De ene trainer was vooraf blij geweest met een punt, maar baalde achteraf dat het er geen drie waren geworden. De andere trainer had bij de competitiestart gerekend op een driepunter, maar moest zich na 90 enerverende minuten tevredenstellen met een 2-2 gelijkspel. De topper op de eerste speeldag in de vierde klasse F tussen Groen Wit en Apeldoornse Boys maakte duidelijk dat de vooraf hoog geprezen Apeldoorn Cupwinnaar niet de enige titelfavoriet is. De bezoekers uit Zuid stapten als morele winnaar van het veld. “We wilden ze van hun roze wolk schieten. Dat is bijna gelukt.”
Het seizoen in 4F kon nauwelijks mooier van start gaan dan met de clash tussen twee sleeping giants van wie kenners aannemen dat ze dit seizoen weleens een rol van betekenis kunnen gaan spelen in de ‘Apeldoornse Bundesliga’. Aansprekende resultaten in de voorbereiding hebben weliswaar nog nooit een club kampioen gemaakt, de referentie van het winnen van de Apeldoorn Cup schept hoe dan ook verwachtingen. Met hoe het de complete lokale voetbalelite aftroefde maakte het Groen Wit van trainer Marcel Vink veel indruk.
Als speler maakte de huidige hoofdtrainer in de tweede helft van de jaren ‘90 deel uit van een team waarmee de Matense club furore maakte in het zaterdagvoetbal. Aanvoerder Vink en consorten schopten het zelfs tot de eerste klasse, destijds de op één na hoogste speelklasse. Of zijn Groen Wit eindelijk ook eens bij de zondagamateurs sportief aan de weg gaat timmeren, daarover haalde Vink na de voor hem toch wel enigszins teleurstellende seizoensouverture zijn schouders op. “Dat zijn lang vervlogen tijden, maar het is duidelijk dat wij te laag spelen.”
Over de mentale weerbaarheid en fitheid kon de Groen Wit-trainer wel tevreden zijn. Toen Apeldoornse Boys na een uur een 0-2 voorsprong nam, leek het over en uit voor de thuisploeg. Door doelpunten van Michael de Zwaan, een minuut later al, en Jordy Stouten (89.) hield de favoriet alsnog een zwaarbevochten punt over aan het eerste competitieduel. “Door toch nog gelijk te maken zie je gewoon dat wij heel fit zijn. Deze ploeg blaakt van de energie en de drive. Na die 2-2 hebben we niet voor niets nog geprobeerd om nog die 3-2 te maken.”
Vink beaamde echter dat het in de voorgaande 88 minuten niet helemaal liep zoals gehoopt. “Er stond bij ons toch veel spanning op. Na de Apeldoorn Cup kijkt heel Apeldoorn naar Groen Wit. Ik moet ook zeggen dat Apeldoornse Boys de hele wedstrijd heel goed stond, het zat er telkens heel kort op. Aan doorbewegen en uit de dekking weglopen, sterke punten van ons, kwamen we nauwelijks toe. Apeldoornse Boys is gewoon één van de betere ploegen in deze klasse. We hadden zeker niet verwacht dat het een makkie zou worden.”
Apeldoornse Boys verraste in positief opzicht. Weinig vierde klasse-trainers kunnen een beroep doen op spelers van het kaliber Burak Tekay of Rachid Boughalab zoals Stephan Quack. De overige Wapendragers mogen voor vierde klasse-begrippen eveneens behoorlijk balvaardig worden genoemd. Over de ploegdiscipline bestaat nochtans weleens twijfel. En dan moest de Boys-trainer ook zijn beoogde aanvalsleider Moreno Schoenmakers nog missen wegens een blessure.
“Vooraf teken je voor een punt hier. Zo kort na afloop is het even balen dat het er geen drie zijn. Als er een kans was geweest om Groen Wit te verslaan, dan was het vandaag geweest. Individuele kwaliteiten hebben we inderdaad genoeg. Belangrijkste is om er een eenheid van te maken. Het zou mooi zijn als we dit elke week op de mat kunnen leggen”, loofde Quack het gedisciplineerde optreden van zijn ploeg.
De Stentor maandag 27 september 2021