Na het vergooien van het kampioenschap in 4D maakte de 1-4 nederlaag in de eerste nacompetitiewedstrijd tegen SDS’55 een abrupt einde aan een bewogen seizoen voor Apeldoornse Boys. Met het weinig glansrijke slotakkoord bewezen de spelers het clubbestuur dat hen liever kwijt dan rijk was misschien zelfs wel ongewild een dienst. Soms is het maar beter om niét te promoveren.
Afgezien van de beginfase van de tweede helft, waarin het via Diego Klein op gelijke hoogte kwam, ontbeerde een uitgeblust Apeldoornse Boys tegen SDS ’55 het noodzakelijke venijn dat een vervolg had kunnen geven aan de omweg naar promotie. Het heilige vuur was zaterdag ver te zoeken.
In plaats van over wat er misging tijdens de voor de meesten laatste wedstrijd richtte de onvrede van de spelers zich na afloop in hoofdzaak op de clubleiding. Bestuurslid René Bloemheuvel hoorde het ongenoegen bij de kleedkamer aan. Als voorzitter van Vrijwilligerscommissie is Bloemheuvel echter niet verantwoordelijk voor het technische beleid. Het stak de ontstemde spelers vooral dat geen enkel ander bestuurslid zich liet zien.
Stefan Quack stond erbij en dacht er het zijne van. “Mij persoonlijk maakt het niets uit. Een jongen als Ozan Ozkan heeft daarentegen 300 wedstrijden voor de Boys gespeeld. Dat er dan niemand is, is heel triest. Dat we het niet gered hebben, hebben we aan onszelf te wijten. Wij staan op het veld. Maar aan hoe het eindigt, hou ik wel een heel vieze smaak over. Er is heel veel gebeurd. Wij hebben hier drie jaar lopen bouwen. Wij hebben de Boys weer bravoure gegeven. Toen wij hier begonnen, was hier echt helemaal niets meer”, sprak de trainer, die met het grootste deel van zijn spelersgroep overstapt naar Alexandria, duidelijke taal.
Voor de naar Groen Wit vertrekkende Robert Hirwa kwam er met het bittere verlies tegen SDS ‘55 eveneens een einde aan een driejarig verblijf bij de club uit Apeldoorn-Zuid. “Ik had graag nog twee wedstrijden gespeeld en mooi willen afsluiten in de vorm van promotie. Ik had er vooraf alle vertrouwen in dat we door konden gaan. Het is balen dat het niet gelukt is. Het ging een beetje mis toen bekend werd dat ze niet wilden doorgaan met de trainer. Vanaf dat moment hield iedereen zich al bezig met het volgende seizoen”, hield de middenvelder een onbevredigend gevoel over aan het competitieslot.
Zijn laatste wedstrijd blijft voor 29-jarige laatbloeier evenmin in herinnering voortleven als de meest memorabele. “In het begin was SDS wat feller. We kregen geen grip op hun middenveld. We wonnen geen duels en kwamen steeds te laat. Na onze 1-1 waren wij sterker en probeerden we van alles. Met Diego Klein in de punt werden we iets meer balvast. Je moet dan zelf die tweede goal maken, maar die valt aan de andere kant. Na die derde was het klaar.”
Bij de keuze voor zijn toekomstige club verkeerde Hirwa in de oprechte veronderstelling komend voetbaljaar met Groen Wit in de tweede klasse te gaan voetballen. Nu de Matenaren ineens verzeild raakten in de nacompetitie om handhaving of degradatie, neemt hij het zoals het komt. Al zal hij zijn Apeldoornse Boys-maatjes wel gaan missen. “Ik vind het mooi dat ik met deze jongens heb mogen voetballen. Ik heb het altijd met plezier gedaan.”
Hoewel niemand dat hardop zal zeggen, zal men bij Apeldoornse Boys niet rouwig zijn met de vooruitzichten van een nieuw seizoen als vierdeklasser. Het gaat misschien wat ver om te veronderstellen dat het niet-promoveren een zegen betekent. Afgaande op de namen van de spelersgroep die toekomstig trainer Martijn de Harder aan het samenstellen is om de op handen zijnde uittocht op te vangen, was al wel bij voorbaat duidelijk dat Apeldoornse Boys weinig op derde klasse-niveau te zoeken zou hebben.
De Stentor maandag 5 juni 2023