Maandelijkse archieven: maart 2017

Drie paar handschoenen voor Wilfried Bony

Vandaag 4 jaar geleden

Elke held op sokken komt tegenwoordig in aanmerking voor het Nederlands elftal. Deze toppers laten de leeuw al sinds het WK in Brazilië in z’n hempie staan. Ook in onze Eredivisie heeft het anno 2017 weinig weer om het lijf.

Handschoenen zijn tweeënhalf seizoen lang het handelsmerk van één van de laatste helden op de Nederlandse voetbalvelden. Handschoenen én doelpunten. Met 46 goals in 69 wedstrijden schiet Wilfried Bony behoorlijk uit z’n slof voor Vitesse.

Door iemand die het kan weten heb ik me eens laten vertellen dat de Ivioriaanse goalgetter liefst drie paar handschoenen per wedstrijd gebruikte: één paar voor tijdens de warming-up, één paar voor in de eerste helft, één paar voor in de tweede helft. Of er in het geval van een eventuele verlengingen reserve-handschoenen klaarlagen is mij niet bekend…

31 maart 2013 Arnhem

Mondkapje doet intrede in Arena auf Schalke

Vandaag 4 jaar geleden

In voetbalstadions stuit ik vaak op bezoekers van de meest uiteenlopende pluimage. Van toeschouwers uit het Verre Oosten kijkt tegenwoordig niemand meer vreemd op. Zolang ze maar niet 90 minuten lang zitten te bellen, valt er weinig verdachts aan deze mensen te merken.

Met name vanuit Japan stromen de voetballiefhebbers in groten getale naar Europa om hun landgenoten aan het werk te zien. Met de komst van Atsuto Uchido in 2010 neemt ook in de Arena auf Schalke hun aantal in omvang toe.

De jongedame van Aziatische komaf die ik vier jaar geleden betrap bij de wedstrijd Schalke 04 tegen 1899 Hoffenheim draagt een mondkapje. Het waarom is mij niet geheel duidelijk. De enige reden die ik ervoor kan bedenken is dat ze wellicht in de veronderstelling verkeert zich in een stad 40 kilometer oostwaarts te bevinden. Onder de rook van Holzwickede stinkt het namelijk nogal naar schwarzgelbe Scheisse

30 maart 2013 Gelsenkirchen

 

Club uit stad Robin Hood steelt cups van de rijken

Vandaag 12 jaar geleden

Europa’s sterkste voetbalclub komt in de jaren 1979 en 1980 niet uit Madrid, Barcelona, München, Turijn of Manchester, maar uit de East Midlands! Onder leiding van de eigenzinnige manager Brian Clough verovert het bescheiden Nottingham Forest twee jaar achtereen de Europa Cup voor landskampioenen.

Dat een Engelse provincieclub afkomstig uit de stad van Robin Hood tot twee keer toe de cup met de grote oren wegkaapt voor de neus van Euroa’s rijke elite, voorziet de prestaties van ‘roverhoofdman’ Clough en zijn lads van nóg meer heroiek. Cloughie & Co bestormen zelfs de hitparades met de meezinger We’ve got the whole world in our hands. Het verwondert niet dat Forest de unieke successen in Europa nadien – logischerwijs – niet meer kan evenaren. Toch blijft de club in de jaren tachtig in eigen land een luis in de pels voor de gevestigde orde. Met de degradatie uit de hoogste speelklasse komt in het seizoen 1992-1993 na zestien jaar definitief een einde aan het gouden Clough-tijdperk.

Ter afsluiting van een vijfdaagse voetbaltrip door Wales en Engeland doet zich in 2005 de gelegenheid voor een wedstrijd op Nottinghams City Ground mee te pikken. Het betreft weliswaar een potje op een vrij troosteloze dinsdagavond in de Reserve League North tussen de beloftenteams van Forest en Everton, ik kan toch maar mooi zeggen dat ik op de tribune gezeten heb in het legendarische stadion waar Nottingham Forest begin jaren tachtig grote triomfen beleefde.

29 maart 2005 Nottingham

 

Reebok Stadium moeilijk bereikbaar per trein

Vandaag 13 jaar geleden

Het stadion van Bolton Wanderers ligt een behoorlijk eindje van het stadscentrum verwijderd. In Horwich om precies te zijn, op ruim zeven kilometer van het plaatselijke hoofdstation. Er ligt een treinstation vlakbij het voetbalveld, maar helaas… Uitgerekend op de dag dat ik naar de wedstrijd tegen Newcastle United ga zijn er enigineering works. Op de ochtend en in de vroege middag is het treinverkeer gestremd. Prima planning. Zoiets kunnen we aan Engelsen wel overlaten.

Op zondagochtenden bestaat vanuit het centrum van Bolton bovendien geen enkele rechtstreekse busverbinding naar het stadion . De enige mogelijkheid om het Reebok Stadium te bereiken, afgezien van een rit per taxi, is om te wachten op het vertrek van één van de speciale voetbalbussen. Om met de eerste bus mee te kunnen moet ik ruim drie kwartier geduld uitoefenen. Dat krijg je er van wanneer je ergens vroeg ter plaatse bent.

Per dubbeldekker kom ik uiteindelijk waar ik zijn moet. In een niet al te verheffende partij voetbal zie ik hoe The Trotters met het kleinst denkbare verschil The Magpies van zich afhouden. Belangrijker vanuit persoonlijk oogpunt is dat na afloop van het duel het treinverkeer vanaf Horwich Parkway weer op gang is gekomen. Ik vlieg nog diezelfde avond vanaf Manchester Airport terug naar Nederland. Het betekent daarom een geruststelling dat het vliegveld per trein te bereiken is.

28 maart 2004 Horwich