plotseling wél een bed beschikbaar. Gelukkig maar dat die afspraak in het ziekenhuis niet pas over enkele weken of misschien zelfs maanden gepland stond. Met al die wachtlijsten in Nederland weet je maar nooit hoe lang de betrokken instanties iemand nog langer laten verrekken.

Door haar eigen halsstarrigheid heeft mijn moeder zelf het verkrijgen van hulp onnodig lang vertraagt. Dat staat buiten kijf. Maar zoals aan elk verhaal kleven natuurlijk ook aan dit verhaal meerdere kanten. Van veel dingen in Nederland begrijp ik sowieso al helemaal niets meer, maar hoe is het in vredesnaam mogelijk dat tijdens eerdere ziekenhuisbezoeken niemand heeft uitgedokterd hoe zorgwekkend de situatie is? Mijn medische kennis valt te verwaarlozen, maar er moet toch zeker een indicatie voor zijn geweest dat het van kwaad naar erger ging met die heup. Als leek lijkt het me toch stug dat het laatste restje van de heupkom door toedoen van de poedersuiker op de oliebollen is verdwenen.

Ongein als dit maakt maar weer eens op pijnlijke wijze duidelijk dat in dit zorgzame land eerst (bijna) ongelukken moeten gebeuren voordat er actie wordt ondernomen.

© RK