Maandelijkse archieven: mei 2020

Afgaande op de onheilstijdingen van de Raspoetins van de regering moet iedereen gevat blijven op een tweede coronagolf. Al in juni? Augustus? In 2021? Met Sint-Juttemis? Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen? Doe maar een gok. Vul het zelf in op het lottoformulier. Wanneer het gebeurt, kan geen enkele deskundige of expert met zekerheid zeggen.

Nou wil ik niet op hun stoel plaatsnemen. Toch ga ik nu in al mijn stoutmoedigheid ook maar eens uit van een veronderstelling. Exact zoals die deskundigen en experts zelf in al hun wijsheid doen. Puur hypothetisch dus, hè. Want wat nou wanneer die tweede coronagolf er helemaal niet komt? Wat dan? Stel dat alle ellende vanzelf overwaait. Krijgen die gediplomeerde onruststokers dan ook een boete? Wegens valse informatieverstrekking en het onnodig bang maken van de toch al zo licht beïnvloedbare medemens!

Iedereen moet alvast wennen aan mondkapjes, trompetterden de periodieken van de Persgroep begin deze week in koor. Hoezo wennen aan een mondkapje? Ik hoef toch nergens naartoe met het openbaar vervoer. Van tanken in Duitsland zal het de eerstkomende zes maanden ook wel niet komen, vrees ik. Prima business anders die kapjes. Niks op aan te merken. Bij het Kruidvat schaf je al een pak van twintig stuks aan voor 18 euries. Voor eenmalig gebruik. Elders zijn ze online minder duur. Vanaf 6 euro per twintig! Stofdicht. Antiallergisch. Herbruikbaar. Lekker luchtig voor wanneer de temperaturen binnenkort weer tot boven de 30 graden stijgen en de eikenprocessierups het ouderwets laat jeuken. Wie wil, kan er na gebruik zelfs z’n kont mee afvegen. Heerlijk zacht. Streelt de billen. Vergeet alleen aansluitend niet het elastiekje te verwijderen. En je handen te wassen!

Wat is er in vredesnaam gebeurd met het verbod op gezichtsbedekkende kleding dat vorig jaar met veel tamtam werd afgekondigd? Is die wet zonder aankondiging buiten werking gesteld? Breekt nood wetten? Het wordt hoe dan ook een dure grap. Wie per 1 juni zonder masker reist in de trein gaat maar liefst voor 95 euro het schip in. Kassa! Het is wel een raar gedoe hoor, treinen die uit voorzorg slechts gedeeltelijk gevuld mogen zijn. Zou het in zo’n geval niet veel verstandiger zijn om het openbaar vervoer maar geheel stop te zetten? Bannen NS en busmaatschappijen zo de risico’s voor de volksgezondheid niet veel beter uit? Gewoon het complete OV platleggen in heel Nederland. Met uitzondering uiteraard van bussen van en naar Ter Apel. Chauffeurs moeten natuurlijk niet vanwege andermans nalatigheid onnodig gevaar lopen.

Er valt zo langzamerhand geen touw meer vast te knopen aan wat wel en niet mag. En vooral waarom de ene branche weer open mag en de andere branche tot nader order gesloten dient te blijven. Wie moeite heeft om overzicht te houden in de wirwar van politieke wandelgangen, dreigt in deze verwarrende tijden gauw te verdwalen. Wat heeft eenrichtingsverkeer voor zin als het twee kanten opgaat? Vanwege de volledig doorgeslagen regelzucht behoort voor vrijwilligers bij voetbalverenigingen, waar de trainingen zijn hervat, het wassen van ballen tot een van hun nieuwe taken. Zouden politici dat zelf na het spelen met hun ballen nou ook bij voortduring doen?

Ik geef sportschoolhouders groot gelijk hun bedrijven zo snel mogelijk weer te willen openstellen. Zulke ondernemers doen hun uiterste om hun toko coronaproof te maken, afstandsregels in acht te nemen en aan alle hygiëne-eisen te voldoen. En dan krijgen ze bij een rechter nul op het rekest. Aan de staat gelieerde deskundigen en experts komen met een argument dat in sportscholen vochtdruppeltjes blijven hangen. Ik geloof het direct. Het zal ongetwijfeld zo zijn. Niemand maakt mij echter wijs dat in andere sectoren in gesloten ruimten nergens schadelijk ademvocht kan blijven hangen. Of zijn overheidsgebouwen, supermarkten of gebedsruimten soms beter geventileerd dan een willekeurige sportschool? Het doet me deugd om te zien hoe sportschoolhouders creatieve oplossingen bedenken voor hun problemen en uitwijken naar parkeerterreinen om hun klanten in beweging te houden. Een gezond lichaam houdt immers de geest fit!

Ik word ook overstelpt met allerlei informatie waar ik helemaal niets aan heb. Wanneer gaat het RIVM de cijfers eens specificeren? Het is heel attent zo’n dagelijkse update van de hoeveelheid geregistreerde besmettingen, ic-opnames en sterfgevallen, maar wat zegt het? Ik heb er veel meer belang bij om op de hoogte te worden gehouden van besmettingshaarden bij mij in de buurt. Dáár heb ik wat aan. Wanneer er binnen één etmaal bij mij in de straat 100 mensen in een lijkenwagen worden afgevoerd ten gevolge van COVID-19, raakt mij dat veel meer dan wanneer je zo’n aantal projecteert op een bevolking van 17 miljoen.

Hoeveel mensenlevens zijn er de afgelopen tweeënhalve maand gered door desinfecterende maatregelen? In hoeveel slachtoffers heeft het niet naleven van de ingestelde afstandsregels geresulteerd? Hoeveel jeugdige supermarktmedewerkers hebben het heldhaftig bedienen van de kassa moeten bekopen met de dood? Is er bij de benoeming van de doventolken van Mark Rutte sprake van etnisch profileren? Op dat soort brandende vragen krijgt de naar nieuws snakkende Nederlander geen antwoord.

Wie moet je nog geloven? Wie vertelt de waarheid? The truth, the whole truth and nothing but the truth… Die hele anderhalvemetereconomie overtreft de overtreffende trap van betutteling. Die 75 jaar vrijheid worden stukje bij beetje in een steeds absurdere context geplaatst. Het kan allemaal maar zo en iedereen pikt het. Is het niet vreemd dat de scholen zo snel weer open moesten? Snijdt de regering zichzelf niet in de vingers met deze zet? Een strategische blunder van het Outbreak Management Team? Het lijkt me nou niet in het belang van de Rutte & Co om scholieren zelfstandig te leren nadenken. Kunnen ze ze niet beter even dom houden zoals het meest volgzame deel van de bevolking?

Nu Nederlanders er op Hemelvaartsdag massaal op uittrokken, wordt de roep om het aanscherpen van eerder versoepelde maatregelen meteen weer luider. De voorzitter van het zogenaamde Veiligheidsberaad brult al om beperkingen in de aankomende zomermaanden.  Al die menselijke lichamen in die parken. Vreselijk. Ze vertoonden zowaar tekenen van leven. Vooral dat laatste vond meneer Bruls ongehoord. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat mensen ongecontroleerd van het mooie weer genieten.

Moeten onze geliefde leider, minister Grapperhaus van Justitie, de hotshots van het OMT, veiligheidsfunctionarissen en speciaal afgezant Louis van Gaal niet hoognodig de koppen opnieuw bij elkaar steken? Weerloze bewoners van verzorgingshuizen zitten inmiddels al bijna drie maanden in verzekerde bewaring. Het land telt vast en zeker meer kwetsbare groepen om preventief te interneren. Dit kan zo echt niet langer. Dit moet een halt worden toegeroepen. Het crisikabinet moet meer mensen van straat weren die misdadig gedrag vertonen. Zoveel vrijpostigheid tast de geloofwaardigheid van alle waarzeggers, kaartlezers, handopleggers, helderzienden en paragnosten die de overheid van advies voorzien ernstig aan.

Nederlanders moeten vooral braaf luisteren. Hun huis barricaderen. Schrikdraad eromheen. Zandzakken voor de deur. Gel binnen handbereik. En geduldig wachten op die tweede golf en dat vaccin die misschien nooit komen. Ofwel: ‘Oogjes dicht en snaveltjes toe’, zoals Meneer de Uil uit de Fabeltjeskrant de kindertjes van Nederland vroeger voor het slapen gaan toefluisterde.

© RK

De herstart van de competitie in de Bundesliga maakt eens te meer duidelijk hoe ver de macht van tv-stations reikt. Zou er in het Duitse profvoetbal ook weer gevoetbald zijn wanneer het voortbestaan van veel clubs niet zou afhangen van al die tv-miljoenen die zij jaarlijks incasseren? Economische belangen dwongen Duitslands voetbalbedrijven als het ware om weer te beginnen. In hoeverre het schade berokkent aan de volksgezondheid om twee elftallen in lege stadions op elkaar los te laten zal ongetwijfeld de komende dagen en weken minutieus onder het vergrootglas worden gehouden.

Duitsland als het beloofde land. Uitgerekend op de dag waarop Nederlands’ meest inventieve volleybalcoach een mediaoffensief lanceerde om met zijn team de eredivisie te verruilen voor de sterkere competitie bij onze oosterburen, ging’s wieder los. Meer dan twee maanden nadat het Spielbetrieb vanwege de coronagekte eingestellt werd, rolde de bal weer in de twee hoogste speelklassen van het Duitse voetbal. Er is niets zo besmettelijk als het voetbalvirus, zo blijkt maar. Daar is zelfs geen COVID-19 tegen bestand. Dat het gebeurt unter Ausschluss der Öffentlichkeit neemt voorlopig iedere rechtgeaarde supporter voor lief. Al moet de ongein niet onnodig lang duren.

Alleen al die term Geisterspiele… Prachtig woord hoor, maar moet het niet juist spoken bij voetbalwedstrijden? Een Kohlenpott-Kracher voor lege tribunes, dat kan toch niet. Je reinste kolder. Publiek hoort erbij. Ondanks dat virussen, commercie en politiek veel verzieken, is en blijft voetballen een publiekssport. Volkssport nummer één. Dat zal altijd zo zijn, dat zal altijd zo blijven. Geen corona of viroloog gaat daar ooit iets aan veranderen. Ik sta vast en zeker niet alleen in mijn afkeer van voetballen zonder toeschouwers. Het is als een trein zonder passagiers. Als een school zonder scholieren. Als een slagerij zonder vlees.

Het nemen van voorzorgsmaatregelen vind ik alleszins begrijpelijk in de huidige situatie. Ik snap best dat het momenteel even niet anders kan. Mooi hoe die Duitsers dan meteen alles uit de kast halen. Zij laten zich niet weerhouden door scepsis, tegenwerking en politieke druk. Al is er de afgelopen weken heel wat water door de Elbe en de Isar gestroomd alvorens er groen licht kwam en het eerste fluitsignaal weerklonk. De Deutsche Fussball Liga, verantwoordelijk voor een ordentelijk competitieverloop, laat er geen gras over groeien. De DFL-protocollen liegen er niet om. Die richtlijnen gaan iets verder dan bespottelijk eenrichtingsverkeer in voetgangerszones zoals bij ons. Het blijven Duitsers, hè. Gründlich op en top. Regels zijn regels. Befehl ist Befehl!

Vraag het maar aan Salomon Kalou. Het leek het wel of de Reichstag opnieuw in brand was gestoken toen de Ivoriaan zelfgemaakte video-opnames uit de kleedkamer van zijn club Hertha BSC op internet plaatste. Te zien was onder meer hoe de oud-Feyenoorder teamgenoten aantikte en de kijkers live liet meekijken bij een coronatest van een medespeler. Een doodzonde. Kalou had beter iemand kunnen vermoorden, dan was de meedogenloze publieke opinie wellicht vergevingsgezinder geweest. Zijn werkgever stelde de zondaar direct op non-actief. En ik altijd maar denken dat hypocrisie een typisch Nederlandse karaktertrek was. Zulk overspannen gedoe roept toch wel vragen op bij wat autoriteiten in al hun transparantie nog meer verborgen houden voor het ‘gewone volk’.

Dat op de eerste ‘coronaspeeldag’ in de Bundesliga uitgerekend spelers van Hertha BSC hun doelpunten iets té uitbundig bejubelden, is vanzelfsprekend koren op de molen van iedereen die voetballen in coronatijd onverantwoord vindt. De richtlijnen voor het vieren van een goal zijn duidelijk. Juichen moet ingetogener. Blij zijn mag. Elkaar aanraken is ten strengste verboden. Nota bene de minister-president van de deelstaat Beieren waarschuwt al dat zulk ‘buitensporig’ gedrag als dat van de Berlijnse voetballers niet meer getolereerd mag worden. Je zou bijna terugverlangen naar Franz Josef Strauss.

Nou krijg ik bij politici wel vaker het idee dat ze ze niet helemaal op een rijtje hebben staan. Misschien is het verstandiger om wereldwijd samenkomsten van politici ook maar net zo lang te verbieden totdat er een vaccin tegen dat shitvirus gevonden is. Wat verwacht Herr Söder nou? Wil hij de ‘criminelen’ uit Berlijn soms straffen voor hun spontane vreugde-uitbarsting? Gelukkig maar dat de opstellers van de coronareglementen bij de DFL het aangaan van duels wel toestaan. Straks oppert nog een of andere politieke onbenul om spelers in een muur bij vrije trappen anderhalve meter afstand van elkaar te laten houden. Bij overtredingen verwacht ik geen noemenswaardige problemen, want Faulspiele waren schon immer regelwidrig.  

En zo zijn er natuurlijk wel meer curiositeiten waarover voetballiefhebbers zich bij de herstart van de Bundesliga verbaasden. Er zal vast en zeker goed over nagedacht zijn om de complete selectie van de clubs voorafgaand aan de wedstrijden in quarantaine te plaatsen. Spelers worden tot in den treure getest of ze drager zijn van het virus. Ik mag toch aannemen dat geen enkele clubbestuurder zijn eigen personeel blootstelt aan onnodige gezondheidsrisico’s. Bij het minste of geringste mogen ze niet meedoen en moeten ze toekijken. Een minieme temperatuurverhoging of een klein kugje volstaat al om de Jungs uit voorzorg aan de kant te houden.

Nou zal sowieso geen enkele trainer een zieke speler de wei insturen. Maar deden ze dat voordat de massahysterie in volle hevigheid losbarstte wel dan? Als iemand onder normale omstandigheden ziek, zwak of misselijk is, lijkt me de kans vrij groot dat hij thuisblijft en niet naar school of zijn werk gaat. Geen profvoetballer zal met 40 graden koorts zijn werk doen. Wat dat betreft vertonen profvoetballers opvallend veel gelijkenissen met ordinaire aardse stervelingen.

Waar ik het persoonlijk wel heel erg benauwd van krijg, zijn die mondkapjes. In stadions met een capaciteit van tussen de 30.000 en 80.000 toeschouwers mogen volgens het protocol maximaal 320 mensen aanwezig zijn. Evenals winkelende of reizende Duitsers moeten al die bofkonten zo’n onding dragen, met inbegrip van de reserves van beide clubs. De wisselspelers moeten met muilkorf en al op de tribune plaatsnemen. Zij mogen niet in de dug-outs zitten vanwege de beperkte ruimte om voldoende afstand van elkaar te houden. De meerwaarde van zo’n lap stof tussen en neus en lippen door ontgaat mij totaal. In al die gigantische Duitse voetbaltempels kan de DFL al die mensen met de huidige richtlijnen moeiteloos een compleet eigen tribunevak ter beschikking stellen. Besmettingsgevaar nihil.

Zelfs ballen moeten worden gedesinfecteerd. Tot hoe ver gaat de waanzin? De wereld wordt steeds krankzinniger. Als zelfs onschuldig juichen al leidt tot quasi-hysterische reacties, kan misschien beter al het leven op aarde tijdelijk worden stopgezet.

© RK

Ongekend hoeveel stof deze coronatijd doet opwaaien. Nederland viert dit jaar 75 jaar vrijheid. De huidige crisis maakt vooral duidelijk dat veel Nederlanders niet goed kunnen omgaan met vrijheid. Er kan ook té veel vrijheid zijn. Maar ja, als burgerlijke ongehoorzaamheid nauwelijks wordt bestraft en de willekeur regeert, moeten we natuurlijk niet vreemd opkijken dat Jan en alleman schijt krijgt aan de hele wereld. Zo’n oproep om samen te sterk te blijven verliest wel erg veel aan kracht door structureel slap optreden van diegenen die de orde zouden moeten bewaren.

Ik weet daarom niet wat ik nou precies moet denken van zo’n wijkagent uit Zwolle die onlangs het misdadige gedrag van overtreders van de anderhalvemeterterreur aan de kaak meende te moeten stellen. Door zich in te groten getale op straat te begeven steken deze onverlaten volgens meneer agent de middelvinger op naar iedereen in de zorg. Mooi gezegd. Máár, zo denk ik dan in al mijn onbenulligheid, waarom treedt hij er zelf niet tegen op dan? Wie laat er nou na om die overtreders te beboeten? Wie heeft daartoe de bevoegdheid? Misschien zouden gezagsgetrouwe dienders eens wat minder moeten twitteren en zich meer bekommeren om hun eigenlijke taken.

Het is werkelijk nooit goed in Nederland, hè. Er is altijd wat. Mogen kinderen na acht weken eindelijk weer naar school toe, zijn er van die ouders die klagen dat dat eigenlijk ongelegen komt. Niet omdat ze zo bang zijn dat hun kroost besmet raakt met het coronavirus. Nee, het past niet zo goed in hun dagelijkse planning. Je zult maar drie kinderen hebben die elk op een andere school zitten en ook nog eens op afwijkende dagen les krijgen. Probeer dat als modern ouder maar eens te behapstukken en daarnaast tijd over te houden om onbekommerd te Netflixen en de hond uit te laten.

Schandalig dat het Ministerie van Onderwijs en schooldirecties zoiets niet beter afstemmen met alle gedupeerden. Mijn eigen lokale editie van het Algemeen Dagblad vond het gejammer zelfs zó belangrijk dat ze er een prominente plek op de cover voor inruimde. Met een grote foto erbij van twee vriendelijk lachende brildragers met hun drie spruiten. Compleet met rijwiel. De nieuwe schoolroosters dwingen hen voortaan om helemaal door Nijkerk te moeten fietsen. Ga er maar aanstaan. Een onmenselijke uitdaging die bovenmenselijke inspanningen vergt. Het wordt steeds gekker. Hoe langer de oorlog duurt, hoe bedenkelijker de berichtgeving.

De moeder van het gezin raakt helemaal in de stress nu haar leven zo ingewikkeld dreigt te worden. De kwallenplaag begint vroeg dit jaar. Je zou zulke lui toch spontaan een schop onder hun hol geven.  Hebben zij zélf die blagen niet op de wereld gezet? Of is er iemand geweest die ze ertoe gedwongen heeft? Om een lang verhaal kort te maken komt het er vooral op neer dat het eigenlijk niet in hun overvolle sociale agenda’s past. Te weinig tijd. Te druk om hun eigen kids op te voeden. Misschien moet premier Rutte in nauw overleg met Louis van Gaal en Özcan Akyol maar eens een protocol opstellen met richtlijnen waaraan toekomstige ouders zich dienen te houden. Alleen het idee al zou tot een volksoproer leiden. Nóg meer gezanik!

Protocollen horen helemaal bij het nieuwe nu. Wen er maar vast aan. Nederlanders worden van oudsher al doodgegooid met regeltjes. Het gaat nu van kwaad naar erger. Véél erger. Overal komt een protocol voor. Voor in de auto. Voor in de trein. Voor bij de kapper. Voor op school. Voor bij de sportclub. Voor op het terras. Voor in een restaurant. Wie na 1 juni buiten de deur gaat eten staat een heus intakegesprek te wachten, dat naderhand ongetwijfeld in rekening verwerkt wordt. Iets mag niet zus. Het moet zo. Dit mag niet. Dat is verboden. En voor, tijdens en na elke handeling vooral niet vergeten de handen te wassen. Net zo lang schrobben, poetsen en boenen tot de vellen er bij hangen! De handen er afhakken zou wellicht praktischer zijn. Bespaart veel werk, water én irritatie.

Heel toevallig was ik een aantal dagen geleden getuige van hoe ze bij een honkbalclub bij mij in de buurt zo’n protocol naleven. Toen ik er langsliep zat een handjevol jeugdleden er voor de poort te wachten. Er kwam juist op dat moment een meneer aanlopen om de boys op te halen. Individueel die 50 meter afleggen naar het veld mag niet meer volgens het protocol. Wie verzint zoiets? Het is al een wonder dat die arme kinderen nog zelfstandig mogen ademhalen. Ik kon de beste man nog juist horen zeggen dat de jongens op anderhalve meter afstand van elkaar moesten blijven. En dan gelooft iedereen meteen dat die honkballertjes voordat ze plaatsnamen op de slagplaat wél de voorgeschreven afstand van elkaar hielden. Ja, welterusten. Slaap lekker verder. Houd moed.

Alles afkaderen. Iedereen in hokjes plaatsen. Langs elkaar heen werken. Langs elkaar heen leven. Aloude Nederlandse specialiteiten worden in een eigentijds coronajasje gestoken. Binnenkort misschien wel inclusief een exclusief mondkapje. Per leerling een eigen klaslokaal. Per voetballertje een eigen veld. Zo zou het er in het nieuwe normaal feitelijk uit moeten komen te zien. Abnormaal. Waanzinnig. In logistiek opzicht bovendien volstrekt onmogelijk. Door met z’n zeventienmiljoenen samen te hokken, wonen we al met veel te veel op dat hele kleine stukje aarde. Tel daarbij op dat er door de ongebreidelde gastvrijheid van meneer Rutte steeds meer hulpbehoevenden vanuit de hele wereld bijkomen, dan draagt dat ook niet echt bij tot het efficiënter en socialer benutten van de schaarse ruimte.

Ik mag wel zeggen dat ik gedurende deze woelige tijden dagelijks veel bijleer. Tot m’n grote schande kom ik tot de ontdekking dat er de afgelopen jaren relatief veel langs me heen is gegaan. Waar dat aan ligt? Ik zou het niet durven zeggen. Van die griepepidemie die 2018 in Nederland huishield, heb ik destijds bijvoorbeeld niets gemerkt. Wanneer je een krant in de bus krijgt waar meer niét dan wél in staat, wekt zoiets misschien niet veel verbazing. Dat je pas twee jaar later bewust wordt van dat meer dan 9500 Nederlanders die griepgolf niet overleefden, baart mij best wel enige zorgen.

Veel van wat tijdens het ‘oude normaal’ te boek stond als normaal, heb ik evenmin zo ervaren. Er ontgaat mij doorgaans weinig, toch viel mij nooit zo op dat mensen elkaar op straat en in de supermarkt constant in de nek liepen te hijgen of zelfs in het gezicht spuugden. Elkaar met de nek aankijken wel, maar dat is heel wat anders. Zelfs in volle voetbalstadions heb ik nooit het idee gehad dat ik mij misschien wel in een levensbedreigende situatie bevond. Hooguit mijn vermoedens dat een uitgebreid gezelschap smerige handen had, krijg ik bevestigd. Maar nu iedereen braaf z’n handen wast, toont dat onmiskenbaar de onschuld van de schuldigen aan.

Het maakt alles er nochtans niet minder verwarrend om. Hoe moet het bijvoorbeeld verder met al die streberige carrièretijgers die zich zo ijverig omhoog hebben gelikt? Als zelfs modelburgers als zij al neus en mond moeten gaan bedekken om het slijm tegen te houden, dan moet het einde van onze beschaving wel haast aanstaande zijn.

Waar gaat het naartoe met onze verziekte wereld? Gaan Nederlanders en medelanders zich ooit weer normaal gedragen? Moet iedereen met een snotneus binnenkort naar een heropvoedingsgesticht? Krijgt iemand die per ongeluk niest gevangenisstraf? Veegt de ME eerdaags elk treinstel leeg waarin passagiers door de toegenomen drukte slechts 1,43 meter afstand van elkaar kunnen houden? Roepen burgemeesters de hulp van het leger in om winkelstraten vrij te maken van winkelend publiek? En gaan boa’s zich over het opsporen van iedereen die zich schuldig maakt aan laag bij de grondse activiteiten zoals het illegaal droppen van hondenpoep?  

AIVD, FIOD en de flitsende medewerkers die de centrale incasso-toko van het Ministerie van Justitie draaiende houden, staan voor een nagenoeg onmogelijke taak. Waar vinden deze club in Nederland in vredesnaam bekwaam en deugdelijk personeel om de in gang gezette boetemachinerie niet tot stilstand te laten komen. Dat wordt nog wat binnenkort. Als dat maar goed gaat. Voor iedereen die zichzelf veel te serieus neemt dreigt dat een serieus probleem te worden.

Het mag wel duidelijk zijn dat het mij veel genoegen schept om iemand op de kast te jagen met mijn door niemand minder dan een wethouder ooit als scherp aangeduide pen. Ik zal het echter nooit in mijn hoofd halen om de draak te steken met andermans gezondheid. Het leveren van smakeloze commentaren over ziektes in het algemeen en corona in het bijzonder laat ik geheel voor rekening van anderen. Als voormalig bronchitislijder weet ik hoe het voelt om in ademnood te raken.

Terugkijkend zou ik mijn laatste jaren op de lagere school niet de meest prettige van mijn leven willen noemen. Astmatische bronchitis. Een kwelling van jewelste. Kortademigheid. Dagen en nachten piepen. Constant naar lucht moeten happen. Het gevoel hebben dat je dreigt te stikken. De machteloosheid. De pijn. De angst. Volledig uitgeput raken wegens een gebrek aan slaap. Mede omdat ik deze ellende als puber zelf aan den lijve heb ondervonden, ben ik blij dat ik het kan navertellen.

In al mijn oprechtheid hoop ik dat iedereen in Nederland in vrijheid kan blijven ademhalen en gezond blijft. Zodat we nog lang met z’n allen verder kunnen blijven zaniken. Op het moment waarop Nederlanders stoppen met klagen en buiten de pot pissen, moeten we ons pas écht zorgen gaan maken.

© RK 

Voor zover er nog twijfels over bestonden, aan de uitgekooktheid van Mark Rutte hoeft inmiddels geen Nederlander meer te twijfelen. Heel clever zo’n stappenplan ter versoepeling van zijn eigen intelligente lockdown. Door de verantwoording volledig in handen van de burger zelf te leggen blijft meneer Rutte zoals gebruikelijk iedereen een stap voor. Een briljante zet. Gaat het mis en stromen de ziekenhuizen de komende weken weer vol met coronapatiënten, dan ligt het enkel en alleen aan ‘onszelf’. Valt de schade mee, dan mag onze grote leider zich opnieuw verlekkeren aan elke veer die hij in zijn kont gestoken krijgt.

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er ooit eerder een jaar is geweest waarin mensen na invoering van de zomertijd wereldwijd zó van slag raakten. Alle paniekzaaierij van de afgelopen twee maanden bewijst hoe makkelijk beïnvloedbaar de volgzame burgerij is. Voor zover ze het al niet waren, laten goedgelovige mensen zich massaal gek maken. Die arme stakkers worden zo bang gemaakt dat ze van gekheid niet meer weten wat ze moeten doen. Er hoeft maar ergens een krankzinnige president te opperen dat desinfecterende troep het virus misschien wel kan doden, en ze zijn in al hun goedgelovigheid in staat om zonder na te denken een fles leeg te drinken. Follow the leader! Baat het niet, dan schaadt het niet. Na ons de zondvloed. Dood gaat iedereen toch wel, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Het is zo’n beetje de enige zekerheid waar we ons in deze onzekere tijden aan kunnen vasthouden.

Angst is een slechte raadgever, zo heet het. Toch zit de angst er her en der goed in. Ik ervaar het continu op weg naar de buurtsuper. Ik sluit zeker niet bij voorbaat uit dat het met mij persoonlijk te maken kan hebben. Je moet immers bij alles een voorbehoud plaatsen. Toch vind ik het hoogst opmerkelijk dat argeloze passanten dermate schrikken van tegemoetkomende medetrottoirgebruikers dat ze als een haas oversteken. Elke tv-toespraak van Rutte leidt tot panische reacties. Ik weet niet of ik het treurig of juist lachwekkend moet noemen. Gelukkig maar dat tot dusverre niemand die ik de straat over zag vliegen per ambulance is afgevoerd naar de spoedeisende hulp. Of erger.

Ik schat de kans trouwens groter in dat de overstekende hazen onder een toevallig passerende auto komen dan dat ze er spontaan dood bij neervallen. Er zijn er zowaar die zomaar midden op straat gaan wandelen. Onverantwoord. Levensgevaarlijk. Het is daarom maar goed dat het met de verkeersdrukte op de Mauvestraat en de Rembrandtlaan nogal meevalt. Het betreft vaak exact diezelfde zenuwlijers die in de supermarkt continu voor levensbedreigende situaties zorgen. Ik had nooit verwacht in mijn eigen Orden met zóveel ellende geconfronteerd te worden. Traumatische ervaringen. Ik hoop niet dat ik deze verschrikkingen de rest van mijn leven meedraag en er ’s nachts gillend en badend in het zweet wakker van schrik.

Mijn nieuwste hobby, trendwatchen, maakt me er des te meer van bewust dat velen zich momenteel bezighouden met activiteiten die ze misschien beter achterwege kunnen laten. Zo valt mijn spiedende oog tijdens mijn dagelijkse trimrondjes door het Orderbos veelvuldig op rolschaatsers. Het zijn er dit voorjaar opvallend veel. Je zou denken dat iemand die zich op rollerskates waagt weet hoe hij of zij zich op die dingen moet voortbewegen. Nou, niet dus. Het loopt niet altijd op rolletjes. Een aantal dagen geleden zag ik hoe het mis ging op de parkeerplaats van de Pellikaan. Daar ging zo’n skatende sufferd vol op z’n snufferd. Niet te zuinig. Het zal je maar gebeuren zeg. In coronatijden je nek breken bij het rolschaatsen!

Aangezien ik nu toch bezig ben om met koeien hazen te vangen, lijkt het me een kleine moeite om verdere dwarsverbanden te leggen. Ik zou bij zo’n hypothetisch drama best willen weten of het RIVM het slachtoffer opneemt in haar dagelijkse statistieken. Geldt iemand die van pure ellende vanwege de corona-epidemie besluit om te gaan rolschaatsen en daarbij vervolgens dodelijk verongelukt, als een coronaslachtoffer? Dat is een moeilijke, hè!?!? Wie o wie weet het antwoord?

Voor de goede orde neem ik maar aan dat zoiets onderzocht wordt. Onderzoekers lijken momenteel immers alles te onderzoeken. Zelfs niet-onderzoekers en kruiswoordpuzzelaars zijn als bezetenen aan het onderzoeken geslagen. De hoeveelheid onderzoeken waarmee ik gedurende deze coronacrisis om de oren word geslagen is gewoonweg niet normaal. Het een met nóg verbijsterendere en opzienbarendere resultaten dan het ander. Als dit eveneens tot de vervelende bijwerkingen behoort van het ‘nieuwe normaal’, dan mag van mij alles gauw weer terug worden gedraaid naar zoals het was. Je krijgt haast de indruk dat er meer onderzoeken zijn dan coronapatiënten. Misschien moet er eens een onderzoek komen naar waarom dat zo is…

Op zich zijn zulke bevindingen best interessant. Hartstikke mooi voor wie opgewonden raakt van cijfertjes en tabelletjes. Maar hoe betrouwbaar zijn ze? Bij mij in het dorp gingen in het ‘oude normaal’ leden van een wijkraad ooit zelf met een elektrische tandenborstel en een staafmixer fijnstof meten bij de ingang van een sportpark. De ijverige doe-het-zelvers wilden zo de vermeende vervuiling door bezoekers van de daar gevestigde voetbalvereniging aan de kaak stellen. Ook ben ik weleens gestuit op een verslaggever van de plaatselijke krant die de aantallen auto’s stond te turven die langsreden op een plek waar kort voordien iemand verongelukt was. Van enige wetenschappelijke onderbouwing is bij dit soort ‘uit-de-losse-pols-metingen’ natuurlijk absoluut geen sprake.

Van verhelderende artikelen in de krant over hoeveel moeite Nederlanders ondervinden van de anderhalve-meterterreur word ik ook al niet veel wijzer. Iedereen kan toch zeker op z’n klompen aanvoelen dat onpraktisch geneuzel in de praktijk op de lange termijn nooit en te nimmer kan functioneren. Wat moet ik met uitspraken van een RIVM-onderzoeker die beweert dat het niet nemen van de genomen maatregelen tot 23.000 extra ic-opnames met heel veel andere negatieve gevolgen ‘had kunnen leiden’? Met nadruk op ‘had kunnen leiden’, ja. Misschien had dat inderdaad wel gekund. Misschien ook niet. Het zou zo maar kunnen. Wie zal het zeggen. Het blijft koffiedikkijken. De onderzoeker in kwestie heeft er geen zekerheid over. Ik als leek weet zoiets uiteraard helemaal niet.

Het RIVM en het kabinet kunnen mij van alles op de mouw spelden. Met een mondkapje op moet ik waarschijnlijk nóg meer slikken. Joh, wie zegt mij dat al dat handenwassen geen schadelijke gevolgen voor de gezondheid oplevert. Overdaad schaadt. Misschien krijgt iemand van zoveel opzichtig wriemelen, pielen en boenen wel eczeem tussen de tenen. Of haar op de tanden. Of overal enge rode plekken. Je moet niets uitsluiten. Zolang er geen onomstotelijk wetenschappelijk bewijs voor bestaat, zou het maar zo kunnen. Het blijft toch vooral nattevingerwerk.

Ondanks de aangekondigde versoepelingen blijft er tamelijk veel onduidelijk. Waar veel richtlijnen die elke Nederlander en medelander moet volgen op gebaseerd zijn, kan ik moeilijk volgen. Logica is soms ver te zoeken. Het blijft gissen en gokken naar oplossingen. Ik lees en hoor het alom: iets had ergens toe kunnen leiden, ja. Misschien… Wellicht… Mogelijk… De kans bestaat dat… Vermoedelijk… Aannames… Beweringen… Speculaties… In plaats van mensen dichter bij elkaar te brengen, kan die anderhalve meter afstand de distantie tussen mensen juist weleens vergroten. Een samenleving bouwen op drijfzand leidt nergens toe. Dat gaat onherroepelijk een keer mis.

Ik zal de laatste zijn om te beweren dat politici, wetenschappers, deskundigen, experts, onderzoekers, virologen of wat voor titel ze ook hebben, uit hun nek kletsen. Ik kan me desondanks goed voorstellen dat de overvloed aan vage cijfertjes bij veel Nederlanders de nekharen steeds meer recht overeind doet staan. Het is daarom maar goed dat kappers weer aan de slag mogen en in elk geval dikke nekken van overvloedig haar kunnen ontdoen. Daarmee wordt in elk geval één euvel vakkundig verholpen. Nu de rest nog.

© RK