Maandelijkse archieven: juli 2023

Door het samenvoegen van zaterdag- en zondagclubs krijgt de Apeldoornse voetballiefhebber komend seizoen met de tweestrijd tussen CSV Apeldoorn en WSV een derby om reikhalzend naar uit te kijken. Hoe de degradant uit de vierde divisie warmdraaide bij de eerste test belooft veel, maar biedt tegelijkertijd geen enkele garantie voor een succesvol competitieverloop.

Menig amateurvoetbalclub maakt er tegenwoordig de gewoonte van om de voorbereiding op het nieuwe seizoen op te splitsen. Om nieuwe selectiespelers en blijvers alvast een beetje aan elkaar te laten wennen werken trainers met hun groep voor de zomervakantie al een eerste blok af. Ook CSV Apeldoorn volgt deze trend. Zo stonden de naar de eerste klasse gedegradeerde Apeldoorners afgelopen week twee keer op het trainingsveld en sloten zij deel één van hun preparatie op de komende voetbaljaargang zaterdagochtend in Arnhem af met een oefenpot bij MASV.

Wanneer de opmerkelijke 7-1 zege waarop een fris en fruitig CSV de kersverse vierdedivisionist in de schaduw van het Gelredome trakteerde een graadmeter is, kan de platte wagen bij wijze van spreken al geboekt worden. Niet dus. Zo’n veronderstelling na slechts twee oefensessies en een negentig minuten durende exercitie veel te voorbarig.

Al gaf Jan Kromkamp te kennen dat hij wel degelijk waarde hecht aan zowel het resultaat als de performance in Arnhem. “Het zegt mij juist heel veel. Zo’n eerste wedstrijd geeft je toch een bepaald gevoel. Kijk je puur naar het groepsgevoel, dan kan je nu al zien dat het goed zit”, vond de tevreden oud-international, die er geen geheim van maakt in zijn in vierde seizoen als kapitein van het roodgele vlaggenschip, zo snel mogelijk weer koers te zetten naar de vierde divisie.

De geblesseerd vanaf de kant toekijkende Apeldoorner Dylan de Bruin, één van liefst de veertien nieuwkomers van MASV, was niet de enige die zich verbaasd zal hebben over hoe het onbevangen CSV ijskoud toesloeg terwijl het kwik langzaam richting de dertig graden kroop. Twee dagen eerder zag De Bruin hoe zijn nieuwe teamgenoten derdedivisionist OSS’20 achteloos met 6-0 oprolden. Het gretige CSV zette de lusteloos ogende Arnhemmers al binnen een half uur op een 5-0 achterstand. En dat was niet eens geflatteerd.

Juist een afmaker van het kaliber De Bruin miste CSV Apeldoorn in de beslissende fase van het afgelopen seizoen. Dat de topscorer van WSV van het afgelopen seizoen in het voetbaljaar 2023-2024 niet meer op de Apeldoornse velden te bewonderen is, kenmerkt het zieltogende voetbal ter plaatse. Niet voor niets vertonen de beste amateurvoetballers uit het grootste dorp van de Veluwe hun kunsten al sinds jaar en dag buiten Apeldoorn en dragen zij niét het shirt van de toekomstige klassegenoten CSV of WSV.

Waar CSV het principe hanteert dat nieuwelingen graag bij de Orderbosclub moeten komen voetballen, spannen clubs als het ambitieuze MASV zich meer in om potentiële versterkingen te strikken. Op Sportpark Malburgen-West zijn de ‘randvoorwaarden’, zoals dat zo mooi heet, simpelweg aantrekkelijker. De Arnhemmers beschikken over de middelen om voetballers van naam te halen. Bij CSV Apeldoorn krijgen beloftevolle voetballers juist de kans om naam voor zichzelf te maken. Een wezenlijk verschil.

Deels noodgedwongen moet CSV de selectie aanvullen met spelers van HZVV, Be Quick Zutphen of groeibriljantjes uit de eigen opleiding. De voornaamste uitdaging voor Kromkamp en zijn staf zit ‘m daarom vooral daarin om van die nood een deugd te maken. De inhoud van de portemonnee maakt CSV creatief. Al ligt dan wel constant het gevaar op de loer dat balvirtuozen zoals Mehdi Bouhekan, met zijn dreigende acties zaterdag één van de grote smaakmakers aan roodgele kant, vroeg of laat worden weggekaapt door kapitaalkrachtigere clubs elders.

CSV Apeldoorn hervat de voorbereiding op 31 juli. De eerste serieuze krachtmeting staat geprogrammeerd op 12 augustus. In de eerste ronde van de KNVB-beker komt derdedivisionist ODIN ’59 uit Heemskerk dan op bezoek op Sportpark Orderbos.

De Stentor maandag 10 juli 2023

Met de degradatie van AGOVV Futsal kwam er een voorlopig einde aan zaalvoetbal op het hoogste niveau in Apeldoorn. Indirect heeft de degradatie van het eerste team nu ook geleid tot de ontmanteling van AGOVV’s complete zaalvoetbaltak. Alle teams hebben de club inmiddels de rug toegekeerd en komen vanaf het nieuwe zaalvoetbaljaar uit voor SC Nowruz.

In 2020 maakten de zaalvoetballers van Futsal Apeldoorn, dat in 2018 ontstond uit een fusie tussen Pro Futsal Club en WSV, de overstap naar AGOVV. Drie jaar later heeft er andermaal een kleine volksverhuizing plaatsgevonden. Naar een nieuw opgerichte club ditkeer, waarvan de naam uit het Perzisch vertaald ‘het begin van de lente – een nieuwe dag – het realiseren van dromen’ betekent.

SC Nowruz is gelieerd aan Nowruz Media, een stichting die films en documentaires maakt met als doel mensen van verschillende achtergronden, etniciteiten en afkomsten samen te brengen. De nieuwkomer verschijnt met in totaal veertien teams aan de aftrap, waaronder drie vrouwenteams. Voorzitter Yasser Ishraqi zet met zijn bestuur ook volop in op zaalvoetbal voor de jongere leeftijdsklassen. “Het is de bedoeling om vanuit de club maatschappelijke projecten te organiseren en samen met de KNVB willen we een nieuwe jeugdcompetitie in Apeldoorn initiëren.”

Door het verstrijken van deadlines met betrekking tot de overname van de licentie van AGOVV kan de hoofdmacht van de nieuwe Apeldoornse zaalvoetbalvereniging niet in de eerste divisie van start, maar moet SC Nowruz noodgedwongen beginnen op Hoofdklasse-niveau. “Dat is jammer. Omdat wij bezig zijn een bepaalde naam te maken met Nowruz, was de eerste divisie een mooier instappunt geweest”, meent Ishraqi, die ook de coaching van het eerste team voor zijn rekening zal nemen.

Met spelers uit het tweede team van AGOVV Futsal hoopt de voorzitter/coach het komend seizoen hoge ogen te gooien in de Hoofdklasse. Alle spelers die in mei met AGOVV Futsal degradeerden uit de eredivisie hebben stuk voor stuk hun sportieve heil elders gezocht.

De Stentor donderdag 6 juli 2023

Hij mag inmiddels gerust een fenomeen genoemd worden. Op 31-jarige leeftijd is de honger naar doelpunten bij Kelvin Zonnenberg allerminst gestild. Met drie doelpunten in de met 5-1 gewonnen play-off finale tegen Saasveldia had de meest scorende voetballer op de Apeldoornse velden een belangrijk aandeel had in de promotie van SV Orderbos naar de derde klasse.

Wie beweert dat Zonnenberg ‘slechts’ op vierde klasse-niveau de netten laat bollen, moet het hem eerst maar eens nadoen. De cijfers spreken boekdelen. Sinds de nuchtere goalgetter in het voorjaar van 2018 debuteerde in het eerste elftal van de buurtclub uit Apeldoorn-West loopt hij ongeveer één op één. In officiële wedstrijden was de Harry Kane van het Orderbos de afgelopen vijf jaar ruim tachtig keer trefzeker. Wanneer de amateurcompetities gedurende twee coranaseizoenen niet voortijdig waren stopgezet, waren dat er ongetwijfeld nóg meer geweest.

Nadat hij de vorige voetbaljaargang afsloot als topscorer van de ‘Apeldoornse Bundesliga’, verklaarde de 25-voudige doelpuntenmaker dat totaal in het seizoen erop met één te willen overtreffen. Het werden er 23. Maar wel met de kanttekening dat de clubs in 4F slechts achttien duels afwerkten, tegenover 24 een jaar eerder. Progressie was er dus wel degelijk. Met vijf treffers in drie gespeelde nacompetitie-duels deed hij er tijdens de ontknoping van het seizoen nog een schepje bovenop.

Dat Zonnenberg uitgerekend in de bloedstollende 7-7 in Holten niét tot scoren kwam, wuift hij lachend weg. “Ik dacht laat anderen het vandaag maar eens doen”, vertelt hij met een vette knipoog. Die play-off ouverture, die de Orderbossers na een strafschoppenserie in hun voordeel beslisten, opende de weg naar promotie. “Over die wedstrijd in Holten gaat nog jarenlang gesproken worden. Tien minuten voor tijd stonden we nog met 5-2 achter. In de wedstrijd daarna tegen Vasse maakten we ook een 2-0 achterstand goed. Zoals we nu gepromoveerd zijn, is misschien zelfs wel mooier dan kampioen worden. We hebben drie derdeklassers uitgeschakeld. We raakten echt in een flow. En niemand kan zeggen dat het onverdiend was. Het waren zeker geen gelukspotjes”, meent Zonnenberg.

Over hoe SV Orderbos zich komend seizoen met een niet al te brede selectie in de derde klasse staande moet houden, maakt Zonnenberg zich weinig zorgen. Hij wil er vooral van genieten en hoopt zijn scorende kwaliteiten ook op een hoger niveau onder bewijs te stellen. “Het is een prachtig avontuur voor ons”, verheugt hij zich op aanstaande derby’s tegen Robur et Velocitas en Beekbergen.

Zonnenberg komt uit een echte voetbalfamilie. Vader Herman schopte het zelfs tot de jeugd van Go Ahead Eagles en stond in zijn glorietijd nadrukkelijk zijn mannetje bij o.a. B en O en Alexandria. Zijn ooms Gerard en Andre Brouwer maakten in de jaren ’90 met AGOVV de opmars mee naar de top van het amateurvoetbal. Neef Michael hoedt komend seizoen namens Heracles het doel in de eredivisie.

Het meest trefzekere familielid, die in zijn jeugdjaren actief was bij Alexandria en Groen Wit, is daarentegen tevreden met wat hij heeft op sportpark Orderbos. De kans dat hij op zijn leeftijd ooit nog namens een andere Apeldoornse club op doelpuntenjacht gaat, acht Kelvin Zonnenberg klein. “Columbia heeft weleens gebeld. Het is een eer dat zo’n club interesse heeft. Als je achttien of negentien bent, ligt het misschien anders, maar ik ben 31. Ik hoef niet zo nodig weg. Ik voel me prettig bij SV Orderbos. Ik heb het er heel goed naar m’n zin.”

De Stentor maandag 26 juni 2023

De opluchting was na het laatste fluitsignaal groot. Met een benauwde 1-2 overwinning doorstond Groen Wit een heet middagje bij Loenermark. Diepenveen wordt nu de laatste sta-in-de-weg om een bewogen seizoen niet met een enorme kater af te sluiten.

De stemming zat er zondag in de bosrijke idylle van het Lonapark goed in. Met het onthullen van een enorm spandoek over de ballenvanger achter de goal aan de kantinekant zetten de ‘ultras’ van de thuisploeg meteen de toon. Dat het fraaie spandoek uitgerekend over het reclamebord van de wedstrijdsponsor hing, daar maalde niemand om. Zelfs het risico van een bosbrand door het ontsteken van wat licht ontvlambare attributen, nam het Loenense sfeerteam op de koop toe.

In het veld ontbrandde de strijd vanaf het eerste fluitsignaal. Al uit de eerste de beste aanval rondde Jordi Stouten doortastend voorbereidend werk van Tim Kok doeltreffend af voor de derdeklasser uit Apeldoorn. Vier minuten later kreeg Loenermark een uitgelezen mogelijkheid op de gelijkmaker toen er aan de andere kant van het veld hands werd gemaakt. Penalty. Oog in oog met Joep Vink hield Jesse Wawczynkiewicz zijn zenuwen niet in bedwang. De Groen Wit-keeper pareerde de inzet.

Het was de nummer twee van de vierde klasse F nauwelijks aan te merken dat het de afgelopen anderhalve maand slechts één keer in wedstrijdverband in actie had moeten gekomen. Het kwik dat uitsteeg boven de dertig graden weerhield beide ploegen er in de eerste helft niet van een behoorlijk tempo op de mat te leggen. Het dappere Loenermark verkocht de huid duur, maar mocht zich gelukkig prijzen dat paal en lat voorkwamen dat Groen Wit de wedstrijd al voor rust in het slot kon gooien.

Dat Loenermark een kwartier voor tijd uit het niets gelijkmaakte, kwam door een onachtzaamheidje in de groenwitte defensie. Heel even leek de winnaar van de eerste periodetitel in de derde klasse D te wankelen. Vanaf de rand van de afgrond wist Groen Wit in extremis het tij alsnog te keren. Met dank aan invaller Bas Ruesink, die kort voor tijd op aangeven van Jordi Stouten de verlossende 1-2 binnen werkte.

Marcel Vink kon daarom na afloop opgelucht adem halen. Op een verlenging onder subtropische omstandigheden zat de Groen Wit-trainer niet te wachten. “Het was een uitstekende actie van Jordy Stouten en een geweldige goal. Het scheelt weer een half uur. Ik vind het ontzettend knap hoe we na die gelijkmaker toch zijn doorgegaan. We krijgen nu Diepenveen. Dat heeft het ons in de competitie twee keer ontzettend moeilijk gemaakt. Zondag moet het gebeuren. Als je verliest, is het klaar”, beseft Vink maar al te goed dat een misstap in de afsluitende nacompetitiewedstrijd degradatie naar de vierde klasse tot gevolg heeft.

Bij Loenermark was er koud na de verhitte strijd die het had geleverd logischerwijs teleurstelling over de nederlaag. Volgens Marcel Klomp, die de honneurs waarnam van de afwezige trainer Desmond Talla, ziet de toekomst er nochtans veelbelovend uit voor de Loenenaren.  “Ondanks dat we drie weken niet hebben gespeeld, hebben we wel heel goed getraind. De spanning bouwde zich op. Het vertrouwen was er. Het is een anticlimax dat je dan verliest. Na de 1-1 kwam de geest er weer. Het is zo ontzettend jammer dat dan die tegengoal nog valt. Toch kan ik de jongens alleen maar een heel groot compliment maken. Wij hebben een topseizoen gedraaid. Deze wedstrijd was echt een cadeautje. Met de versterkingen die erbij komen krijgen wij een ploeg die het ook in de derde klasse tegenstanders moeilijk zou kunnen maken.”

De Stentor maandag 12 juni 2023

Het viel Groen Wit rauw op het dak dat het zichzelf veroordeelde tot het spelen van de nacompetitie om degradatie. De eenvoudige 2-0 overwinning op Lettele bij de play-off start bracht in elk geval de hoop weer terug het seizoen alsnog als derdeklasser af te sluiten.

Het vertrouwen van de Groenwitten kreeg wel even een knauw toen ze na de laatste speeldag in de knotsgekke derde klasse D onverwacht onder de vermaledijde streep belandden. Zelfs de grootste pessimist aan de Landdrostlaan had daar geen rekening mee gehouden. Bijna het hele seizoen streed de winnaar van de tweede periodetitel mee om het kampioenschap. Door een serie van zes nederlagen in de laatste acht competitieduels moet de door blessures geteisterde ploeg van trainer Marcel Vink ineens alle zeilen bijzetten om het vege lijf te redden.

Groen Wit lijkt de knop op het juiste moment te hebben omgezet en startte de noodzakelijk geworden overlevingstocht zonder noemenswaardige problemen. In VV Lettele trof het de juiste tegenstander op het juiste moment. Van de warmte ondervonden Vinks overgebleven fitte manschappen meer hinder dan van het povere verweer van de nummer vier van de vierde klasse G. Doelpunten van Jean Matitaputty en Tim Kok bezorgden de thuisploeg de zege. Dat zijn aanvallers het net best wel wat vaker hadden mogen laten mogen bollen, vond Joep Vink na afloop van ondergeschikt belang. “Voor het gevoel was het lekker dat je wint en de nul houdt”, reageerde de keeper.  

In het eerste nacompetitieduel stond Vink als vanouds onder de lat. Zijn rode kaart in de op 14 mei met 8-1 verloren uitwedstrijd bij Warnsveldse Boys leverde Groen Wits captain in eerste instantie een schorsing op van liefst vijf wedstrijden. Vink en Groen Wit gingen tegen de straf in beroep. Met succes. “Vrijdag voor de wedstrijd tegen ABS kreeg ik in een mailtje dat de zaak geseponeerd was. Daardoor heb ik alleen de wedstrijd tegen Beekbergen moeten missen”, reageerde Vink verheugd op zijn strafvermindering.

Over dat hij met zijn club onverwacht ineens om degradatie moet voetballen in plaats van om promotie, kwam ook voor hem als een domper. Gedane zaken nemen nou eenmaal geen keer, zo redeneert de doelman. “Soms lopen dingen anders dan verwacht. Het was zo’n rare competitie. Ik woon samen met Cyriel de Graaf van Robur. Die hebben helemaal niets. Op de laatste speeldag speelde bijna elke club nog ergens voor. De nekslag voor ons is geweest dat die ‘lange darm’ achterin wegviel”, noemt Vink de kruisbandblessure van centrale verdediger Sybren Mulder als voornaamste oorzaak voor de terugval van Groen Wit.

Met de overwinning tegen Lettele hoopt de aanvoerder dat de toon gezet is en de degradatie alsnog kan worden afgewend. Al lijkt het onwaarschijnlijk dat hij komend weekend tegen Loenermark en een week later in een eventuele finale een even rustige middag beleeft als bij de nacompetitie-ouverture. “Ik moest er een paar keer tussen zitten. Het zat er niet in dat Lettele ging scoren. Loenermark is in het verleden vaak een lastige uitwedstrijd voor ons geweest, maar vorig jaar wonnen we er wel”, heeft Vink er vertrouwen in dat Groen Wit het gaat redden.

Trainer Marcel Vink sluit zich bij die woorden aan. “Het heeft geen enkele zin om terug te kijken. We zitten nou in deze situatie en ons doel is om in de derde klasse te blijven. We weten dat we nog twee keer moeten winnen en dat niets makkelijk wordt voor ons. Deze wedstrijd geeft in elk geval wel vertrouwen. Al verwacht ik volgende week wel een betere tegenstander dan vandaag.”

De Stentor maandag 5 juni 2023

Na het vergooien van het kampioenschap in 4D maakte de 1-4 nederlaag in de eerste nacompetitiewedstrijd tegen SDS’55 een abrupt einde aan een bewogen seizoen voor Apeldoornse Boys. Met het weinig glansrijke slotakkoord bewezen de spelers het clubbestuur dat hen liever kwijt dan rijk was misschien zelfs wel ongewild een dienst. Soms is het maar beter om niét te promoveren.

Afgezien van de beginfase van de tweede helft, waarin het via Diego Klein op gelijke hoogte kwam, ontbeerde een uitgeblust Apeldoornse Boys tegen SDS ’55 het noodzakelijke venijn dat een vervolg had kunnen geven aan de omweg naar promotie. Het heilige vuur was zaterdag ver te zoeken.

In plaats van over wat er misging tijdens de voor de meesten laatste wedstrijd richtte de onvrede van de spelers zich na afloop in hoofdzaak op de clubleiding. Bestuurslid René Bloemheuvel hoorde het ongenoegen bij de kleedkamer aan. Als voorzitter van Vrijwilligerscommissie is Bloemheuvel echter niet verantwoordelijk voor het technische beleid. Het stak de ontstemde spelers vooral dat geen enkel ander bestuurslid zich liet zien.

Stefan Quack stond erbij en dacht er het zijne van. “Mij persoonlijk maakt het niets uit. Een jongen als Ozan Ozkan heeft daarentegen 300 wedstrijden voor de Boys gespeeld. Dat er dan niemand is, is heel triest. Dat we het niet gered hebben, hebben we aan onszelf te wijten. Wij staan op het veld. Maar aan hoe het eindigt, hou ik wel een heel vieze smaak over. Er is heel veel gebeurd. Wij hebben hier drie jaar lopen bouwen. Wij hebben de Boys weer bravoure gegeven. Toen wij hier begonnen, was hier echt helemaal niets meer”, sprak de trainer, die met het grootste deel van zijn spelersgroep overstapt naar Alexandria, duidelijke taal.

Voor de naar Groen Wit vertrekkende Robert Hirwa kwam er met het bittere verlies tegen SDS ‘55 eveneens een einde aan een driejarig verblijf bij de club uit Apeldoorn-Zuid. “Ik had graag nog twee wedstrijden gespeeld en mooi willen afsluiten in de vorm van promotie. Ik had er vooraf alle vertrouwen in dat we door konden gaan. Het is balen dat het niet gelukt is. Het ging een beetje mis toen bekend werd dat ze niet wilden doorgaan met de trainer. Vanaf dat moment hield iedereen zich al bezig met het volgende seizoen”, hield de middenvelder een onbevredigend gevoel over aan het competitieslot.

Zijn laatste wedstrijd blijft voor 29-jarige laatbloeier evenmin in herinnering voortleven als de meest memorabele. “In het begin was SDS wat feller. We kregen geen grip op hun middenveld. We wonnen geen duels en kwamen steeds te laat. Na onze 1-1 waren wij sterker en probeerden we van alles. Met Diego Klein in de punt werden we iets meer balvast. Je moet dan zelf die tweede goal maken, maar die valt aan de andere kant. Na die derde was het klaar.”

Bij de keuze voor zijn toekomstige club verkeerde Hirwa in de oprechte veronderstelling komend voetbaljaar met Groen Wit in de tweede klasse te gaan voetballen. Nu de Matenaren ineens verzeild raakten in de nacompetitie om handhaving of degradatie, neemt hij het zoals het komt. Al zal hij zijn Apeldoornse Boys-maatjes wel gaan missen. “Ik vind het mooi dat ik met deze jongens heb mogen voetballen. Ik heb het altijd met plezier gedaan.”

Hoewel niemand dat hardop zal zeggen, zal men bij Apeldoornse Boys niet rouwig zijn met de vooruitzichten van een nieuw seizoen als vierdeklasser. Het gaat misschien wat ver om te veronderstellen dat het niet-promoveren een zegen betekent. Afgaande op de namen van de spelersgroep die toekomstig trainer Martijn de Harder aan het samenstellen is om de op handen zijnde uittocht op te vangen, was al wel bij voorbaat duidelijk dat Apeldoornse Boys weinig op derde klasse-niveau te zoeken zou hebben.

De Stentor maandag 5 juni 2023

Het ene seizoen is het andere niet. Desondanks gaf Robur et Velocitas evenals een jaar geleden z’n titelkansen op de beslissende momenten opnieuw zelf weg. Na een knotsgek seizoen nam Sportclub Markelo na de 2-3 zege het kampioenschap in 3D mee naar huis en stonden Martijn Jongbloed en zijn mannen andermaal met lege handen.

Het kon voor de afsluitende thuiswedstrijd tegen Markelo nog alle kanten op voor de Apeldoornse derdeklasser. Alle ingrediënten voor een spetterende apotheose waren voorhanden. Heerlijk voetbalweer. Veel publiek. Vuurwerk. Ingehuurde beveiligers. Er hoefde alleen maar even gewonnen te worden om de koploper van de troon te stoten. Tegelijkertijd moest dan ook het als tweede geklasseerde Wijhe ’92 verliezen bij KCVO.

Het pakte iets anders uit. Gaandeweg de middag veranderde het droomscenario in het doemscenario. Door het 2-3 verlies ging de titel mee naar Twente. En doordat Wijhe in Vaassen evenmin deed wat vooraf in roodwitte gelederen gehoopt was – het speelde 1-1 gelijk –, greep Robur zelfs naast het nacompetitieticket om promotie dat door de vrijgevigheid van Groen Wit overging naar de hoogst geklasseerde ploeg in de eindstand.

In een afdeling waarin het het hele seizoen door stuivertje wisselen was aan de kop van de ranglijst had Robur nota bene op 23 april door een zege bij ABS de leiding overgenomen. Met de aansluitende nederlagen tegen Colmschate en KCVO hielp het de eigen titelkansen vervolgens weer om zeep. En dan was daar ook nog dat punt in mindering, waarmee de tuchtrechters van de KNVB zowel de nieuwe kampioen uit Markelo als Robur na een opstootje tijdens de heenwedstrijd opzadelden.

“Dat puntje is de nekslag geweest. Achteraf hadden we het misschien toch moeten aanvechten. Maar het was de keuze om dat niet te doen”, verzuchtte Martijn Jongbloed dat die zware sanctie zijn ploeg bij nader inzien meer heeft gekost dan enkel de tweede periodetitel. “Aan het einde van de rit sta je waar je staat. Ik hoop dat het mijn opvolger Djordi van der Hoop wel gaat lukken om te promoveren. Qua voetbal is Robur te goed voor deze klasse”, meende de teleurgestelde trainer.

Kelvin Ruijsch had zich zijn laatste optreden in het roodwit gestreepte shirt eveneens anders voorgesteld. De 27-jarige verdediger had genoten van de ambiance, maar baalde stevig dat hij met zijn ploeg overal naast grijpt. “Het is heel knap dat Markelo kampioen wordt, maar tegelijkertijd zonde. De wedstrijd was heel intens. Er zat van alles in. Twee momenten waren cruciaal. Het is ontzettend zuur. We hebben er alles aan gedaan. Je kunt niemand iets verwijten”, meende de Loenenaar, die terugkeert naar Loenermark.

“Ik heb in twee jaar bij Robur mooie stappen gezet. In de vierde klasse is het toch meer rennen en hollen. Dat ik weer terugga naar Loenermark heeft vooral te maken met m’n werksituatie. Bovendien zitten bij Loenermark al m’n vrienden. Ook Jeffrey Rutgers komt weer terug uit Bennekom”, hoopt de vertegenwoordiger van Boix verpakkingen uit Eerbeek stilletjes op een spoedig weerzien met de club waar hij vertrekt. De vierdeklasser uit Loenen kan immers via de nacompetitie promoveren naar de derde klasse. “Volgend seizoen met Loenermark tégen Robur? Dat zou natuurlijk heel mooi zijn.”

De Stentor maandag 30 mei 2023

Beroepshalve als uitvaartleider bij Rouwcentrum Rouwenhorst is het afscheid waar hij dagelijks mee geconfronteerd wordt definitief en onontkoombaar. De keuze om te stoppen met zijn hobby nam Gerrit Brouwer zelf en weloverwogen. Na meer dan veertig jaar als trainer in het amateurvoetbal zit hij bij de thuiswedstrijd van AGOVV tegen DESZ voor het laatst in de dug-out. “Het is mooi geweest”.

Het geeft Brouwer een voldaan gevoel dat hij afgelopen jaar met AGOVV promoveerde en in zijn afsluitende seizoen als oefenmeester met de Blauwen het tweedeklasseschap veilig wist te stellen. De promotie betekende tevens een stukje genoegdoening. “Maar kampioen worden met B en O of met Albatross naar de tweede klasse promoveren was ook heel mooi. Met de A1 van AGOVV werd ik twee keer kampioen. Met een elftal met Pernelly Biya en Toby Bruinier. Ik heb eigenlijk overal wel goede spelers gehad”, koestert de trainer zijn sportieve successen en houdt hij aan het overgrote deel van de spelers met wie hij werkte positieve herinneringen over .

De laatste maanden was het vanwege hij zijn huidige baan behoorlijk aanpoten, erkent de bijna 63-jarige Apeldoorner. “Ik maak soms weken van zestig of zeventig uur. Er is wel eens een donderdag geweest dat ik drie uitvaarten op één dag had. Dan ben je helemaal leeg wanneer je ’s avonds op het veld staat.”

De dood is een vast onderdeel van Brouwers leven geworden. Het voetballen betekende in die afsluitende periode een ideale uitlaatklep. “Het is een paar keer voorgekomen dat ik een uitvaart op zaterdag had. Dan kun je natuurlijk niet maar zo zeggen: ik moet om twee uur weg. Laatst bij VSCO kwam ik pas in de tweede helft aan. Gelukkig heb ik bij AGOVV met Rolf Derksen een goede assistent die het in zo’n geval van me overneemt”, zweert de ervaren oefenmeester bij goed teamwerk.

Pas eind vorig jaar vond hij zijn roeping. “Elke uitvaart is een uitdaging. Na de melding van overlijden begeleid ik het hele proces. Ik plan alles, ik regel alles en leid ook de dienst. Je kunt zoveel voor een familie betekenen. Eigenlijk had ik dit veel eerder moeten doen”, meent Brouwer.

Meer dan vier decennia was het trainerschap onlosmakelijk verbonden met zijn bestaan. Op negentienjarige leeftijd begon de toenmalige eerste elftalspeler van Columbia als jeugdtrainer bij zijn eigen club. In de jaren die sindsdien volgden had hij achtereenvolgens de eerste elftallen van Apeldoornse Boys, Pacelli, Avanti, B en O, Loenermark, Groen Wit, Albatross, Heerde en Witkampers onder zijn hoede. Daar kwamen twee periodes bij AGOVV bij, waarvan de eerste als assistent van de hoofdmacht en trainer van de A1-junioren. “Waar ik voor mezelf best trots op ben is dat ik nooit ben ontslagen in een seizoen.”

Na enig nadenken noemt Brouwer de latere eredivisietrainer Jurgen Streppel, die hij in de jeugd van Columbia leerde kennen, de beste voetballer aan wie hij training mocht geven. “Jurgen was wel een mannetje hoor. Hij had een grote bek en was soms zo gek als wat, maar hij maakte het altijd waar. Dat hij later trainer zou worden, had ik toen nooit verwacht. Bij AGOVV heb ik ook voor Steven van Es ontiegelijk veel respect gekregen. Hij heeft z’n nukken, maar hij is altijd op de training en nog topfit op zijn leeftijd.”

Nu hij er een punt achter zet, ontslaat Brouwer zich van de verplichtingen die hij zichzelf altijd oplegde. “Als ik in al die jaren tien trainingen heb overgeslagen, dan is het veel. Ik paste mijn vakanties altijd aan de voorbereiding aan. Zaten we op Terschelling en dan ging ik al een week eerder naar huis. Stonden de kinderen te huilen op de kade. Ik heb er daarom weleens moeite mee dat spelers tegenwoordig gewoon tijdens het seizoen een weekend weggaan. Nu ik ga stoppen, kan ik eindelijk met m’n vrouw op vakantie wanneer we zelf willen. In de eerste week van juni gaan we lekker naar Spanje.”

De Stentor zaterdag 27 mei 2023