Maandelijkse archieven: september 2016

Orlando Smeekes maakt zich onsterfelijk

Vandaag 9 jaar geleden

Qua grimmigheid bestaat op de Nederlandse velden weinig dat de IJsselderby overtreft. Bij de editie van Go Ahead Eagles – FC Zwolle in het seizoen 2007-2008 is de stemming als vanouds behoorlijk opgefokt. Het ‘Wie niet springt, die is voor Zwolle’ galmt heerlijk door De Adelaarshorst. De malloten uit Olle krijgen het gebruikelijke warme onthaal. Als extraatje mogen de gasten ditmaal golfballetjes terugkoppen!

Niet alleen Jannie maakt ze helemaal gek, de absolute hoofdrol wordt op deze gedenkwaardige middag opgeëist door Orlando Smeekes. Met twee goals maakt de ongrijpbare buitenspeler zich onsterfelijk in Deventer en omstreken. Met de spontane manier waarop de man van de wedstrijd na afloop na de 3-1 overwinning van de Eagles de supporters bedankt, verschaft hij zich voor eeuwig toegang tot ieder roodgeel hart. Het welgemeende bedankje aan de Zwolse aanhang levert nooit eerder geziene taferelen op. Zelfs een erkend derby-icoon als de driemaal gepasseerde Diederik Boer is er nooit in geslaagd om zóveel euforie los te maken! Al kan het best zijn dat euforie in dit geval niet helemaal het juiste woord is…

Het heldere licht dat destijds gezorgd heeft dat het vak van de uitsupporters naar de hoek van de IJsseltribune wordt verplaatst, verdient met terugwerkende kracht nog een lintje. Dit briljante idee levert politie en stewards mooi handenvol extra werk op. Anders waren al die ordehandhavers misschien wel wegbezuinigd, zoals zovelen in Nederland.  Nu blijven ze lekker bezig.

30 september 2007 Go Ahead Eagles – FC Zwolle

I was there…

 

Celtic Park: vervulling van lang gekoesterde wens

Vandaag 5 jaar geleden

Een Europa League-potje tussen Celtic – Udinese als afsluiting van een paar daagjes Schotland is niet verkeerd. Je kunt het slechter treffen. Celtic behoort voor mij tot de mooiste voetbalclubs op deze aardkloot. Live een wedstrijd van The Bhoys bijwonen op Celtic Park staat al lang op mijn wensenlijstje, op 29 september 2011 komt het er eindelijk van. Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling.

Al tijdens de stadiontour twee dagen eerder ervaar ik hoe bijzonder de meest Ierse en Katholieke club van Glasgow is. Normaal staat er drie kwartier tot een uur uitgeschreven voor de rondleiding, de leden van het groepje waarvan ik deel uitmaak hangen na ruim tweeënhalf uur nog altijd gefascineerd aan de lippen van de gids. Er komt maar geen einde aan de eindeloze rij anekdotes die de man vertelt. De liefde en genegenheid waarmee hij over zijn club praat, druipen er bijkans vanaf. Fantastisch. Met hier en daar een schimpscheutje aan het adres van het ‘geliefde’ Rangers, de Protestantse vijand uit eigen stad, maar wel op beschaafde wijze.

Wim Jansen staat voor onze gids gelijk aan een heilige. Onvergetelijk voor het Katholieke deel van Glasgow hoe de Rotterdammer hun club in het seizoen 1997-1998 naar de 36e landstitel voert. Vooral de manier waarop. Ten koste van de Rangers! Zelden zal het voetbalseizoen in de hoogste Schotse divisie zó’n bloedstollende ontknoping hebben meegemaakt. Op Ibrox hebben de buren het kampioensfeest al voorbereid. Met een negende landstitel op rij kan Glasgow Rangers het door Celtic opgestelde record uit de jaren ’60 en ‘70 evenaren. Zover komt het niet. Op de laatste speeldag op het allerlaatste moment stoten Jansens Celts de gedoodverfde kampioen van de troon. ‘A wow moment’, aldus onze gids, die er 23 jaar later opnieuw emotioneel van wordt.

Hetzelfde geldt voor de wedstrijd tegen Udinese. Dat betreft eveneens ‘a wow moment’. Parkhead zit niet helemaal vol, de sfeer is adembenemend. Eén aanhoudend kippenvelmoment. Depeche Mode geeft de toon aan. I just can’t get enough. Daar is geen woord van gelogen.

29 september 2011 Celtic – Udinese Calcio

I was there…

 

Genieten van de natuurlijke idylle van Baskenland

Vandaag 14 jaar geleden

De vermaarde ‘Kathedraal’ van San Mamés is eind september 2002 mijn hoofddoel tijdens een paar daagjes Baskenland. Omdat ik toch in de buurt ben pak ik daags voor de hoofdmaaltijd tussen Athletic de Bilbao en Real Mallorca vanzelfsprekend ook de thuiswedstrijd van Athletics beloftenteam tegen Logroñes mee. Als een niet al te zwaar op de maag liggend voorafje.

Omdat Bilbao Athletic, de naam waaronder ‘het filiaal’ door het leven gaat, z’n thuisbeurten niet in Bilbao zelf afwerkt, begeef ik me in de bushbush van Vizcaya. Een gewaagde onderneming met een volop actieve ETA, zo zou men misschien veronderstellen. Maar nee hoor, niets van dat alles. Ik kom niet veel voorvechters van de onafhankelijkheid van de regio tegen. Waar ik me wel over verbaas, is de natuurlijke schoonheid van het heuvelachtige landschap. Het enige waardoor het Baskenland in die periode met zekere regelmaat in het nieuws komt, zijn de bomaanslagen. Een nogal explosief contrast met de haast serene rust die de nabije omgeving van Bilbao kenmerkt. Liefhebbers van lange fietstochten of wandelingen kunnen in dit ongerepte stukje Baskenland ongetwijfeld goed uit de voeten.

Het trainingscomplex van de club bevindt zich in het vijftien kilometer ten oosten van de stad gelegen dorpje Lezama. De Euskotren, zeg maar de Baskische spoorwegmaatschappij, brengt me er vanaf station Atxuri in no time naartoe. Vanaf het kleine dorpsstationnetje zijn de instalaciones deportivas de Santa Maria de Lezama binnen enkele minuten te voet te bereiken. Niet alleen de omgeving is adembenemend, het complex ziet er eveneens gelikt uit. Meerdere biljartlakens liggen er gereed voor het reserveteam en de jeugdelftallen.

Het treffen in Grupo II van de Segunda B wordt afgewerkt op het hoofdveld. Het niveau in de op twee na hoogste speelklasse is aller behoorlijkst. De opponent uit Logroñes heeft vanaf 1987 zelfs acht seizoenen achtereen in de Primera División z’n kunsten vertoond. Geen lullig clubje zodoende. De talrijke supporters die zijn meegekomen uit La Rioja mogen na een 90 minuten durende strijd juichen, want hun favorieten zegevieren met 0-1.

28 september 2002 Bilbao Athletic – CD Logroñes

I was there…

 

Voormalige AGOVV’ers doen van zich spreken

Betaald voetbal behoort in Apeldoorn dan weliswaar tot de voltooid verleden tijd, dit verhindert niet dat tal van voormalige AGOVV’ers nog met zekere regelmaat van zich doen spreken. Met Peter Bosz (Ajax), John Stegeman (Heracles), John van den Brom (AZ) en Hans de Koning (Go Ahead Eagles) telt de Eredivisie in de huidige voetbaljaargang zelfs vier hoofdtrainers met een Blauwen-verleden.

John van den Brom, vanaf 2007 drie seizoenen trainer van de AGOVV-profs , en Hans de Koning, in 2010 Van den Broms opvolger op Berg en Bos, stonden afgelopen weekend in Alkmaar met hun huidige clubs tegenover elkaar. In aansluiting op de verrassende 2-2 die Go Ahead Eagles na een 2-0 achterstand bij AZ wegkaapte zaten beide voormalige AGOVV-trainers op de persconferentie broederlijk naast elkaar om aan de aanwezige mediavertegenwoordigers uit te leggen hoe het zover kon komen.

Bron: www.agovv.nl

 

Toegift van 5 D-Mark voor ticket op zwarte markt

Vandaag 25 jaar geleden

Vandaag de dag bestellen we de gekste dingen via internet. In een paar klikken verzekeren we ons van kaartjes voor voetbalwedstrijden of hotelreserveringen. Een kwart eeuw geleden moet het gemak van booking.com nog worden ontdekt. Met een DB Rail Karte stap ik in Arnhem op de trein en waag ik me diep in het zuiden van de Bondsrepubliek.  Gewoon op de bonnefooi. Op goed geluk. Ik zie wel waar ik uitkom.

De plaats van bestemming heet bij dit uitstapje Nürnberg. Een overnachting en een toegangsbewijs voor das Bayerische Derby 1.FCN tegen Bayern München moet ik ter plekke zien te regelen. Het is eerste is in een vloek en een zucht gepiept. Na aankomst op Nürnberg Hauptbahnhof vind ik via de plaatselijke VVV een betaalbaar pensionnetje.

Het verkrijgen van een ticket voor de wedstrijd levert naar verwachting iets meer problemen op. Dat moet ik bij het Frankenstation, gelegen in de schaduw van het voormalige Reichsparteigelände, zien te bemachtigen. Zoals valt te verwachten is het restlos Ausverkauft en zal de zwarte markt uitkomst moeten bieden. Omdat ik al enkele uren voor de aftrap bij het stadion arriveer, heb ik voldoende tijd voor een uitgebreide zoektocht.

Ik hoef niet eens lang te zoeken. Handelaren genoeg. Ik doe zaken met een oud baasje, dat ‘toevallig’ een staanplaatskaart in de aanbieding heeft. Tegenwoordig gooien professionele ticket touts zonder blikken of blozen tientallen of zelfs honderden euro’s bovenop de reguliere kaartprijzen. In the old days liggen de bedragen wat schappelijker. In Nürnberg ontkom ik er die vrijdagmiddag evenmin aan om er iets op toe te leggen. Enigszins beschaamd geeft de aanbieder dat te kennen. Hij verwacht een toegift van liefst… 5 D-Mark!

Het kost me zodoende welgeteld 17 D-Mark om de oppermachtige Bayern bijna te zien struikelen beim Club: 1-1.

27 september 1991 1.FC Nürnberg – Bayern München

I was there…