Vandaag 5 jaar geleden
Vriendschappelijke interlands vallen vaak bitter tegen. Mijn 155e interland vormt daar geen uitzondering op. Normaal gesproken spreekt een affiche Nederland – Duitsland tot de verbeelding. Wat beide Nationalmannschaften de aanwezigen in de Amsterdamse parkeergarage vijf jaar geleden voorschotelen, spreekt weinig tot de verbeelding.
Voetballen als volksvermaak is in de 21e eeuw een achterhaald begrip. Met de overvolle speelkalenders van tegenwoordig valt het de spelers niet eens kwalijk te nemen. Het valt best te begrijpen dat de heren vedettes tussen hun reguliere competitie- en Europese verplichtingen door niet altijd te porren zijn voor een potje om des keizers baard. Aangezien de tv-zenders waar voor hun geld willen, moet iedereen er toch aan geloven. Zowel spelers als het publiek thuis voor de buis en in de ArenA.
De twaalfde keer waarop ik persoonlijk beide buurlanden tegen elkaar in het strijdperk zie treden, is met afstand de minst aantrekkelijke Nederland – Duitsland die ik heb bijgewoond. De slaapverwekkende 0-0 is een wedstrijd om gauw te vergeten.
Meest positieve is dat Oranje vijf maanden na het kansloze 2-1 verlies tegen de Duitsers in Charkov op het EK ditmaal een nederlaag bespaard blijft.
14 november 2012 Amsterdam