De donderdagavondtraining moest afgelopen week wijken voor een meer dan twee uur durende praatsessie. Na de blamage tegen Tubantia staken spelers en begeleiders van Columbia de koppen bij elkaar om het nodige wrevel uit de wereld te helpen. In het bekerduel bij HAVO werden die woorden nog niet direct gevolgd door aansprekende daden. Na een late gelijkmaker en een daarom noodzakelijk geworden penaltyserie bekert de Apeldoornse zondageersteklasser met enig fortuin wel verder.
Voor het aangeslagen Columbia leek de eerste ronde van de districtsbeker een ideaal tussendoortje om het geschonden blazoen weer wat op te poetsen. Na het beschamende verlies tegen de hekkensluiter uit Hengelo moest in Haalderen toch wel wat te halen vallen. Makkelijk ging dat niet. Bij derdeklasser HAVO slaagden de fitte spelers op wie Willem Mulderij nog wel een beroep kon doen weliswaar met de hakken over de sloot voor dit tussentijdse examen, tot aan de naderende winterstop zijn er voor Columbia’s trainer nochtans meer hoofdbrekens en onzekerheden dan hem lief is.
Jamarro Diks noemde de nederlaag tegen Tubantia vorige week Columbia-onwaardig. De spreekwoordelijke hoek met klappen waarin het zichzelf in heeft gemanoeuvreerd, verliet Columbia ook na de narrow escape op de Betuwse klei niet. Al moeten volgens Mulderij de problemen niet groter gemaakt worden dan ze zijn. De pijn schuilt ‘m vooral in blessureleed. Randall Lesilollo zit al langer in de lappenmand. Over hoe lang de gekwetste sterkhouders Maikel Lange, Dylan de Bruin en Danny Koorevaar in de ziekenboeg moeten verblijven, verkeert Mulderij in ongewisheid.
“We hebben donderdag bij elkaar gezeten en irritaties uitgesproken, wat denk ik alleen maar goed is. En dan hoop je vandaag een reactie te zien. Wat wij deden, was niet goed genoeg. Dat was vorige week ook al een issue. We komen hier heel goed weg. Het was te statisch. Het creëren van kansen is ook een probleem. We moeten voorin wat schuiven en zoeken naar de juiste samenstelling”, reageerde de Columbia-trainer. Wanhopen doet Mulderij allerminst. “Kwalitatief hoeven wij bij ons in de afdeling voor niemand onder te doen.”
Boy Nuesink sloot zich bij de woorden van zijn trainer aan. Columbia’s gelegenheidsaanvoerder laat zich op 41-jarige leeftijd niet zo gauw meer door wat tegenslag uit het veld slaan. En al helemaal niet door een nederlaag tegen Tubantia of door een moeizaam verlopen bekerduel in Haalderen. “We zijn verder. Daar gaat het om. Dit soort potjes zijn altijd lastig. Tegen Tubantia was het collectief ondermaats. Het kwartje kan maar zo weer de andere kant opvallen. We hebben donderdag wat dingen besproken. Als iemand wat op het hart heeft, dan moet dat eruit”, wuift het oudste bemanningslid van het zwartgele vlaggenschip crisisgeluiden luchtig weg. “Joh, wie kan er zeggen dat hij op z’n 41e nog in de eerste klasse voetbalt? Ik geniet van elke wedstrijd die ik speel”, verheugt Columbia’s nestor zich al op de confrontatie met koploper Bemmel van komend weekend.
De Stentor maandag 15 november 2021