Achter de bal aan (67): Wezep, Apeldoorn
Zaterdag 21 augustus 2021
Ik had me enorm verheugd op de Apeldoorn Cup. Maar als ik inmiddels al een vaccinatiebewijs of een negatief testbewijs nodig heb om het o23-elftal van csv Apeldoorn te mogen zien voetballen, dan is het einde zo langzamerhand écht zoek. Dan haak ik af. Had het invullen van een vragenlijstje niet volstaan? De privacy van deze of gene doet er in coronatijd immers toch niet meer toe.
Het is momenteel niet anders, meldt het onvolprezen Nieuwsblad Stedendriehoek, een van de sponsors van het toernooi, voorafgaand aan de Apeldoorn Cup ook nog. Hoezo is het niet anders? Als de organisatie zo nodig roomser dan de paus wil zijn, was het misschien ook wel consequent geweest om van spelers, begeleiders en bestuursleden van alle deelnemende clubs en last but not last houders van VIP-kaarten hetzelfde te verlangen als van de bezoekers van het evenement, zoals een ter plaatse bekend oud-doelman op de Facebookpagina van het toernooi oppert.
Anderen zullen en mogen er anders over denken, maar het slaat in Nederland zo langzamerhand compleet door met de hele paranoia. Bij mij wekken dit soort maatregelen altijd de schijn dat ik gevaar loop. En dan moet ik me er blijkbaar nog voor verontschuldigen dat ik het zelf totaal niet zo voel. Of allerlei restricties daadwerkelijk effect sorteren, moet iedereen maar voor zichzelf uitmaken. Als veelvuldig bezoeker van voetbalwedstrijden moet ik me ook al vier decennia laten welgevallen dat ik om de haverklap gefouilleerd word, alsof ik een misdadiger ben. Het houdt gewoon een keer op met alle betutteling en onzin.
Uiteraard heeft elke vereniging het volste recht om zelf te bepalen wie ze toelaat op haar sportpark. Maar als zo’n club écht wil voorkomen dat de volksgezondheid in het geding komt, misschien kan ze dan beter helemaal geen toeschouwers meer toelaten. Veiliger dan dat gaat geen club het krijgen. Vaccinaties en/of testen bieden slechts in beperkte mate bescherming, zo blijkt inmiddels. Of heb ik soms verkeerd gelezen dat de bewoners van een verzorgingstehuis in Eerbeek dat eerder in de week getroffen werd door een massale corona-uitbraak niet stuk voor stuk al hun prikken al gehad hadden?
Bij wedstrijden in het betaalde voetbal kan ik me trouwens best enige voorstelling maken van bepaalde voorzorgsmaatregelen. Al heeft onderzoek uitgewezen dat recente wedstrijden mét publiek nauwelijks tot besmettingen hebben geleid. Zelfs bij topamateurclubs in Spakenburg of Katwijk valt er gezien de publieke belangstelling misschien nog iets voor te zeggen. In de Kuip, de Arena of de Adelaarshorst komen, zelfs als de stadions slechts voor twee derde gevuld mogen zitten, hoe dan ook onder alle omstandigheden iets meer toeschouwers dan bij een doorsnee voetbalpotje op sportpark Orderbos.
Met alle respect, maar voor wat voormalig csv-trainer Peter Boeve een aantal jaren geleden denigrerend bestempelde als de Mickey Mouse Cup gaat die noemer in het geheel niet op! Het is nou niet zo dat voetbalminnend Apeldoorn massaal uitloopt om getuige te mogen zijn van de Apeldoorn Cup. Verdeeld over drie velden, kunnen de aanwezige toeschouwers bovendien met gemak tien meter afstand van elkaar houden, wanneer ze zouden willen! Wie van een gezellig en knus samenzijn houdt, kan aan het einde van de huidige vakantieperiode in Apeldoorn beter naar de Julianatoren gaan. Daar staan dezer dagen vaders en moeders elkaar rijen dik in de nek te hijgen om met hun kids in de autootjes te stappen. Maar daar neemt niemand aanstoot aan. Zulke gezinnetjes zijn kennelijk overal immuun voor.
Omdat ik er dagelijks mijn rondjes draaf, ga ik wel even kijken hoe de laatste voorbereidingen lopen. Ruim tweeënhalf uur voordat het spektakel in volle hevigheid losbarst, kan ik het complex van csv Apeldoorn zonder belemmeringen betreden. Het hek staat wagenwijd open. Vrijwilligers van de onderhoudsploeg zijn op het hoofdveld bezig met het plaatsen van cornervlaggen. In het verder nagenoeg uitgestorven sportpark kom ik enkel het immer en overal aanwezige bestuurslid technische zaken van SV Orderbos tegen. Hij zwaait vrolijk naar me vanuit zijn auto. Ook komen twee buitengewoon bijzondere opsporingsambtenaren langs mij heengereden. Dát schrikt wel af. Die houden de Taliban wel tegen wanneer die onverhoopt oprukken naar Apeldoorn-West om daar ongeoorloofd voetballen te gaan kijken…
Gekheid natuurlijk, maar iemand moet hoe dan ook het gevaar nooit zelf opzoeken. Gelukkig heb ik in de loop der jaren meer dan genoeg wedstrijden bezocht om zelf een inschatting te maken van wat wél of niét kan. Daar heb ik geen Hugo de Jonge, Outbreak Managementteams of andere bijgoochems voor nodig, die duidelijk zelden of nooit op een voetbalveld komen. Ik beweer niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar ik kan echt maar één plek op amateurvoetbalvelden bedenken als mogelijke broedplaats voor virussen: overvolle kantines. Tsja, elk verstandig mens kan daarom de drukte daar maar beter mijden. Een stukje eigen verantwoordelijkheid, zou ik het willen noemen. Zo bescherm je jezelf. En zo bescherm je anderen. Stel je voor zeg dat die anderen in coronatijd onverhoopt niét met vakantie kunnen. Met zo’n rampscenario is iemand natuurlijk pas echt ver van huis.
Gelukkig bestaan er voldoende alternatieven voor het exclusieve Apeldoornse voetbalfeestje. Ik woon in Wezep een wedstrijd bij van… csv Apeldoorn! Hoe serieus de technische staf van csv het toernooi om de Apeldoorn Cup neemt, blijkt wel uit dat het eerste elftal tegelijkertijd bij WHC oefent. Ter gelegenheid van het Keizer Garantiemakelaars Nederlaagtoernooi! Leuk om de broertjes Krijns weer eens te zien voetballen, die de selectie van Richard Karrenbelt zijn komen versterken. Csv’s o23-elftal moet het op eigen veld voor de Apeldoorn Cup zien te rooien tegen WSV. Dan kan de hoofdmacht het komende week afmaken, zo luidt de achterliggende gedachte. Brede selectie, hè. Het zal me door de harde kern van csv wel niet in dank worden afgenomen wanneer ik het misplaatst superioriteitsgevoel noem.
Trainer Jan Kromkamp en zijn assistent Jan Michels zijn sinds hun komst naar Apeldoorn bezig een veelbelovend team op te tuigen. Op deze zaterdagmiddag komt het er echter niet helemaal uit. Het loopt bij de bezoekers niet zoals gewenst. Patrick Maneschijn (ex-WHC) brengt de Apeldoorners weliswaar op voorsprong, de zon breekt echter niet door. In tegenstelling tot eerdere ploegen tegen wie ik de pupillen van de Jantjes als razenden tekeer zag gaan, laat WHC zich niet 90 minuten afjagen. Wanneer de eigen defensie onder druk komt te staan, wordt het iets wankeler aan Apeldoornse kant. Wanneer csv in de tweede helft nadrukkelijk achteruit moet, bespeur ik zowaar enige irritaties binnen de gelederen.
In de competitie in de eerste klasse D krijgt de achterste linie van csv ongetwijfeld te maken met meer lastpakken van het kaliber Stef van Oene of Sander Krijns. Het zal vooral afwachten zijn hoe het zich komend seizoen staande houdt wanneer tegenstanders erin slagen om de angel (Lars Huber) uit het Apeldoornse spel te halen. Benieuwd of Kromkamp en Michels dan ook in staat zijn een plan B uit de hoge hoed te toveren.
Complimenten trouwens voor hoe de vrouwelijke scheidsrechter Sarah Brinkkemper de door WHC met 2-1 gewonnen confrontatie keurig in goede banen lijdt. Op de broodjes rosbief van de naast het WHC-terrein gelegen Snacksalon Het Middelpunt valt evenmin iets aan te merken. Zij maken de rit naar Wezep dubbel en dwars de moeite waard.
Als toegift pik ik na terugkeer in Apeldoorn bij WSV jong Cambuur tegen jong Go Ahead Eagles mee. Evenals op sportpark Mulderssingel hoef ik ook op de Voorwaarts niet ongewild vertrouwelijke medische gegevens te delen om naar binnen te mogen…
Een uitgebreid verslag over de Apeldoorn Cup lees ik wel in de Stedendriehoek. Het is niet anders.
Geweldig stukje weer Rob, weer van genoten, niet van SvO tegen WSV gisterenavond, want zonder neg test op zak en niet gevaccineerd mocht ik niet naar binnen…..