Maandelijkse archieven: februari 2022

Vierde klasse geen eindstation voor Aaron van Leer en Groen Wit ‘62

Door zijn toezegging om Groen Wit ‘62 volgend seizoen trouw te blijven geeft Aaron van Leer een duidelijk signaal af. De 20-jarige middenvelder van de Apeldoorn Cup-winnaar streeft hogere doelen na met zijn club. Van Leer ziet de Apeldoornse Bundesliga zeker niet als eindstation.

Met een zuinige 1-0 zege op De Hoven verstevigden Van Leer en de groenwitten zondag hun koppositie in 4F. “We hebben echt een heel goede groep. Ook buiten het voetbal kan iedereen het goed met elkaar vinden. Als de competitie vorig jaar niet afgebroken was, denk ik dat we dit seizoen al in de derde klasse hadden gespeeld. Het maakt niet uit tegen wie we voetballen. Wij willen altijd ons eigen spel spelen. Negentig minuten lang druk zetten. We hebben onszelf voorgenomen om kampioen te worden. Lukt dat niet, dan hebben we het zelf verpest.”

De lijn die Groen Wit al bij het winnen van de Apeldoorn Cup inzette trekt het in de competitie schijnbaar moeiteloos door. Op een slippertje tegen Beekbergen na laten Van Leer c.s. zich door niets en niemand uit het veld slaan. De derdejaars CIOS-student meent dat trainer Marcel Vink nu al over een derdeklassewaardige selectie beschikt. “Bij de Apeldoorn Cup speelden we tegen Sportclub Teuge. Zij creëerden niets tegen ons. In een oefenwedstrijd versloegen we KCVO met 6-2. Voor zulke ploegen doen wij niet onder. Zelfs Robur maakten we het lastig. We hebben een jonge groep. Als je die bij elkaar houdt, weet ik zeker dat wij ook in de derde klasse in de Top-3 meekunnen.”

Met zijn enorme drive om het beste uit zichzelf te halen is de blonde wervelwind het type speler dat elke trainer graag in zijn elftal wil hebben. Met zijn 170 centimeters vertoont hij qua postuur en speelstijl wel gelijkenissen met Marco Verratti, de Italiaanse motor van Paris Saint-Germain. Persoonlijk vereenzelvigt de onvermoeibare aanjager van Groen Wit zich liever met Frenkie de Jong. Hij draagt niet voor niets het rugnummer 21, hetzelfde nummer als de Oranje-international bij Ajax en Barcelona. “Mijn vader zei altijd dat ik goed moest kijken naar hoe Frenkie iets doet. Frenkie voetbalt altijd naar voren. Zelf stuur ik het ook aan. Het liefst neem ik de bal aan, draai open en ga dan naar voren toe. Ik leg wel risico in m’n spel. Als het fout gaat, dan gaat het fout. Maar dat gebeurt dit seizoen niet zo vaak.”

Wie zoekt, kan op YouTube een filmpje terugvinden van hoe een F-pupilletje van nauwelijks drie turven hoog in een groen shirt en een witte broek met de bal aan de voeten gekleefd tegenstanders die twee koppen groter zijn dan hijzelf achteloos van zich afschudt. In de jeugdopleidingen van eerst FC Twente en later Go Ahead Eagles bleef de doorbraak echter uit. Het plezier dat hij kwijtraakte bij de Deventer eredivisionist, hervond de kleine Apeldoorner gedurende vier seizoenen bij WSV. “Bij Go Ahead Eagles werd ik in de spits gezet. Stond ik tegenover Sepp van den Berg die nu bij Liverpool speelt. Bij WSV kwam ik op zes terecht”, oordeelt hij dat hij als middenvelder het beste tot zijn recht komt.

Ondanks serieuze interesse van csv Apeldoorn hoefde hij niet lang na te denken toen Groen Wit hem vorig jaar polste voor een terugkeer op het oude nest. Aan de Landdrostlaan weet Van Leer wat hij heeft. Hij voelt zich er thuis. Het groenwitte virus zit in de hele familie. Opa Peter vervulde in de topjaren ’90 de rol van elftalleider van het eerste, vader Marcel voetbalde er en zijn oom Wilfred Brouwer speelde in de hoofdmacht zij aan zij met zijn trainer Marcel Vink.

Trainers van andere clubs hoeven hem voorlopig niet te bellen. Zo kreeg eersteklasser Columbia al nul op het rekest. “Als ze bellen, dan zie ik dat als een compliment. Maar ik heb mijn keuze voor volgend seizoen gemaakt. Ik sluit niet uit in de toekomst ooit eens wegga. Maar dan moet het wel goed voelen. Het is gewoon het beste voor mijn ontwikkeling door nu bij Groen Wit te blijven. Ik ben nu twintig. Juist op deze leeftijd is het belangrijk om altijd te spelen. Ik wil op termijn zeker hogerop. Misschien gebeurt dat wel met Groen Wit.”

Veranderingen zijn al wel op komst op bestuurlijk vlak. Indien de leden er op 7 maart op de Algemene Ledenvergadering mee instemmen volgen Sjoerd Mulder en Johan Wezenberg voorzitter Bert Hoogenberg en secretaris Gert Steunenberg op, het duo dat de Matense club samen meer dan twee decennia runde.

De Stentor maandag 28 februari 2022

Weken van de waarheid breken aan voor AGOVV

Daags nadat de vereniging haar 109e verjaardag vierde trakteerde het eerste elftal van AGOVV zichzelf in de uitwedstrijd bij Zwart Wit ’63 op drie punten. Dat de voorstelling in Harderwijk niet bepaald het predicaat geweldig verdiende, daar maalde na afloop niemand om in het Blauwen-kamp. Zorgelijker was het voor trainer Gerrit Brouwer dat hij met Marlo de Groot (enkelblessure) en matchwinner Maikel van der Wijk (rode kaart) twee steunpilaren kwijtraakte uit zijn toch al flink uitgedunde selectie.

Een week nadat een zestal coronabesmettingen in eigen gelederen het doorgaan van de topper tegen koploper Otterlo verhinderde, was het voor AGOVV’s trainer opnieuw schipperen geblazen. Door absentie van Lars Hoekman, reservedoelman Mick Pleket en het wintersportvakantie vierende duo Joey Bosz en Jesse Person werd de spoeling wel erg dun.

Voor Brouwer is het daarom een prettige gedachte dat dokter Stegeman op afroep beschikbaar is. Raymond Stegeman, kinderarts in opleiding, droeg er tijdens de zware beproeving in Harderwijk in belangrijke mate aan bij dat de Blauwen pas voor de tweede keer in tien competitieduels achterin de nul hielden. “Het was zeker niet goed. Maar ook zulke wedstrijden moet je winnen als je bovenin mee wilt doen”, onderwierp de 31-jarige medicus annex technicus het weinig verheffende schouwspel nadien aan korte en bondige analyse.

Evenals zijn huidige teamgenoten Patrick Jansen, Kevin Jansen en Marco Hopman maakte een jeugdige Stegeman tien jaar geleden al deel uit van een destijds door Jürgen Schefczyk getraind AGOVV-elftal dat in de tweede klasse bij de zondagamateurs met Glanerbrug een enerverende tweestrijd leverde om de titel. Door zijn studie in Utrecht hing hij de voetbalschoenen aan de wilgen. “Dit is inmiddels het tweede seizoen dat ik weer voetbal bij AGOVV. Omdat ik af en toe onregelmatige diensten draai en in de weekenden moet werken, kan ik er niet altijd bij zijn op wedstrijddagen en trainingen. Maar ik geniet er nog steeds van en ik voel me nog erg fit”, verheugt de opbouwend sterke verdediger zich al op de uitdagingen die AGOVV vanaf komend weekend wachten.

Hij hoopt dat wat in het seizoen 2011-2012 door toedoen van het kapitaalkrachtige Glanerbrug gedwarsboomd werd, ditmaal wel kan lukken. In de aanstaande confrontaties met de directe concurrenten Zeewolde, Otterlo, ONA’53 en VVOP moeten de Berg en Bos-bewoners onder bewijs stellen of zij daadwerkelijk sterk genoeg zijn om een rol van betekenis te spelen in de ontknoping van de kampioensstrijd in de derde klasse B. Haakt AGOVV definitief aan of kan het de titelaspiraties over een week of drie al op een laag pitje zetten?

Aan de inzet van de toekomstige kinderarts zal het niet leggen. “Ik ken die andere ploegen niet, maar we moeten van eigen kracht uitgaan. En ja, ik ben erbij.”

De Stentor maandag 28 februari 2022

Zwart Wit ’63-aanvoerder Dave van der Sluis gaat niet bij de pakken neerzitten na nieuwe nederlaag

Zwart Wit ’63 slaagde er ook in de derde wedstrijd na de competitiehervatting niet in de eerste overwinning van het jaar 2022 te vieren. Na het gelijkspel tegen Terschuurse Boys en de nederlaag in Veenendaal moesten de Harderwijkers zaterdag op eigen veld de punten laten aan AGOVV.

De kopbal die de als derde geklasseerde Apeldoorners een kwartier voor het einde aan de zege hielp aan de Parkweg, zorgde voor nogal wat onvrede aan Harderwijkse kant. Volgens alles dat zwart en wit was zat er een buitenspelluchtje aan de enige goal van de middag. Ondanks de protesten wees scheidsrechter Van Leeuwen, die naarmate het duel vorderde steeds meer moeite had om de gebeurtenissen op het veld bij te benen, resoluut naar de middenstip.

“Je kunt je afvragen of die goal van hun wel of niet buitenspel is. Niet die jongen die scoorde stond buitenspel, maar wel degene die de bal kreeg en de voorzet gaf. Feit is dat wij onszelf gewoon moeten belonen. In de eerste helft hadden we zeker vijf honderd procent kansen en dan krijg je zó het deksel op de neus”, toverde Zwart Wit-captain Dave van der Sluis kort na het laatste fluitsignaal weliswaar een glimlach op zijn gezicht tevoorschijn, maar blij was hij zeker niet met het voor zijn ploeg teleurstellende wedstrijdverloop.

De zwartwitten waren 90 minuten lang gelijkwaardig geweest aan AGOVV, een totaal van slechts elf gescoorde doelpunten uit evenzovele competitieduels maakt evenwel duidelijk dat de productiviteit van de ambitieuze Harderwijkers dit seizoen veel te wensen overlaat. “Zoveel kansen hebben we niet weggegeven. We werken hard. Ons veldspel is behoorlijk, maar we scoren niet. Het zegt voldoende dat ik met twee doelpunten topscorer ben”, legde centrale verdediger de vinger op de zere plek.

Van der Sluis weigert bij de pakken neer te gaan zitten. “Het gevoel in de groep is goed. We blijven er vertrouwen in houden. In de afgelopen seizoenen, die we door corona niet konden uitspelen, stonden we steeds heel dicht bij de bovenste plekken. Nu staan we op een plek waar we niet horen te staan. Over een kampioenschap moeten we maar niet meer praten, maar er is dit seizoen nog van alles mogelijk. We moeten het als team doen en ons niet verschuilen achter ziektes of corona. Er zit kwaliteit genoeg in bij ons. In deze klasse kan iedereen van iedereen winnen. Ga je eenmaal winnen, dan kun je maar zo in een flow terechtkomen. Het is belangrijk dat we geloof blijven houden in eigen kunnen.”

Onlangs maakte de routinier, die al sinds het seizoen 2013-2014 deel uitmaakt van de selectie van de derdeklasser, bekend er na dit seizoen nog een jaar aan vast te knopen. “Ik hoop dat meerderen dat gaan doen en dat er misschien ook nog wel wat spelers bijkomen. Ambities zijn er zat. Voor nu ben ik al lang blij dat we weer mogen voetballen. Heerlijk toch.”

De Stentor (West-Veluwe) maandag 28 februari 2022

AGOVV Futsal op schot in Vlissingen: 6-1 winst op Groene Ster.

Een week nadat storm Eunice leidde tot afgelasting van de thuiswedstrijd tegen Texel ’94 (nieuwe speeldatum 8 april) pakte AGOVV Futsal in Zeeland de draad weer met succes op. Bij Groene Ster sloten de Apeldoorners de eerste van drie uitwedstrijden op rij af met een klinkende 6-1 zege.

De Apeldoornse eredivisionist kwam ditmaal in Sporthal Baskenburg in Vlissingen beduidend beter voor de dag dan eind september in de reguliere competitie. Destijds behaalde AGOVV Futsal een benauwde 3-2 overwinning. Vrijdagavond liet het Groene Ster geen moment schitteren.

Al halverwege stond er een 3-1 voorsprong voor de bezoekers op het scorebord. In het tweede bedrijf bouwde de Blauwen die score verder uit. De Apeldoornse doelpunten kwamen op naam van Ismar Maglajlic, Rachid Boughalab, Redouan Boundati, Dylan de Bruin, Cihan Özcan en Jean Matitaputty.

“We wisten precies hoe zij speelden. Daar hebben we goed op geanticipeerd. Het was echt teamwork. Er zaten na afloop alleen maar lachende gezichten in de kleedkamer. Wij spelen met AGOVV niet om niet te degraderen, wij willen die play-offs halen”, sprak coach Serkan Kav duidelijke taal.

De winnende coach vond niet dat in de eerste helft de betere kansen voor de thuisploeg waren geweest. “Echte uitgespeelde kansen hebben ze niet gehad. We hebben niets weggegeven. Ze hebben een paar keer geschoten. Nou, laat ze maar lekker schieten.”

Voor hun eerstvolgende competitieduel mogen de Apeldoorners zich wederom opmaken voor een verre reis. Op vrijdag 11 maart wacht in Zuid-Limburg de beproeving bij Tigers Roermond. De AGOVV-coach hoopt dan ook weer een beroep te kunnen doen op routinier Adem Kocak, die sneller dan verwacht hersteld lijkt van een gebroken middenvoetsbeentje.

destentor.nl zaterdag 26 februari 2022

Robur et Velocitas bezorgt Modou Nijang een spetterend verjaardagsfeest

Modou Nijang zal de dag waarop hij zijn 33e verjaardag vierde niet gauw vergeten. Zelden zal de aanvaller van Robur et Velocitas een meer spetterend feest hebben beleefd dan bij de met 1-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Warnsveldse Boys. De drie punten, die zijn ploeggenoten hem cadeau deden, vormen wat Nijang betreft de opmaat voor een aanstaand kampioensfeest.

Amateurvoetballers in Nederland blijft ook in dit derde coronaseizoen weinig bespaard. Zelfs nu ze eindelijk weer in competitieverband mogen aantreden houden aanhoudende besmettingen wekelijks in het hele land talrijke elftallen aan de kant. En wanneer dan tot overmaat van ramp ook nog eens een onstuimige dame met de naam Eunice de boel grondig verziekt, regent het afgelastingen. Ook in Apeldoorn en omstreken was het dit weekend weer volop prijs.

Op de natuurgrasvelden van Columbia traden zondag de naweeën van de storm op als voornaamste spelbreker. Het geplande optreden van de hoofdmacht tegen RKHVV uit Huissen viel zowel letterlijk als figuurlijk in het water Doordat een doel en een ballenvanger met reclamedoeken het natuurgeweld niet overleefden had de clubleiding het duel in de eerste klasse E al noodgedwongen verplaatst naar een bijveld. De enorme hoeveelheden neerslag die daar in de nacht van zaterdag op zondag op neerdaalden, haalden een definitieve streep door de wedstrijd.

Een achttal kilometer noordelijker kon er op het kunstgras aan de Anklaarseweg wél normaal gevoetbald worden. Al was bij Robur et Velocitas tegen Warnsveldse Boys de term normaal ook voor meerdere vormen van uitleg vatbaar. Toen het bij de aftrap om twee uur ophield met zachtjes regenen, kwam dat de bespeelbaarheid van het terrein niet bepaald ten goede. Na de 90 minuten durende plensbui toonde kende de voorstelling in de derde klasse D meer overeenkomsten met waterpolo dan voetbal.

Scheidsrechter Niels Raaben Kort gaf nochtans na zijn laatste fluitsignaal te kennen geen moment te hebben overwogen om het waterfestijn in Kerschoten voortijdig stil te leggen. Aangezien zich naar het einde toe steeds meer plassen op één helft van het kunstgrasveld openbaarden, zou niemand van de aanwezigen er vreemd van hebben opgekeken wanneer de arbiter er wel eerder een einde aan had gemaakt. De afremmende werking van het water op de bal leidde in de slotfase van het duel tot meerdere kolderieke taferelen.

“Ik was er van tevoren al over geïnformeerd dat er twee of drie weken al eerder problemen waren geweest met water op het veld, maar dit kon net. Al lag er zeker de laatste vijf minuten wel erg veel water. In het begin was het wel te doen. Voor aanvang van de tweede helft heb ik even gekeken of de bal nog rolde. Het rechter gedeelte van het veld was behoorlijk nat. De richtlijnen zijn dat de bal moeten blijven rollen en dat er geen gevaar voor de spelers ontstaat”, lichtte de leidsman uit Enschede kort toe.

Op het moment waarop Sven Harmsen Robur et Velocitas uit een corner naar de overwinning kopte, zat de wedstrijd er voor Modou Nijang al op. “Toen stond ik al onder de douche”, lachte de jarige over hoe hij na ruim een uur afzien in de kou de aangename warmte van de kleedkamer mocht opzoeken. “Nee, het was geen lekker weer. Maar het moet niet aan het veld liggen of wij een wedstrijd winnen, we moeten naar onszelf kijken. Als wij ons blijven focussen en voortzetten waar we mee bezig zijn, dan kan het niet meer misgaan.”

De routinier windt er geen doekjes om: met minder dan het kampioenschap neemt hij geen genoegen. Ondanks dat hij bij Robur nog weinig heeft kunnen brengen wat hij in zich heeft, steekt Nijang goed in zijn vel. “Ik ben veel bewuster met m’n levensstijl bezig. Ik woog rond de 100 kilo. Nu zo’n 85 kilo. Ik houd er rekening mee met wat ik in m’n lijf gooi. Het is niet zo dat ik elke dag op de weegschaal sta, maar ik sta wel elke dag in de sportschool. Ook loop ik veel hard. In twee jaar tijd heb ik rond de 3000 kilometer gelopen. Ik werk in de zorg. Voor m’n werk of na werk loop ik graag een rondje Apeldoorn.”

Als het aan de Robur-routinier zelf ligt blijft hij ook in het komende voetbaljaar als vanouds langs de lijn snellen en verdedigers van de tegenpartij tot wanhoop drijven. “Ik hoop wel dat ik daar bij ben. Wij horen met deze ploeg in de tweede klasse. Er ligt al een plan om met Robur naar de eerste klasse te gaan.”

De Stentor maandag 21 februari 2022

Clubicoon Van Veldhuizen rotsvast overtuigd van dat het wel goedkomt met Columbia

Met pas een derde deel van het te spelen aantal duels achter de rug krijgt Columbia in de eerste klasse E nog alle gelegenheid om een mooi einde te breien aan het lopende seizoen. Tot dusverre blijven de resultaten van Apeldoorns hoogst spelende zondagamateurclub achter bij de eigen verwachtingen. Om op grond daarvan meteen te spreken van een crisis gaat clubicoon Jan van Veldhuizen veel te ver. “Je kunt er wel allerlei filosofieën op loslaten. Als je punten pakt, komt vanzelf het gevoel terug van voor de Covid-19-tijd.”

De nu 59-jarige aanvoerder van een Columbia-generatie die ruim drie decennia geleden in vijf seizoenen opstoomde van de vierde naar de eerste klasse zit er tegenwoordig als lid van de technische commissie nog even kort bovenop als in zijn gloriedagen als rechtsback. Voor de goede orde: de eerste klasse, waarin Columbia het in het seizoen 1991-1992 één seizoen uithield, gold destijds als de op één na hoogste speelklasse in het amateurvoetbal. De tegenwoordige Tweede- en Derde divisie bestonden nog niet.

Kenmerkend was dat de toenmalige opmars zich voltrok met een harde kern van talenten die stuk voor stuk kwamen bovendrijven uit de eigen kweekvijver. “Rolf Derksen, Robert Salemon, Jurgen Streppel, de Sileonnetjes, Leo Broekhuis en John Carbaat waren allemaal echte Columbia-jongens. Het was de tijd van Hennie van Werven met z’n Apeldoornse Bundesliga. Onder hem werden we in drie jaar tijd twee keer kampioen. Het was altijd bomvol. We speelden beslissingswedstrijden voor 3500 man. Het enige wat wij ervoor kregen was een trainingspak en af en toe een bon voor een paar voetbalschoenen”, denkt Van Veldhuizen met zekere weemoed terug aan de hoogtijdagen van weleer.

Desondanks hemelt hij het verleden niet op. De ras-Columbiaan is niet zo’n type dat er prat op gaat dat vroeger alles beter was. “Het voetballen is in de loop der jaren veel sneller geworden”, oordeelt hij. Wat wel onveranderd is gebleven, zo stelt hij onomwonden, is het familiaire karakter van de vereniging. Prestaties vormen dan misschien weleens voer voor gespreksstof, naar eigen zeggen bespeurt Van Veldhuizen geen enkele onvrede binnen de selectie. Eerder het tegendeel. Nieuwkomers in de mede door hemzelf samengestelde spelersgroep voelen zich in de regel snel thuis aan de Winkewijert, meent hij.

Arjan Jacobs deelt die opvatting van zijn collega in de technische commissie. “Ik denk wel dat spelers die komen het redelijk gezellig vinden bij Columbia. Zelf kwam ik ooit uit Brummen bij de club. Toen al was de stamtafel het hart van de vereniging. Iedereen mocht aanschuiven. Dat is nog steeds zo.” Op riante onkostenvergoedingen voor hun diensten hoeven nieuwelingen niet te rekenen, licht Jacobs toe. “De spelers krijgen een premie bij een overwinning. Wij kunnen niet meer bieden dan een leuke vereniging en goede faciliteiten.”

Van Veldhuizen noemt nog een andere oorzaak voor dat niet elk selectielid momenteel in polonaise door de kantine loopt: corona. De voormalige kapitein van het zwartgele vlaggenschip houdt er het standpunt op na dat de pandemie een niet te onderschatten weerslag heeft op de sfeer. Alle restricties die ook amateurvoetballers keer op keer troffen verstoren de regelmaat en het ritme. “Je merkt echt een mega-impact op de spelers. Veel jongens kunnen daar moeilijk mee omgaan. Als de cohesie weer terug is, komt alles goed. Als straks alle wedstrijden weer doorgaan, de zon gaat schijnen en het gras groener wordt, dan krijgt iedereen er weer zin in. Let maar op.”

De Stentor donderdag 17 februari 2022

Maikel Amzand blijft positief in een wereld vol negativiteit

Maikel Amzand stond wijselijk niet al te lang stil bij dat coronabesmettingen zorgden voor uitstel van zijn lang tegemoetgeziene comeback in de dug-out. De 54-jarige Apeldoornse voetbaltrainer ondervond recentelijk aan den lijve dat het leven niet ophoudt bij het al dan niet doorgaan van een wedstrijd. Zijn door Prednison opgeblazen hoofd fungeert als stille getuige van wat de oefenmeester van het Vaassense Vios in de heftige maanden die achter hem liggen te slikken kreeg.

Vanwege aanhoudende maagkrampen en diarree moest Amzand in november in allerijl worden opgenomen in het ziekenhuis. Om uit te dokteren wat eraan schortte keerden de specialisten de patiënt binnenstebuiten. “Ik ben meer dan twaalf kilo afgevallen. Mijn bloedwaarden waren acht keer hoger dan normaal. Er is gekeken hoever de dikke darm geïnfecteerd was. Mijn eerste gedachte was: ik heb kanker. Dat was het gelukkig niet. Wat ik heb heet Colitis ulcerosa. Het is een immuniteitsziekte. Ik kan er de rest van m’n leven last van houden, maar er wel gewoon 100 jaar mee worden.”

De medewerker van een woningbouwcoöperatie neemt het zoals het komt. “Ik heb m’n eetpatroon wat moeten aanpassen. Met meer vezels, fruit en groenten. En veel bewegen, maar dat deed ik al wel. Wat ik nu meemaak bewijst dat je uit het niets iets kan krijgen. Toch sta ik er redelijk makkelijk in. Ik ben altijd positief gebleven. Ik denk in oplossingen, nooit in problemen. Toen Vios op 11 december oefende tegen IJVV, was ik pas uit het ziekenhuis en had ik meteen alweer de energie om te gaan kijken. Die energie is nooit verdwenen.”

Op zijn tussentijdse contractverlenging had zijn gezondheidssituatie geen enkele invloed. De chemie tussen de Apeldoorner met de Surinaamse roots en Vios blijkt na elf seizoenen allesbehalve uitgewerkt. “Ik krijg weleens de vraag waarom andere clubs mij niet benaderen. Ik weet het echt niet. Misschien heeft het wel te maken met mijn huidskleur”, reageert de loyale trainer lachend met een serieuze ondertoon.

Zijn relativeringsvermogen stelde hem in staat om de afgelasting van het duel tegen Hattem, waar hij na vier maanden voor het eerst weer op de Vios-bank zou plaatsnemen, eenvoudig een plekje te geven. Een relatief hoog aantal coronabesmettingen binnen zijn eigen selectie komt voor Amzand niet helemaal als een verrassing. “Wij hebben een vrij jonge groep. In een dorp als Vaassen kent iedereen elkaar. Ze komen bij elkaar thuis en trekken veel samen op. Dat ze dat doen, kan ik niemand kwalijk nemen. Ik zou zelf waarschijnlijk precies hetzelfde gedaan hebben op die leeftijd.”

De trainer voorziet wel de nodige problemen om bij de eerstvolgende duels elf klachtenvrije spelers aan de aftrap te krijgen. “De komende twee weekenden mis ik er ook al een aantal vanwege wintersport. Ik ben bang dat veel clubs hier last van krijgen. Ik verwacht dat teams pas tegen eind maart honderd procent fit zullen zijn.”

Met een fitte Vios-groep schat Amzand in dat een eindklassering bij de eerste zes in 3C tot de mogelijkheden behoort. Als afsluiting van het seizoen wacht met een teamuitje naar Valencia een welverdiende beloning. De Vios-coach verliest het sociale aspect niet uit het oog. Hij gunt zijn pupillen alle vrijheid, zolang ze maar niet buiten de door hem afgebakende kaders treden. Amzand is zich bewust van zijn rol als opvoeder, maar weigert op te treden als een kleuterjuffrouw. “Ze weten dat ze zich moeten gedragen. Ik ben verantwoordelijk voor wat zij doen.”

De Stentor donderdag 17 februari 2022

Trainers van titelaspiranten Groen Wit en Robur vrezen alleen corona

Van alle eerste elftallen van Apeldoornse voetbalclubs met titelaspiraties lijken Groen Wit ’62 en Robur et Velocitas veruit de beste papieren te hebben. Uit de onderlinge confrontatie (eindstand 1-2), die de titelaspiranten in 4F en 3D zondag afwerkten als laatste test, putten beide trainers volop moed voor de hervatting van de competitie. Marcel Vink en Martijn Jongbloed zien het hoge aantal coronabesmettingen eigenlijk als enige bron van zorg.

Bij beide clubs doet niemand er geheimzinnig over dolgraag een sportieve stap omhoog te willen zetten. Zowel in de Maten als Kerschoten zijn beleidsbepalers, trainers en spelers behalve ambitieus echter ook realistisch. Ze lopen niet weg voor de favorietenrol in hun speelklasse, maar beseffen tegelijkertijd dat door toedoen van corona helemaal niets meer vanzelfsprekend of normaal is.

“Je moet constant puzzelen. Vandaag was het grootste deel van de basis beschikbaar en fit genoeg. En als dat niet zou zo zijn, dan moet ik er spelers uit het tweede of de onder-19 bij halen. Het is zoals het is in deze tijd. Omdat ik mijn eerste en tweede doelman moest missen, keepte bij ons Levi Beukers. Hij keept normaal in Zaterdag 5, een vriendenteam. Ik hoorde dat die jongen vijf jaar in de jeugdopleiding van FC Twente heeft rondgelopen. Vanochtend heb ik hem voor het eerst ontmoet. Dat is dan weer een voordeel van een grote vereniging”, gaf Groen Wit-trainer Vink aan hoe hij van de nood een deugd probeert te maken.

Robur-collega Martijn Jongbloed vond eveneens de juiste puzzelstukjes. “Vorige week moesten we een oefenduel tegen ATC afzeggen wegens besmettingen. Ditmaal miste ik er een aantal vanwege werk en was er één blessure. Het is dan fijn om te kunnen terugvallen op spelers uit het tweede. Ook Rémon Koster, die er een hele tijd niet bij was, heeft weer minuten kunnen maken. In de aanloop naar de competitie was voor ons de grootste winst dat we 90 minuten hebben kunnen voetballen. Met Groen Wit als een lekkere tegenstander. Ploegen die tegen ons hoog druk durven zetten komen we in onze afdeling niet zo vaak tegen.” 

Op het elimineren van het nog altijd rondwarende virus hebben beide trainers weinig invloed. Het behalen van een aantal punten dat aan het einde van de rit volstaat voor een promotiefeest houden de manschappen van Vink en Jongbloed daarentegen volledig in eigen hand. Het vertrouwen om het seizoen in sportief opzicht tot een goed einde te brengen, is zowel aan de Landdrostlaan als aan de Anklaarseweg groot.

“Ik heb het idee dat iedereen er vrij ontspannen inzit. Wel verwacht ik dat er door corona nog gekke dingen gaan gebeuren. Het hebben van een lange adem gaat heel belangrijk worden. We moeten met z’n allen fit zien te blijven. Ik weet wel zeker dat wij met dit team ook de kwaliteiten voor de tweede klasse hebben. Maar omdat er waarschijnlijk wat jongens zullen stoppen, zal er wel wat aanvulling moeten komen. Maar daar hebben we al wel een lijstje voor”, verklapt Jongbloed.

Vink blijft onder alle omstandigheden nuchter en staart zich nergens blind op. “Wij weten al vanaf vorig seizoen wat we willen. Wij weten wat ons te doen staat. Het is aan ons om oplossingen te creëren en die te overwinnen.”   

De Stentor maandag 14 februari 2022

Columbia raakt spits Dylan de Bruin kwijt aan plaatsgenoot WSV

Dylan de Bruin keert Columbia aan het einde van het huidige seizoen de rug toe. Met zijn keuze voor plaatsgenoot WSV als nieuwe club baart de gewilde 23-jarige spits opzien. “Ik wil het veld graag blijven combineren met zaalvoetbal en WSV heeft daar geen problemen mee”, geeft De Bruin als verklaring voor zijn opmerkelijke terugkeer aan de Voorwaarts.

Zelf ziet de makkelijk scorende aanvaller, die in de zaal in de eredivisie actief is voor AGOVV Futsal, zijn keuze om een eersteklasser in te ruilen voor een tweedeklasser niet als een stap terug. “Ik heb met wel vijf of zes clubs gesproken. WSV zocht een schutter. Het plaatje dat ze me voorhielden sprak me heel erg aan. Columbia wilde me graag houden. Ik heb ook een goed gesprek gehad met Columbia. Maar ik ben voor mezelf toe aan een nieuwe omgeving. Ik doe wat m’n gevoel me zegt. Ik heb al eerder bij WSV gevoetbald. Het is dus wel vertrouwd voor me, maar aan de andere kant ook nieuw.”

De Bruin had de kans om Apeldoornse zondageersteklasser al in de winterpauze te verlaten voor een avontuur over de grens in Duitsland, maar daar zag hij bij nader inzien vanaf. “Ik scoorde in een proefwedstrijd waarin ik heb meegedaan. Die club bood mij daarop een contract voor vijf maanden aan. Ik had dan echter niet meer kunnen zaalvoetballen en het viel ook moeilijk te combineren met mijn bedrijf.”

De Bruin beklemtoont dat hij het altijd goed naar zijn zin heeft gehad bij Columbia. Er is hem zodoende veel aan gelegen om zijn vierjarige verblijf aan de Winkerwijert de komende maanden op gepaste wijze af te sluiten. “Het is wel mijn bedoeling er in de rest van di seizoen nog veel in te schieten voor Columbia.”

destentor.nl zondag 13 februari 2022

AGOVV Futsel start tweede deel seizoen met zakelijke zege aan zee

AGOVV Futsal is het tweede deel van het eredivisieseizoen prima begonnen. Bij de première in de verliezerspoule namen de Apeldoorners tamelijk eenvoudig de horde White Stones. Met een zakelijke 1-3 overwinning op zak sloot de equipe van coach Serkan Kav het vrijdagse uitstapje naar zee af.  

Het gemis van enkele positief op corona geteste spelers viel de bezoekers nauwelijks aan te merken. Ze namen in Sporthal De Watertoren in Egmond aan Zee al in de eerste helft afstand van White Stones. Door treffers van Ismar Maglajlic en Adem Kocak ging AGOVV Futsal met een 0-2 voorsprong de rust in.

Joey Jejanan scoorde na de hervatting de derde Apeldoornse goal. De aandringende thuisclub wist aansluitend één keer de sterk keepende Ceylan Cenik te bedwingen en de eer te redden. Halverwege de tweede helft moest Kocak na een botsing met een tegenstander strompelend het veld verlaten. De blessure betekende voor AGOVV Futsal de enige smet op de avond.

Dylan de Bruin, op 3 december in de met 7-2 gewonnen wedstrijd in Sporthal Mheenpark tegen White Stones liefst vijf keer trefzeker, kwam ditmaal niet tot scoren.

Serkan Kav was uiteraard tevreden met de drie punten, maar vond dat zijn ploeg White Stones al voor rust op een nog grotere achterstand had moeten zetten. “Eigenlijk had het met de rust al 3-0 of 4-0 voor ons moeten staan. We hebben goed verdedigd en gaven eigenlijk geen kans weg. Ik vond Ceylan vanavond weer op en top keepen. Met Adem ziet het er niet zo goed uit. Zelf dacht hij eerst dat hij misschien wel zijn scheenbeen heeft gebroken. Maar dat is niet zo. Het lijkt meer iets met z’n middenvoetsbeentje. Er zullen foto’s van moeten worden gemaakt om te kijken hoe erg het is.”

AGOVV Futsal vervolgt de competitie op vrijdag 18 februari met de thuiswedstrijd tegen Texel ’94, een opponent die de Blauwen voor de EK-break niet als tegenstander troffen. “We hebben in het eerste deel van de competitie niet tegen ze gespeeld, maar ik ken Texel wel een beetje uit het verleden. De ploeg is weinig veranderd. Wij worden nu als favoriet bestempeld in deze poule. Wij zullen het zelf moeten laten zien. Wij willen naar die play-offs”, maakte de winnende coach duidelijk te mikken op het behalen van de eerste plaats in de B-Poule.

destentor.nl zaterdag 12 februari 2022 / foto: AGOVV