De preventieve werking van een naam op een ticket

By | 12 augustus 2016

Vandaag 16 jaar geleden

De introductie van de zogenaamde Fancard maakt het er in de eerste jaren van het nieuwe Millennium niet eenvoudiger op om bij onze zuiderburen op de bonnefooi ergens een wedstrijdje te gaan bekijken. Dat Nederlanders altijd lachen om Belgen, is niet zonder reden. In het verzinnen van achterlijke dingen kennen de Belgen binnen Europa hun gelijke niet. Het verwondert mij niets dat de grootste bak van de naoorlogse Europese geschiedenis in Brussel is gevestigd: ons onvolprezen Europese parlement!

Die Fancard scoort evenzeer bijzonder hoog op de schaal van onnozelheid. De waanzin ten top. Op een gegeven moment kom je zónder Fancard bij geen enkele Belgische eersteklasser meer het stadion binnen. Bij Beerschot wordt De Kleef en ondergetekende bij een duel tegen Standard ooit zelfs de toegang ontzegd omdat er vanwege bepalingen in de Belgische voetbalwet op de dag van de wedstrijd geen tickets meer mogen worden verkocht. Dertig kilometer verder, in Lokeren, waar we na onze afwijzing in Antwerpen naartoe rijden, wordt ons diezelfde avond geen strobreed in de weg gelegd om het stadion te betreden.

Als ik me goed herinner is het gehannes met die pasjes nog niet van kracht bij ons bezoek aan Freethiel, zestien jaar geleden. Met pen schrijft de dienstdoende lokettist(e) wél onze naam op het toegangsbewijs. Uit veiligheidsoogpunt! In al hun onbenulligheid gaan de bevoegde autoriteiten kennelijk uit van een preventieve werking van zo’n stringente voorzorgsmaatregel…

Voor de volledigheid: de Waaslanders verliezen met 1-2 van Sporting Charleroi.

12 augustus 2000 KSK Beveren – RSC Charleroi

I was there…

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *