Doelloos

By | 30 april 2020

Ik heb mijn abonnement op Voetbal International maar opgezegd. Met het oog op alle extra ellende waar we ons de komende maanden op mogen verheugen, schakel ik nu al over naar de overlevingsmodus en begin ik alvast met bezuinigen. Als eind oktober de wintertijd ingaat, kan iedereen maar beter op het ergste voorbereid zijn. Gevoetbald wordt er de eerstkomende maanden toch niet in Nederland.

Met die themanummers waarmee VI de tussenliggende periode probeert te overbruggen, doet de redactie mij geen plezier. Je moet je wel heel erg vervelen om jezelf serieus te verdiepen in ranglijsten van de meest invloedrijke mensen uit het Nederlandse voetbal. Wie daartoe de behoefte voelt kan zelfs stemmen op het mooiste shirt dat ooit door een eredivisieclub is gedragen. Al die herhalingen en terugblikken, waar diverse media hun achterban mee vermoeien, zijn aan mij niet zo besteed. Ik ken ook mensen die dagelijks op Facebook een foto posten van wedstrijden die zij zelf in het recente verleden hebben bijgewoond. Ook al zoiets onzinnigs. Allemaal surrogaat. Het kan in de verste verte niet tippen aan een ‘echt’ bezoek aan de velden. Zoals vroeger…

De belangrijkste bijzaak in het leven is natuurlijk maar een spelletje, zo hoor ik elke Teletekst-supporter al meewarig roepen. De wereld gaat momenteel gebukt onder zaken van grotere importantie dan wat ordinair gedraaf achter een bal aan. Klopt helemaal. Voor de miljoenen die net als ik wél besmet zijn met het voetbalvirus maakt het de paranoia en voetballoze tijd van nu juist een extra zware beproeving. Geen enkel medicijn zal die onschuldige kwaal ooit kunnen genezen. Hoeft ook helemaal niet. Het is inmiddels alweer bijna twee maanden geleden dat ik voor het laatst ergens langs de lijn stond. Er blijft voetballiefhebbers helemaal niets bespaard nu zelfs de Apeldoorn Cup in 2020 al van de kalender is geschrapt.

Zo’n leven zonder doel bevalt me totaal niet. Ik vind het helemaal niks, word er flink chagrijnig van. Ik mis het. Ik kan niet wachten om weer naar de Adelaarshorst of het voormalige Fly Brazil stadion te mogen. Ik verlang zelfs naar die oranjeclowns bij interlands. Zó erg is het al. Ik kijk uit naar het moment waarop ik me weer mateloos mag ergeren aan Tieten Harry en zijn companen. Nog eventjes, en ik ga flippen en afkickverschijnselen vertonen. Het sfeertje rond wedstrijden. Het reizen. Leuke tripjes over de grens maken. Ik ben nota bene al meer dan zes weken Apeldoorn niet uit geweest. Ik vrees dat het nog wel een poosje gaat duren alvorens ik weer op reis mag en het RIVM het vitale belang inziet van de belangrijkste bijzaak in het menselijke bestaan.

Positief nieuws is er gelukkig ook nog in beperkte mate. De KNVB heeft mij vorige week het geld dat ik had betaald voor kaarten voor de gecancelde oefeninterlands van het Nederlands elftal tegen Spanje en de USA keurig gerestitueerd. Er blijft natuurlijk een Europees Kampioenschap, dat naar volgend jaar is verplaatst, om naar uit te kijken. Ik wil graag nog een keer live een EK meemaken. Toch heb ik er een hard hoofd in of het daadwerkelijk gaat gebeuren. Ik ben verzekerd van toegangsbewijzen voor alle wedstrijden van het Nederlands elftal. Tot aan een eventuele finale toe. Ik sluit echter niet uit dat ik in mei gebruik ga maken van de mogelijkheid om de aankoop van de tickets ongedaan te maken bij de UEFA. Ik twijfel. Ik denk er serieus over na.

Hoewel ik altijd positief probeer te blijven, ben ik somber gestemd. Over veertien maanden 50.000 man met oranje mondkapjes op in de Johan Cruijff Arena zie ik niet zo een-twee-drie gebeuren. Zelfs niet met het dak open. Als de UEFA het oorspronkelijke speelschema niet te veel verandert, moet Oranje na de groepsfase misschien wel naar Bakoe. Alleen een reis naar Azerbeidzjan betekent een avontuur op zich. Lijkt me geweldig. Maar probeer er maar eens te komen. In normale tijden is dat al een helse opgave. Reisrestricties als gevolg van die vervloekte corona-shit zullen het er alles behalve eenvoudiger op maken. Ik ben bang dat vrij reizen door Europa in het ‘nieuwe normaal’ veel abnormaler gaat worden. Prijzen van vliegtickets zullen er in elk geval niet goedkoper op worden.

Maar goed, dat is over meer dan een jaar pas aan orde. Tegen die tijd zitten we met z’n allen al gauw een maandje of vijftien in thuisisolatie. Om ranglijsten van de eredivisie en de Keuken Kampioen divisie maakt niemand zich dan meer druk. Het overgrote deel van alle betaald voetbalorganisaties in Nederland heeft dan waarschijnlijk al lang en breed de pijp aan Maarten gegeven. Het is zelfs heel goed denkbaar dat de krankzinnig geworden Henk de Jong in de zomer van 2021 nog altijd opgesloten zit op de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting in Leeuwarden waar hij moest worden opgenomen na al het onrecht dat de KNVB zijn club aandeed.

Ik begrijp de misnoegde reactie van Cambuur-trainer best. Maandenlang werkt de beste man zich met zijn spelers uit de naad om te promoveren naar de eredivisie. Krijgt hij eerst die corona-epidemie voor de kiezen. En dan wordt het seizoen nog eens extra verkloot door een stelletje zakkenwassers in Zeist dat geheel eigen regels bedenkt. Die KNVB-bobo’s kunnen veel leren van hoe onze geliefde minister-president de publieke opinie bespeelt. Wanneer meneer Gudde nou had besloten om Go Ahead Eagles te laten promoveren naar de eredivisie, had heel voetballend Nederland daar vrede mee gehad. Dan waren we in één klap van al het gezanik af geweest. Niemand zal toch durven ontkennen dat Go Ahead Eagles in onze hoogste voetbalafdeling thuishoort!

Bizar genoeg overwegen ze in ons omringende landen nog altijd niet om definitief een streep te halen door het seizoen 2019-2020. Al liggen er natuurlijk vooral economische oorzaken aan ten grondslag dat er in Engeland, Duitsland en Spanje met zoveel halsstarrigheid wordt gepoogd de competities in de hoogste speelklassen uit te spelen. Heeft enkel en alleen te maken met geld. Met astronomische bedragen waarbij de Nederlandse FOX-miljoentjes spontaan verbleken. TV-stations betalen. TV-stations bepalen. Geen wedstrijden. Geen geld. Geen poen. Geen kampioen. Zo simpel is het. Zo werkt het in de grotemensenwereld.

Het is niet vreemd dat de roep om overheidssteun voor de professionele voetbalsector alom in het verkeerde keelgat schiet. Een peiling bij Omroep Gelderland liegt er niet om. Al zijn de azijnzeikers die reageren duidelijk niet al te best op de hoogte van hoe laag de salarissen van voetballers bij FC Dordrecht of Helmond Sport liggen. Al die gefrustreerde typetjes gaan er in hun kortzichtigheid maar vanuit dat elke prof miljonair is. Cristiano Ronaldo verdient nota bene in z’n eentje meer dan de salarissen van alle contractspelers in de armlastige Keuken Kampioen Divisie bij elkaar opgeteld!

Wanneer ik in Spaanse sportkranten lees dat Real Madrid zelfs nú nog even achteloos 50 of 60 miljoen euro wil aftikken om zich te verzekeren van de diensten van een 17-jarig Frans talentje, vallen veel ontstemde reacties best te billijken. Het geeft de schizofrenie van die hele verziekte bedrijfstak bijzonder treffend weer. Gelukkig maar dat Omroep Gelderland zelf en culturele instellingen wel kunnen rekenen op financiële injecties van de staat. The show must go on! Ongesubsidieerde poppenkastvoorstellingen blijven ook in de toekomst ondenkbaar. Geen enkele ongecultiveerde domo moet het wagen het maatschappelijk belang van hoogdravende uitingen van kunst en genot te onderschatten.

Hoop doet leven. Aan die dooddoener houd ik me maar vast. Mocht ik in de toekomst ooit nog eens in de gelukzalige omstandigheid verkeren om bij leven en welzijn persoonlijk een voetbalwedstrijd bij te wonen, dan hoop ik dat het bestuur van de geteisterde evenementenstad Apeldoorn daar een onvergetelijk spektakelstuk van maakt. Hoogbejaarde plaatsgenoten die de Tweede Oorlog overleefden, herinneren zich misschien nog wel hoe in ons dorp luttele dagen na de bevrijding alweer tegen een bal werd getrapt. Sportpark Berg en Bos was in de maanden na de bevrijding meermaals het toneel van galaduels tussen plaatselijke toppers en geallieerde gelegenheidsteams. Het zou mooi zijn wanneer de geschiedenis zich herhaalt. Met een heuse benefietwedstrijd. Een potje om des keizers baard waarbij lokale coryfeeën dat hele kut-corona een welgemikte symbolische schop na mogen geven!

Een uitgelezen gelegenheid bovendien voor de lokale voetballiefhebber om ‘sterren’ als Maikel Lange, Steven van Es, Jesse Hartgers, Sander Krijns, Burak Tekay, Olaf Kluitenberg, Jeffrey van Amersfoort of de Blauwen-broers Van Geerenstein een laatste keer te zien stralen alvorens zij hun huidige clubs de rug toekeren. Rechtstreeks uitgezonden door TV Apeldoorn. Met burgemeester Heerts die de aftrap verricht. Een echte voetballiefhebber. Het geeft de burger ongetwijfeld moed dat de voormalige voorzitter van Apeldoornse Boys en fervent FC Twente-supporter corona te lijf gaat met eenzelfde elan en vastberadenheid als waarmee hij in 2012 het betaalde voetbal ter plaatse van de ondergang wilde redden.

Mijn alom gewaardeerde oud-collega Gep Leeflang mag vanzelfsprekend niet ontbreken. Deze levende legende mag namens De Stentor op de tribune plaatsnemen om de sportieve happening af te branden zoals in Apeldorp niemand anders dat kan. Met zijn al even populaire gabbers van de wijkraden en de Stichting Werkgroep Milieuzorg als overige eregasten. Als hét bewijs van de eensgezindheid en saamhorigheid die elk dorp in crisistijden naar buiten toe behoort uit te stralen. Als ik mijn fantasie de vrije loop laat, zie ik het al helemaal voor me.

Gelukkig blijft fantaseren vooralsnog wel toegestaan met in acht neming van de daartoe verplicht gestelde anderhalve meter afstand.

© RK

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *