Maandelijkse archieven: mei 2023

Bruce Schotman kan verder vooruit met Voorwaarts

Het zou maar zo kunnen dat toekomstig Voorwaarts-trainer Jürgen Schefczyk het komend seizoen een vierde divisionist onder z’n hoede krijgt. Na de 8-1 monsterzege op Columbia veroverden de Twellonaren de tweede periodetitel en mogen zij binnenkort gaan pelen om promotie.

Voor Columbia was het zondagmiddag op het zonovergoten Sportpark de Laene een kwestie van erop of eronder. Om rechtstreekste degradatie alsnog te kunnen ontlopen waren de bezoekers uit Apeldoorn alleen gebaat bij een zege. Voorwaarts op z’n beurt moest eveneens winnen om de tweede periodetitel veilig te stellen. Na de nederlaag van een week eerder in Woezik – pas de tweede verliespartij in competitieverband in 2023 – kreeg de nummer vier van de eerste klasse D een herkansing.

Extra druk leverde dat niet op. De vooruitzichten op het veroveren van de periodetitel deden de Voorwaarts-spelers onder bijna subtropische omstandigheden niet verkrampen, zo verklaarde Bruce Schotman na afloop. “We willen zó graag. We waren er met z’n allen van overtuigd dat we die periodetitel zouden gaan winnen. Vorige week tegen Woezik was het niet goed genoeg. Maar je weet dat je drie kansen hebt en dat we vandaag tegen Columbia vol aan de bak moesten.”

Voorwaarts liet zich nergens door van de wijs brengen. Na een ruststand van ‘slechts’ 2-1 denderde het in het tweede bedrijf over de tegenstander heen. “Het veld was prima. Het was mooi weer. Er zat redelijk veel publiek. Het was alleen wel warm. Daar moesten in het begin even doorheen. Wanneer we in de eerste helft al twee of drie goals hadden gemaakt, was het al eerder gebeurd geweest. In de rust is erop gehamerd dat we niet konden verslappen. Zolang we niet met twee doelpunten voorstonden, bleven zij erin geloven. Maar we zijn doorgegaan en hebben het goed uitgespeeld”, constateerde Schotman, die zich in de 77e minuut met een gerust gevoel kon laten vervangen.

Het deerde de 27-jarige clubtopscorer weinig dat hij zelf niet tot de doelpuntenmakers behoorde bij het schuttersfestijn. Dat gemis werd door anderen ruimschoots gecompenseerd. Nadat Nick Linthorst de score opende, troffen Cengizhan Cenk en de ingevallen Sem Teering respectievelijk drie en vier keer doel. “Vandaag was het de dag van de anderen”, was ‘Sniper’ blij voor zijn trefzekere ploeggenoten.

De serie die Voorwaarts sinds de jaarwisseling neerzet, wekt alom indruk. Zelfs Schotman verbaast zich erover hoe de ploeg zich manifesteert in de eerste klasse D. “In het begin van het seizoen had ik dit niet verwacht. Er waren zeven spelers weggegaan. Met de nieuwe jongens pakt het goed uit. Op elke positie hebben wij kwaliteit lopen. Onze ploeg bestaat voor negentig procent uit eigen jeugd. We hebben nu al 43 punten. Dat is het hoogste aantal dat Voorwaarts ooit in de eerste klasse heeft gehaald. Kijken hoe hoog we kunnen eindigen. Volgende week tegen Bemmel staat zelfs de tweede plek op het spel. Als je tweede wordt, sla je in de nacompetitie een ronde over”, verheugt de 18-voudige doelpuntenmaker zich al op het competitietoetje.

Het vertrouwen is groot. Schotman is overtuigd dat hij met het huidige team verder vooruit kan. De vierde divisie doemt voorzichtig op aan horizon. Al waakt hij ervoor om te hoog van de toren te blazen. “Dit is al mooi voor ons. We zien wel hoe ver we komen. Het is geen moeten of een prioriteit voor ons. Het is al uniek dat we dit met Voorwaarts mogen meemaken. We weten wat we kunnen. We gaan er vol voor. We gaan proberen er een zo lang mogelijk seizoen van te maken.”

De Stentor maandag 22 mei 2023

Berusting bij Columbia na onvermijdelijke degradatie

Het schier onvermijdelijke voltrok zich zondagmiddag in Twello. Door een 8-1 aframmeling bij Voorwaarts kwam er voor Columbia op de voorlaatste speeldag een roemloos einde aan een driejarig verblijf in de eerste klasse.

De degradatie van Columbia komt natuurlijk niet onverwacht. Feitelijk zette het sportieve verval van Columbia zich al halverwege het seizoen 2021-2022 in. Hoewel hij zich binnen de spelersgroep en het begeleidingsteam niet altijd op een even grote mate van populariteit kon verheugen, leverde het zwartgele vlaggenschip met het tussentijdse vertrek van spits Dylan de Bruin ontegenzeggelijk aan scorend vermogen in. Toen voor aanvang van het huidige voetbaljaar met Jop van der Linden, Maikel Lange, Levi Opdam en keeper Leroy de Boer andere bepalende krachten afhaakten, werd al bij voorbaat duidelijk dat de nieuwe trainer Daniël Holtman een lastige klus te wachten stond. Geen enkele ploeg wordt immers beter zonder z’n beste spelers.

Al vanaf de eerste speeldag werd duidelijk dat Columbia in sportief opzicht een jasje had uitgedaan. De blijvers en de vervangers van de afgehaakte sterkhouders bleken niet bij machte het geleden kwaliteitsverlies succesvol op te vangen. Aan goede wil ontbrak het niet, aan de noodzakelijke punten en doelpunten wel. Elke wedstrijd negentig minuten de mouwen opstropen en je het snot voor de ogen werken volstaat niet in de eerste klasse, zo bleek. Wie van 23 competitiewedstrijden er slechts twee winnend afsluit, kan dat niet alleen maar afschuiven op pech en late tegentreffers. De Columbianen waren dit seizoen simpelweg niet goed genoeg. De naar RKHVV vertrekkende topscorer Jamarro Diks, die ook tegen Voorwaarts weer trefzeker was, kon niet in zijn eentje het verschil maken

Dat Holtmans equipe tot aan de voorlaatste speeldag desondanks mocht blijven hopen op een ontsnappingsroute via de nacompetitie kwam enkel doordat het SDO en Berghem Sport in hetzelfde schuitje zaten. Met slechts twee directe degradanten kon (en kan) één van het trio laagvliegers via overwerk de dans daarom ontspringen. De nederlaag in Twello maakte de achterstand van de Apeldoornse rode lantaarndrager op de elfde plaats, die toegang verleent tot het competitietoetje, onoverbrugbaar. Het gat van vijf punten met SDO, dat met 3-3 gelijkspeelde bij WSV, valt niet meer te dichten. De seizoenfinale op Tweede Pinksterdag tegen Berghem Sport aan de Winkewijert doet er zodoende niet meer toe.

Het pak slaag bij Voorwaarts dat Columbia’s lot definitief bezegelde typeerde misschien wel het verloop van het hele seizoen. Met de moed der wanhoop streed Daniel Holtmans elftal voor een positief resultaat. In de tweede helft was het verzet definitief gebroken en kreeg Voorwaarts, dat door de zege de tweede periodetitel veroverde, vrij baan om uit te lopen naar 8-1.

Het contrast na het laatste fluitsignaal was groot. Terwijl de uitgelaten spelers van de thuisploeg hun periodetitel vierden en door het bestuur van de Twellose club in de bloemetjes werden gezet, dropen de verslagen Columbianen stilletjes af naar de kleedkamer. De degradatie baande zich dan al wel geruime tijd aan, toch was de teleurstelling alom zichtbaar.

Bij trainer Daniël Holtman was er sprake van berusting. “We hebben er alles aan gedaan, maar we trekken aan het kortste eind. We staan met lege handen. Ik heb wel een team gezien dat strijdbaar was. Na de 4-1 was het gebeurd. En dat je ze dan zo laat weglopen, mag eigenlijk niet. Het is te weinig gebleken. We waren dit seizoen niet goed genoeg.”

De Stentor maandag 22 mei 2023

Doek valt, zaalvoetballers AGOVV gelaten richting eerste divisie

Het slechtst denkbare scenario voltrok zich. Door het eigen verlies tegen HV/Veerhuys en een gelijkspel van concurrent Texel ’94 in Den Haag is het doek gevallen voor de zaalvoetballers van AGOVV. Degradatie uit de hoogste speelklasse is een feit.

Een gelaten AGOVV Futsal wekte vrijdagavond in sporthal Mheenpark geen moment de indruk te geloven in de eigen kansen. Bij winst op HV/Veerhuys was het verzekerd geweest van een herkansing in de nacompetitie. Alle goede bedoelingen ten spijt, kwam daar niets van terecht. Met een 1-7 nederlaag sloten de Apeldoorners een teleurstellend verlopen seizoen af en sloegen zij het hoofdstuk eredivisie misschien wel voor eens en voor altijd dicht.

Naar het oordeel van een teleurgestelde Yasin Erdal moeten de Blauwen de schuld voor de degradatie volledig bij zichzelf zoeken. “Veerhuys speelde absoluut geen honderd procent. Het heeft allemaal met eigen scherpte te maken. Er zit echt wel niveau in dit team. We kwamen één punt tekort voor die kampioenspoule. Maar vanaf januari was er zoiets van ‘dat doen wel even’. Verliezen kan, dat hoort er zelfs bij. Maar het gaat om de wijze waarop”, wond de 38-jarige routinier er geen doekjes om.

Om te filosoferen over hoe het nu verder moet, daar stond zijn hoofd direct na afloop logischerwijs niet naar. Heel eventjes nog was er de hoop dat het al gedegradeerde ZVV Den Haag de eredivisie vaarwel had gezegd met een zege op het één plaats onder AGOVV Futsal gerangschikte Texel ’94. In dat geval hadden de eilandbewoners de Hagenaars vergezeld naar de eerste divisie. Toen het bericht doorkwam dat de Texelaars gelijk hadden gespeeld, wist Erdal definitief dat Texel ’94 en niét AGOVV Futsal via de nacompetitie met periodewinnaars uit de eerste divisies nog het vege lijf kan redden.

“Het stond met de rust 3-1 voor Den Haag, maar het is 3-3 geworden. Ik moet dit eerst laten bezinken voor mezelf”, verzuchtte de AGOVV’er. “Ik wil niet op deze manier afsluiten. Ik wil graag nog een leuk seizoen voetballen. Dat was dit seizoen niet. Ik heb jarenlang bij LZV in de eerste divisie gespeeld. Ik ben niet zo snel meer, maar op dat niveau kan ik nog wel mee. En dat hoeft niet per se bij AGOVV te zijn.”

Destentor.nl vrijdag 19 mei 2023

Cup Final Day in het gezelschap van 1296 Liechtensteinse liefhebbers

Achter de Bal aan (87): Hoffenheim, Vaduz, Wegberg-Beeck

Liechtenstein staat al heel lang op mijn persoonlijke verlanglijstje. Aangezien ik het tussen Zwitserland en Oostenrijk ingeklemde Vorstendommetje nog nooit bezocht heb, is de Liechtensteinse bekerfinale een uitgelezen mogelijkheid om het dwergstaatje te kunnen afvinken. De titanenstrijd tussen FC Vaduz en FC Balzers moet je als voetbalverslaafde tenslotte eens in je leven bezocht hebben…

Dinsdag 16 mei 2023

Zodra er doldwaze voetbalreizen op het programma staan, is Erik Pasman vanzelfsprekend weer van de partij. Een capabelere chauffeur vind je niet zo gauw. De afstand van Apeldoorn naar Vaduz bedraagt zo’n 800 kilometer en is dus prima per auto af te leggen. Onze reis verloopt via Ulm, zo’n 90 kilometer ten zuidoosten van Stuttgart en 170 kilometer ten noorden van de Liechtensteinse hoofdstad. In de stad aan de Donau hebben we twee overnachtingen ingepland. Behalve dat een verblijf in één hotel praktisch is, verschillen de overnachtingstarieven aanzienlijk met het tamelijk dure Liechtstein (of Zwitserland).

Omstreeks kwart voor elf rijden we weg uit Apeldoorn. De bedoeling is om vanavond eerst een kijkje te gaan nemen bij de confrontatie tussen het o23-elftal van TSG 1899 Hoffenheim en VfR Aalen. Vanwege een ernstige blessure van een speler van de bezoekers is die wedstrijd vrijdagavond gestaakt. Om zeven uur wordt het duel in z’n geheel overgespeeld. Dat komt mooi uit. Hoffenheim ligt op de route. En of we nou om vijf uur ’s middags of om elf uur ’s avonds inchecken in het B&B Hotel in Ulm, maakt ook weinig uit.

Omdat onderweg weinig tegenzit, overbruggen we de eerste 470 kilometer van vandaag zonder noemenswaardig oponthoud. We arriveren al voor half vier in Sinsheim. Daar maken we eerst een tussenstop bij het stadion van de Bundesligaclub uit Hoffenheim: de Rhein-Neckar Arena, of – zoals het tegenwoordig heet – de PreZero Arena. Na een korte inspectie en het schieten van wat plaatjes, testen we bij de vlak bij het stadion gelegen KFC-vestiging de kwaliteit van het kippenvlees. Van zo’n autorit door half Duitsland krijg je honger.

Onze bestemming ligt echter een zestal kilometer verder, in het dorp Hoffenheim zelf. In het Dietmar Hopp-Stadion begon ooit de wonderlijke opmars van het speeltje van de gelijknamige miljardair. Dankzij zijn financiële injecties klom de in 1899 opgerichte Turn- und Sportgemeinschaft op vanuit de onderste regionen van het amateurvoetbal naar de Bundesliga. Daar houdt het zich al sinds 2008 onafgebroken staande. Sinsheim was zelfs al het toneel van Champions League-voetbal. Deze sportieve successen hebben de afgunst van veel supporters van zogenaamde Traditions-Vereine en de haat jegens Hopp in de loop der jaren alleen maar vergroot.

Wie Obsthof Klaus Krebs voorbijrijdt en het ruim drieduizend inwoners tellende dorpje binnenkomt ziet kort na het plaatsnaambordje aan de linkerkant van de weg het gebouw van de TSG Akademie Leistungszentrum liggen. Een pijler onder het beleid van de club waaraan veel van de verongelijkte traditionalisten een voorbeeld kunnen nemen.

TSG Hoffenheim II draait bovenin de Regionalliga Süd-West mee, al heeft SSV Ulm op twee speeldagen voor het einde van de competitie de beste papieren om te promoveren naar de Derde Liga. De wedstrijd tegen VfR Aalen is het aanzien nauwelijks waard. Zomeravondvoetbal in mei. We houden het daarom al ruim van tevoren voor gezien.

Naar Ulm is het nog 188 kilometer. Ongeveer twaalf uur na vertrek uit Apeldoorn komen we er aan. En als of de duvel ermee speelt komen we uitgerekend in de laatste kilometer alsnog in een file terecht. Die verdraaide laatste loodjes, hè… Om een voor ons onverklaarbare reden staat het verkeer op weg naar het B&B Hotel helemaal vast. Uiteindelijk ben ik voor elven ingecheckt en kan ik op mijn kamer op de zesde verdieping genieten van een welverdiende nachtrust.

Woensdag 17 mei 2023

Vanaf het raam van mijn hotelkamer kijk ik uit op het Hauptbahnhof van Ulm. Dit verklaart meteen het lawaai van passerende treinen dat me in de vroege ochtend m’n bed deed trillen.

Omdat de aftrap van Liechtensteinse bekerfinale pas staat gepland om 19.00 uur benutten we de ochtend voor een beetje sightseeën in Ulm. Vanaf het B&B Hotel staan we in tien minuten op het plein voor het Ulmer Münster, de in gotische stijl opgetrokken blikvanger van de stad. De kerk beschikt over ‘s werelds hoogste kerktoren. Met z’n 161,53 meter steekt het ding hoog boven alles uit. Tijdens mijn tot dusverre enig eerdere bezoek aan Ulm stond de Münsterplatz vol met kerststalletjes. Op de dag voor Hemelvaart in 2023 worden er aardbeien verkocht.

We slaan het Donaustadion uiteraard niet over. Voor vertrek naar Liechtenstein rijden we langs het stadion van de plaatselijke SSV, die ik er 23,5 jaar geleden tegen Schalke 04 zag voetballen tijdens het seizoen waarin de voetballers van de Schwimm- und Sportverein uit 1846 op Bundesliga-niveau acteerden. Het bleef ook bij dat ene jaar voor Die Spatzen, ofwel de mussen. Een schildering op één van de muren bij de ingang houdt de herinnering aan de Aufstieg uit 1999 levend.

Als we door een openstaand hek het stadion binnenwandelen, komen er meteen twee werklui op ons af. We bevinden op Privatgelände. De toegang is verboden voor onbevoegden. Als ik de heren vertel dat ik hier eind november 1999 op de tribune heb staan blauwbekken, wordt de toon al wat vriendelijker en mag ik een paar foto’s maken. Het water van de achter het stadion langsstromende Donau staat hoog. Van een schöne blaue Donau, zoals ze bezongen wordt, is weinig sprake. De rivier kleurt vooral grauw. Niet blauw.

De ruim 170 kilometer naar het Rheinparkstadion legt Erik in een vloek en een zucht af. Mooie rit. Door een adembenemend decor. Omdat de zon een vrije dag heeft genomen zijn veel van de besneeuwde toppen van Alpenreuzen omgeven door wolken. In kort tijdsbestek toeren we door vier landen. Omdat we zowel door Oostenrijk als Zwitserland komen, moet Erik de voorruit van zijn bolide voorzien van Autobahnvignetten. Vijftig euro voor twee stickers. Goede business. Bij het Raststation Bodensee, vlak voor Bregenz, staan de automobilisten er voor in de rij.

Tien over half drie verlaten we de Zwitserse E43 en steken bij afrit 9 de Rijn over naar Vaduz. We komen langs het stadion waar ruim vier uur later FC Balzers en FC Vaduz de strijd aanbinden in de 76e finale om de Liechtensteiner Cup. Op het vroege tijdstip is er nog weinig loos. Een handjevol cateraars is bezig met het inrichten van hun mobiele vreetschuren. Supporters zijn er nog in geen velden of wegen te bekennen. Een man vertelt ons dat de kassa’s om 18.00 uur opengaan. Ik had vorige week al een mailtje gestuurd naar de Liechtensteinse voetbalbond met de vraag of het mogelijk en noodzakelijk was om vooraf een ticket te bestellen. Dat bleek niet nodig.

Om de tijd te doden maken we per auto de klim naar het Schloss Vaduz, het bekendste gebouw ter plaatse. De woning van vorst Hans-Adam II staat in de steigers. Veel valt er niet te zien. Behalve dan een fraai uitzicht over de hoofdstad. Of misschien beter gezegd het hoofdstadje. Vaduz telt namelijk nog geen zesduizend inwoners. In het hele land wonen nog geen 40.000 mensen. Ter vergelijking: Apeldoorn heeft er liefst vier keer zoveel! 

Wandelaars en fietsers kunnen hun hart ophalen op de talrijke routes door de omringende bergen. In het bewoonde gedeelte van Vaduz ben je daarentegen gauw uitgekeken. Met één straat(je) met het predikaat winkelstraat houdt het op. In dit Städtle bevinden zich behalve een handjevol winkels ook het raadhuis, het Liechtenstein Center en een aantal musea. Voor de prijs van 3 Zwitserse Franken of Euro’s kan elke toerist in het bureau van het Tourist Office een ‘officieel’ stempel in z’n paspoort laten zetten. Dat doen we dan ook maar. Je moet tenslotte wat doen. Bewijsmateriaal.

Bij een horecagelegenheid luisterend naar de naam Centrum eten we wat. Met nog ruim twee uur te gaan tot aan het begin van de wedstrijd gaan we er eens goed voor zitten. Zoals alles ter plaatse zitten ze er behoorlijk aan de prijs. De Schnitzelteller waar ik me aan weg kost liefst 21 CHF. En dan is het stuk vlees dat ik krijg voorgezet ook nog eens een stuk kleiner dan de afgebeelde Schnitzel op de menukaart. Van 4,50 CHF voor een flesje Fanta (0,5 liter) kijk je onder zulke omstandigheden ook niet vreemd meer op.

Rond half zes stappen we weer in de auto om de pak ‘m beet anderhalve kilometer over de Lettstrasse naar het Rheinpark Stadion te overbruggen. Op de parkeerplaats worden juist de slagbomen omhoog gedaan zodat de bezoekers aan de bekerfinale gratis en voor niets hun auto kunnen stallen. Een verkeersregelaar van Securitas wijst de aankomende automobilisten hun plek. De Tageskasse is al vóór 18.00 uur open. Toegangskaarten kosten slechts 10 CHF. Vrouwenprijzen. Met freie Platzwahl. Iedereen tot 18 jaar mag de eindstrijd zelfs voor niets bijwonen. Er liggen zelfs programmaboekjes!

Erg druk is het niet. Maar dat had ik eerlijk gezegd ook niet verwacht. Met alle respect, maar een bekerfinale in Liechtenstein is natuurlijk een happening van een wat minder kaliber dan de ontknopingen om de FA Cup, de DFB Pokal of de KNVB-beker. In het Rheinpark Stadion passen ook iets minder mensen dan op Wembley, in het Olympiastadion van Berlijn of de Kuip. Al moet je dat wel weer in het juiste perspectief bekijken. De op de rechter Rijnoever gelegen arena biedt plaats aan bijna 8000 toeschouwers. Met twintig procent van alle Liechtensteiners op de tribunes zit het vol! Maar zoals valt te verwachten zijn die er niet allemaal.

Het contrast met het bezoek aan een voetbalwedstrijd in het gave land van Mark Rutte is behoorlijk. Er wordt bij de ingang niet eens gefouilleerd. Dat is voor de verandering ook wel eens fijn. Sterker nog, er is zelfs geen politieagent te bekennen. Er staan wat dames en heren toezicht te houden die zo lijken weggelopen uit Pipi Langkous-films. Een soort veredelde padvinders. Nou kan ik me ook niet voorstellen dat het kleine vorstendom een groot arsenaal aan hooligans op de been kan brengen. Zeker driekwart van de stadionbezoekers bestaat uit kinderen. Alleen Sektor A stroomt stukje bij beetje vol. De overige tribunes blijven leeg.

Wie wat wil eten of drinken moet behoorlijk in de buidel tasten. De prijzen van het stadionvoedsel liggen op Stade de France-niveau. Van de 14 Zwitserse Franken die ik nog in de portemonnee heb, kan ik à 8 CHF een Schnitzelbrot voor mezelf kopen en Erik op een zogenaamde Schaaner Schüblig (6 CHF) trakteren, een soort worst. Een beker bier van 4 deciliter kost 5,50 CHF. Voor dat soort prijzen zullen ze het wel opdrinken in plaats van ermee te gaan gooien, zoals bij ons in de mode is.

Voorafgaand aan de wedstrijd zingt een jongedame het volkslied. De Liechtensteinse versie van God save the King/Queen. Het meisje doet ongetwijfeld haar uiterste best, het klinkt alleen een beetje vals. Ze zou zo voor Nederland naar het Eurovisie Songfestival kunnen… Het is niet het enige dat slecht is. Het voetbal is evenmin hoogstaand. Maar wat mag je meer verwachten van de beste ploegen uit een dwergstaat zonder eigen profcompetitie die 199e staat op de actuele FIFA-ranking?

FC Vaduz, dat uitkomt in de Challenge League, de Zwitserse Keuken Kampioen divisie, is duidelijk een maatje te groot voor FC Balzers. Logisch ook. De eerste Liechtensteinse club die ooit doordrong tot de groepsfase van een Europees toernooi – het speelde in de Conference League o.a. twee keer tegen AZ – wint betrekkelijk eenvoudig met 4-0 van de opponent uit de tweede Zwitserse amateurliga. Het betekent de 49e cupzege voor de Rheinwölfe, zoals de bijnaam van ’s lands meest succesvolle voetbalclub luidt. Samen 1297 anderen – 1298 luidt het officiële toeschouwersaantal – heb ik getuige mogen zijn van dit heugelijke feit.

We laten de prijsuitreiking voor wat die is. We moeten nog 177 kilometer terug naar Ulm, waar we om half elf aankomen. Net op tijd om in mijn hotelkamer de slotfase van Manchester City – Real Madrid nog live mee te pikken. Maar dan hebben we het wel over voetbal van een iets ander niveau.

Donderdag 18 mei 2023

Hemelvaartsdag. Vaderdag in Duitsland. Op huus an. Met een tussenstop van twee uur in Wegberg-Beeck, in de buurt van Mönchengladbach. Een potje in de Mittelrheinliga, het vijfde niveau bij onze oosterburen, tussen de plaatselijke FC en FC Pesch. Eindstand: 2-1. Veel keuze hebben we overigens niet om op de weg terug ergens een wedstrijdje mee te pikken. Enkel in enkele Oberliga’s rolt de bal. De Duitse bekerfinale voor vrouwen tussen VfL Wolfsburg en SC Freiburg in Köln was een andere optie geweest. Die slaan we over. Dat zou een beetje teveel van het goede worden.

Promotiedromen voor talentvolle goalie (21) en SV Orderbos nog niet vervlogen; Keeper Kevin Clifford is al wel klaar voor hogere doelen

SV Orderbos liet zich niet scheren op sportpark De Schoapenwiede. Door de 4-1 overwinning bij Activia mag de Apeldoornse vierdeklasser blijven dromen van promotie. Los van de vraag wat de Orderbosbewoners in de derde klasse te zoeken hebben, beschikken ze met keeper Kevin Clifford over een selectielid dat al wél bijna wekelijks bewijst het vierde klasse-niveau ontgroeid te zijn.

Voor fotograaf Ronnie te Wechel was het zondagmiddag een allesbehalve eenvoudige klus om een spectaculaire actiefoto van Kevin Clifford te fabriceren. In de eerste helft van het nogal eenzijdige duel in Twello hoefde de 21-jarige sluitpost simpelweg nauwelijks in actie te komen. Na de rust kwam daar enige verandering in. Al drie minuten na de hervatting incasseerde de keeper een tegengoal. In de ruim veertig minuten die volgden toonde de nummer één van de Orderbosclub niet voor het eerst dit seizoen aan dat hij klaar is voor hogere doelen.

Mede door adequaat ingrijpen van de talentvolle sluitpost bleef het bij die ene Activia-goal. Tot drie keer toe lag een vastberaden Clifford hinderlijk in de weg om te voorkomen dat de thuisploeg terugkwam in de wedstrijd. Zijn fraaiste redding maakte de doelman een kwartier voor tijd toen hij met een sierlijke zweefduik een venijnige inzet van Guus Leerkes vanaf de rand van het strafschopgebied onschadelijk maakte.

Het mag best opmerkelijk genoemd worden dat de tweedejaars student Sportkunde het doel van de buurtclub uit het Orderbos verdedigt. Temidden van de vele ballenvangers in de vierde klasse valt Clifford bijna wekelijks in positieve zin op. Ondanks zijn leeftijd maakt hij een volwassen en betrouwbare indruk. PSV, FC Eindhoven en Helmond Sport hadden het goed gezien toen ze het Apeldoornse ventje tot hun jeugdopleiding toelieten. “Tussen mijn negende en mijn twaalfde heb ik bij die clubs gezeten”, meldt de goalie, die twee jaar geleden van Albatross naar het Orderbos kwam.

Bernard van Werven is maar wat blij met een keeper van het kaliber Clifford onder de lat. “Het is goed dat hij ook volgend jaar nog bij ons keept. Maar dat hij hogerop kan, is wel duidelijk. De ballen die hij moet pakken, pakt hij”, aldus de trainer van SV Orderbos.

De nuchtere doelman laat zich niet zo gauw gek maken. Wat de sportieve toekomst brengt, laat hij rustig op zich afkomen. Op de vraag waarom hoger spelende clubs zich nog niet bij hem gemeld hebben, moet hij het antwoord schuldig blijven. “Zeg het maar.”

Het voetballen betekent voor hem een welkome afleiding naast zijn studie Sportkunde in Nijmegen. “Het is een heel brede opleiding. Ik wil graag iets doen als revalidatie- of lifestyle-coach.”

Sportief ligt de focus voorlopig bij SV Orderbos. “Als Rheden de periode pakt, dan zouden we de nacompetitie ingaan. Maar het is niet zo dat ons seizoen is verpest als we niet promoveren. Ik wil zelf op termijn best hogerop, maar op dit moment zit ik goed bij Orderbos. Ze noemen ons weleens een campingelftal. We hebben een heel leuke groep. Ik heb het hier prima naar m’n zin.”

De Stentor maandag 15 mei 2023

Armon Veeneman probeert op wilskracht en paracetamol de nacompetitie ontlopen met AGOVV

Met een afgetekende 4-0 overwinning tegen ZAC stelde AGOVV haar tweede klasse-waardigheid overduidelijk onder bewijs. Dankzij drie goals van Marco Bosz en de bijna wekelijkse treffer van de eeuwig jonge Steven van Es zette het een belangrijke stap in het ontlopen van de nacompetitie.

De stemming was uitgelaten na het laatste fluitsignaal. Lars Brummel en Tim Poelarends liepen goed geluimd richting kleedkamer. Als “foutloos” bestempelden de geblesseerde jonkies lachend hun eigen optreden. De meeste felicitaties gingen logischerwijs uit naar de jubilaris. In zijn 200e wedstrijd voor AGOVV bewees Marco Bosz zichzelf en zijn ploeg een geweldige dienst. Zijn hattrick was dan weliswaar niet loepzuiver, de drie Bosz-goals zorgen wel dat de Apeldoorners zichzelf wat meer ademruimte kunnen gunnen naar het naderende seizoenseinde toe.

Als één van de laatsten baande Armon Veeneman zich een weg naar een welkome koele verfrissing. Nadat hij twee weken eerder bij de 5-0 zeperd tegen koploper Batavia ’90 te vaak de hielen van zijn directe tegenstander zag, beleefde de linksback ditmaal een rustige middag. “ZAC zocht veel het centrum. Ik had vanmiddag niet te maken met zo’n snelle rechtsbuiten als in Lelystad”, oordeelde de moegestreden Veeneman, terwijl keeper Patrick Jansen hem een flesje schuimend gerstenat in de handen drukte.

Sinds fysiek malheur hem lang buitenspel hield koestert de 29-jarige verdediger elke minuut waarin hij binnen de lijnen staat. “Ik ben al lang blij dat ik sinds oktober 2021 weer fit ben. Vijftien maanden lag ik eruit. Al het kraakbeen in mijn rechterenkel is kapot. Ik heb daar nog steeds last van. Ik heb m’n enkelbanden ook al vijf of zes keer gescheurd. Ook vandaag slikte ik vooraf twee paracetamol tegen de pijn. Toch heb ik al met al al bijna honderd wedstrijden voor AGOVV gespeeld. Zonder die blessure en het jaar waarin ik in Amsterdam werkte waren dat er al meer geweest”, rekent de karaktervoetballer erop komend seizoen toe te treden tot AGOVV’s ‘club van 100’.

Wanneer elke speler in de selectie van de instelling van Veeneman zou koppelen aan het aangeboren talent van spelmaker Jesse Hartgers, dan hadden de Blauwen zich drie duels voor het competitieslot geen zorgen meer hoeven maken om al dan niet verzeild te raken in nacompetitiesores om handhaving. Dan hadden ze zich enkele weken geleden al definitief veilig gespeeld.

De voetballende Stentor-verslaggever kan het slechts beamen. “We hebben het in té veel wedstrijden laten liggen. Tegen VSCO stonden we met de rust met 2-0 voor en gaven we het nog weg. OWIOS maakte met tien man in de blessuretijd nog gelijk. ZAC-uit was onze slechtste wedstrijd van het seizoen. Dat is voorafgaand aan deze wedstrijd nog wel even ter sprake gekomen. Dan is het wel lekker dat je vandaag wint met 4-0.”

Twee wedstrijden voor het einde vergroot het als zesde geklasseerde AGOVV het gat met nummer negen ZAC tot vier punten. Met een beter doelsaldo als extra bonuspunt om van een nacompetitieplek gevrijwaard te blijven. Kat in het bakkie, zou je denken. Een bedachtzame Veeneman houdt desondanks een slag om de arm. “We hebben een goede slag geslagen. Maar zolang het niet gespeeld is, is het nog niet gespeeld.”

De Stentor maandag 15 mei 2023

AGOVV Futsal leeft nog na zege in Volendam

De zaalvoetballers van AGOVV leven nog. Door een 2-1 zege bij RKAV Volendam kan de Apeldoornse eredivisionist rechtstreekse degradatie uit de hoogste speelklasse in het zaalvoetbal nog steeds afwenden.

In hun voorlaatste duel in de B-poule kenden de bezoekers een sterke start. Adem Kocak opende al na anderhalve minuut de score. AGOVV Futsal kreeg kansen op de 0-2, maar verzilverde die niet. Kort voor de pauze straften de Volendammers, voor wie niets meer op het spel stond, balverlies aan AGOVV-kant genadeloos af: 1-1.

Een enkelblessure van Rachid Boughalab was een mogelijk nog grotere domper voor AGOVV Futsal. De onfortuinlijke aanvoerder kon het duel niet voortzetten. Desondanks lieten de Blauwen zich niet uit het veld slaan. Cihan Özcan miste in de tweede helft weliswaar een strafschop, door een fraaie treffer van Jean Matitaputty pakten ze wél de volle buit.

Opmerkelijk was dat Muammer Ertan vrijdagavond ‘gewoon’ weer op de Blauwen-bank zat. In het vorige speelweekend moest de AGOVV Futsal-coach nota bene plaatsmaken voor Youssef El Badey. Wegens ziekte moest de Tilburger vrijdagavond verstek laten. “En dan laat je die jongens natuurlijk niet in de steek”, verklaarde Ertan zijn terugkeer als coach.

Doordat concurrent ZVV Eindhoven koploper HV/Veerhuys verrassend versloeg, handhaafden de Eindhovenaren hun voorsprong van twee punten op AGOVV Futsal. Wel passeerden de Apeldoorners Texel ’94 op de ranglijst. De eilandbewoners komen echter zaterdag pas in actie en drukken hun Gelderse rivaal bij winst tegen Leekster Eagles opnieuw onder de rode streep.

AGOVV Futsal kan degradatie alleen nog voorkomen via de nacompetitie. Het moet dan vrijdagavond op de afsluitende speeldag hoe dan ook zelf de thuiswedstrijd van koploper HV/Veerhuys winnen en hopen dat ZVV Eindhoven of Texel ’94 een steekje laat vallen. “Door zo’n wedstrijd als vanavond krijg je het geloof weer terug. We hebben nog een kans”, hoopt Ertan dat AGOVV Futsal via de nacompetitie alsnog de dans kan ontspringen.

Destentor.nl vrijdag 12 mei 2023

Streep door de rekening voor WSV, Dylan de Bruin vertrekt naar MASV

WSV raakt z’n topscorer kwijt. Na slechts één seizoen terug op het oude nest gaat Dylan de Bruin, die in competitieverband al vijftien keer doel trof, de Apeldoornse zondag-eersteklasser alweer verlaten. De 24-jarige spits gaat komend seizoen op doelpuntenjacht in de vierde divisie voor het ambitieuze MASV.

De Arnhemmers, die de titel voor het grijpen hebben in de eerste klasse D, benaderden De Bruin vorige week daags na hun last-minute zege (1-2) in Apeldoorn. Hoewel de maker van de WSV-goal eigenlijk al had toegezegd om zijn huidige club trouw te blijven, zwichtte hij voor de belangstelling van de Midden Arnhemse Sportvereniging.

“Ik heb het heel goed naar m’n zin bij WSV. We hadden wel afgesproken dat wanneer zich een ambitieuze club meldt, dat ik daarmee in gesprek mocht gaan. Zondag speelden wij tegen MASV. Maandag zochten ze contact met me. Dinsdagavond hebben we gesproken en toen kwamen we eigenlijk direct rond. Ik had meteen een goede klik met trainer Dennis van Beukering. Er hebben best wel veel clubs geïnformeerd, maar het gevoel moet bij mij ook goed zijn. Dat is zondermeer het geval. MASV heeft ambitieuze plannen”, wil de Apeldoornse goalgetter ook in de vierde divisie zijn trefzekerheid onder bewijs stellen.

Of De Bruin het veld blijft combineren met de zaal weet hij nog niet. Met ZVV Ede bereikte hij de bekerfinale en promoveerde hij naar de eredivisie. “Ik heb daar nog geen duidelijke beslissing voor mezelf over genomen”, luidde zijn reactie.

Destentor.nl zaterdag 6 mei 2023

Dynamo gaat swingend over de finish, vijftiende landstitel is een feit

Voor zover er vooraf bij wie dan ook nog enige twijfels bestonden, de volleyballers van Dynamo namen in Doetinchem alle onzekerheden weg. In het derde duel in de play-off finale tegen Orion gingen de Apeldoorners swingend over de finish en veroverden zij hun derde landstitel op rij

Op de dag af 32 jaar nadat Dynamo in een uit z’n voegen barstende hal aan de Morellenlaan voor het eerst landskampioen werd, kroonde ’s lands meest succesvolle clubteam zich zondag in de Topsporthal Achterhoek voor de vijftiende keer tot kampioen van Nederland. Voor de derde keer in anderhalve week tijd bleef de ploeg van Redbad Strikwerda het als favoriet in de finalereeks gestarte Orion de baas. In de eerste twee sets sputterden de Doetinchemmers nog wat tegen. Vanaf de derde set maakte Dynamo korte metten met de thuisploeg. Aansluitend mocht aanvoerder Joris Berkhout de kampioensbeker in ontvangst nemen. Reden voor een spontaan Apeldoorns feestje op de zaalvloer

Uitgerekend Sjors Tijhuis benutte bij de stand 24-16 in de vierde set het ‘championships point’. De middenaanvaller vreesde twee maanden geleden nog voor voortzetting van zijn volleyloopbaan vanwege een aandoening aan zijn hand, nu werd hij zij aan zij met broer Niek landskampioen. “Dat je zo’n laatste punt mag maken, is natuurlijk heel leuk”, reageerde jongste Tijhuis opgetogen.

Ramon Martinez Gion keek op krukken toe hoe zijn dolblije ploeggenoten de titelprolongatie vierden. De passer/loper is herstellende van de operatie die hij onderging nadat hij in de verloren bekerfinale tegen Lycurgus een achillespees afscheurde. “Ik gun het die jongens enorm. Na de Supercup en de bekerfinale voelt het extra fijn dat het nu wel lukte. Het is balen dat ik zelf niet kan spelen en mezelf kon belonen. Dat is moeilijk”, aldus de zichtbaar geëmotioneerde Martinez.

De naar Limax vertrekkende Martijn Brilhuis sloot zijn tweejarig verblijf bij Dynamo af in gepaste stijl. Al bestond er vooraf enige twijfel over de inzetbaarheid van de diagonaalspeler. “Dinsdag op de training schoot er een botje uit de kom in mijn hand. Het was niet gebroken en gelukkig was het mijn linkerhand. Dit is voor mij een mooie afsluiting. Na de blessure van Ramon hebben we gezegd, we gaan niet zeggen dat we niks meer kunnen zoals Orion vorig jaar na het wegvallen van Adam White deed. Nee, we gaan het mét elkaar doen. En dat hebben we gedaan.”

Mike van Cooten liet zich na de prijsuitreiking met familieleden en vrienden vereeuwigen met de kampioensbeker. Als er ergens een brandje geblust moet worden, kon de technische staf altijd een beroep doen op de stand-in van Brilhuis. “Ik heb dan misschien niet heel veel gespeeld, maar ik denk dat ik dit seizoen toch wel wat mensen heb verbaasd. Daar ben ik trots op. Ik heb een heel mooi seizoen gehad. Ik begin aan de brandweeropleiding en ga volgend jaar lekker afbouwen op een lager niveau.”

Redbad Strikwerda kreeg als blijk van waardering een emmer water over zich uitgestort van zijn uitgelaten spelers. Opgedroogd en wel kwam de kampioenstrainer desgevraagd terug op een uitspraak die hij in oktober in dezelfde hal deed. Destijds vergeleek hij zijn jeugdige spelers met bronstige edelherten. “Je wint als het gewei groot genoeg is. En we zijn erin geslaagd het gewei groot genoeg te laten worden en er een wapen van te maken. Vaak schat je vooraf in waar je ongeveer staat. Van al onze titels was deze wel degene die ik het minst verwacht had. Maar er bestaat geen twijfel over wie in deze serie de beste was”, vond Strikwerda.

Verzorger Rob van den Berg, de enige uit Dynamo’s begeleidingsteam die alle vijftien Dynamo-titels meemaakte, maakte zich in het feestgedruis enige zorgen over dat hij bij een eventuele huldiging verstek moet laten gaan. “Als er nog een contract komt, dan ga ik nog een jaar door. Na dat seizoen ben ik 81. Dat is wel erg oud, al voel ik me nog heel fit. Ik hoop wel dat we voor 9 mei gehuldigd worden, want op die dag ga ik op vakantie. Tweeëndertig jaar geleden gingen we meteen door naar het stadhuis.”

De Stentor maandag 1 mei 2023

Tilburgse coach hoopt met zaalvoetballers AGOVV de ommekeer te bewerkstelligen; Youssef El Badey denkt met weemoed terug aan Futsal Apeldoorn-tijd

Youssef El Badey heeft de ondankbare missie op zich genomen om AGOVV Futsal voor de eredivisie te houden. Zijn start was dit weekend met nederlagen tegen Texel ’94 en VNS United weinig hoopvol.

Tot verrassing van velen keerde El Badey afgelopen week terug in Apeldoorn. De aanstelling van de Tilburger als coach bij de zaalvoetballers van AGOVV verliep zo snel dat zelfs bestuursleden van de club er pas van op de hoogte werden gesteld nadat de nieuwe trainer zijn eerste training al achter de rug had.

Joselito Hasselnook legde de contacten met El Badey, die eerder in Apeldoorn actief was bij PFC en Futsal Apeldoorn. “Dingen gaan soms snel. Alleen Muammer Ertan, Yasin Erdal en Gino Sergio wisten het al. Youssef stelde zich beschikbaar. Dat gebeurde woensdag. We hebben toen gelijk doorgeschakeld. Diezelfde avond leidde hij al de training. Het zaalvoetbalbestuur wist nog van niets. Die kon ik een dag later pas inlichten.”

Hasselnook wilde vrijdagavond voor aanvang van de met 5-7 verloren thuiswedstrijd tegen Texel ’94 wel graag rechtzetten dat Muammer Ertan niet op non-actief gezet is. “Nee, absoluut niet. We hebben de trainer nooit aan de kant gezet. De komst van Youssef is met hem en Yasin Erdal overlegd. Youssef zou niet als vervanger voor Muammer komen, maar als toevoeging. Muammer zou juist geplust worden. Toen Muammer het overnam van Yassine Assa had hij zelf al aangegeven dat hij een stapje terug zou doen wanneer er een andere trainer zou komen. Alles is in goede harmonie gebeurd.”

Het bestuurslid van AGOVV’s zaalvoetbaltak zou graag zien dat de tussenpaus niet slechts het huidige seizoen afmaakt. “Youssef is voornemens trainer te blijven als we in de eredivisie blijven. Hij doet dit nu kosteloos, hè. Het zou zonde zijn wanneer we uit de eredivisie degraderen. Maar heel eerlijk gezegd is het misschien wel helemaal niet zo erg zijn om helemaal overnieuw te beginnen”, meent hij.

Dat Derek Kent, oud-voorzitter van Futsal Apeldoorn, een rol heeft gespeeld bij de benoeming van de nieuwe trainer wordt door zowel Hasselnook als El Badey met klem ontkend. “Ik heb geen contact met Derek. Die link is er niet”, beweert Hasselnook. El Badey op zijn beurt spreekt zijn oude voorzitter incidenteel nog weleens. “Maar dan gaat het meestal over andere dingen dan zaalvoetbal.”

‘El Professore’, zoals zijn bijnaam luidt, denkt wel met een zekere weemoed terug aan de mislukte aanval die Futsal Apeldoorn vijf jaar geleden onder voorzitterschap van Kent inzette op ’s lands zaalvoetbalelite. “Een mooie tijd was dat. Jammer dat het uiteenspatte. Wat wij wilden, was in korte tijd naar de top. Maar als de bedrijven in Apeldoorn wegblijven, dan gaat dat niet lukken. Van die bedrijven ben je wel afhankelijk.”

Wanneer de reddingsoperatie van AGOVV Futsal slaagt sluit El Badey een langer verblijf bij de Apeldoornse club niet op voorhand uit. “Het hangt af van wat het project gaat brengen. Het wordt heel lastig. Alles begint op de trainingen. Daar moeten de accenten gelegd worden. Je moet een bepaalde structuur hebben. Je moet spelers uit hun comfortzone halen. Het is niet een team wat ik gebouwd heb. Ik probeer de schwung er weer in te brengen. De rest ligt in handen van de spelers.”

El Badey noemt handhaving in de hoogste speelklasse als voorwaarde. “Ik heb wat aanbiedingen. Ik zie wel. Ik ben niet echt op zoek. Ik heb kleine kinderen thuis. Maar als AGOVV niet in de eredivisie blijft, is de afstand wat te groot. Dan denk ik dat het verstandiger is dat ze een trainer zoeken die wat dichter in de buurt woont.”

De Stentor maandag 1 mei 2023