Tussen Berg en Bos: Privacy

By | 27 maart 2016

Op weg naar het wereldkampioenschap voetbal van 1990 in Italië stond voor het Nederlands elftal in oktober 1989 de uitwedstrijd tegen Wales op het programma. In Wrexham. Met z’n vijven gingen we er naartoe. Toen we op een maandagavond in Hoek van Holland wilden inschepen voor de nachtboot naar Harwich, was er aanvankelijk niets aan de hand. Op het moment waarop een Stena Line-medewerker van een van mijn reisgenoten vernam dat wij van plan waren een voetbalwedstrijd te bezoeken, waren plotseling de poppen aan het dansen.

Zonder dat we ergens aanleiding toe gaven of ons misdroegen, gingen ineens alle alarmbellen af. Van het ene op het andere moment werden we behandeld als criminelen. Als vee. Alsof we van plan waren de ferry te laten zinken. Een zekere meneer Rutjes – nee, geen Rutte – van de Stena Line zette het hele spektakel in gang. Maar ik mag ongetwijfeld zijn naam niet noemen. Dat ligt vast en zeker gevoelig wat betreft zijn privacy. Slechts onder de strenge voorwaarde dat we onze paspoorten in beheer gaven van de kapitein mochten we destijds tóch mee naar Engeland. Zo gaat dat. Enkel alleen omdat je van plan bent ergens een voetbalwedstrijd te gaan kijken moet je je dit soort onzin laten welgevallen. Het is werkelijk te droevig voor woorden. Het kan allemaal maar zo in Nederland.

Maar kom iemand anders eens aan z’n paspoort. O wee, ojee. Of zelfs aan alle twee de paspoorten tegelijk. Nóg kwalijker. Wat zou er gebeuren wanneer zoiets een eerzaam burger als Volkert van der Graaf overkomt? Nou, dan mag de staat der Nederlanden zich meteen opmaken voor de zoveelste rechtszaak die ’s lands best gesubsidieerde moordenaar op kosten van de belastingbetaler aanspant. Of heb eens het lef een reisdocument af te pakken van gepassioneerde jongelui die in een woestijn een praktijkopleiding tot slager gaan volgen. Joh, Nederland zou te klein zijn. Foei toch. Onze toekomstige premier Alexander Pechtold en Ahmed Marcouch staan dan in coalitie klaar om zo’n onaanvaardbare inmenging in iemands persoonlijke levenssfeer te veroordelen. In zulke schrijnende gevallen gaat zoiets natuurlijk veel te ver. Dat is strijdig met alle fraaie democratische grondbeginselen waarmee doorgewinterde politieke hooligans als Alexander en Ahmed er zo’n puinhoop van maken.

Nee, iemands privacy is heilig. Zelfs de meest verachtelijke moordenaar kan zich erachter verschuilen. Z’n goed recht. Van zulke volledig doorgeschoten regelgeving maakt menigeen dankbaar misbruik. In Nederland bestaat slechts één uitzondering op de regel: voetbalsupporters. Nederlandse staatsburgers die de misdaad begaan tot het bijwonen van een voetbalwedstrijd waar ook ter wereld, worden vogelvrij verklaard. Recht op privacy voor de een is iets anders dan recht op privacy voor de ander.

Hoe een groot aantal zwakbegaafde lopendebandmedewerkers van een Eindhovense lampenfabriek zich onlangs tijdens een bedrijfsuitstapje naar Spanje misdroeg, kwam het aanzien van Nederland in den vreemde niet ten goede. Hoe deze hersenloze Brabanders onder invloed van alcohol en geestverruimende middelen lokale zakkenrolsters kleineerden, tartte alle fatsoensnormen. Uiteraard was Ahmed Marcouch er als de kippen bij om dit wanstaltige gedrag te veroordelen. Dán wel, hè. Vergeleken bij zulk geteisem zijn Volkert en al die polderjihadisten die vrij rondlopen haast onschuldige koorknaapjes. Iemand standrechtelijk executeren of de keel doorsnijden is bij lange na niet zo vernederend. Niet dan?

In de ogen van de almachtige KNVB behoor ik tot dezelfde risicogroep als die Philips adepten . Om op derde paasdag in het Wembleystadion in Londen op de tribune te mógen zitten bij de vriendschappelijke interland Engeland – Nederland, verplicht de afdeling veiligheid van de voetbalbond mij zowaar tot het doorgeven van reis- en verblijfsgegevens. In samenspraak met de Nederlandse ambassade. Weiger ik dat, dan behoudt de bond zich het recht voor om het aan mij toegewezen én reeds lang door mij betaalde toegangsbewijs ter plekke niét aan mij te verstrekken.

Nou heb ik helemaal niks te verbergen, maar hoe staat het in zo’n geval met míjn privacy? De goeden moeten altijd onder de kwaaien lijden, heet het dan. Alles en iedereen wordt maar zo lukraak over één kam geschoren om hoegenaamd een voetbalwedstrijd ordentelijk te laten verlopen. In het belang van de veiligheid. Om terroristische aanslagen tegen te gaan. Om weet ik wat voor flauwekul allemaal niet nog meer. Dooddoeners eerste klas. Lulkoek van het zuiverste water.

Het wordt steeds gekker. Voor potentiële terroristen legt de Nederlandse regering de rode loper uit, maar wanneer ik ergens naar een voetbalwedstrijd wil mag ik me daarvoor zonder aanleiding als een terrorist laten behandelen! Hoe relevant is het dat ik mijn reis- en/of verblijfsgegevens doorgeef? Wat is in vredesnaam het nut van een dergelijke registratie? Komt MI5 dan maandagmiddag in mijn hotel controleren of ik al heb ingecheckt? En komt er dinsdagochtend iemand van MI6 langs om te checken of ik de scrambled eggs bij het ontbijt heb overleefd? Zouden meneer Van Oostveen en de Nederlandse ambassadeur overigens wél toestaan dat ik maandag in London nog twee andere voetbalwedstrijden ga bekijken? Of brengt dat de staatsveiligheid in gevaar?

Om überhaupt kaarten te mogen bestellen word ik nota bene al gedwongen om lid te worden van een carnavalsvereniging. Tevens moet ik in het bezit te zijn van zo’n prachtige Oranje Clubcard. Op grond daarvan moet ik al allerlei persoonlijke gegevens afstaan aan de Supportersclub Oranje, c.q. de KNVB. In mijn optiek volstaat dat wel. Genoeg is genoeg. Waar houdt deze onzin op? Wat verzinnen ze een volgende keer? Als ik eind mei naar Dublin wil voor de eerstkomende Oranje-interland, moet ik dan voorafgaand soms een lijst inleveren met wat ik van uur tot uur ga ondernemen? En als ik dan toevallig bij de McDonald’s ga eten in plaats van bij de KFC, wacht me dan een levenslang stadionverbod? Of krijg ik dan een uitreisverbod opgelegd door zijne excellentie minister Van der Steur himself?

Kijk, ik begrijp best dat er gezien alle terreurdreiging een verhoogd risico bestaat. Ik ben natuurlijk niet volslagen blind of achterlijk. Ik zie heel goed wat er in de wereld om me heen gebeurt. Maar diezelfde dreiging bestond in 1989 ook al. Zo gek veel is er helemaal niet veranderd in vergelijking met toen mij 27 jaar geleden bijna het reizen per veerboot van Hoek van Holland naar Harwich werd ontzegd. Destijds kwam die dreiging alleen van de kant van de IRA, terwijl we tegenwoordig moeten uitkijken voor randdebielen die een andere godsdienst als dekmantel misbruiken voor hun misdaden. Wanneer komt er eens een politicus met het voorstel om alle religies te verbieden?

Maar alle gekheid op een stokje: ik heb me over de hele gang van zaken wél beklaagd bij de KNVB. In het antwoord dat ik kreeg, stond onder meer: ‘Maar stel er komt een aanslag of een andere terreurdaad dan is het wel handig voor ons en de ambassade om te weten welke Nederlanders aanwezig zijn en waar ze verblijven.’  Voorzorg, ja. En nee, er wordt geen misbruik gebruik van de gevoelige data. Als ik de uitleg goed begrijp moet ik deze inbreuk op mijn persoonlijke levenssfeer vooral zien als een stukje service van de Nederlandse ambassade en de KNVB. Bof ik eventjes. Al die Nederlandse toeristen die de Paasdagen in de Engelse hoofdstad doorbrengen, genieten zo’n voorrecht niet. Wie proberen ze nu voor de gek te houden?

Nou alleen maar hopen dat er ergens op een ministerie in Den Haag geen faxen of notities zijn zoekgeraakt. Het lijkt me geen pretje dat zo’n toekomstige martelaar zonder medeweten van de KNVB en de Nederlandse ambassade in Londen dinsdagavond plotseling in de buurt van het Wembleystadion opduikt…

© RK

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *