Vandaag 22 jaar geleden
Het hoogtepunt en het dieptepunt tegelijk van de World Cup USA94. De kwartfinale tussen Brazilië en Nederland in Dallas. Drie dagen voor de wedstrijd ben ik met de Kleef en Eduard al in Texas neergestreken. Na twaalf dagen te hebben gebivakkeerd in Lake Buena Vista (Orlando) zitten we 21,5 uur en exact 1918,4 kilometer in de auto om er te komen. We vinden onderdak in Farmers Branch, iets ten noorden van Dallas.
In het bezit van kaarten zijn we niet, maar al tijdens onze eerste dag ter plaatse voorzien we daarin. De KNVB heeft bij het Cotton Bowl stadion een kassa geopend voor Nederlandse supporters. Aangezien we tot de voorbodes van het Oranjelegioen behoren, kost het ons weinig moeite een bewijs van toegang aan te schaffen. Wel 70 dollar. Voor dat bedrag worden we de eigenaar van categorie C-tickets. Eigenlijke prijs is 55 dollar, maar het is niet ongebruikelijk dat de Nederlandse voetbalbond extra kosten in rekening brengt. De kosten van die dure hotels waarin de bondsofficials in het buitenland verblijven, moeten immers wel worden terugverdiend.
De donderdag en de vrijdag hangen we de toerist uit. Op Elm Street nemen we een kijkje bij het pand van waaruit president Kennedy in 1963 werd doodgeschoten. In het fonkelnieuwe Ballpark in Arlington gaan we vreemd bij een honkbalwedstrijd uit de Major League: Texas Rangers tegen de Cleveland Indians. Bij de Southern Methodist University glippen we bovendien naar binnen bij Oranje’s afsluitende training. Aansluitend maken we zelfs nog even een babbeltje met Marc Overmars. We besteden onze tijd nuttig. De enige vraag waarop we geen antwoord krijgen is Who shot J.R.? Het geplande bezoek aan de Southfork Ranch, bekend van de destijds immens populaire tv-serie Dallas, schiet er jammer genoeg bij in. De temperaturen liggen ruim boven de 30 graden. Omdat de luchtvochtigheid lang niet zo hoog is als in Florida, is het in Texas beduidend aangenamer toeven.
De kwartfinale vindt plaats op zaterdag om half drie ‘s middags. Het aantal Braziliaanse supporters is duidelijk in de meerderheid. Een lust voor het oog, het ziet er bijzonder strak uit. En dan doel ik niet op de hemel boven de Cotton Bowl enkele uren voor de aftrap. Een grijze wolkenmassa trekt de lucht dicht. Het waait behoorlijk. De stilte voor de storm. Twee enorme plasticballen bij de ingang van het promodorp, wel vijf meter hoog, zuchten onder het natuurgeweld en raken los. Omstanders weten niet hoe snel ze zich uit de voeten moeten maken. De ene bal slaat meteen lek, de andere strandt tientallen meters verderop in een hoogspanningskabel. Het levert een spectaculair vuurwerk op. De vonken vliegen alle kanten op. Gelukkig raakt niemand gewond.
Ook de wedstrijd zit boordevol vuurwerk. Een kraker. Een enerverend voetbalgevecht van begin tot eind. Een spektakelstuk om niet gauw te vergeten. Met helaas vanuit Nederlands oogpunt een verkeerde winnaar. Brazilië heeft met oud-PSV’er Romario de grote ster van het WK in de gelederen, toch is het verschil miniem. Met een veelbesproken vrije trap schiet Branco namens de latere wereldkampioen Oranje’s WK-dromen aan duigen. Voor het onfortuinlijke Nederlands elftal zit het toernooi erop. Voor ons niet. Wij gaan wél naar Los Angeles. We zijn al zó ver gekomen, we rijden gewoon verder…
9 juli 1994 Brazilië – Nederland
I was there…