‘Heulsuse’ Andreas Möller wordt ‘Kampfsuse’

By | 5 juli 2016

Vandaag 16 jaar geleden

Gelsenkirchen verkeert in rep en roer als manager Rudi Assauer eind mei 2000 Andreas Möller tot een overgang naar Schalke 04 beweegt. Uitgerekend der Heulsuse. De grootste huilebalk van de aartsvijand uit een dorp in de buurt van Lüdenscheid waarvan ik de naam niet uit m’n strot krijg. Een van de meest gehate Zecken uit die verbotene Stadt. De ophef is vergelijkbaar met toen Johan Cruijff van Ajax naar Feyenoord ging. Alleen dan nog vele malen heftiger. De telefoon op de Geschäftsstelle in het Parkstadion staat roodgloeiend. So etwas gibt’s doch nicht. Eine Unverschämtheit. Lidmaatschappen worden opgezegd, al bestelde seizoenkaarten geannuleerd. Er zijn er zelfs die zweren nooit meer een wedstrijd van S04 te bezoeken zolang Möller het königsblaue shirt ‘bezoedelt’…

In de voorbereiding op het nieuwe seizoen werkt Schalke 04 op woensdag 5 juli 2000 zijn eerste oefenduel af in Bad Bentheim. Vlak over de grens. Ruim 15 kilometer ten oosten van Oldenzaal. Vol spanning wordt er naar uitgekeken. Uiteraard zijn De Kleef en ik van de partij, zoals we bijna altijd aanwezig zijn wanneer Schalke 04 in die tijd ergens moet voetballen. Het officieuze Schalke-debuut van de veelvoudige Nationalspieler willen we in geen geval missen. Dat het nikszeggend potje betreft tegen een clubje uit de Bezirksklasse, doet niet ter zake.

Hoe zullen de Schalke-fans op Möller reageren? That’s the question. We staan erbij als de spelersbus arriveert. En ook wanneer de spelers het veld betreden voor de warming-up. Noemenswaardige beveiliging ontbreekt. Er hoeft maar één gek wat kwaads in de zin te hebben, dan gaat het mis. Schalke-supporters zijn in groten getale aanwezig, zoals altijd en overal waar de Knappen aantreden. Honderden. De stemming jegens de nieuwe aanwinst is niet bepaald vriendelijk te noemen. Behoorlijk vijandig zelfs. Möller loopt er met een strak getrokken koppie bij. Zichtbaar gespannen. Er gebeurt niets, afgezien van enkele verwensingen. Qua schreeuwen kennen Duitsers sowieso hun gelijke niet. Meestal blijft hun gevloek en getier beperkt tot blaffen. Bijten doen ze zelden. Het klinkt zodoende dreigender dan het in werkelijkheid is. Der Andy doorstaat de publieke tuchtiging zonder kleerscheuren. Hij overleeft de eerste 45 minuten die hij in het Schalkeshirt speelt…

Het duurt eventjes voordat Möller alle scepsis wegneemt, maar op den duur krijgt hij zelfs zijn meest verstokte tegenstanders om. Kwaliteit verloochent zich niet. Wat niemand voor mogelijk houdt, gebeurt: de Heulsuse wordt in Schalke-dienst een Kampfsuse. De sierlijke middenvelder leert malochen, de mouwen opstropen. Precies zoals ze het in Gelsenkirchen graag zien.

5 juli 2000 SV Bad Bentheim – Schalke 04

I was there…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *