De Koning

By | 27 oktober 2020

Het Nederlandse volk blijft werkelijk niets bespaard. Alsof corona al niet voor genoeg verdriet zorgt, kregen de aangeslagen burgers ook nog het verschrikkelijke nieuws te verwerken dat de relatie van Glennis Grace op de klippen is gelopen. Als zelfs De Telegraaf en het AD prominent melding maken van zo’n breuk, dan stel je wel wat voor in Nederland. Op haar eigen Instagram-account richtte de zichtbaar aangeslagen zangeres zich liefst 4 minuten en 52 seconden lang tot haar volgers over het leed dat haar als ‘publiek persoon’ overkomt.

Waar mensen zich in vredesnaam druk om maken. Alsof de wereld vergaat. Alsof zij de enige is. Alsof heel Nederland wakker moet liggen van dat het uit is met haar 16 jaar jongere toy-boy. En dat zo’n troela dat dan uitgebreid gaat toelichten op Instagram. Zo iemand neemt zichzelf wel héél erg serieus. Ik ben niet zo into the singing en op dat kleffe artiestenwereldje schijt ik helemaal, maar ik vind wel dat mevrouw Grace een fantastische stem heeft. In haar vakgebied zullen in Nederland waarschijnlijk weinigen beter gebekt zijn dan zij. Van zóveel oprechtheid daarentegen word ik wel behoorlijk onpasselijk.

We praten wel over diezelfde dame die om door te breken in de USA deed voorkomen dat zij als alleenstaande moeder alle eindjes aan elkaar moest knopen om niet te hoeven verhongeren. Ik wist niet dat topzangers in Nederland zó slecht betaald krijgen dat ze zichzelf tegen hun zin voor de camera laten slepen in een land waar politieagenten structureel medemensen met een donkere huidskleur onheus bejegenen. Wie het risico neemt om in zo’n verderfelijk land haar droom na te jagen, verdient vanzelfsprekend diep respect.

Thuis krijgt elke vermeende racist meteen de wind van voren van Glennis. Nee, op haar mondje gevallen is deze grande vedette uit Amsterdam niet bepaald. Als iemand nooit schroomt om slechteriken publiekelijk de les te lezen, is zij het wel. Ze kan zo de politiek in. Of op de kansel gaan staan in Staphorst of Barneveld. Preken voor eigen parochie. Aandacht vragen. Het is met bijna al die BN’ers hetzelfde verhaal. Engnekken. Egoïsten. Huichelaars. Bah!

Juist van mensen die zoveel tranen laten om de eigen ellende zou je wel wat meer compassie mogen verwachten met anderen. Het stelt me behoorlijk teleur dat juist bejubelde publieke dames en woordkunstenaars, die geheel belangeloos van leer trekken tegen het onrecht in hun wereld, geen publiek statement afgaven na de onthoofding van de Franse docent Samuel Paty. Waarom niet massaal afschuw uitspreken over deze laffe daad? Waarom geen nieuwe demonstratie op de Dam? Het zou ze voor de verandering eens hebben gesierd. Maar nee hoor, his life doesn’t matter. Het slachtoffer behoort niet tot de doelgroep. En demonstreren op de Dam komt natuurlijk nicht in Frage wanneer iedereen braaf de coronaregels moet volgen. Pas als de stoomboot binnenkort aankomt, wordt het weer tijd om écht belangrijke maatschappelijke issues aan de kaak te stellen.

Grofweg bekeken is Nederland onder te verdelen in twee groepen. In de eerste plaats zijn er de Nederlanders zelf, de wegkijkende meerderheid die verplicht wordt om gedwee andermans adviezen op te volgen. Daarnaast is er een almaar in omvang toenemende groep die abusievelijk denkt dat we hier in de Verenigde Staten leven. Deze beroepsklagers en slachtoffers van onrecht laten geen enkele mogelijkheid onbenut om iedereen die daar niet in geïnteresseerd is in kennis te stellen van hoeveel onvrede bij hen leeft over het land of het lichaam waarin ze zichzelf opgesloten voelen. En die bovenal overal recht op hebben. Gelijke kansen, ja, ja. Ammehoela.

Ik heb onlangs voor de zoveelste keer aan den lijve ondervonden hoe gelijk en eerlijk werkgevers in Nederland met kansen omspringen. Uit de afwijzing op een sollicitatie als tekstschrijver bij een gerenommeerd Apeldoorns bedrijf moet ik in al mijn onbescheidenheid concluderen dat anderen blijkbaar nóg beter zijn dan ondergetekende. Met andere woorden: die zijn dus wel héél erg goed.

Als reactie heb ik het betreffende bedrijf daarom per mail gefeliciteerd. Als ík met meer dan 30 jaar ervaring al niet eens word uitgenodigd voor een gesprek, dan moeten degenen die wél mogen komen welhaast exceptionele kwaliteiten bezitten. Dat wilde ik ze toch even later weten. Tsja, en dán belt diezelfde juffrouw van personeelszaken, die mij eerst afscheepte met een standaardmailtje, wél meteen op. Hoe schijnheilig wil je ze hebben. Als ik dan toch ergens doodziek van word, is het wel van dat soort hypocriete tantes. Ons mooie land zit er vol mee. Glennis is niet de enige.

Nu de klok een uur is teruggezet en de wintertijd is ingegaan, schijnen veel Nederlanders en medelanders traditiegetrouw extra van de leg te raken. Dat krijgen we nu dus bovenop al het coronagekakel. De ware volksaard verloochent zich niet. Op het gebied van selectieve verontwaardiging spannen Nederlanders en medelanders binnen Europa sowieso de kroon, zo bleek wel bij het recente Griekenland-reisje van Willem-Lex, Maxima en hun meiden.

Al die andere Nederlanders en medelanders die er tijdens de Herfstvakantie massaal op uit zijn getrokken, hebben natuurlijk géén voorbeeldfunctie. Die modelburgers hebben vanzelfsprekend allemaal coronaproof vakantie gevierd. Die trokken vanzelfsprekend niet met een spoor van besmetting door stad en land. Zij doen alles veilig, dragen waarschijnlijk zelfs een mondkapje bij het slapen gaan alvorens ze het de volgende dag lukraak op straat wegmieteren. Zou zo’n koningspaar ter compensatie nou ook vouchers krijgen van een touroperator nu hun vakantie in het water is gevallen?

Nee, dan heb ik meer te doen met De Koning. Hans de Koning, oefenmeester van het Venlose VVV. Als ik dan toch oprechte mensen moet noemen die beter verdienen, dan is hij het wel. Met 13-0 verliezen van Ajax! Het zal je overkomen, zeg. De oud-trainer van de profs van AGOVV en Go Ahead Eagles is met afstand de aardigste man die ik in de slangenkuil van het betaalde voetbal ben tegengekomen. Aan Hans de Koning zit helemaal niets gekunstelds. Aan de oer-Hollandse ‘doe-normaal-dan-doen-je-al-gek-genoeg’-houding van Hans de Koning kunnen grootheden als Glennis, Willem IV of Maxima een voorbeeld nemen.

Ik besef terdege dat ik in deze donkere dagen goed moet uitkijken om opmerkingen niet met té veel cynisme, sarcasme of ironie te verpakken. Niet iedereen stelt dat op prijs in een samenleving waarin door corona de zenuwen open liggen. Er zijn al zo weinig mensen die wat zinnigs te melden hebben. Maar juist door te veel de oren te laten hangen naar anderen die vaak zelf niet eens weten wat ze allemaal roepen, vrees ik dat ik écht ziek kan worden. Ik neem daarom toch maar het zekere voor het onzekere en luister alleen nog maar naar signalen die mijn eigen lichaam afgeven.

Naar verluidt wordt het deze week erop of eronder. Het zal wel. Het staat in de krant, dan moet er dus wel een kern van waarheid in zitten. Ik verbaas me wel dat iedereen zich blind staart op die testcijfers. Waarom in vredesnaam? Ik zeg er meteen maar bij dat rekenen nooit mijn sterkste vak is geweest op de lagere school. Maar tegen de tijd dat er een miljoen Nederlanders en medelanders met corona besmet zijn, leert een eenvoudig rekensommetje ons dat 16 miljoen Nederlanders en medelanders niét besmet zijn. Nu op elke 100.000 Nederlanders er liefst 674 geïnfecteerd zijn, gaat het hard. Als de regering nou eens een avondklok instelt die dag en nacht duurt tot 2025, dan kan iedereen de komende vijf jaar gewoon trouw alle deskundige adviezen van het Outbreak Management Team, het Red Team en al die Veiligheidsregio’s blijven opvolgen.

Baart mij daarnaast alleen nog zorgen hoe het nou verder moet met Glennis. Zou zij, gezien de kranige wijze waarop zij zich door al het hartverscheurende leed heenslaat, voortaan niet samen met Mark Rutte het verontruste volk kunnen bijpraten?

© RK

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *