Dubbele moraal

By | 18 juni 2021

Als voetballiefhebber raak ik na bijna één week EK nog niet echt opgewonden van wat de Europese voetbalelite mij voorschotelt. De Squadra Azzurra maakt indruk, maar er is bij mijn weten nog nooit een land na twee wedstrijden al gekroond tot kampioen. ‘Wij’ hoefden in 2008 na galavoorstellingen tegen Italië en Frankrijk, destijds respectievelijk mondiaal en Europees titelhouder, volgens aloud Hollands gebruik ook alleen nog maar eventjes naar Wenen om die beker op te halen. Maar toen op dat toernooi Spanje en Duitsland de finale speelden zaten onze Oranjehelden al lang en breed thuis. In de kwartfinale waren ‘zij’ immers al gestruikeld over de door Guus Hiddink gecoachte Russen.

Hoogtepunt van de EURO2020 in 2021 vind ik tot dusverre die 60.000 toeschouwers op de tribunes van de Puskás Aréna in Budapest. Ach, en dat een deel van die 60.000 waterdrinker Cristiano Ronaldo tevergeefs uit z’n concentratie probeerde te halen, is maar net hoezeer de buitenwacht zoiets uitvergroot en opblaast. Gelukkig maar dat er op de mensenrechten in Rusland en Azerbeidzjan niets aan te merken valt en de stadions in Sint-Petersburg en Bakoe niet helemaal vol zitten. Het is nu alleen maar wachten op dat in de Hongaarse hoofdstad een nóg grotere explosie aan coronabesmettingen losbarst dan na recente spontane supportersfeesten in Duivendrecht, Leeuwarden of Deventer.

Ben ik trouwens de enige die het opmerkelijk vindt dat die Antonio Rüdiger overal mee wegkomt? Als Luis Suárez zijn tanden eens in een tegenstander zet, dan levert dat de Pistolero een maandenlange schorsing op. Maar de hap van de sympathieke Duitser in het vlees van al even sympathieke Paul Pogba was er, als ik het mag geloven, eentje van het meer vriendschappelijke soort. Volgens de huidige normen is het wel uitermate verwarrend dat Rüdiger de dader is. Om de bestaande beeldvorming niet te vervormen was het hoe dan ook beter geweest wanneer niet Antonio zich had vergrepen aan de Fransman, maar bijvoorbeeld ploeggenoot Matthias Ginter. Die voldoet met z’n blonde haar en blauwe ogen veel beter aan het gewenste daderprofiel.

Drukte om niks, oordeelde de barmhartige Pogba over Rüdigers tamelijk onsportieve gedrag. Pogba zal zich zelf ook wel niet onbetuigd hebben gelaten. Al moeten we dat ook weer niet overdrijven. Paul zal Antonio hooguit wat onvriendelijkheden hebben ingefluisterd over de werkzaamheden van diens moeder of zus. Exact zoals de Italiaanse nekhijger Materazzi in de WK-finale van 2006 het bij Zidane deed. C’est tout. En daar laat de UEFA het dan maar bij. In de huidige tijd is het niet politiek correct om een reactie van zo’n arme voetbalmiljonair te bestraffen.

Nee, Rüdiger is gewoon een heel aardige gozer. Afgezien van zijn tegenstanders doet Antonio geen vlieg kwaad. Dat hij er wat angstaanjagend uitziet, komt vooral door dat masker dat hij draagt vanwege een geschonden aangezicht. Een sportievere voetballer bestaat er niet. Vraag maar aan Kevin de Bruyne. Het was gewoon pure pech dat de Belg in de finale van de Champions League uitgerekend tegen Rüdiger aanbotste en daardoor bijna het EK miste. Atletico Madrid-verdediger Savic had die rode kaart in de achtste finales op Stamford Bridge uiteraard ook geheel aan zichzelf te wijten.

Ach, en Pogba, Frans uitblinker tegen de Duitsers. Een geweldige atleet. Een veel betere voetballer bovendien dan zijn Duitse strijdmakker. Al laat hij dat veel te weinig zien bij zijn club Manchester United. Buiten het veld scoort de Fransman vaker. En doet hij het niet zelf, dan doet zijn zaakwaarnemer het wel. Nadat het merk CR7 bij een persconferentie de flesjes Coca-Cola van het spreekgestoelte verwijderde, kon Paul, zelf boegbeeld van chipsboer Lays en sportartikelenfabrikant Adidas, natuurlijk niet achterblijven. Heineken zal het de komende weken wel merken aan de omzetcijfers.

Het is de voetbalwereld ten voeten uit. Hypocrisie op en top. Dubbele moraal. Wel miljoenen aan reclamecontracten van andere, hun wel goedgezinde ondernemingen in eigen zakken steken, en dan afgeven op frisdrank- en biergiganten bij wie ze zelf niét op de loonlijst staan. De immense schare volgers van beide sociaal en maatschappelijk geëngageerde reclamezuilen deugt alleen wanneer zij hun geld uitgeven aan de producten die Ronaldo en Pogba zelf aanprijzen! Zouden Cristiano en Paul bij het komende wereldkampioenschap ook zo flink zijn om de oppersjeik van Qatar aan zijn jurk en zijn baard te trekken om hun zorgen kenbaar te maken over alle dodelijke slachtoffers bij de bouw van de WK-stadions?

Nou maar hopen dat Denzel Dumfries het niet net zo hoog in z’n bol krijgt en wél stevig met beide voeten in de Hollandse klei blijft staan. Een winnend Staatslot weggooien, is nooit zo slim. Wat het voor gevolgen kan hebben wanneer iemand gaat zweven, bewees die roekeloze parachutist, die voor aanvang van de kraker Frankrijk – Duitsland landde op het veld van de Allianz Arena. Afgaande op berichten in de Duitse media heeft de aandachtstrekker geluk gehad dat scherpschutters hem niet uit de lucht schoten.

Het zegt alles dat de tv-camera’s die Greenpeace-activist zorgvuldig geregisseerd buiten beeld lieten. Aan een beetje censuur meer of minder hebben de beleidsbepalers van de Europese Voetbalunie geen boodschap. Niet alleen dwingt de UEFA voetballers een wedstrijd uit te spelen kort nadat één van hun ploeggenoten bijna door een hartstilstand is overleden, de UEFA bepaalt ook wat de kijkers thuis wel of niet te zien krijgen. De ellende was niet te overzien geweest wanneer de idioot toevallig met parachute en al bovenop Rüdiger of Pogba was geland. Gelukkig maar dat de twee gewonden die door de onverantwoorde actie vielen niet de onaantastbare status genieten van de twee voetbalhelden. Het leven van de een is tegenwoordig duidelijk belangrijker dan dat van de ander.

Afkomst zegt veel. Wat te denken als Antonio Rüdiger was opgegroeid in Berg en Bos in plaats van in Neukölln. Dan hadden handige marketingjongens van een of andere supermarktketen vast en zeker originele Antonio Rüdiger-gezichtsmaskers gelanceerd. Of Antonio Rüdiger-gebitjes. Zeker weten dat zulke onbenullige hebbedingetjes klassiekers zouden zijn geworden. Collectors-items zoals de Ruud Gullit-rastapetjes en -pruiken in 1988. Toen kon dat nog. Nu ligt dat anders. In de ogen van bepaalde groepen deugt er niets van de Nederlandse cultuur en de Nederlandse geschiedenis. Is het niet des te gekker dat notoire zwartkijkers uitgerekend in de Oranjegekte – onze meest verderfelijke traditie ooit – nooit iets kwetsends of beledigends hebben kunnen ontdekken? Erger en bedenkelijker gaan we het echt nooit meer krijgen hoor.

Na twee overwinningen op middelmatige tegenstanders begint de ellende van voren af aan. Het volk staat als vanouds massaal achter Oranje. Zoals tijdens elk groot voetbaltoernooi kunnen we ons weer meer dan genoeg schamen dat we Nederlander zijn. Wortels, kazen, leeuwenkoppen, klompen en alles dat verder maar enigszins oranje van kleur is, komt weer uit de mottenballen tevoorschijn. Straten hangen weer vol vlaggetjes. Na zestien maanden lockdown zijn de ‘echte’ voetbalsupporters niet te houden. Alle zeventien miljoen virologen zijn inmiddels weer bondscoach. Niets is besmettelijker dan oplaaiende Oranjekoorts. Gaat het RIVM ons de komende dagen ook op de hoogte houden van de tussenstanden? En corona of niet, een volksverhuizing naar Budapest is aanstaande.

En het kan hè, in de achtste finales van het EK. Een confrontatie tussen Nederland en Duitsland behoort tot de mogelijkheden . Dat wordt wat als Antonio Rüdiger zich dan in Wout Weghorst moet vastbijten.

© RK

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *