Achter de bal aan (50): Rotterdam
5 mei 2019
Normaal gesproken hoef ik niet zo nodig naar de finale
van de KNVB beker toe. Eigenlijk had ik al een weekendje voetballen kijken in
Duitsland in gedachten. De mogelijkheid om als Oranje-clubcardhouder een
kaartje te bestellen voor Willem II – Ajax doet me toch overstag gaan. Voor het
eerst sinds 2007 woon ik daarom weer eens een Nederlandse Cup Final live bij.
Rond twee uur in de middag vertrek ik op deze gure
Bevrijdingsdag van 2019 per auto vanuit Apeldoorn naar Rotterdam. Mijn neef(je),
fervent Ajax-supporter, vergezelt me. Vijf dagen eerder is hij samen met zijn
broer(tje) zijn favoriete club ook al achterna gereisd naar Londen, naar de
heenwedstrijd in de halve finale om de Champions League bij Tottenham Hotspur.
De één met wedstrijdkaartje, de ander zonder. Je moet er maar zin in hebben. Maar
ach, als je voor een paar tientjes vanuit Duitsland op en neer kunt vliegen,
wil je daar als supporter vanzelfsprekend bij zijn. A once in a lifetime.
Voor de bekerfinale in de Kuip had hij als
seizoenkaarthouder van Ajax wél de zekerheid gehad van een toegangskaart. Het
gedoe eromheen weerhoudt hem er echter van om langs de ‘officiële weg’ naar
Rotterdam te reizen. Daar past hij voor, daar heeft hij niet zoveel zin in. Dit
in tegenstelling tot zijn kleine broertje. Die is wel zo ‘gek’ om al vroeg van
Apeldoorn naar Amsterdam te reizen, vandaar op de bus of de trein richting Kuip
te stappen, zich enkele uren voor aanvang bij het stadion te laten dumpen en
dan na afloop via de omweg Amsterdam huiswaarts te keren. Wel handig dus als je
‘gewoon’ kunt meerijden met een oom die al even bezeten is van het spelletje.
Goed beschouwd is dat hele supportersvervoer in Nederland te bezopen voor woorden. Uitgerekend op de dag dat Nederland de vrijheid viert zou het toch wel te denken moeten geven dat er anno 2019 nog altijd groepen mensen onvrijwillig op transport worden gezet. Maar ja, voor bezoekers van voetbalwedstrijden houdt de overheid er andere regels en verplichtingen op na dan voor anderen. Kijk alleen maar naar de volledig doorgeschoten privacyregels waarachter elke gemaskerde activist of criminele COA-cliënt zich tegenwoordig kan verschuilen. Voor voetballiefhebbers gelden die kennelijk niet. Tuig, hè! Zonder uitzondering. Enige nuance kennen die internethooligans niet die elke gelegenheid aangrijpen om die vermeende voetbalterroristen aan de hoogste boom te laten bungelen.
Een krant als De Telegraaf zal nooit de lachwekkende gang van zaken rond die combiregelingen ter discussie stellen. Of de willekeur bij het verstrekken van stadionverboden. Maar o wee als twee sensatiezoekers van de krant van wakker Nederland zich in Engeland eens iets te ver in frontlinie begeven en tegen iemands vuist aanlopen… Of als de beroemde misdaadverslaggever John van den H. uit een stadion wordt gezet omdat hij ergens in een vak plaatsneemt waar hij niet hoort te zitten. Poeh, in zulke gevallen is Nederland te klein.
Maar goed, ik dwaal af. Hoewel dat op zich best meevalt.
Ruim anderhalf uur na vertrek van huis, iets minder dan tweeënhalf uur voor de
aftrap, heb ik de Van Brienenoordbrug namelijk al achter me gelaten. De mailing
die ik voorafgaand aan de finale van de KNVB ontving, raadt finalebezoekers
zonder parkeerkaart aan een plekje te reserveren in een van die fraaie
parkeergarages waarmee de Gemeente Rotterdam haar bezoekers op kosten jaagt. Ja,
gekke Henkie! Wie ter plekke de weg weet, kan zijn bolide zonder problemen
gratis stallen. Aldus geschiedt. De aanvoer per bus of trein van de 18.000
supporters uit Tilburg en de 15.000 Ajacieden maakt het er zelfs eenvoudiger op
dan gebruikelijk om de auto ergens in de nabijheid van het stadion te parkeren.
Die vijf minuten lopen mogen de pret niet drukken.
Er valt veel op de KNVB aan te merken, ik moet de marketingafdeling van de voetbalbond nageven dat ze de bekerfinales de afgelopen jaren een verfrissende upgrade hebben gegeven. Cup Final Day begint ook in Nederland zo langzamerhand iets van een mooie traditie te worden. Een heus voetbalfeest. Ik kan me goed herinneren ooit eens aanwezig te zijn geweest bij een bekerfinale tussen PSV en FC Groningen. Dertig jaar geleden alweer, in 1989. Zelfde plek. Voor minder dan 10.000 toeschouwers! Voetballiefhebbers die tegenwoordig aanwezig zijn bij een Nederlandse bekerfinale ondervinden bijna hetzelfde wat men op Wembley, Hampden Park of Berlin, Berlin wir fahren nach Berlin al veel langer ondervond.
Rondom de Kuip is veel politie op de been. Agenten zijn
overal duidelijk zichtbaar, maar zeker niet hinderlijk aanwezig. De dienders
staan niet bij het minste of geringste met een lange lat te zwaaien, zoals in
het buitenland te vaak gebeurt. Hun relaxte en terughoudende houding komt de
stemming op straat duidelijk ten goede. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Mensen
lopen zelfs openlijk rond in Ajax-shirts. Doorgaans een behoorlijk riskante
onderneming in de altijd zo gastvrije Maasstad.
We kunnen ongehinderd rond het stadion wandelen. De kant van de Gerard Meijer tribune, zoals het tegenwoordig heet, is vast in Tilburgse hand. Ook de harde kern van Willem II heeft zich al vroeg per bus in de Kuip laten afzetten. Door het hek heen zie ik hoe tientallen jongeheren in stemmige zwarte kledij als waanzinnigen voor een podium staan te hossen. Kruikenzeikers in feestmodus. Gerampetamp. Oorverdovende herrie. Een aanslag op het gehoor. Alleen er langsheen lopen laat de trommelvliezen al bijna barsten. Aansluitend op het plein zes euro neertellen voor een braadworst met een armetierig broodje, kan er dus ook wel bij. Goede business. Of pure diefstal? Het is maar net hoe je het bekijkt.
Aan de andere kant van het stadion, achter de Willem van
Hanegem tribune, is het met goed fatsoen mogelijk om over de hoofden te lopen
van alle Ajax-fans die daar staan samengepropt. Vanaf het talud langs de weg
ontwaren we aan de andere kant van het hek zowaar ons dappere familielid, die
er dan al een halve dag heeft opzitten… Ook hier zien politieagenten er op toe
dat alles ordentelijk blijft verlopen. Als even later de spelersbussen van
beide finalisten het stadion naderen, neemt de waakzaamheid toe. Gadegeslagen
door een heel cordon nieuwsgierigen, rijdt eerst de bus van Willem II naar
binnen. Kort daarop die van de favoriet uit Amsterdam. Zelden zal Ajax zo hartstochtelijk
zijn toegejuicht in Rotterdam-Zuid.
Wanneer we besluiten het stadion te betreden, kost ons
dat geen enkele moeite. Ruim een uur voor aanvang staan er geen rijen voor de
tourniquets. Het e-ticket gaat onder de scan door, we mogen naar binnen. Het
dienstdoende stadionpersoneel legt ons geen strobreed in de weg. Het fouilleren
mag geen naam hebben. Een en ander laat duidelijk nogal te wensen over.
Wie een biertje wil nuttigen, moet zich wel haasten.
Vanaf 17.00 uur, een uur voor de aftrap, gaan de taps tijdelijk dicht. Vanwege
het omlijstende programma wil de organisatie graag dat iedereen tijdig zijn
tribuneplaats inneemt, zo luidt de mededeling van huishoudelijke aard in de
mailing van de KNVB. Vanaf tien minuten voor rust mag het schenken pas weer
hervat worden.
We hebben in elk geval een prima plekje op de Olympiatribune.
Tweede ring. Vak CC. Voor wat een neutraal vak hoort te zijn, zitten er alleen wel
erg veel Ajax-supporters. We kijken uit over het gedeelte dat gereserveerd voor
de Amsterdamse aanhang. Zoals altijd in de Kuip is de sfeer top. Al zijn de
gezangen bij deze speciale gelegenheid ‘pro-Joods’. Tevens gaat het over de poep
die in die groenlinkse heilstaat van Femke Halsema de stoepen teistert. Een
gekkenhuis, zoals ze zelf al zingen. De tribunes dansen mee, het beton trilt
helemaal. Van wat het omvangrijke Brabantse legioen aan de andere kant daar
vocaal tegenover stelt, krijg ik weinig mee. De wedstrijd verloopt nou ook niet
bepaald van dien aard dat de stoere
kerels in zowel het zwart als ’t
Rood-wit en blauw onzer vad’ren 90 minuten lang uit hun dak blijven gaan.
Ajax verzorgt het vuurwerk op het veld én de tribunes. Met
4-0 schiet het elftal van Erik ten Hag zich in alle rust warm voor de
returnwedstrijd in de halve finale tegen de Spurs, woensdagavond in de Johan
Cruijff Arena. De meest vurige supporters in Vak Y2 achter de goal laten zich
eveneens nadrukkelijk gelden. Het herhaaldelijk afsteken van fakkels zorgt voor
een bijzonder fraaie rookontwikkeling. Maar goed dat er geen dak op de Kuip zit.
Hinderlijk voor astmapatiënten. Het levert wel prachtige foto’s op. Bij de
evaluatie die plaatsvindt over het verloop van de bekerfinale zal de
nalatigheid van het fouilleren bij de stadioningangen ongetwijfeld nader ter
sprake komen.
Na het laatste fluitsignaal houden we het meteen voor
gezien. We laten de prijsuitreiking voor wat ze is en haasten ons de trap af. Politie
is al bezig het plein af te grendelen, zodat de in de Olympiaweg gereedstaande bussen
voor de Ajax-aanhang zonder al te veel oponthoud kunnen vertrekken. We mogen
doorlopen en staan binnen enkele minuten alweer bij de auto.
De ‘instructies’ van de KNVB laten niets aan
duidelijkheid te wensen over. ‘De TOTO
KNVB Bekerfinale is één van de grootste voetbalevenementen in Nederland. En
vanwege de stroom aan fans uit Tilburg en Amsterdam is dat een enorme
logistieke operatie. Het heeft zijn weerslag op de verkeersstromen rondom
Stadion Feijenoord, vooral bij het vertrek. Houd daarom rekening met wachttijden
bij het verlaten van het stadiongebied na afloop van de wedstrijd.’
Jarenlange ervaring leert dat het meestal verstandiger is
om dit soort ongetwijfeld goed bedoelde adviezen in de wind te slaan. Door de
meute voor te blijven rijd ik al voor achten over de Brienenoord terug naar
huis.