‘Vermissing’ Rob van den Berg enig paniekpunt op Siberië-reis

By | 13 februari 2020

Niemand in Apeldoorn is meer bedreven in het kneden van kampioenen dan Draisma Dynamo’s eigen Rob van den Berg. Liefst 39 jaar al neemt de joviale verzorger zijn volleyballers met uiterste precisie onder handen. Samen met zijn jongens reist de 76-jarige praatpaal annex vertrouwenspersoon al sinds jaar en dag Europa af. Op basis van zijn persoonlijke bevindingen in Siberië acht de eeuwige optimist een ‘wonder van Omnisport’ niet op voorhand uitgesloten in de returnwedstrijd in de achtste finale om de CEV Cup. “Het was heel close in Novosibirsk.”

Feitelijk kende Draisma Dynamo’s heenwedstrijd in Siberië slechts één moment van lichte paniek. De reis wasvoorspoedig verlopen. Op het hotel viel weinig aan te merken. Het eten kon gerust een verademing worden genoemd in vergelijking met de Britse kost die de leden van het Apeldoornse gezelschap bij het uitduel in de voorgaande ronde tegen IBB Polonia kregen voorgezet. Toch gingen op een gegeven moment alle alarmbellen af op de groepsapp: de spelers waren hun verzorger kwijt!

Ruim een week nadien kan de verloren zoon zelf hartelijk lachen om hoe hotel DoubleTree by Hilton Novosibirsk op de kop werd gezet om hem op te sporen. “Ik was in slaap gevallen”, licht Van den Berg zijn ‘vermissing’ kort toe. “Op de negende verdieping van het hotel bevond zich een spa. Daar heb ik lekker gezwommen en in het bubbelbad gezeten. Toen ik op zo’n ligstoel ging zitten, vielen vervolgens m’n ogen dicht. Lange reis, hè. Een tijdsverschil van zes uur. Terwijl ik daar dus lekker lag te slapen, misten ze me. In de groepsapp circuleerde het bericht: waar is Roberto? Daaropzijn me maar gaan zoeken. Uiteindelijk kwam er iemand naar boven en ben ik wakker gemaakt…”

Draisma Dynamo’s langst dienende staflid loopt al zo lang mee dat hij zich zelfs de warmste momenten van de Koude Oorlog goed voor de geest kan halen. “Ik heb weleens gezegd dat ik een boek kan schrijven over waar we overal zijngeweest. Joh, ik heb met Dynamo al zoveel landen bezocht. Tot Cuba aan toe. Dat was op uitnodiging van Fidel Castro zelf. Voor de Europa Cup was Novosibirsk mijn verste reis. Al zijn we naar Cyprus en De Azoren ook lang onderweggeweest. In Polen speelden we ooit eens op een ijsbaan. Daarhadden ze een volleybalvloer op gelegd. Koud dat het daar was! In Jekaterinenburg kregen we zelfs een escorte met een tank. Die stad was op dat moment pas een jaar vrijgegeven voor westerlingen.” 

Voor de goede orde merkt globetrotter Van den Berg op dat Lokomotiv Novosibirsk-uit duidelijk van een iets andere orde is dan pak ‘m beet Orion-uit… “Ik vond het een zware trip. Vooral de heenreis. De meesten hebben niet echt comfortabel gezeten in het vliegtuig. Lange jongens hadden daar wel last van, ze willen het liefst aan het gangpad zitten. Voor een plekje bij de noodingangen moet je tegenwoordig zelfs extra betalen. Zelf ben ik tegen een raam aan gepropt. Maar verderwas alles prima geregeld. Het hotel, het eten. Niets mis mee. Dat heb ik weleens anders meegemaakt.”

Een vakantietripje was het zeer zeker niet. Na aankomst in de Siberische metropool moest de Draisma Dynamo-masseur ouderwets de handen uit de mouwen steken in zijn tot behandelruimte omgetoverde hotelsuite. “Na de training begon het pas echt. Zo’n lange reis en het tijdsverschil gaat niet in de koude kleren zitten. De jongens hadden veel kleine dingetjes en pijntjes. ’s Nachts om kwart over één plaatselijke tijd verliet de laatste pas mijn kamer”, vertelt Van den Berg over zijn lange werkdagen gedurende het bliksembezoek aan Novosibirsk. 

Behalve bubbelen in bad bleef er voor Van den Berg weinig tijd over voor een uitgebreide sightseeingtoer van de ruim 1,5 miljoen inwoners tellende stad. “Op dinsdag, de dag van de wedstrijd, ben ik eventjes een blokje om geweest. Het was koud, er lag veel sneeuw en het was hoofdzakelijk glibberig. Er was een ijsbaan in de buurt. Vreemd genoeg was alles nog in kerstsfeer. De sporthal lag een behoorlijk eind van ons hotel. De reis er naartoe was vreselijk. Onderweg was hetloeidruk.”

Ondanks de 3-0 nederlaag hield de meest ervaren man in het Apeldoornse kamp een goed gevoel over aan hoe zijn protegésin het spoor bleven van Lokomotiv. “Die jongens staan wel bovenaan in Rusland, hè. Sterke gozers allemaal. De wedstrijdwas boven verwachting spannend. We hadden zelfs een set kunnen winnen. We hebben het heel goed gedaan. De meegereisde supporters hebben genoten. Ik zie best kansen om thuis te winnen. Waarom niet? Waarom zou er geen wonder van Omnisport kunnen plaatsvinden?”

Grote afwezige op de avond waarop Lokomotiv Novosibirsk z’n opwachting maakt in Apeldoorn… Rob van den Berg! Vanaf zijn vakantieadres in Fuerteventura zal de bijna altijd wakkere verzorger de verrichtingen van zijn jongens niettemin vol spanning volgen. Hij gaat er even een paar dagen tussenuit, de accu opladen. Als oudste van het stel (‘in juni word ik 77’) moet immers ook de immer opgewekte veteraan fit zijn voor de fase van het seizoen waarin de beslissingen vallen. “Als we verschoond blijven van blessures, dan worden we kampioen. Maar laten we eerst maar eens de beker winnen, dat is ook een belangrijke prijs. Aan ons zal het niet liggen, wij zijn er elke dag mee bezig”, kijkt Rob van den Berg handenwrijvend uit naar wat de komende weken en maanden zullen brengen. 

Een eventuele dertiende kampioensbanner aan de muur van de Draisma Dynamo Arena vertelt ook zijn eigen verhaal. “Alle kampioenschappen heb ik meegemaakt. Bij alle titels die op die banners in de hal staan vermeld, ben ik bij geweest. Onvoorstelbaar eigenlijk, hè. Ik ben bezig aan mijn 39eseizoen. Medailles, bordjes en leuke beeldjes heb ik allemaal thuisliggen. Geweldige herinneringen. Bij ons eerste kampioenschap in 1991 werden we ontvangen op het raadhuis. Op 30 april was dat, Koninginnedag. Zoiets vergeet je nooit meer. Ik was echt bang dat we door het bordes heen zouden zakken, zó stonden die jongens te hossen. Is dat bordes er eigenlijk nog? Het was de eerste keer, toch durf ik niet zeggen of het ook de mooiste herinnering was. Alle prijzen die je wint, zijn mooi. Dat verveelt nooit.”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *