Vandaag 17 jaar geleden
SSV Ulm is een eendagsvlieg in de Bundesliga. De voetballers van de Schwimm- und Sportverein spartelen in het seizoen 1999-2000 één seizoen rond in de Bundesliga. Daarin houden ze het hoofd niet boven water.
Rond de millenniumwisseling mis ik zelden een competitiewedstrijd van Schalke 04. Ulm-uit is vanaf Apeldoorn dan wel een eindje rijden, het weerhoudt De Kleef en mij er niet van op een koude vrijdagavond ‘eventjes’ in Baden-Württemberg 90 minuten voetbal te gaan kijken… Ulm ligt tussen Stuttgart en München. Ruim 630 kilometer van huis. Daar malen we destijds niet om, zo gek zijn we wel. En na afloop meteen weer terug…
Hoe verder we van huis komen, hoe meer winters het landschap wordt. De laatste tientallen kilometers ploeteren we door besneeuwd terrein. Onze angst dat das Spiel bij aankomst witterungsbedingt abgesagt wird, blijkt gelukkig ongegrond. We hebben na aankomst zelfs ruimschoots de tijd om ons op de kerstmarkt in de fraaie binnenstad onder te dompelen in winterse sferen.
De markt is smaakvoller dan de hoofdmaaltijd. Aan de wedstrijd in het kille Donaustadion, bewaar ik weinig feestelijke herinneringen. Schön und blau is het niet bepaald. Pas een kwartier voor tijd gleicht Ebbe Sand aus. Het is zijn tweede van de avond. Met een eigen doelpunt heeft Schalke’s Deense goleador de thuisploeg op slag van rust op voorsprong gebracht.
De reist terug neemt zoveel tijd in beslag dat de koude voeten en het rotgevoel van de wedstrijd vanzelf verdwijnen. We sneeuwen niet onder. In de vroege zaterdagochtend kruip ik lekker onder de warme dekens. Ja, je moet er wat over hebben om je favoriete club achterna te reizen.
26 november 1999 SSV Ulm 1846 – Schalke 04
I was there…