Achter de bal aan (66): Huizen, Beverwijk
Zaterdag 14 augustus 2021
Ik had me al opgemaakt voor een ouderwets middagje Berg en Bos. Het toeval brengt me wat verder van huis. Om de zaterdag op een enigszins educatief verantwoorde wijze door te komen, rijd ik naar Huizen en Beverwijk.
Aan de vooravond van het weekend valt mijn oog bij het doorspitten van de diverse speelschema’s op de wedstrijd DEM tegen Sparta Nijkerk. In overleg met Willy, die wel met me meewil, besluit ik de hervatting van de oefencampagne van onze plaatselijke trots Columbia bij SV Huizen te combineren met dit onderonsje van derde divisionisten uit de voorronde van de KNVB beker. Zo kunnen we twee wedstrijden op één (mid)dag meepikken. Het Gooi ligt mooi op de route. De aftrap van het oefenpotje in Huizen staat gepland om 14.30 uur. De bekerwedstrijd in Beverwijk begint om 18.00 uur. Dat betekent dat we ruim anderhalf uur de tijd hebben om de 65 kilometer van Huizen naar Beverwijk te overbruggen. Dat moet te doen zijn, lijkt me zo.
Vanwege de coronaparanoia geldt voor het bekerduel in Noord-Holland een reserveringsplicht. Over het maximaal toegestaan aantal toeschouwers staat nergens iets vermeld op de website van DEM. Een kaartje à 6 euro (+ 1,20 euro verwerkingskosten) kan online worden besteld. Een 65+ ticket voor Willy is 2 euro goedkoper.
Bestellen en betalen bij eventbrite.nl verloopt probleemloos. Helaas geldt dat niet voor het uitprinten van de tickets. Volgens het inktschema van mijn HP Envy 4526 bevatten de cartridges nog voldoende inkt. De harde realiteit blijkt weerbarstiger. Bij het afdrukken komen er alleen blanco velletjes uit het apparaat tevoorschijn.
Omdat me op zaterdagochtend de tijd ontbreekt om nog vlug even nieuwe patronen aan te schaffen, gok ik het er maar op. Ik heb de orderbevestiging immers op de telefoon staan, inclusief pdf’s van de bestelde toegangsbewijzen. Compleet met een tegenwoordig alom bewierookte QR-code. Het moet maar voldoende zijn. Bij een beetje club kunnen ze die codes van de telefoon scannen. Ook clubs moeten met de tijd mee.
Nadat ik Willy thuis heb opgehaald, stuur ik om iets voor enen ik mijn Ford Focus de A1 op. Van een Zwarte Zaterdag is niet echt sprake. De verkeersdrukte valt te overzien. Die 7 kilometer file waar Teletekst eerder op de ochtend melding van maakte, is blijkbaar in de tussentijd opgelost. Al hebben de automobilisten tussen Voorthuizen en Amersfoort zoals gebruikelijk last van verkeer dat op de een of andere onverklaarbare manier langzamer gaat rijden. Het is en blijft een mooie uitvinding, die matrixborden die ineens op tilt slaan en de ietwat meer gestreste medeweggebruiker vol op de rem doen trappen.
We arriveren desondanks ruimschoots op tijd op Sportpark De Wolfskamer, onze eerste bestemming op deze voetbalzaterdag. Een déjà vu. Ruim 19 jaar nadat ik het AGOVV van Peter Bosz op hetzelfde complex de heenwedstrijd om het algeheel landskampioenschap bij de amateurs zag spelen, keer ik terug op het Tatort. Destijds stonden de toeschouwers er vijf rijen dik langs de kant. Nu houden enkele tientallen liefhebbers en familieleden ons in het aangename augustuszonnetje gezelschap. De huidige tribune stond er in juni 2002 nog niet. De kantine heeft eveneens een grondige renovatie ondergaan. Ziet er netjes uit. Een hele verbetering. In een vitrine staan de kampioensschalen uitgestald die SV Huizen ooit als beste zaterdagamateurclub van Nederland won. Het is alweer een poosje geleden.
De inmiddels naar de eerste klasse afgezakte thuisploeg blijft Apeldoorns hoogst spelende zondagploeg op deze zomerse zaterdagmiddag met 3-2 de baas. Conclusies hoeven er aan die uitslag niet verbonden te worden. Zes weken voor de start van de competitie heeft de technische staf van de Apeldoorners nog ruimschoots de tijd om de ietwat statische verdediging wat beter in te stellen op dynamischere tegenstanders. Tegen ploegen die bedreven zijn in snelle positiewisselingen kan Jop van der Linden achterin wel wat meer steun gebruiken.
Bij wedstrijd nummer twee die op ons programma staat, waarvan ruim anderhalf uur later de aftrap plaatsvindt, staat er al wel iets op het spel. D winnaar van RKVV DEM tegen Sparta Nijkerk plaatst zich voor de eerste ronde van de KNVB beker.
Eerst nog maar eventjes op tijd zien aan te komen in Beverwijk. Voor het eerst sinds de corona-uitbraak zie ik onze hoofdstad weer eens van dichtbij. Op de ring rijd ik door een tunnel. Dat ding was nog niet eens in gebruik toen ik voor het laatst in de buurt van Amsterdam reed… Werkzaamheden op de A9 tussen Halfweg en knooppunt Velsen vormen gelukkig geen hinderlijke onderbreking van de reis. Dat is dan weer een voordeel van een zaterdag in vakantietijd.
Al voor half zes, ruim 50 minuten na vertrek uit Huizen, rijd ik de parkeerplaats van Sportpark Adrichem op. Om te beweren dat voetbalminnend Beverwijk massaal uitloopt voor het bekerpotje tussen de twee derde divisionisten dat een half uur later begint, gaat een beetje ver. Erg druk is het niet. Plek zat om de auto neer te zetten. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Niks geen onnodig gestress. De heren bij de kassa doen niet moeilijk over dat ik ze geen uitgeprinte toegangsbewijzen kan laten zien. De scan doet z’n werk naar behoren. We zijn dan wel in Beverwijk, maar hoeven dus niet naar de zwarte markt voor kaarten.
Volgens de op de clubsite vermelde richtlijnen mogen niet meer dan 100 personen de kantine betreden. Die zitten er bij lange na niet. Met twintig aanwezigen houdt het wel op. De tv’s in de kantine staan afgestemd op Norwich City – Liverpool en RKC – AZ. Mijn persoonlijke aandacht gaat meer uit naar de twee tosti’s waar ik de tanden inzet. Als pre-match meal. Volgens het geldende coronaprotocol mogen kantinebezoekers niet via de ingang weer naar buiten toe. Omdat we nergens een uitgang kunnen vinden en via het omrasterde terras niet naar het veld kunnen lopen, piepen we er toch maar via de ingang weer tussenuit. Mooi man, het fenomeen looproute.
Voor aanvang van de wedstrijd is nog zoiets dat ik ongetwijfeld niet onzinnig mag noemen, maar blijkbaar ook te maken heeft met voorzorgsmaatregelen. De spelers van Sparta Nijkerk komen aan de buitenkant om het tribunetje heengelopen om er vervolgens voorlangs langs te lopen naar waar de thuisploeg al klaar staat. Vervolgens lopen de spelers van beide teams gezamenlijk het veld op. Dat mag dan blijkbaar wél. En in de 120 minuten die volgen mogen ze elkaar ook zonder beperkingen voor de voeten lopen. Het slaat in veel gevallen behoorlijk door in coronatijd.
DEM is veel feller. Met de supersnelle Richie Owusu als uitblinker. De buitenspeler ontpopt zich tot een ware plaag van de Sparta Nijkerk-defensie. Zijn 1-1 gelijkmaker is er eentje om in te lijsten. De mij wat tegenvallende Nijkerkers blijven met meer geluk dan wijsheid overeind. De fanatiekste supporter van de thuisclub beschikt over de meeste adem. Met zijn toeter gaat deze Leo helemaal los. Gezeten op zijn stoeltje achter het hek weet hij van geen ophouden. Hij drijft omstanders bijna tot wanhoop, ze worden er gek van. Als er dan toch sprake moet zijn van coronarestricties, zou speciaal voor zo iemand invoering een mondkapjesplicht niet verkeerd zijn. Het wordt hoog tijd voor een individuele aanpak. Maatwerk is vereist.
De ontknoping laten we voor wat het is. Tegen de tijd dat Sparta Nijkerk de strafschoppenserie in zijn voordeel beslist, ben ik met Willy al weer lang en breed door de Wijkertunnel heen. Kunnen we mooi voor het donker thuis zijn…