Premier Rutte had de laatste woorden op zijn laatste persconferentie nog maar nauwelijks uitgesproken of op Facebook trok bij een of andere poll van Omroep Gelderland een misnoegde dame meteen flink van leer. Al sinds maart hield zíj zich netjes aan de regels en dankzij misdragingen van onverlaten en zatlappen moet zíj nu nog minstens een maand langer in haar schuilkelder blijven zitten! Hoe onrechtvaardig kan het leven zijn. Verschrikkelijk. Nou schiet haar herfstvakantie er ook alweer bij in.
Voor zulke voorbeeldige burgers moet het wel een heel gemis zijn geweest dat in de Tweede Wereldoorlog het gemak van internet of apps nog niet bestond. Dan hadden ze hun buren en de joodse onderduikers er mooi online of via de app bij kunnen lappen. Misschien hadden ze er zelfs wel een lintje voor gekregen. Of een tegoedbon voor een dagje onbeperkt treinen met de Nederlandse Spoorwegen. Je moet er toch niet aan denken dat zo’n mevrouw per ongeluk van verontwaardiging stikt in haar eigen mondkapje. Dan moeten haar nabestaanden tot overmaat ramp hemel en aarde bewegen om ook de schuld van die ongelukkige samenloop van omstandigheden bij iemand anders in de schoenen te schuiven.
Het nieuwe pakket maatregelen van het kabinet liegt er niet om. Het zat er natuurlijk aan te komen. Wie niet horen wil, moet voelen. Na meer dan zeven maanden naar adviezen luisteren van deskundigen, moeten Rutte en die man met die blitse schoenen eindelijk spierballen en daadkracht tonen. Volgens de laatste cijfers die ik las (t/m 13 oktober) telt mijn eigen woonplaats inmiddels 354 besmettingen. Voor een uit de kluiten gewassen dorp als Apeldoorn komt dat neer op 216,1 geïnfecteerden per 100.000 inwoners. Zodra een dergelijke hoeveelheid mensen bij mij in de straat een positief testresultaat kan overhandigen, dan wordt het inderdaad hoog tijd om alle ramen en deuren te barricaderen en mijn moeder van 83 veilig op te sluiten in de kelder.
Apeldoorners mogen zich in elk geval gelukkig prijzen met een doortastend gemeentebestuur dat gezagsgetrouwe paramilitairen dagelijks fietsen laat verwijderen uit het dorpscentrum. Is er al onderzoek gedaan naar in hoeverre dat staaltje gemeentelijk machtsvertoon de besmettingscijfers doet afnemen? Eerlijk gezegd denk ik dat voetgangers momenteel op de Hoofdstraat meer kans lopen op letselschade door toedoen van fietsers die ongestoord en ongestraft door de voetgangerszone razen dan door ronddwarrelende aerosolen. Coronaregels zijn zeker niet de enige regels die niet nageleefd worden. Maar is dat verwonderlijk in een land waar daders veelvuldig het predicaat slachtoffer opgespeld krijgen? Ik zou het een mentaliteitskwestie willen noemen.
Ga maar eens kwartiertje posten in de Kapelstaat. Die borden waarop duidelijk staat dat fietsers moeten afstappen, zeggen alles. Vooral over dat met name veel jongeren zich nergens iets van aantrekken. Maar waar zijn de elitetroepen van het roemruchte boa-korps op momenten dat ze wél moeten optreden? Of scholieren goed kunnen lezen of schrijven, is tegenwoordig helemaal niet belangrijk meer. Begrijpend lezen is anno 2020 de norm. Niet zo verwonderlijk dus dat al die arme kinderen dom blijven. Ze moeten zoeken naar verbanden tussen zinsdelen in plaats van gehoor te geven aan iets dat verordend wordt. Het valt die arme kinderen dus niet eens aan te rekenen dat ze niet afstappen. Zoals altijd, treft anderen de blaam.
Ik heb het in de afgelopen maanden ook een aantal keren geconstateerd bij mijn eigen cluppie. Knaapjes van een jaar of 16 bekommeren zich totaal niet om het geheelonthoudersprincipe. Alcohol geeft de jochies vlugge voeten. Was het niet Louis van Gaal die het begrip ooit introduceerde? Feestbeest? Wie zich niet het laplazerus zuipt of een joekel van een krat op het stuur van de fiets heeft gemonteerd, sluit zichzelf buiten. Je moet tegenwoordig alles doen om ergens bij te horen. Met alle gevolgen vandien.
Alles draait tegenwoordig om de sociale contacten. Dus hoe moet het nou verder? Alleen al het missen van introductiedagen aan het begin van dit door corona geteisterde schooljaar berokkent al de stakkers levenslange trauma’s. Juist dáár zal het bij mij ook wel zijn misgegaan. Als ik wat socialer was geweest, had ik het misschien ook wel geschopt tot woordkunstenaar of influencer. Toen ik naar de lagere school ging, schakelde Nederland net over van zwartwit-tv naar kleur. Met vijf kanalen. Nederland 1 en 2 van eigen bodem. ARD, ZDF en WDR zorgden voor de (West-)Duitse inbreng. Over coronabesmettingen op introductiedagen en klasse-uitjes werd in die dagen op die zenders niets gemeld. Heerlijke tijden. Nauwelijks rottigheid.
In aanraking komen met covid-19 kan de beste overkomen, zo blijkt wel nu na de wonderbaarlijk snel herstelde President Trump niemand minder dan Cristiano Ronaldo de pineut is. Al stellen de foto’s op de voorpagina’s van de Portugese en Italiaanse sportkranten Cristiano’s wereldwijde supportersschare ongetwijfeld gerust. Een breeduit lachende en duim omhoog stekende CR7 zit er op zijn balkon nou niet bepaald bij alsof hij op korte termijn getransfereerd wordt naar de voetbalhemel. Alles komt goed. Niemand hoeft zich zorgen te maken. Hou er maar rekening mee dat hij na een dag of tien quarantaine de training kan hervatten. Op woensdag 28 oktober is hij er geheid weer bij. Champions League. Groep G. Tweede speeldag. Juventus – Barcelona. Ronaldo tegen Messi. Het zou mij enorm verbazen wanneer de Portugees dan niet hersteld zou zijn.
Zelf voel ik me gelukkig nog altijd prima. Ik overleef het wel wanneer ik de rest van het jaar de publieke ruimte moet mijden. En wat anderen doen, daar heb ik geen enkele invloed op. Veel Nederlanders stoppen waarschijnlijk sowieso pas met zaniken als ze definitief gestrekt gaan en ingeklemd tussen zes planken liggen. En zelfs dan is het te hopen dat het deksel op de kist goed sluit.
© RK