89e minuut

By | 31 mei 2019

Er bestaat niets dat zoveel emoties losmaakt als een ordinair potje voetbal, zo bleek dinsdag en woensdag maar weer eens in Deventer. Over hoe Go Ahead Eagles de promotie naar de eredivisie verklootte, zal voorlopig nog wel eventjes worden nagepraat. En als dan daags na het debacle ook nog eens de eindverantwoordelijke aankondigt in het nieuwe seizoen een clubje uit een nabijgelegen dorp voor degradatie uit de eredivisie te willen behoeden, dan dreigt al gauw overstromingsgevaar aan de boorden van de doorgaans zo rustig voortkabbelende IJssel.

Ik zou haast medelijden krijgen met die popiejopies die zo bijdehand waren om aansluitend bij het leegstromende stadion een liedje te gaan zingen. In opdracht van een dj van 3FM. Heftig ja, dat teleurgestelde supporters de lol niet inzagen van zoveel onbenulligheid. Klassiek voorbeeld van op het verkeerde moment op de verkeerde plek zijn. Terwijl tegelijkertijd betere live-radio nauwelijks denkbaar is. Om jaloers op te worden. Ze hebben zichzelf toch maar mooi uit de anonimiteit laten slaan, de talenten van het illustere Get Jealous.

De arme bandleden mogen overigens van geluk spreken dat ze het kunnen navertellen. Wanneer ze toevallig in de buurt van een forensisch psychiatrische kliniek in Den Dolder hadden gefietst, in Utrecht op de tram waren gestapt of de hond hadden uitgelaten op de Brunsummer Heide, had het weleens slechter kunnen aflopen. De stumpers doen ongetwijfeld aangifte bij de politie voor al het aangedane onrecht. Evenals de beklagenswaardige Volkert van der Graaf. Altijd prijs. Levert nóg meer publiciteit op.

À propos Volkert: juist zo’n type had Go Ahead Eagles in die doldwaze slotfase van de play-off finale in de Adelaarshorst prima kunnen gebruiken. Koelbloedige moordenaars. Schooiers die aan alles en iedereen schijt hebben. Niets en niemand ontziende straatvechters die bij een 4-3 voorsprong in de 89e minuut in staat zijn een wedstrijd te killen. Karakterjongens die hun tegenstanders vakkundig liquideren. En daarna emigreren…

‘Heroïsch ten onder’ kopte de krant van Oost-Nederland woensdagochtend op de voorpagina. Bullshit. Onzin. Waar ligt in vredesnaam de heroïek van een nederlaag tegen – met alle respect – RKC Waalwijk? Een volkomen onnodige nederlaag! Temeer omdat een ploeg die in de 89e minuut met 4-3 voor komt, zo’n voorsprong natuurlijk nooit en never meer uit handen mag geven. Op zulke netelige momenten is het een kwestie van de dood of de gladiolen, vrouwen en kinderen eerst, eerst de man en dan de bal en alle ballen de IJssel in!

Op hét moment waarop het er op aan kwam heeft de voetbaltrots van Deventer daarom simpelweg gefaald. Noem het maar hoe je het wilt noemen. Onbenullig. Naïef. Dom. Bezweken onder de druk. Gebrek aan kwaliteit. Een levensgrote gemiste kans voor open doel. Het cliché hoe dicht winst en verlies bij elkaar liggen, hoorde ik bij allerlei nabeschouwingen tot in den treure voorbij komen. Het zal allemaal best wel. De anti-helden van Go Ahead Eagles, stonden erbij en keken ernaar toen die Spierings mocht aanleggen voor de 4-4. De doodsteek. Bijzonder pijnlijk.

In het voetbal zijn het vaak de kleine momenten die het ‘m doen. Details bepalen het verloop van wedstrijden. Dit was er zo eentje. Een cruciale. Met voor Go Ahead Eagles fatale gevolgen. In de aanloop naar die dramatische gelijkmaker, ging het al helemaal mis bij Hobie Verhulst. Kijk de beelden nog maar eens goed terug. Wanneer de Go Ahead Eagles-keeper de bal gevangen had in plaats van enigszins paniekerig weg te stompen, dan… Tsja, wat dan? Juist ja, dan was de toekomstige trainer van PEC Zwolle door uitzinnige supporters op de schouders de Adelaarshorst uitgedragen en hadden de helden van Get Jealous nooit de aandacht gekregen waar zij zo naar smachten.

Praten achteraf is altijd makkelijk, ik weet het. Mosterd na een volledig verprutste maaltijd. Maar een eredivisiewaardige keeper bewaart in zo’n hectische situatie de rust, plukt de bal uit de lucht en laat vervolgens de seconden die nog resten professioneel wegtikken. Nu maakt Verhulst zichzelf helaas alleen onsterfelijk als glorieuze winnaar van de spraakmakende rubriek ‘Stiften’ in de krant van Oost-Nederland. Ere wie ere toekomt. Het zij hem gegund.

Wat in de minuten en dagen na Hobies onfortuinlijke (voor-voor-)voor-assist gebeurde, is ondertussen alweer ingehaald door de realiteit van alledag. Al zal de bittere nasmaak voorlopig nog wel even aanhouden.

© RK

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *