Maandelijkse archieven: mei 2019

89e minuut

Er bestaat niets dat zoveel emoties losmaakt als een ordinair potje voetbal, zo bleek dinsdag en woensdag maar weer eens in Deventer. Over hoe Go Ahead Eagles de promotie naar de eredivisie verklootte, zal voorlopig nog wel eventjes worden nagepraat. En als dan daags na het debacle ook nog eens de eindverantwoordelijke aankondigt in het nieuwe seizoen een clubje uit een nabijgelegen dorp voor degradatie uit de eredivisie te willen behoeden, dan dreigt al gauw overstromingsgevaar aan de boorden van de doorgaans zo rustig voortkabbelende IJssel.

Ik zou haast medelijden krijgen met die popiejopies die zo bijdehand waren om aansluitend bij het leegstromende stadion een liedje te gaan zingen. In opdracht van een dj van 3FM. Heftig ja, dat teleurgestelde supporters de lol niet inzagen van zoveel onbenulligheid. Klassiek voorbeeld van op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Terwijl tegelijkertijd betere live-radio nauwelijks denkbaar is. Om jaloers op te worden. Ze hebben zichzelf toch maar mooi uit de anonimiteit laten slaan, de talenten van het illustere Get Jealous.

De arme bandleden mogen overigens van geluk spreken dat ze het kunnen navertellen. Wanneer ze toevallig in de buurt van een forensisch psychiatrische kliniek in Den Dolder hadden gefietst, in Utrecht op de tram waren gestapt of de hond hadden uitgelaten op de Brunsummer Heide, had het weleens slechter kunnen aflopen. De stumpers doen ongetwijfeld aangifte bij de politie voor al het aangedane onrecht. Evenals de beklagenswaardige Volkert van der Graaf. Altijd prijs. Levert nóg meer publiciteit op.

À propos Volkert: juist zo’n type had Go Ahead Eagles in die doldwaze slotfase van de play-off finale in de Adelaarshorst prima kunnen gebruiken. Koelbloedige moordenaars. Schooiers die aan alles en iedereen schijt hebben. Niets en niemand ontziende straatvechters die bij een 4-3 voorsprong in de 89e minuut in staat zijn een wedstrijd te killen. Karakterjongens die hun tegenstanders vakkundig liquideren. En daarna emigreren…

‘Heroïsch ten onder’ kopte de krant van Oost-Nederland woensdagochtend op de voorpagina. Bullshit. Onzin. Waar ligt in vredesnaam de heroïek van een nederlaag tegen – met alle respect – RKC Waalwijk? Een volkomen onnodige nederlaag! Temeer omdat een ploeg die in de 89e minuut met 4-3 voor komt, zo’n voorsprong natuurlijk nooit en never meer uit handen mag geven. Op zulke netelige momenten is het een kwestie van de dood of de gladiolen, vrouwen en kinderen eerst, eerst de man en dan de bal en alle ballen de IJssel in!

Op hét moment waarop het er op aan kwam heeft de voetbaltrots van Deventer daarom simpelweg gefaald. Noem het maar hoe je het wilt noemen. Onbenullig. Naïef. Dom. Bezweken onder de druk. Gebrek aan kwaliteit. Een levensgrote gemiste kans voor open doel. Het cliché hoe dicht winst en verlies bij elkaar liggen, hoorde ik bij allerlei nabeschouwingen tot in den treure voorbij komen. Het zal allemaal best wel. De anti-helden van Go Ahead Eagles, stonden erbij en keken ernaar toen die Spierings mocht aanleggen voor de 4-4. De doodsteek. Bijzonder pijnlijk.

In het voetbal zijn het vaak de kleine momenten die het ‘m doen. Details bepalen het verloop van wedstrijden. Dit was er zo eentje. Een cruciale. Met voor Go Ahead Eagles fatale gevolgen. In de aanloop naar die dramatische gelijkmaker, ging het al helemaal mis bij Hobie Verhulst. Kijk de beelden nog maar eens goed terug. Wanneer de Go Ahead Eagles-keeper de bal gevangen had in plaats van enigszins paniekerig weg te stompen, dan… Tsja, wat dan? Juist ja, dan was de toekomstige trainer van PEC Zwolle door uitzinnige supporters op de schouders de Adelaarshorst uitgedragen en hadden de helden van Get Jealous nooit de aandacht gekregen waar zij zo naar smachten.

Praten achteraf is altijd makkelijk, ik weet het. Mosterd na een volledig verprutste maaltijd. Maar een eredivisiewaardige keeper bewaart in zo’n hectische situatie de rust, plukt de bal uit de lucht en laat vervolgens de seconden die nog resten professioneel wegtikken. Nu maakt Verhulst zichzelf helaas alleen onsterfelijk als glorieuze winnaar van de spraakmakende rubriek ‘Stiften’ in de krant van Oost-Nederland. Ere wie ere toekomt. Het zij hem gegund.

Wat in de minuten en dagen na Hobies onfortuinlijke (voor-voor-)voor-assist gebeurde, is ondertussen alweer ingehaald door de realiteit van alledag. Al zal de bittere nasmaak voorlopig nog wel even aanhouden.

© RK

Fouilleren laat te wensen over bij Dutch Cup Final

Achter de bal aan (50): Rotterdam

5 mei 2019

Normaal gesproken hoef ik niet zo nodig naar de finale van de KNVB beker toe. Eigenlijk had ik al een weekendje voetballen kijken in Duitsland in gedachten. De mogelijkheid om als Oranje-clubcardhouder een kaartje te bestellen voor Willem II – Ajax doet me toch overstag gaan. Voor het eerst sinds 2007 woon ik daarom weer eens een Nederlandse Cup Final live bij.

Rond twee uur in de middag vertrek ik op deze gure Bevrijdingsdag van 2019 per auto vanuit Apeldoorn naar Rotterdam. Mijn neef(je), fervent Ajax-supporter, vergezelt me. Vijf dagen eerder is hij samen met zijn broer(tje) zijn favoriete club ook al achterna gereisd naar Londen, naar de heenwedstrijd in de halve finale om de Champions League bij Tottenham Hotspur. De één met wedstrijdkaartje, de ander zonder. Je moet er maar zin in hebben. Maar ach, als je voor een paar tientjes vanuit Duitsland op en neer kunt vliegen, wil je daar als supporter vanzelfsprekend bij zijn. A once in a lifetime.

Voor de bekerfinale in de Kuip had hij als seizoenkaarthouder van Ajax wél de zekerheid gehad van een toegangskaart. Het gedoe eromheen weerhoudt hem er echter van om langs de ‘officiële weg’ naar Rotterdam te reizen. Daar past hij voor, daar heeft hij niet zoveel zin in. Dit in tegenstelling tot zijn kleine broertje. Die is wel zo ‘gek’ om al vroeg van Apeldoorn naar Amsterdam te reizen, vandaar op de bus of de trein richting Kuip te stappen, zich enkele uren voor aanvang bij het stadion te laten dumpen en dan na afloop via de omweg Amsterdam huiswaarts te keren. Wel handig dus als je ‘gewoon’ kunt meerijden met een oom die al even bezeten is van het spelletje.

Goed beschouwd is dat hele supportersvervoer in Nederland te bezopen voor woorden. Uitgerekend op de dag dat Nederland de vrijheid viert zou het toch wel te denken moeten geven dat er anno 2019 nog altijd groepen mensen onvrijwillig op transport worden gezet. Maar ja, voor bezoekers van voetbalwedstrijden houdt de overheid er andere regels en verplichtingen op na dan voor anderen. Kijk alleen maar naar de volledig doorgeschoten privacyregels waarachter elke gemaskerde activist of criminele COA-cliënt zich tegenwoordig kan verschuilen. Voor voetballiefhebbers gelden die kennelijk niet. Tuig, hè! Zonder uitzondering. Enige nuance kennen die internethooligans niet die elke gelegenheid aangrijpen om die vermeende voetbalterroristen aan de hoogste boom te laten bungelen.

Een krant als De Telegraaf zal nooit de lachwekkende gang van zaken rond die combiregelingen ter discussie stellen. Of de willekeur bij het verstrekken van stadionverboden. Maar o wee als twee sensatiezoekers van de krant van wakker Nederland zich in Engeland eens iets te ver in frontlinie begeven en tegen iemands vuist aanlopen… Of als de beroemde misdaadverslaggever John van den H. uit een stadion wordt gezet omdat hij ergens in een vak plaatsneemt waar hij niet hoort te zitten. Poeh, in zulke gevallen is Nederland te klein.

Maar goed, ik dwaal af. Hoewel dat op zich best meevalt. Ruim anderhalf uur na vertrek van huis, iets minder dan tweeënhalf uur voor de aftrap, heb ik de Van Brienenoordbrug namelijk al achter me gelaten. De mailing die ik voorafgaand aan de finale van de KNVB ontving, raadt finalebezoekers zonder parkeerkaart aan een plekje te reserveren in een van die fraaie parkeergarages waarmee de Gemeente Rotterdam haar bezoekers op kosten jaagt. Ja, gekke Henkie! Wie ter plekke de weg weet, kan zijn bolide zonder problemen gratis stallen. Aldus geschiedt. De aanvoer per bus of trein van de 18.000 supporters uit Tilburg en de 15.000 Ajacieden maakt het er zelfs eenvoudiger op dan gebruikelijk om de auto ergens in de nabijheid van het stadion te parkeren. Die vijf minuten lopen mogen de pret niet drukken.

Er valt veel op de KNVB aan te merken, ik moet de marketingafdeling van de voetbalbond nageven dat ze de bekerfinales de afgelopen jaren een verfrissende upgrade hebben gegeven. Cup Final Day begint ook in Nederland zo langzamerhand iets van een mooie traditie te worden. Een heus voetbalfeest. Ik kan me goed herinneren ooit eens aanwezig te zijn geweest bij een bekerfinale tussen PSV en FC Groningen. Dertig jaar geleden alweer, in 1989. Zelfde plek. Voor minder dan 10.000 toeschouwers! Voetballiefhebbers die tegenwoordig aanwezig zijn bij een Nederlandse bekerfinale ondervinden bijna hetzelfde wat men op Wembley, Hampden Park of Berlin, Berlin wir fahren nach Berlin al veel langer ondervond. 

Rondom de Kuip is veel politie op de been. Agenten zijn overal duidelijk zichtbaar, maar zeker niet hinderlijk aanwezig. De dienders staan niet bij het minste of geringste met een lange lat te zwaaien, zoals in het buitenland te vaak gebeurt. Hun relaxte en terughoudende houding komt de stemming op straat duidelijk ten goede. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Mensen lopen zelfs openlijk rond in Ajax-shirts. Doorgaans een behoorlijk riskante onderneming in de altijd zo gastvrije Maasstad.

We kunnen ongehinderd rond het stadion wandelen. De kant van de Gerard Meijer tribune, zoals het tegenwoordig heet, is vast in Tilburgse hand. Ook de harde kern van Willem II heeft zich al vroeg per bus in de Kuip laten afzetten. Door het hek heen zie ik hoe tientallen jongeheren in stemmige zwarte kledij als waanzinnigen voor een podium staan te hossen. Kruikenzeikers in feestmodus. Gerampetamp. Oorverdovende herrie. Een aanslag op het gehoor. Alleen er langsheen lopen laat de trommelvliezen al bijna barsten. Aansluitend op het plein zes euro neertellen voor een braadworst met een armetierig broodje, kan er dus ook wel bij. Goede business. Of pure diefstal? Het is maar net hoe je het bekijkt.

Aan de andere kant van het stadion, achter de Willem van Hanegem tribune, is het met goed fatsoen mogelijk om over de hoofden te lopen van alle Ajax-fans die daar staan samengepropt. Vanaf het talud langs de weg ontwaren we aan de andere kant van het hek zowaar ons dappere familielid, die er dan al een halve dag heeft opzitten… Ook hier zien politieagenten er op toe dat alles ordentelijk blijft verlopen. Als even later de spelersbussen van beide finalisten het stadion naderen, neemt de waakzaamheid toe. Gadegeslagen door een heel cordon nieuwsgierigen, rijdt eerst de bus van Willem II naar binnen. Kort daarop die van de favoriet uit Amsterdam. Zelden zal Ajax zo hartstochtelijk zijn toegejuicht in Rotterdam-Zuid.

Wanneer we besluiten het stadion te betreden, kost ons dat geen enkele moeite. Ruim een uur voor aanvang staan er geen rijen voor de tourniquets. Het e-ticket gaat onder de scan door, we mogen naar binnen. Het dienstdoende stadionpersoneel legt ons geen strobreed in de weg. Het fouilleren mag geen naam hebben. Een en ander laat duidelijk nogal te wensen over.

Wie een biertje wil nuttigen, moet zich wel haasten. Vanaf 17.00 uur, een uur voor de aftrap, gaan de taps tijdelijk dicht. Vanwege het omlijstende programma wil de organisatie graag dat iedereen tijdig zijn tribuneplaats inneemt, zo luidt de mededeling van huishoudelijke aard in de mailing van de KNVB. Vanaf tien minuten voor rust mag het schenken pas weer hervat worden.

We hebben in elk geval een prima plekje op de Olympiatribune. Tweede ring. Vak CC. Voor wat een neutraal vak hoort te zijn, zitten er alleen wel erg veel Ajax-supporters. We kijken uit over het gedeelte dat gereserveerd voor de Amsterdamse aanhang. Zoals altijd in de Kuip is de sfeer top. Al zijn de gezangen bij deze speciale gelegenheid ‘pro-Joods’. Tevens gaat het over de poep die in die groenlinkse heilstaat van Femke Halsema de stoepen teistert. Een gekkenhuis, zoals ze zelf al zingen. De tribunes dansen mee, het beton trilt helemaal. Van wat het omvangrijke Brabantse legioen aan de andere kant daar vocaal tegenover stelt, krijg ik weinig mee. De wedstrijd verloopt nou ook niet bepaald van dien aard dat de stoere kerels in zowel het zwart als ’t Rood-wit en blauw onzer vad’ren 90 minuten lang uit hun dak blijven gaan.

Ajax verzorgt het vuurwerk op het veld én de tribunes. Met 4-0 schiet het elftal van Erik ten Hag zich in alle rust warm voor de returnwedstrijd in de halve finale tegen de Spurs, woensdagavond in de Johan Cruijff Arena. De meest vurige supporters in Vak Y2 achter de goal laten zich eveneens nadrukkelijk gelden. Het herhaaldelijk afsteken van fakkels zorgt voor een bijzonder fraaie rookontwikkeling. Maar goed dat er geen dak op de Kuip zit. Hinderlijk voor astmapatiënten. Het levert wel prachtige foto’s op. Bij de evaluatie die plaatsvindt over het verloop van de bekerfinale zal de nalatigheid van het fouilleren bij de stadioningangen ongetwijfeld nader ter sprake komen.

Na het laatste fluitsignaal houden we het meteen voor gezien. We laten de prijsuitreiking voor wat ze is en haasten ons de trap af. Politie is al bezig het plein af te grendelen, zodat de in de Olympiaweg gereedstaande bussen voor de Ajax-aanhang zonder al te veel oponthoud kunnen vertrekken. We mogen doorlopen en staan binnen enkele minuten alweer bij de auto.

De ‘instructies’ van de KNVB laten niets aan duidelijkheid te wensen over. ‘De TOTO KNVB Bekerfinale is één van de grootste voetbalevenementen in Nederland. En vanwege de stroom aan fans uit Tilburg en Amsterdam is dat een enorme logistieke operatie. Het heeft zijn weerslag op de verkeersstromen rondom Stadion Feijenoord, vooral bij het vertrek. Houd daarom rekening met wachttijden bij het verlaten van het stadiongebied na afloop van de wedstrijd.

Jarenlange ervaring leert dat het meestal verstandiger is om dit soort ongetwijfeld goed bedoelde adviezen in de wind te slaan. Door de meute voor te blijven rijd ik al voor achten over de Brienenoord terug naar huis.