García García steelt de show in het Gelredome

door | 21 september 2016

Vandaag 11 jaar geleden

AGOVV speelt in de tweede bekerronde in het seizoen 2005-2006 een van de meest gedenkwaardige wedstrijden uit het tweede Apeldoornse proftijdperk. Onder aanvoering van de weergaloze Gonzalo García García knikkert het ‘grote broer’ Vitesse uit de strijd om de Gatorade cup, waartoe de naam van het bekertoernooi elf jaar geladen om sponsortechnische redenen is verbasterd.

Ondanks dat er sprake is van een heuse Gelderse derby laat het Arnhemse publiek het Grootste Theater van Nederland links liggen. Met 9.000 toeschouwers is het Gelredome zoals bijna altijd matig gevuld. Ik behoor tot de honderden Apeldoorners die de tribunes bevolken. Geen vanzelfsprekendheid. Sterker nog, ik heb dan al geruime tijd geen wedstrijd van mijn plaatselijke profclub bezocht.

Een jaar eerder bij een bekerduel op Berg en Bos, met toevallig ook Vitesse als tegenstander, verbiedt een of andere malloot met een gekleurd hesje mij bij de ingang een paraplu mee naar binnen te nemen. In de stromende regen mag dat niet. De dienstdoende steward wil dat ik mijn paraplu bij het kassahokje achterlaat. De paraplu’s worden niet binnen in het hokje bewaard, noch krijgen de eigenaren een bewijsje waarmee zij hun eigendommen aansluitend terug kunnen krijgen. Nee, iedereen moet de paraplu’s in de regen voor de houten keet neerleggen. En dan maar hopen dat ze er na afloop van de wedstrijd nog liggen.

Ik ben die avond nota bene in het bezit van een perskaart. Mijn verzoek om de paraplu dan maar in de persruimte te deponeren is aan dovemansoren gericht. Zoals wel vaker blinkt het personeel niet uit qua sociale vaardigheden. Proberen deugdelijke suppoosten te vinden is van alle tijden. Meneer de steward wordt zelfs onvriendelijk en begint dreigende taal uit te slaan. Daarop keer ik onverrichter zake naar huis. Het tekent het amateurisme, één van de oorzaken waaraan het profvoetbal bij ons in Apeldorp uiteindelijk ten onder zal gaan.

Voor mij is na dit geintje de maat vol. Ik boycot de wedstrijden van de profs van AGOVV vanaf dat moment. Zo eigenwijs ben ik wel. Mij zien ze er niet meer. Ik leg mezelf een vrijwillig stadionverbod op! Op Berg en Bos kom ik sindsdien enkel om bij de amateurs te kijken. Ik houd mijn boycot lang vol. Vierenhalf jaar om precies te zijn! Pas eind maart 2009 wandel ik voor het eerst weer die tien minuten naar Berg en Bos voor de derby AGOVV – Go Ahead Eagles. Gelukkig regent het die middag niet…

Maar goed, bij de legendarische bekerwedstrijd 11 jaar geleden in Gelredome ben ik wel van de partij. Ik kan niet zeggen dat ik waar voor mijn geld krijg, aangezien ik een vrijkaartje op de kop heb weten te tikken. Het wordt een onvervalste cupkraker. Zo eentje waar ze vroeger in Engeland patent op hadden. De verrassende Blauwen verzuimen om in de reguliere speeltijd de Arnhemse eredivisionist al definitief door de knieën te dwingen. Na twee keer vijftien minuten verlengen staat er 3-3 op het scorebord. Een strafschoppenserie zorgt voor de bloedstollende apotheose. Ruud ter Heide beslist de reeks in Apeldoorns voordeel. Een van de spaarzame hoogtepunten gedurende het bestaan van AGOVV Apeldoorn.

21 september 2005 Vitesse – AGOVV Apeldoorn

I was there…

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *