Maandelijkse archieven: juni 2017

Erfgoed maffiabaas ideale plek voor warming-up

Vandaag 19 jaar geleden

Het wereldkampioenschap voetbal van 1998 volg ik in… Cuba!  ’s Ochtends eerst wakker worden en bijkleuren in het zwembad van Hotel Habana Riviera, ’s middags voor de televisie kruipen om de gebeurtenissen vanuit Frankrijk te volgen. Op z’n tijd kan het leven best mooi zijn.

Ieder land heeft z’n eigen sportcultuur. Cubanen hebben weinig met voetbal. Het pelota, honkbal, wordt ze daarentegen met de paplepel ingegoten. Embargo’s kunnen Amerikaanse invloeden nooit helemaal uitbannen. In zekere opzichten brengt de Mundial ’98 toch een kentering teweeg. Voor het eerst zie ik op allerlei plekken in Havana jochies voetballen. De invloed van de tv is onmiskenbaar. Aangezien Tele Rebelde en CubaVisión veel voetbalduels rechtstreeks uitzenden, vindt dat in de Cubaanse hoofdstad op straat navolging.

Hoewel ik verblijf in een casa particular, bereid ik me bijna dagelijks in het Habana Riviera op de WK-duels voor. Er zijn vervelendere lugares denkbaar dan de piscina van het 21 verdiepingen tellende hotel aan Havana’s Malecón.  Ongeacht hoe louche ze waren had voormalig eigenaar, de joodse maffiabaas Meyer Lanski, z’n zaakjes uitstekend voor elkaar.

30 juni 1998 Ciudad Habana

Kolder zes keer trefzeker tegen amateurs Terwolde

Vandaag 4 jaar geleden

Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden. De ouverture van Go Ahead Eagles in de voorbereiding op het seizoen 2013-2014 in Terwolde. De kersverse eredivisionist luistert het debuut van Foeke Booy als trainer op met een 14-0 overwinning tegen de plaatselijke amateurs.

De A-keus schiet er in de eerste 45 minuten al tien in. Met name Marnix Kolder heeft er zin in. De oude meester is liefst zes keer trefzeker. De B-keus bewijst na rust dat het klasseverschil van de reserves met de beoogde basisspelers behoorlijk is.

Het grote verloop van spelers valt op. Van de spelers die die zaterdag namens Go Ahead Eagles binnen de lijnen komen staat Xandro Schenk vier jaar later als enige nog altijd in Deventer onder contract. Toppers in spé als Pot, Ter Mate, Gerritsen Mulkes, Kavak, Krijns, Oostinjen, Philips, De Ruiter, Schroyen en Spanjaard hebben het in de Adelaarshorst nooit helemaal waar kunnen maken, mag ik wel zeggen.

De op proef zijnde Jurjan Wouda kan zijn kwaliteiten nauwelijks onder bewijs stellen. De keeper van jong Heerenveen hoeft namelijk nauwelijks ballen tegen te houden.

29 juni 2013 Terwolde

Zelzate loopt uit voor bezoek van eersteklasser

Vandaag 2 jaar geleden

Belgen draaien voor een rondje om de kerk hun hand niet om. Ware volksfeesten in het wielerland bij uitstek. Met Wein, Weib und Gesang

Langs een voetbalveld maken onze zuiderburen er ook graag een gezellige bedoening van. Het zal wel met de Bourgondische inslag te maken hebben dat het er bij het pezen in de provincie vaak een dolle boel is.

Het oefenpotje tussen KVV Zelzate en eersteklasser Lokeren is een mooi voorbeeld. Ik merk twee jaar geleden ter plekke hoe dat leeft. Het aan het Kanaal van Gent naar Terneuzen gelegen dorpje in Oost-Vlaanderen heeft weinig om het lijf. Het affiche evenmin. Om op deze gedenkwaardige zondagmiddag alleen al de auto te parkeren in de smalle straatjes rondom het complex van de voetbalvereniging uit (zónder de) eerste provinciale, kost desondanks nogal wat moeite.

Heel Zelzate loopt uit. De ‘eredivisionist’ van twintig kilometer verderop kan op veel support rekenen. Even snel doorlopen is er niet bij. Bij de hoofdkassa aan de Patroganestraat moet ik netjes achter in de rij aansluiten. Langs het knusse veldje is het dringen geblazen. Het publiek staat drie rijen dik achter de reclameborden. Het minuscule tribunetje barst bijkans uit z’n voegen. De sponsortent kan de drukte nauwelijks aan. De organisatie kan zich in de handen wrijven over de kantineomzet. De hamburgers, braadworsten en frieten vliegen als warme broodjes over de toonbank. Vlamingen weten wat lekker is.

Kortom, voetballen zoals voetballen hoort te worden beleefd. Zoals bij een rondje rond de kerk bij een willekeurige kermiskoers.

28 juni 2015 Zelzate

 

Schaapherder op de Veluwe een uitstervend ras

Vandaag 15 jaar geleden

Liefst veertien jaar lang ben ik belast geweest met de redactie van de Recreatiekrant Veluwe. In de periode 2000 tot en met 2013 heb ik in totaal 215 kranten in elkaar gedraaid. Een betere wegwijzer voor Veluwe-bezoekers is er nadien nooit meer geweest.

In al die jaren trek ik er zelf ook met zekere regelmaat op uit in de regio. Ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat ik behoorlijk de weg weet. Het gebied tussen Hattem en Scherpenzaal en tussen Nijkerk en Rozendaal kent sindsdien weinig geheimen meer voor me. Alle natuurgebieden, attractieparken en musea vallen onder mijn ‘werkgebied’. Het is mijn taak de toeristen en recreanten te informeren waar de meest spraakmakende evenementen en activiteiten zich afspelen. Mooie jaren. Een haast melancholisch gevoel maakt zich van me meester als ik er aan terugdenk.

Onderweg ontmoet ik veel bijzondere en kleurrijke mensen. Cos Mouw behoort tot de meest markante Veluwenaren met wie ik kennis heb mogen maken. De hoeder van de Elspeter schaapskudde, die op 2 december 2014 op 71-jarige leeftijd is overleden, ziet zichzelf als representant van een uitstervend ras. ’s Zomers vindt hij zijn werk romantisch, in de winter reumatisch.

In de zomervakantie ontvangen Cos en zijn echtgenote Christien hele horden vakantiegangers. Elke woensdagochtend houdt de welbespraakte herder bij de schaapskooi aan de Stakenbergerweg een praatje voor zijn gasten. Daarbij heeft Cos heel wat kwinkslagen en levenswijsheden in petto. Zoals: “Schapen en vrouwen moet je nooit achterna lopen. Je moet ze voeren, dan komen ze vanzelf…”

27 juni 2002 Elspeet

Een warm welkom in het stadion van EURO2004

Vandaag 13 jaar geleden

Het leven van een voetbaltoerist valt niet altijd mee. Om quasi last minute een kaartje toegewezen te krijgen voor een kwartfinalewedstrijd op het EK in Portugal is één, om vervolgens de speelstad te bereiken kan weer een heel ander verhaal zijn.

Plannen is namelijk nogal lastig wanneer bij het boeken van een vliegticket niet bekend is in welke cidade Portugesa de wedstrijd die ik ga bezoeken gespeeld wordt. Afhankelijk van de eindklassering in de groep gaat het Nederlands elftal of naar Porto of naar de Algarve, zoveel is bekend. Met een voortijdige uitschakeling houd ik maar geen rekening…

Tsja, wat doe je in zo’n geval? Ik vlieg maar naar Madrid, boek online een huurauto en rijd vanaf vliegveld Barajas naar de plek van bestemming. Bij aankomst in de Spaanse hoofdstad weet ik inmiddels dat Nederland – Zweden gespeeld gaat worden in Faro-Loulé. In het Estádio Algarve. Een ritje van bijna 750 kilometer heen. En 750 kilometer terug.

Vrijdagmiddag aankomst. Auto ophalen bij Europcar. Meteen in de file terecht komen. Maar na enig oponthoud kan ik uiteindelijk koers zetten in zuidwestelijke richting. Tussen Cordoba en Sevilla, zo’n 450 kilometer verder, vind ik het welletjes. Voor zonsondergang vind ik ergens langs de Autopista een plekje om te overnachten. In een plaatsje genaamd Écija.

De volgende ochtend vervolg ik de reis. Na zo’n 200 kilometer passeer ik de grens met Portugal. Een groene boog boven het asfalt bereidt de bezoekers van EURO2004 een warm welkom: Welcome to the stadium of Europe.

26 juni 2004 Spaans-Portugese grens