Maandelijkse archieven: september 2020

Viermaal is scheepsrecht voor Andringa en Olsztyn

In de hoogste speelklasse in Polen boekte Indykpol AZS Olsztyn dinsdag de eerste competitiezege van het nieuwe seizoen. In de vierde aanloop scoorde de ploeg van Robbert Andringa in de uitwedstrijd bij Cuprum Lubin haar eerste driepunter.

Beide clubs waren voorafgaand nog zonder overwining. In één van de verste uitwedstrijden van het seizoen was het dan eindelijk raak voor Andringa’s Zielonej Armii (groene leger). Na de nederlagen bij Cerrad Enea Czarni Radom (2-3) en in eigen hal tegen Ślepsk Malow Suwałki en Aluron CMC Warta Zawiercie (beide 0-3) kon in de RCS Sports and Entertainment Hall de vlag voor de formatie van de Argentijnse coach Daniël Castelliani voor het eerst in top.

Op de dag waarop de PlusLiga haar twintigste verjaardag vierde trakteerde Indykpol AZS Olsztyn zichzelf op een 3-0 overwinning. Op bijna 500 kilometer van huis had het als dertiende geklasseerde Olsztyn één uur en 25 minuten nodig om de nummer tien van de ranglijst met 22-25, 20-25, 21-25 opzij te zetten.

Andringa had maandag wel acht uur in de bus naar Neder-Silezië gezeten, maar kwam behalve voor de toss alleen aan het einde van de derde set kort binnen de lijnen. Bij de stand 20-22 nam de Assenaar de plaats in van Zalinski, bij de stand 21-24 volgde de terugwissel en zat Andringa’s ultrakorte werkdag er alweer op.

De thuiswedstrijd tegen hekkensluiter MKS Będzin biedt Andringa c.s. zaterdag een uitgelezen kans om de stijgende lijn verder door te trekken.

Volleybalkrant.nl woensdag 30 september 2020/Foto plusliga.pl

Juichverbod

Het moet welhaast een zegen zijn voor onze minister-president dat er in Nederland zoveel enthousiastelingen wonen die in woord en daad hun favoriete voetbalclub willen ondersteunen. In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van maart leiden de vermeende misdragingen van die diehard supporters toch maar mooi de aandacht af van wat er in de huidige coronatijd zo her en der misgaat. Ze golden natuurlijk al veel langer als de paria’s van onze samenleving, Covid-19 stelt Mark Rutte en zijn hulpsheriffs meer dan ooit in staat om al dat door de publieke opinie zo verachte tuig de zwarte piet toe te schuiven. Zo is zwarte piet anno 2020 toch nog ergens goed voor…

Na die iets te fanatiek meelevende Feyenoord-fans en een nota bene door hun eigen burgemeester toegestane samenscholing van een paarhonderd overenthousiaste Kruikenzeikers, was de maat vol voor de crisisstaf in Den Haag. Het ene plein is het andere niet. De verontwaardiging was bijna even groot en selectief als bij eerdere voetbalgerelateerde incidenten in het ‘oude normaal’. Gelukkig kost het doorgewinterde politici doorgaans weinig moeite om zondebokken bij de horens te vatten. Met het voorlopig verbieden van toeschouwers bij zowel professionele- als amateursportwedstrijden kiezen de bewindvoerders voor de weg van de minste weerstand.

Ongetwijfeld geldt alleen voor de dagelijkse sit-ins van de harde kern van Extinction Rebellion een uitzondering. Zolang ze maar met niet meer dan dertig man tegelijk de wegen blokkeren, braaf anderhalve meter afstand houden en een mondkapje dragen, kunnen de uitgestorven rebellen vast en zeker actief doorgaan om de planeet van de ondergang te redden.

Als Rutte, De Jonge en de onlangs getrouwde minister van Justitie er in hun perspraatjes maar in blijven volharden, is de zwijgende en goedgelovige meerderheid misschien zelfs wel zo dom om te geloven dat de capaciteitsproblemen in Nederlandse ziekenhuizen toe te schrijven vallen aan onverbeterlijke hooligans en doorgesnoven gekken. Dan kunnen Mark, Hugo en Ferd eerdaags de voetbalstadions voor eens en altijd sluiten. Al zal het door de nieuwe maatregelen van het kabinet sowieso niet lang meer duren alvorens het gros van alle betaald voetbalorganisaties in Nederland het faillissement moet aanvragen.

Eerst was er dat juichverbod, inmiddels valt er in ons polderparadijs helemaal niets meer te juichen. Of dat door meneer Rutte ingestelde verbod nou een meesterzet was, kan ik moeilijk beoordelen. Of zo’n maatregel had geleid tot afname van het aantal besmettingen, daarvoor ontbrak al op voorhand elke wetenschappelijke onderbouwing. Nou ben ik geen dokter, toch lijkt het mij wel heel ver gezocht. Maar ja, wie ben ik? Ik ben slechts een simpele voetballiefhebber die vaker in een stadion is geweest dan alle kabinetsleden bij elkaar. Dan heb je geen recht van spreken.

Het is wel duidelijk dat onze Kanzler afgelopen weekend niet naar de Sportschau heeft gekeken. Die beelden uit Duitsland logen er niet om. Sinds de start van de Bundesliga is bij clubs in een aantal deelstaten weer in beperkte mate publiek welkom. Alcohol mag weliswaar tot nader orde in de opengestelde stadions niet geschonken worden, juichverboden zijn bij mijn weten tot dusverre niet uitgevaardigd door presidenten van de diverse Bundesländer.

Blijkbaar juichen Duitse Schlachtenbummler anders, schoner en gezonder dan hun Nederlandse collega’s. Duitse politici ervaren het spontaan uitstoten van vreugdekreten in stadions kennelijk niet als schadelijk voor de volksgezondheid. Onze oosterburen schaffen es wonderwel om de toegestane geluidsnormen niet te overschrijden. Frau Merkel hoefde tot dusverre haar mond niet te spoelen na het publiekelijk tot de orde roepen van blije fans.

Wát een ontlading daar in Bielefeld. Geweldig om te zien toch hoe spelers en supporters, 5460 in getal, de eerste Bundesligazege van hun club in welgeteld 4145 dagen na afloop samen vierden. De emotionele lading was denk ik vergelijkbaar met wat het bij fans van een Nederlandse club losmaakt wanneer hun helden voor het eerst in vijftien jaar Europees spelen. En wat te denken van die 6000 Hoffenheim-supporters die zich de kelen schor schreeuwden bij de sensationele zege van hun club op het onverslaanbaar geachte Bayern München. Gebeurt zoiets in de Kuip, dan zijn de regering in Den Haag en Rotterdamse burgemeester Aboutaleb in staat om argeloze voetballiefhebbers stante pede te interneren en naar heropvoedingskampen te sturen. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze hun favoriete club graag willen zien voetballen.

Kritiek hebben is nochtans uit den boze, zo mag inmiddels als genoegzaam bekend worden verondersteld. Iedereen die coronaregels en -restricties in twijfel trekt, wordt zonder aanzien des persoons afgeschilderd als zwakzinnig of crimineel. Ik ga er de vingers waarmee ik mijn toetsenbord bedien daarom maar niet aan branden. Ik houd wijselijk m’n bek, zoals onze grote roerganger het elke onbenul in zijn bloemrijke taalgebruik opdraagt. Als ik niet uitkijk word ik al even laf als al die politici die steeds meer werk krijgen aan het recht praten van wat zij zelf krom maken.

Hoewel de oorzaak ditmaal van geheel andere aard is, bespeur ik wel een voorzichtige overeenkomst met de situatie in Oost-Europa aan het eind van de jaren ’80. De ontevreden burgers die in veel landen in steeds grotere getale ageerden tegen hun socialistische overheersers, werden ook neergezet als verraders, klasse-vijanden, imperialistische huurlingen, terroristen en weet ik wat al niet meer. Terwijl het enige wat die brave mensen wilden, een beter leven was. Niet meer. Niet minder. In zekere zin vergelijkbaar met die ontelbare Nederlanders die graag wedstrijden van hun favoriete club willen bijwonen, maar dat nu dus niet meer mogen van de opperste Sovjet in Den Haag en al even gewichtige lieden in veiligheidsregio’s.

Omdat de ontwikkeling van vaccins in die goeie ouwe Sovjet-tijd op een nóg lager laag pitje stond dan nu, kenden de leiders van de boeren- en arbeidersstaten een beproefd recept. Tegenwoordig wordt dit naar verluidt alleen nog in Belarus toegepast. De machthebbers lieten iedereen met een afwijkende mening verplicht opnemen in een psychiatrische instelling. In deze ziekenhuizen werden de staatsvijanden dan op staatskosten onder behandeling gesteld totdat alle symptomen van verzet waren verdwenen.

Zelfs wanneer de regering die spoedwet binnenkort met veel vertraging door de Tweede Kamer jast, verwacht ik niet dat ongehoorzame supporters eenzelfde lot beschoren zal zijn. Ik kan me niet voorstellen dat alom als hersenloos en onnozel bestempelde fanaten zich veel zorgen hoeven te maken. Nee, zo’n vaart zal het hier niet gauw lopen.

De bezuinigingswoede van meneer Rutte en zijn team heeft namelijk ook in de psychiatrie een spoor van vernieling achtergelaten. Het heeft dermate veel schade aangericht dat de wachtlijsten voor opnames zó lang zijn dat honderdduizenden doodzieke voetballiefhebbers onmogelijk op korte termijn allemaal tegelijk aan hun genezingstraject kunnen beginnen.

Maar zo langzamerhand verandert dat k..virus heel Nederland in één groot gekkenhuis.

© RK

Dames Alterno houden Dynamo op gepaste afstand

Een wisseling van de wacht laat voorlopig op zich wachten. Dros Alterno behoudt de inofficiële titel van het beste vrouwenvolleybalteam van Apeldoorn. In de allereerste coronaderby die de zelfbenoemde ‘volleybalhoofdstad van Nederland’ ooit meemaakte bekroonde de eredivisiedegradant zich in elk geval tot aan de return op 16 januari tot lokaal kampioen. In de eigen Alternohal hield de jeugdige garde van trainer Wilfried Groothuis zaterdagavond de buurvrouwen van Dynamo op gepaste afstand.

Kort na de ace waarmee middenaanvalster Imre Schuitemaker de vierde set met 25-16 en de wedstrijd met 3-1 in het voordeel van de thuisclub besliste, leek het eventjes mis te gaan… Na hun korte vreugdedansje had het er een moment de schijn van dat de winnaressen spontaan een polonaise wilden inzetten. Hoewel de reactie van de uitgelaten speelsters alleszins begrijpelijk was, kwamen ze op tijd tot bezinning. Als alternatief mocht het trotse gezelschap poseren voor de camera van de fotograaf van De Stentor, het plaatselijke dagblad.

Coronaregels, handgel, looplijnen en stewards in gele en oranje hesjes vormden zaterdagavond een onlosmakelijk bestanddeel van de Apeldoornse zusterstrijd in de Topdivisie A. Volleyballen in coronatijd is voor iedereen eventjes wennen, maar de ingeschakelde vrijwilligers van de thuisclub bewezen dat het probleemloos kan wanneer elke bezoeker bereidwillig meewerkt en -denkt. Dat er naast de slechts 30 toegestane ‘normale’ toeschouwers een bijna even groot aantal familieleden, vrienden en clubleden in de niet al te ruime hal plaatsnamen, leidde geen moment tot hachelijke situaties.

Alterno had z’n zaakjes prima op orde, zowel langs de lijn als in het veld. Hoezeer het ambitieuze SV Dynamo zich ook inspande om in de buurt te blijven van de thuisploeg, het slaagde daar slechts mondjesmaat in. De gasten konden geen passend vervolg geven aan hun zege van zeven dagen eerder bij de competitieouverture tegen het tweede team van Pharmafilter US. De equipe van Groothuis opereerde in alle facetten constanter dan de plaatsgenoten. Serverend hield Alterno Dynamo net iets meer onder druk dan andersom. De Alternospeelsters leken ook beter met de druk om te gaan, die een altijd beladen sportieve burenruzie onherroepelijk met zich meebrengt.

Dynamo, dat hardop droomt van de eredivisie, ondervond zaterdag als eerste dat de concurrentie in Topdivisie A zeker rekening met Alterno dient te houden. Voor een ploeg die in de steigers staat maakt de formatie van Groothuis zo vroeg in het seizoen al een behoorlijk stabiele indruk. Vooralsnog stabieler dan Dynamo. Waarbij Alterno’s technische staf ook nog eens de luxe bezit om wanneer het tegenzit terug te kunnen vallen op de routine van de 40-jarige diagonaalspeelster Anne-Britt Kneijnsberg en de 46-jarige spelverdeelster Barbara Knap. Al zette Groothuis zijn oudgedienden enkel in de derde set tijdens een aantal balwisselingen in, uitgerekend in de enige set waarin Dynamo aan het langste eind trok.

Opmerkelijk was dat Jorg Radstake aan Dynamokant vanaf de derde set in het coachvak voor de bank stond. Hoofdcoach Michael Beugelsdijk voelde zich niet helemaal lekker en liet daarom de coaching over aan zijn ervaren assistent. Nóg opmerkelijker was dat de partij voorafgaand aan die coachwissel bij de stand 9-15 minutenlang stil lag. Oorzaak: de laptop waarmee de scores werd bijgehouden, had het begeven. De dienstdoende scoretelster moest vanaf die onderbreking derhalve ouderwets met pen en papier de punten bijhouden. Na bijna één uur en veertig minuten wedstrijd kon zij de volgende setstanden noteren: 25-12, 25-19, 24-26, 25-16.

Volleybalkrant.nl zondag 26 september 2020

Corona haalt opnieuw streep door Final Four om Coupe de France

De Final Four om de nationale Franse volleybeker bij de mannen gaat niet door. Vanwege coronabesmettingen in de teams van Spacer’s Toulouse en Paris Volley heeft de Franse volleybalbond moeten besluiten om het finaleweekend te annuleren. FFVolley maakte het besluit zaterdagochtend in een persbericht wereldkundig.

De vierkamp tussen Tours Volley-Ball, Paris Volley, Stade Poitevin en gastheer Spacer’s Toulouse zou vandaag en morgen worden afgewerkt in het Palais des Sports André Brouat in Toulouse. Vanwege de uitbraak van het Covid-19 virus werd het toernooi in het weekend van 13 en 14 maart al eerder afgelast. FFVolley wilde in eerste instantie de twee ‘gezonde’ teams, Tours en Poitiers, achter gesloten deuren wel laten spelen. Van dat voornemen zag de organisatie vanwege bezwaren van de kant van Tours later af.

Ze hadden er zo naar uitgekeken bij de club van de Nederlanders Gijs Jorna en Michaël Parkinson. In de lokale krant La Dépêche verkondigde clubvoorzitter Azéma eerder deze week dat de Final Four een boodschap was dat het leven ondanks corona verder gaat. Capitain Jorna voegde daar strijdlustig aan toe hoe hij en zijn teammakers sportieve geschiedenis wilden schrijven.

Zaterdagochtend deelde de Nederlandse aanvoerder van de Spacer’s aan zijn volgers op Instagram en Facebook mee dat het feest niet doorging. ‘Onze comeback moet als gevolg van zes positieve coronatests in ons team helaas worden uitgesteld. Respect voor mijn club Spacer’s Toulouse om de Final Four in zes maanden twee keer te organiseren. En voor het nemen van de verantwoordelijkheid om ons voor dit evenement te laten testen. Ook respecteer ik de beslissing van Tours. Sportwedstrijden behoren te worden gespeeld op het veld, niet in een laboratorium.’

In een telefonische reactie deelde Jorna mee dat bij Spacer’s Toulouse vier spelers en twee stafleden positief getest zijn, onder wie hijzelf. “Het zijn bizarre tijden. We zitten nu thuis in plaats van ons voor te bereiden op de Final Four. Hoewel er geen protocol is dat verplicht tot testen, zijn wij donderdagochtend getest. ’s Avonds kregen we de uitslag en wist ik het. We zitten hier een beetje met hetzelfde probleem als in Nederland. Er zijn wachttijden voor het testen. Alles is erg last-minute. Niets wees erop dat er iets met mij aan de hand was. Ik heb nul symptomen en voelde me goed. In principe moet ik nu acht dagen in thuisquarantaine blijven”, rest de zich niet ziek voelende Oranje-international voorlopig weinig anders dan thuis uit te zieken.

Of er eveneens een streep gaat door de volgende week geplande start van de Ligue A, blijft ook voor Jorna gissen. “De timing is natuurlijk een drama. Donderdag staat er voor ons een wedstrijd gepland tegen Montpellier. Of die doorgaat, moeten we afwachten. Ik geloof dat er maandag overleg over is. Vast staat al wel dat het een heel bijzonder seizoen gaat worden. Het is een heel vage tijd. We moeten echt van dag tot dag kijken wat er gebeurt.”

Ook Michaël Parkinson, de tweede Nederlander in dienst van Spacer’s Toulouse, behoort tot de ongelukkigen. “Ik zit nu twee weken thuis vanwege corona. Ik voel me nu een week prima, maar mijn coronatest blijft positief. Om niemand anders aan te steken, blijf ik dus in quarantaine. We balen als team, want we hadden het gevoel dat we relatief goed in vorm waren, zowel fysiek als volleyballend. Een prachtige kans om Toulouse hun eerste prijs te brengen aan het begin van het seizoen, maar helaas wordt ons dit nu ontnomen door corona.”

De van Stade Poitevin overgekomen Parkinson zweeft tussen hoop en vrees. “We willen ons nu focussen op de start van het seizoen, maar het blijft lastig aangezien je fysieke gesteldheid en je quarantainetijd geen verband houden. Zolang je positief blijft testen blijf je thuis.”

Volleybalkrant.nl zaterdag 26 september 2020/Foto Spacer’s Toulouse

Slechts 30 toeschouwers welkom bij Apeldoornse derby in Topdivisie

Het is voorbarig om al op de tweede speeldag van de Topdivisie A te spreken van een sleutelduel. Toch gaat het bij de Apeldoornse derby tussen de dames van Dros-Alterno en SV Dynamo om meer dan enkel de punten, gezonde rivaliteit en de plaatselijke hegemonie. Waar de een vandaan komt, daar wil de ander dolgraag naartoe: de eredivisie!

In zekere zin kan de Apeldoornse zusterstrijd worden bestempeld als een wedstrijd van kunnen en willen. Of misschien beter gezegd, in Alterno’s geval dan, van niét kunnen. Of niet méér kunnen… Want aan dat de landskampioen van 2014 na vijftien seizoenen niet meer op het hoogste niveau acteert liggen eerder oorzaken van financiële en huishoudelijke aard ten grondslag dan sportieve.

Op sportief vlak leverden de ‘groenen’ feitelijk een ongekende prestatie. Sinds de promotie in 2005 slaagde Alterno er met minimale middelen in om de gevestigde orde in de eredivisie het vuur na aan de schenen te leggen. Met het winnen van de nationale beker in 2013 en de landstitel in het jaar erna zette coach Ali Moghaddasian de kroon op het werk. Voor talenten als Celeste Plak, Kirsten Knip, Nicole Koolhaas, Juliët Loohuis en Eline Timmermans vormde hun leerschool bij Alterno zelfs een springplank richting Oranje.

Met het play-off zilver van 2018 baande zich al voorzichtig aan dat de gouden tijden definitief voorbij waren. Vrijwel de complete selectie vertrok na de verloren finale tegen Sliedrecht Sport. Een warme maaltijd na afloop van trainingen en een door de hoofdsponsor beschikbaar gestelde ‘clubauto’ volstonden niet om de pareltjes uit de spelersgroep langer in het groene shirt te laten schitteren. Met Kirsten Wessels, Eline Timmerman, Iris Scholten, Lisanne Baak en spelverdeelster Anna Mebus keerde bijna een compleet potentieel kampioensteam de club de rug toe.

Mede omdat het Alterno-bestuur geen afbreuk wil doen aan het verenigingsleven lukte het de beleidsmakers aan de Waleweingaarde nimmer om commercieel even goed te scoren als sportief. Nadat de clubleiding na het seizoen 2016-2017 al noodgedwongen de eerste mannenploeg terugtrok uit de eredivisie, gebeurde in het huidige coronajaar het quasi onvermijdelijke. Als nummer laatst van de degradatiepoule moest Alterno’s hoofdmacht bij de vrouwen in het voorjaar eveneens een stapje terugdoen. Tegelijkertijd werd het reserveteam, dat het het afgelopen seizoen nog in de Topdivisie opnam tegen plaatsgenoot Dynamo, ingeschreven in de eerste divisie.

Onder leiding van Wilfried Groothuis, die een contract tekende voor drie seizoenen, heeft de renovatie van Alterno’s vlaggenschip inmiddels een aanvang genomen. De op het oude nest teruggekeerde trainer mag gaan bouwen aan een nieuw team. Met voorlopig bescheiden doelstellingen. De focus ligt de komende jaren op het opleiden en inpassen van eigen jeugd, zo communiceerde de vereniging een aantal maanden geleden in een persbericht. ‘Een terugkeer naar de eredivisie is dan ook geen expliciete doelstelling voor het komende seizoen.’

SV Dynamo

In Omnisport, ruim twee kilometer verderop, is men duidelijk uitgesprokener wat betreft de sportieve ambities. In een uitgebreid interview in het magazine van de Businessclub Dynamo, dat deze week vanwege ‘logistieke’ problemen rond teamfoto’s met drie weken vertraging van de persen rolde, windt Ernst Lettink er geen doekjes om.

“Onze trainers Michael Beugelsdijk en Jorg Radstake hebben een beleidsplan geschreven onder de naam ‘Van opbouwen naar doorbouwen’. De intentie is om binnen twee jaar naar de eredivisie te promoveren. Er wordt vaak gezegd dat het niet kan met zowel een dames- als een herenteam van één club in de eredivisie te spelen. Maar vertel mij eens waarom dat niet zou kunnen?”, spreekt de teammanager van de Dynamodames ambitieuze taal.

Ruim een jaar geleden kon Michael Beugelsdijk het niet nalaten om bij de presentatie van zijn selectie ten overstaan van een zaal vol sponsors wat verbale speldenprikjes uit te delen aan de buren van de Waleweingaarde. Om aan het zelf verkondigde verwachtingspatroon te voldoen mag de aan zijn vijfde seizoen in dienst Dynamo begonnen oefenmeester de komende maanden zijn woorden in daden omzetten.

Vanwege de ingestelde coronaregels mogen slechts 30 toeschouwers bij het Apeldoornse onderonsje in de Alternohal aanwezig zijn. De derby in de Topdivisie A speelt zich zaterdagavond zodoende af in een uitverkocht huis in een nagenoeg lege Alternohal.

Volleybalkrant.nl vrijdag 25 september 2020

Draisma Dynamo na Poolse volleyballes verder in CEV Cup

Draisma Dynamo is uitgeschakeld in de eerste kwalificatieronde van de Champions League. Daags na de overtuigende voorstelling tegen Stroitel Minsk bleek Jastrzębski Węgiel donderdag in eigen huis een maatje te groot voor de equipe van trainer Redbad Strikwerda.

​Dynamo, destijds nog gesponsord door het Wilpse kledingbedrijf Piet Zoomers, kwam de Poolse topclub al eerder tegen in Europees verband. In het seizoen 2005-2006 beleefden de Apeldoorners in een vierkamp om kwalificatie voor de CEV Cup hun première. Bij deze eerste confrontatie op 13 november 2005 behield Jastrzębski Węgiel met 3-1 de overhand. Twee jaar later voor de Champions League was de Poolse landskampioen van 2004 wederom een maatje te groot. Een week na hun 3-1 overwinning in Nederland maakten ze in de returnwedstrijd opnieuw korte metten met het sterkste Nederlandse clubteam van dat moment: 3-0. De jeugdige Jeroen Rauwerdink en coach Redbad Strikwerda waren destijds ook al van de partij aan Apeldoornse kant.

Donderdagavond beleefden Rauwerdink en Strikwerda een déjà vu. Voor routinier, coach en de overige leden van het Nederlandse gezelschap viel ook ditmaal weinig eer te behalen in Jastrzębie-Zdrój. De dynamo’s konden de Poolse machine niet tot stilstand dwingen, ze bleken niet opgewassen tegen de Poolse power. Die was eenvoudigweg te machtig. De Poolse volleyballes duurde slechts 62 minuten: 3-0 (25-20, 25-16, 25-17).

Het scoringspercentage uit aanvallen lag aan Apeldoornse kant op 45 procent, dat van Jastrzębski Węgiel op 66 procent. Het geweld van met name de Marokkaan Mohamed Al Hachdadi, Szymura en Szalacha kon door Jeroen Rauwerdink en Sjoerd Hoogendoorn onvoldoende worden gecompenseerd.

Een illusie armer, maar met een flinke dosis ervaringen rijker mag Draisma Dynamo het Europese avontuur in november in de zestiende finales van de CEV Cup vervolgen tegen het Turkse SK Ankara.

Wanhopen hoeven Strikwerda en manschappen allerminst na hun midweekse bezoek aan Zuid-Polen. Beide duels bieden voldoende aanknopingspunten voor succes in eigen land. De Apeldoorners kunnen in het weekend van 3 en 4 oktober in Ede tijdens de vierkamp om de nationale Supercup hun eerste prijs van het seizoen pakken. ​

Volleybalkrant donderdag 24 september 2020/Foto Jastrzębski Węgiel

Overtuigende zege Draisma Dynamo in eerste duel in CL-driekamp

Draisma Dynamo heeft haar eerste wedstrijd in de driekamp om kwalificatie voor de Champions League overtuigend gewonnen. De Apeldoorners kenden woensdagavond in de Hala Widowiskowo-Sportowa in Jastrzębie-Zdrój weinig problemen met Stroitel Minsk uit Belarus.

De 74 toeschouwers zagen hoe Draisma Dynamo in de Zuid-Poolse stad minder dan zeventig minuten nodig had om zich met 3-0 te ontdoen van de Wit-Russische opponent. In de eerste officiële wedstrijd sinds de 3-1 overwinning op zaterdag 7 maart in Doetinchem bij Active Living Orion kreeg het Veluwse ensemble het alleen in de eerste set eventjes benauwd. Setstanden: 25-23, 25-16, 25-18.

Stroitel Minsk kan door de nederlaag naar huis. De Wit-Russen, die dinsdag hun openingswedstrijd in Poule C al met 3-0 (27-25, 26-24, 25-14) hadden verloren van thuisclub Jastrzębski Węgiel, zijn definitief uitgeschakeld. Draisma Dynamo en de Poolse gastheren gaan donderdag onderling uitmaken welk van de twee clubs doorgaat naar de tweede kwalificatieronde.

Voor het geval Draisma Dynamo het onmogelijke mogelijk maakt en stunt tegen het sterker geachte Jastrzębski Węgiel wachten tussen medio en eind oktober in de tweede kwalificatieronde – afhankelijk van eventuele reisrestricties vanwege het coronavirus – een of mindere driekampen met de winnaars van Poule A en B.

In Poule A werken Fino Kapsovar (Hongarije), Erzeni Shijakut (Albanië) en Mladost Zagreb (Kroatië) deze en volgende week twee mini-toernooien tegen elkaar af. Winnaar van Poule B wordt het CSM Arcada Galati van Niels Klapwijk uit Roemenië of het Finse Ford Levoranta Sastamala.

Bij verlies eindigt Draisma Dynamo als tweede in Poule C en mag het in november in de zestiende finales van de CEV Cup de strijd aanbinden met het Turkse SK Ankara.

Volleybalkrant.nl woensdag 23 september 2020/Foto CEV

Directie Nevobo wil basis verstevigen om topniveau te waarborgen

Op de dag af twee jaar voordat de eerste bal wordt geslagen verkondigde de directie van de Nevobo dat er in de aanloop naar het in Nederland gehouden WK voor vrouwen nog veel werk aan de winkel is. Om in de toekomst competitieve nationale teams op de been te brengen en tevens het niveau van de eredivisie op te krikken willen Joop Alberda, Michel Everaert en Guido Davio het fundament onder de volleybalsport in Nederland verder verstevigen.

Het ligt helemaal in de lijn van de transparantie waar een snel veranderende maatschappij om vraagt dat de Nevobo toenadering zoekt in tijden waarin afstand houden als nieuwe norm geldt. Ondanks alle openheid moet Joop Alberda de naam van een nieuwe bondscoach voor het Nederlands damesteam, de afgelopen jaren toch hét sportieve uithangbord van volleyballend Nederland, vooralsnog schuldig blijven.

Na het mislopen van de Olympische Spelen neemt de technisch directeur de tijd om de vacature die open kwam na het ontslag van Jamie Morrison en het afscheid van tussenpaus Giovanni Caprara van een deugdelijke invulling te voorzien. “Het gaat erom wat het team nodig heeft”, verklaarde Alberda woensdag op Papendal.

Wél onthulde Alberda het plan voor een nieuw ‘tussenteam’. Om een leegstroom van de huidige selectie na het WK van 2022 tegen te gaan en zorg te dragen voor de noodzakelijke aanvulling en verjonging, willen de beleidsbepalers bij de Nevobo jonge talenten versneld opleiden. “We willen kijken of we een groep speelsters die net niet aanhaken bij de top-14 in achttien maanden kunnen klaarstomen voor het grote werk.”

Bij de nationale mannenploeg blijft Roberto Piazza voorlopig aan het roer, zo meldde de technisch directeur. “In principe gaan we met dezelfde staf verder. Alleen weten we niet of er wedstrijden zijn. Roberto wil heel graag blijven. Met corona hebben wij geen contractuele verplichtingen. Over de wijze van het contract doen wij geen uitspraken.”

Het vrouwen-WK, dat Nederland in 2022 samen met Polen organiseert, wordt uiteraard de kers op de taart waar de Nevobo volleyballend Nederland van wil laten smullen. Het blijft echter niet bij de mondiale titelstrijd alleen, beklemtoonde Michel Everaert. “In onze optiek moet je zoveel mogelijk thuiswedstrijden spelen. Wij hebben een lijstje van evenementen die we hier naartoe willen halen.”

De programmadirecteur van de Nevobo noemde in dat kader onder meer de gezamenlijke kandidaatstelling met België voor de organisatie van het WK onder 20 voor dames in 2021, het EK voor dames in 2023 (ook samen met België), een WK King of the Court in datzelfde jaar en het EK voor mannen in 2026 (samen met Polen) als interessante opties. “Ook willen we met de mannen graag promoveren naar de Volleyball Nations League. We zoeken nog een goed moment om daar een promotietoernooi voor te organiseren”, geeft Everaert blijk van een gezonde ambitie.

De Nevobo-directie verliest de basis echter geenszins uit het oog. Zonder clubs, talentontwikkeling, regionale trainingscentra en gediplomeerde coaches immers geen topvolleybal, zo beseft men op het bondsbureau in Utrecht terdege. Vandaar dat er de komende jaren ook flink van onderaf geïnvesteerd gaat worden in het verantwoord optuigen van de volleybalpiramide. 

“Wij willen zorgen dat mensen op lokaal niveau een goed aanbod krijgen. Je kunt sport zien als een verbindingspunt om mensen bij elkaar te brengen. Een goede infrastructuur kan een antwoord geven op sociaal-maatschappelijke vraagstukken. Sport en bewegen hebben een belangrijke functie in het nastreven van een gezonde en vitale levensstijl”, probeert de Nevobo volgens algemeen directeur Guido Davio een verbinding te maken tussen de diverse elementen in de piramide.

Volleybalkrant.nl woensdag 23 september 2020/Foto Ronald Hoogendoorn

Draisma Dynamo niet voor spek en bonen naar Polen

Tweeënhalve week voor de start van de eredivisie moet Draisma Dynamo meteen al vol aan de bak. In een driekamp met Jastrzębski Węgiel en het Wit-Russische Stroitel Minsk gaan de Apeldoorners zich deze week in Polen proberen te kwalificeren voor de groepsfase van de Champions League.

Spelers en begeleiders van Draisma Dynamo ondergingen maandagochtend bij Eurofins in Deventer een coronatest. Het positieve vooraf is dat niemand negatief werd getest. Dinsdagochtend vertrok het Apeldoornse gezelschap in alle vroegte per bus naar het aan de Pools-Tsjechische grens gelegen Jastrzębie-Zdrój, een pittige reis van bijna 1100 kilometer. Trainer/coach Redbad Strikwerda moet het in Polen stellen zonder de inbreng van diagonaal Stijn de Ruijter en middenaanvaller Sjors Tijhuis. Beide talenten zijn geblesseerd in Nederland achtergebleven.

Strikwerda ziet het mini-toernooi in Polen als een mooie graadmeter in het ontwikkelingsproces dat zijn ploeg doormaakt. “Węgiel geldt voor mij als de absolute topfavoriet in onze helft van het schema. De Poolse competitie behoort tot de drie sterkste competities ter wereld. Een tegenstander uit Wit-Rusland mogen we ook zeker niet uitvlakken. Vorig jaar vloog het Nederlands team er in de halve finale van de European Golden League niet voor niets uit tegen een Wit-Russisch team met allemaal internationals uit de eigen competitie.”

Ondanks dat de favorietenrol duidelijk bij de thuisclub ligt, gaan de Apeldoorners zeker niet voor spek en bonen naar Polen. Volgens de Draisma Dynamo-trainer kunnen zijn underdogs niet alleen blaffen, maar zeker ook bijten. “Het is niet meer zo dat we blij zijn om alleen maar te mogen deelnemen. We zijn nu bezig de stap te zetten van deelnemen naar presteren. Ook tegen zulke tegenstanders willen we een goed niveau halen en laten zien wat we kunnen. Gezien de progressie die deze groep doormaakt, kan dat ook.”

Maikel van Zeist kijkt net als zijn trainer vol spanning uit naar de krachtmetingen met Jastrzębski Węgiel en Stroitel Minsk. Hoe sterk hij beide opponenten precies moet inschatten, kan de vorige week 26 jaar geworden middenman op voorhand niet zeggen. “In Novosibirsk hebben we vorig seizoen laten zien dat wij het sterke tegenstanders moeilijk kunnen maken. Ik heb nog steeds het gevoel dat er daar meer had ingezeten voor ons. En als ik onze huidige selectie vergelijk met die van vorig jaar, dan denk ik ons basisniveau nu hoger ligt.”

Het programma van de CL-driekamp in Polen ziet er als volgt uit:

Dinsdag 22 september: Stroitel Minsk – Jastrzębski Węgiel (20.30)

Woensdag 23 september: Draisma Dynamo – Stroitel Minsk (18.00)

Donderdag 24 september: Jastrzębski Węgiel – Draisma Dynamo (18.00)

De winnaar van de driekamp gaat verder naar de tweede kwalificatieronde. De nummers twee en drie in de poule stromen in november in de zestiende finales van de CEV Cup in. De als tweede geëindigde ploeg mag het daarin opnemen tegen SK Ankara uit Turkije, nummer drie krijgt te maken met het Zwitserse Volley Schönenwerd.

Volleybalkrant.nl dinsdag 22 september 2020/Foto Draisma Dynamo/Imre Csany

Maikel van Zeist hunkert naar het echte werk

Bij de voorlaatste test voor de Champions League-driekamp met Jastrzębski Węgiel en Stroitel Minsk hoefde Draisma Dynamo niet tot het gaatje te gaan. Dat van de zes sets die donderdagmiddag tegen VoCASA werden afgewerkt de Nijmegenaren er zowaar één wisten te winnen, zal niemand in het Apeldoornse kamp verontrusten.

De spelers van de Nederlandse vertegenwoordiger aan het meest prestigieuze Europese clubvolleybaltoernooi konden in de Draisma Dynamo Arena wel alvast wennen aan de officiële geelgroene Champions League-bal waarmee volgende week in Polen wordt gespeeld. Nou is elke bal rond, maar Maikel van Zeist had geen vreemde afwijkingen ontdekt aan het speeltuig. “Ik vind ‘m fijner dan die ballen waarmee we in de eredivisie spelen.”

Van Zeist voelt zich sterk door het persoonlijke krachtprogramma dat hij volgt in zijn sportschool en de zomerse trainingen met de selectie van het Nederlands mannenvolleybalteam. Na meer dan een half jaar bezigheidstherapie in coronatijd hunkert de middenaanvaller, die woensdag zijn 26e verjaardag vierde, naar het echte werk. “Ik heb er wel weer zin in, ja”, vertelde de volbloed-Apeldoorner na afloop van het oefenpotje tegen VoCASA vanaf de massagetafel van verzorger Joop Wijker uit te kijken naar de krachtmetingen met Jastrzębski Węgiel en Stroitel Minsk.

Niemand hoeft Van Zeist te vertellen dat Draisma Dynamo’s Poolse en Wit-Russische opponenten in Jastrzębie-Zdrój van een iets ander kaliber zijn dan VoCASA. Hoe sterk hij beide clubs precies moet inschatten, durft hij op voorhand niet zeggen. “We moeten fel starten en van daaruit verder bouwen. In Novosibirsk hebben we vorig seizoen laten zien dat wij het sterke tegenstanders moeilijk kunnen maken. Ik heb nog steeds het gevoel dat er daar meer had ingezeten voor ons. En als ik onze huidige selectie vergelijk met die van vorig jaar, dan denk ik ons basisniveau nu hoger ligt.”

Van Zeist wil goed voor de dag komen met Draisma Dynamo. Enkel het vooruitzicht van de lange busreis naar het zuiden van Polen stemt hem enigszins bedenkelijk. “Ik zie er wel tegen op om vijftien uur in de bus te moeten zitten. Maar ja, het moet toch. Het is niet anders.”