Maandelijkse archieven: april 2022

Honger naar de bal blijft zelfs in vastenmaand onverminderd groot

Dat ramadan en Pasen gelijktijdig vallen kenmerkt het multiculturele Nederland van 2022. Voor Rachid Boughalab, zaalvoetballer van AGOVV en op het veld sterkhouder bij Apeldoornse Boys, kwam een en ander in een enerverend Paasweekend allemaal samen.

Eenentwintig uur nadat hij op Texel met AGOVV Futsal een prominente rol vertolkte tegen de beste zaalvoetballers van het Waddeneiland stond Rachid Boughalab alweer op het veld in het shirt van Apeldoornse Boys. De honger van de 30-jarige virtuoos naar de bal valt zelfs in de islamitische vastenmaand met geen mogelijkheid te stillen.

Het valt hem niet zwaar zichzelf vanuit religieus oogpunt op gezette tijden onthouden van voedsel, reageerde de nummer tien van Apeldoornse Boys maandag na afloop van de gestaakte derby tegen TKA. “Ik voel me topfit. Ik heb nergens last van. Als het moet, kan ik hierna nog wel een wedstrijd spelen. Sinds corona spelen we veel wedstrijden. Daardoor voel ik me juist heel sterk. En als je weet waarvoor je het doet, kan je dit. Dan is niet-eten en niet-drinken geen moeilijke opgave.”

Vermoeid voelde de aanvoerder van AGOVV Futsal zich evenmin na een voor hem toch alleszins inspannend Paasweekend. Eventjes op en neer naar Texel om met de Apeldoornse eredivisionist de koers richting play-offs verder vorm te geven, kan hij naar eigen zeggen prima verteren. Met twee doelpunten stond hij aan de basis van de afgetekende 5-2 overwinning op Texel ’94.

“Het was een lange reis. We begonnen mede daardoor wat stroef. We kwamen al gauw met 1-0 achter. Vlak voor rust scoorde ik kort achter elkaar twee keer. Toen knakte er iets bij hun. In de tweede helft liepen we uit naar 5-1. Na afloop was het snel douchen. En om zeven uur weer zaten we alweer op de boot naar Den Helder. Om een uurtje of elf was ik weer thuis”, stelt de zaalvoetballende veldvoetballer dat hij meer dan voldoende rust kreeg om uitgeslapen aan de aftrap te staan bij de thuiswedstrijd van Apeldoornse Boys tegen TKA.

Dat duel kende een nogal curieus verloop en geen einde. Ook de spelbepaler van Apeldoornse Boys wist aansluitend niet zo goed wat hij ervan moest denken dat de scheidsrechter de tweestrijd in de Apeldoornse Bundesliga staakte. Het hoe en waarom daarvan was ook voor Rachid Boughalab door raadsels omgeven.

“TKA-thuis. Lekker, denk je dan. Mooi weer. Onder zulke omstandigheden heeft iedereen er extra veel zin in. En dan wordt die wedstrijd gestaakt. Wat er gebeurde? Niet zoveel volgens mij. Die jongens werden een beetje boos nadat wij op 2-0 kwamen. Ik begreep dat de scheidsrechter zich bedreigd voelde. Ik vond het zelf juist een vrij sportieve wedstrijd. Ik heb onze goals allebei voorbereid. Met twee assists kon ik toch weer belangrijk zijn voor de ploeg”, stipte hij de positieve punten aan van een bizar geëindigde voetbalmiddag.

De Stentor maandag 19 april 2022

Scheidsrechter beëindigt derby Boys – TKA voortijdig; Ongeloof alom over staken wedstrijd op Malkenschoten

Er stond nog geen uur op de klok toen scheidsrechter Jan Olijslager de derby in de vierde klasse F tussen Apeldoornse Boys en TKA maandagmiddag besloot te staken. Het ongeloof daarover was groot bij iedereen die op sportpark Malkenschoten aanwezig was.

Nou herbergen beide Apeldoornse vierdeklassers elk een aantal temperamentvolle spelers die weleens licht ontvlambaar willen reageren, maar daar was op deze stralende Tweede Paasdag absoluut geen sprake van. De heren stonden elkaar bijna een uur lang op uiterst correcte wijze naar het leven. Alle op het kunstgras van Malkenschoten verzamelde korte lontjes wekten geen moment de indruk van ontploffingsgevaar.

Dat TKA-keeper Alpay Yüzgec kort na de rust bij een 1-0 voorsprong voor de thuisploeg met rood het veld moest verlaten, was geheel conform de regels. Door de bal buiten het strafschopgebied met de handen te beroeren, voorkwam Yüzgec een scoringskans. Al had waarschijnlijk niemand er een punt van gemaakt wanneer de arbiter bij de actie enige clementie had getoond en het bij een gele kaart had gelaten.

Enkele minuten bij de 2-0 van Moreno Schoenmakers werd de vlaggende grensrechter van TKA opzichtig en ook volkomen terecht genegeerd door de wedstrijdleider. Dat alles en iedereen die TKA daar niet zo blij mee was, viel te begrijpen. Toen het overgebleven tiental uit het Orderbos een penalty claimde en niet kreeg, zal er best wat geroepen zijn. Dat de scheidsrechter vervolgens van het veld afstapte, kwam desondanks voor iedereen die zich op en langs het veld verzameld had als een totale verrassing.

De minuten die volgden nadat de leidsman de aftocht blies waren enigszins onwezenlijk. In afwachting van wat er verder ging gebeuren, keuvelden spelers en begeleiders van beide clubs bij de kleedkamers vrolijk met elkaar, familieleden, vrienden en bekenden. Stephan Quack stak er maar een sigaretje op. De Apeldoornse Boys-trainer verkeerde in de veronderstelling dat het resterende half uur gewoon uitgespeeld zou worden na een korte afkoelingsperiode van de arbiter. Toen het bericht doorsijpelde dat het duel definitief niet meer hervat zou worden, schudde Quack het hoofd. “Het is zonde en nergens voor nodig”, verzuchtte hij.

Collega Ali Aygun noemde de leidsman inconsequent, maar dat had hij ook over het (niet) benutten van kansen door zijn eigen spelers kunnen roepen. “Toen Miguel alleen op hun keeper afging en onderuit werd gehaald, gaf hij ons niet eens een vrije trap. Dat het gestaakt wordt, is jammer. Zoveel is er niet gebeurd. Al die jongens, zowel die van ons als van Apeldoornse Boys, zijn allemaal vrienden. Ze kennen elkaar allemaal heel goed.”

De scheidsrechter zelf was op dat moment al niet meer voor commentaar aanwezig. Die verliet nadat hij telefonisch de KNVB had geïnformeerd over zijn bevindingen, spoorslags sportpark Malkenschoten. Iedereen verbaasd achterlatend.

destentor.nl maandag 18 april 2022

Bekerfinale: voor 43 euro 90 minuten staan op een stoeltje

Achter de bal aan (76): Rotterdam-Zuid

Zondag 17 april 2022

Voor de eerste bekerfinale sinds 2019 waar weer toeschouwers bij aanwezig mogen zijn, tik ik als houder van een OranjeClubcard via OnsOranje een kaartje op de kop. Zodoende zit ik op Eerste Paasdag in de Rotterdamse Kuip bij de kraker tussen PSV en Ajax. Alhoewel, van zitten weinig terecht komt. Voor liefst 43 euro ben ik gedwongen om 90 minuten staand toe te kijken hoe de Eindhovenaren de cup mee naar huis nemen.

Ten tijde van alle coronaparanoia moesten de voetbalstadions in Nederland op last van allerlei deskundigen meermaals voor langere periodes gesloten blijven. En op de momenten waarop de stadions wel gedeeltelijk open mochten, kregen enkel brave burgers toegang met een geldig testbewijs of zo’n coronapas. Nou zal ik het in de optiek van degenen die altijd alles beter weten – vaak zonder te weten waar ze over praten – wel niet bij het rechte eind hebben, maar een bezoek aan een bekerfinale in De Kuip tussen Ajax en PSV brengt naar mijn bescheiden mening meer gezondheidsrisico’s met zich mee dan de uiterst minieme kans om langs de lijn ergens mee besmet te raken. Wie in het altijd gastvrije Rotterdam-Zuid op straat toevallig in aanraking komt met de verkeerde mensen, piept met zekerheid heel anders dan iemand met een positieve pcr-test die niet per definitie ziek hoeft te worden.

Ongeacht de hoeveelheid agenten dat er bij zo’n happening op de been is, blijft uiterste waakzaamheid geboden. Maar dan ben ik zelf bij. Een kwestie van eigen risico en eigen verantwoordelijkheid. Iets dat niet van overheidswege opgelegd behoord te worden, zoals tijdens de afgelopen twee jaar steevast het geval is geweest. Er bestaat geen enkele QR-code die beschutting biedt tegen veilig voetballen kijken. En die zal er ook nooit komen.

Omdat OnsOranje in een mailing voorafgaand aan de finale waarschuwt voor ruwweg 1,5 uur extra reis- en wachttijd, stap ik op deze zonnige Eerste Paasdag al om kwart voor twee in Apeldoorn in de auto richting Rotterdam-Zuid. Van drukte onderweg is geen sprake. Van supporterskonvooien vanuit Eindhoven of Amsterdam ondervind ik geen hinder. Die komen vanuit andere richtingen. Rond de klok van drieën rijd ik zodoende al de Van Brienenoordbrug over. Op de John F. Kennedyweg, die vanaf de afrit Rotterdam-Feijenoord naar De Kuip voert, is het drie uur voor de aftrap al wel een gestress van jewelste. Tientallen manschappen van de Rotterdamse gendarmerie en in kanieregele outfits gestoken verkeersregelaars staan klaar in afwachting van de Armada aan supportersbussen die in aantocht zijn.

Met driftige handgebaren manen de verkeersregelaars mij en andere automobilisten haast te maken en door te rijden. Bij verkeerslichten gidsen ze me zelfs zonder pardon door rood. Bij de rotonde naar de Stadionweg en Coen Moulijnweg draai ik de Stadionlaan in, zoals ik al sinds jaar en dag pleeg te doen bij elk Kuipbezoek. De woonwijk in om mijn Focus te stallen, mag niet. Alleen bewoners krijgen doortocht. De kanarie bij het voor de Sportlaan geplaatste hek is onvermurwbaar. Hij stuurt me weer terug naar waar ik vandaan kom. Hij trapt zelfs niet in de smoes van dat ik op familiebezoek wil. Ik moet maar parkeren in een parkeergarage bij de McDonald’s. Zo verzinnen ze telkens weer wat nieuws. Ik kan me eerlijk gezegd niet herinneren of de bewuste parkeergarage bij mijn laatste bezoek aan De Kuip – nog voor corona – al in gebruik was.

Of je er goed kunt parkeren, ondervind ik misschien in de toekomst ooit weleens. Ik parkeer er namelijk niet. Ik ben niet van plan om me behalve bij de aanschaf van een duur entreebewijs ook nog een poot te laten uitdraaien bij het parkeren. Terugrijden richting Ring kan wel, maar zover rijd ik niet door. Ik rijd nu gewoon vanaf de andere kant de woonwijk in.

Uiteraard zijn ook hier de straten afgezet. Meteen bij het eerste de beste hek, praat ik me daar echter al langsheen. De twee heren die er staan hechten wél geloof aan mijn bewering dat ik ergens op visite wil. Al kan het er ook mee te maken hebben dat geen van beiden de Nederlandse taal zo goed machtig is. Hoe het ook zij, ik mag nu wel doorrijden. Wie een beetje de weg weet in de stadionbuurten in het gave land van Mark Rutte vindt zo altijd wel ergens een gratis en geschikte parkeerplek. Vanaf waar ik m’n stalen ros nu stal, moet ik slechts een handjevol minuten langer lopen naar het stadion dan vanaf mijn gebruikelijke plekje. En die 10 of zelfs 15 euro parkeergeld die ik nu op zak houd, kan ik mooi besteden aan mijn pre-match meal bij de KFC op het Cor Kieboomplein.

Om bij de KFC te komen, vergt trouwens wel enig geduld. Vanwege de aankomst van tientallen bussen met PSV-supporters, die van de politie vrije doortocht krijgen naar de voor hen bestemde parkeerplaatsen aan de noordkant van het stadion, duurt het bijna een kwartier alvorens ik de John F. Kennedyweg mag oversteken. Er lijkt geen einde te komen aan de rij touringcars. Vanuit hun veilige bussen zoekt het ingeblikte volk uit Eindhoven en omgeving in woord en gebaar contact met iedereen die buiten op straat voor de passerende voertuigen moet wachten. Omhooggestoken middelvingers. Op de ramen bonken. Vanachter dubbelglas durven ze wel, de helden. Het heeft wel wat weg van aapjes kijken.

Op het Kieboomplein zitten her en der supporters van beide finaledeelnemers wat te eten of te drinken in de zon. Het gaat er uiterst gemoedelijk aan toe. De sfeer is allesbehalve vijandig of agressief. Feyenoord-hooligans zijn in geen velden of wegen te bekennen. Het gros van alle fans lijkt ervoor te kiezen meteen naar het stadion te gaan. Vanaf twee uur voor de aftrap gaan de poorten open. Bij de KFC is zodoende weinig te doen. Het is iets voor vieren. Ik werk er in alle rust twee kipstukjes met bijbehorende frietjes naar binnen. Met nog een uur en drie kwartier voor de aftrap besluit ik na het vullen van de maag de benen nog even te strekken om het kippenvoer goed te verteren.

Aan de kant waar de PSV-aanhang het stadion moet betreden, zie ik enorme wachtrijen staan. Blij dat ik dat ik daar zelf niet naar binnen hoef. Vanaf de ingang van het Maasgebouw zie ik hoe de spelersbus van Ajax aankomt. Politie te paard en op motoren houdt te enthousiaste supporters met succes op voldoende afstand. Onder het toeziend oog van het nodige politiepersoneel dat er buiten het hek heeft post gevat wandel ik achter de zuidkant van het stadion langs, van waar de Ajax-supporters de wedstrijd moeten bekijken.

Ik zoek appcontact met Tom, m’n neefje. Als fervent Ajax-aanhanger moet hij zich daar ook ergens bevinden. Niet veel later zie ik hem in het trappenhuis van Vak EE verschijnen, vriendelijk zwaaiend met een beker bier in de hand. Hij is eerst met de trein vanuit Apeldoorn naar Amsterdam gereisd. Om vervolgens van daaruit met één van de vele extra supporterstreinen de reis te vervolgen naar De Kuip. Tsja, je moet er wat voor overhebben om Ajax te gaan zien verliezen…

Ruim een uur voor aanvang neem ik bij de ingangen 13 tot en met 18 plaats in een toegangsrij. In vergelijking met de mensenmassa’s bij de aangrenzende PSV-vakken valt het hier alleszins mee qua drukte. De doorstroming verloopt uiterst soepel. Ik kan vrij snel naar binnen. Bij het loket wordt m’n e-ticket gescand, ik worstel me door het draaihekje en mag zo doorlopen. Hoewel er een heel bataljon aan stewards klaarstaat, vindt voor de verandering niemand het nodig om mij te fouilleren. Door zulk laks optreden komen dus allerlei fakkels en andersoortig siervuurwerk het stadion in.

Ik heb een toegangsbewijs voor Vak W2. Een neutraal vak. Met zowel PSV- als Ajax-supporters. De clubfotograaf van Go Ahead Eagles zit een rij of tien achter me met z’n neefje. Je hebt van die mensen die je echt óveral tegenkomt. Corona heeft daar geen verandering in gebracht. De harde kern van De Graafschap hijgt me bijna letterlijk in de nek. Een mannetje of tien sterk. Ik kan het dialect dat zij uitkramen eerst niet helemaal thuisbrengen. Aanvankelijk verwar ik de heren met Zwollenaren. Gelukkig blijft me dát bespaard.

Van erg veel comfort is op de parterre van de Maastribune totaal geen sprake. Wát een waardeloze plekken! En daar betaal ik dan 43 euro voor! Nota bene de goedkoopste prijscategorie finalekaarten! Wanneer Go Ahead Eagles, dat in de halve finale sneuvelde tegen PSV, was doorgedrongen tot de eindstrijd, had ik zelfs zonder morren 58 of 75 euro voor een kaartje neergeteld op een fatsoenlijke tribune. Dan was ik er eens écht goed voor gaan zitten. Voor PSV of Ajax heb ik zulke bedragen niet over. Dus ja, dan moet ik alle ongemakken maar op de koop toenemen. Of thuisblijven.

Het is 90 minuten afzien. Net als de meeste PSV-, Ajax-, De Graafschap- en neutrale fans om me heen moet ik blijven staan om nog enig zicht te hebben op wat er op veld gebeurt. Bovenop m’n stoeltje. Dat toch eigenlijk dient om op te zitten… Ik heb medelijden met de op Vak W2 verzamelde kinderen. Die zien dus echt hélémáál niets van de wedstrijd. Het is een schande. Maar dat zal de hoge heren bij de KNVB of de stadiondirectie worst wezen. Dat soort patjepeeërs is alleen geïnteresseerd in wat zo’n happening oplevert.

En een happening is het zeker. Ondanks het waardeloze zicht beleef ik een genoegzaam voetbalavondje. Lekker weer. Een topstemming op de tribunes. En niet te vergeten een spectaculaire wedstrijd. Ook altijd mooi meegenomen als je ergens voetballen gaat kijken.

Al het gemekker en de verontwaardiging achteraf over enkele incidenten, waar ik zelf overigens niets van meekrijg, kan iedereen feitelijk vooraf al uittekenen. Het AD bericht over 22 arrestaties op een totaal van bijna 50.000 toeschouwers. Wanneer de politie zoveel (of -weinig?) feestvierders oppakt bij de Zwarte Cross of zo’n ander beregezellig festival vol snuivers, pillenslikkers en/of zatlappen, dan spreekt een woordvoerder van een politievakbond of de minister van Justitie juist van een ordentelijk verloop… Het is maar net met welke pet op de critici ergens naar kijken.

Draisma Dynamo gaat landstitel verdedigen, play-off finale bereikt

Vaak zat het dit seizoen tegen, zaterdagavond zat voor de verandering eens alles mee. Door zelf met 3-1 te winnen van Active Living Orion deed Draisma Dynamo zaterdagavond wat het moest doen. Doordat Sliedrecht Sport tegelijkertijd Amysoft Lycurgus met 3-1 bedwong, werd het zelfs door de allergrootste optimist niet meer mogelijk gehouden scenario alsnog bewaarheid: in extremis bereikte Draisma Dynamo de play-off finale!
 
Dat alle acht Dynamo-jeugdteams die deelnamen aan de Open clubkampioenschappen zich verzekerden van een plek in de eindstrijd, maakte van de paaszaterdag van 2022 al een onvergetelijke. Dat de regerend landskampioen z’n titel vanaf volgende week zelf kan gaan verdedigen zorgde in een goed gevulde Draisma Dynamo Arena voor een extra feeststemming. De harde kern van de Nico Manenschijn- supportersclub uit Deventer, die het beoogde afscheid van hun held luister kwam bijzetten, is nog minstens drie keer welkom om Nico en zijn ploeggenoten even succesvol vooruit te schreeuwen zoals zij zaterdagavond deden.
 
De bloemen voor Manenschijn, Jeroen Rauwerdink, Frits van Gestel, Daan Haanappel en assistent-trainer Renzo Verschuren konden na afloop weer terug naar de bloemist. De Draisma Dynamo-carrière van het illustere kwintet wordt met minimaal drie weken verlengd. De Draisma Dynamo Arena beleefde een zinderende volleybalavond zoals ze die niet vaak genoeg kan beleven. Als de ingezette lijn tijdens de komende finalereeks kan worden doorgetrokken kan het afscheid van Nico, Jeroen, Frits, Daan en Renzo binnenkort weleens plaatsvinden op het stadhuis van Apeldoorn, gelijktijdig met een grootste huldiging die ’s lands sterkste volleybalploeg een jaar geleden ontzegd bleef…
 
Al gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat het daar na de eerste set niet bepaald naar uitzag. Ook zonder de geblesseerde Adam White liet het dit seizoen ongenaakbare Orion de thuisploeg weinig illusies: 15-25. Doordat Lycurgus in Sliedrecht het eerste bedrijf eveneens winnend afsloot, leek plaatsing voor de play-off finale op dat moment voor Draisma Dynamo verder weg dan ooit. Wat zich aansluitend zowel in Apeldoorn als 115 kilometer verder westwaarts in Sliedrecht afspeelde, had zelfs de legendarische filmregisseur Alfred Hitchcock niet beter kunnen verzinnen.
 
Voor Draisma Dynamo viel alles precies zo op z’n plaats zoals zou moeten. Met de scores 25-17, 25-22 en 25-17 won het zelf de volgende sets en verzekerde zich zo van de benodigde drie punten. Belangrijker nog was dat Sliedrecht Sport in eigen hal hetzelfde deed tegen Lycurgus. Door die onverwachte Sliedrechtse zege bleef Draisma Dynamo de Groningers in de eindrangschikking voor en kaapte in navolging van Orion het tweede finaleticket weg.
 
Frits van Gestel kon na afloop zijn geluk niet op. “Dat we konden winnen, stond wel vast. Al had ik niet verwacht dat die andere wedstrijd zo zou eindigen zoals die geëindigd is. Nee, we wisten geen tussenstanden. We hadden van tevoren afgesproken om ons volledig op onze eigen wedstrijd te concentreren en dan zouden we wel zien waar het schip strandt. Ik vind het supervet dat ik m’n carrière kan afsluiten met een finale. Het was wel een domper geweest als we na de bekerfinale ook de play-off finale niét zouden spelen.”
 
Van Gestel, die in zijn loopbaan al landskampioen werd met Zwolle (2015), Lycurgus (2018) en Draisma Dynamo (2021), verheugt zich op de komende finalereeks. “Ik kijk er vooral naar uit om de finale dit jaar mét publiek te spelen. Ik had de data al vrijgehouden. Die stonden er al met potlood in en hoeven nu niét uitgegumd te worden. Ik zie er nu ook helemaal niet tegenop om op Tweede Paasdag te moeten trainen. De kansen zijn er om de titel te verdedigen. We moeten doorgaan waar we vandaag geëindigd zijn.”
 
In de best-of-five serie om de landstitel begint het als eerste in de kampioenspoule geëindigde Active Living Orion volgende week met een thuiswedstrijd. De speeldata zijn: zaterdag 23 april (Doetinchem), zaterdag 30 april (Apeldoorn), zondag 8 mei (Doetinchem) en evt. woensdag 12 mei (Apeldoorn) en zondag 15 mei (Apeldoorn).

draismadynamo.nl zondag 17 april 2022

Liefhebber Bart van Rooijen staat er als hij er moet staan voor SV Orderbos

Beroepshalve al de hele week met voetballen bezig zijn en dan op zondagmiddag gezellig een balletje trappen in de vierde klasse, het kenmerkt de échte liefhebber. Of kersvers vader Bart van Rooijen naast zijn drukke werkzaamheden bij eredivisionist Vitesse er nog een seizoen aan vastknoopt bij SV Orderbos, laat hij voorlopig in het midden. “Dat heeft te maken met m’n agenda.”

Gelegenheidscoach Hamit Kedik, die bij de 5-1 zege tegen ZVV ’56 de honneurs waarnam van de tegelijkertijd geschorste en zieke Bernard van Werven, roemt de motivatie van de 36-jarige assistent-trainer van jong Vitesse. “Vorige week stond hij in de basis tegen Emst. Dan staat hij er. Vandaag viel hij een kwartier voor tijd in. Dan staat hij er ook.”

Onderbroken door één seizoen bij FC Twente is de SV Orderbos-back al sinds het seizoen 2005-2006 verbonden aan de jeugdopleiding van Vitesse. “Ik sta elke dag op het veld. Dat maakt het weleens lastig om ’s avonds ook nog zelf te trainen. Desondanks blijft zelf voetballen het leukste dat er is. Het is alleen jammer dat ik als voetballer niet over dezelfde kwaliteiten beschik die ik als trainer heb”, sprak invaller Van Rooijen na het duel tegen ZVV ’56.

De ontwikkelingen rond de Russische eigenaar van de Arnhemse betaald voetbalorganisatie neemt de Apeldoorner ogenschijnlijk gelaten. Over zijn toekomst in Arnhemse dienst maakt hij zich geen zorgen. “Mijn contract loopt ook door zonder dat er een nieuwe eigenaar is.” Of hij zijn verblijf bij de zondagvierdeklasser uit het Orderbos na afloop van het huidige voetbaljaar verlengt, daar kan hij nog geen definitief uitsluitstel over geven.

“Daar moet ik afspraken over maken. Ik denk dat ik hier inmiddels al wel tien jaar voetbal. Met de meesten speel ik al acht jaar samen. Orderbos is een geweldige club. Al weet ik wel dat ik nooit trainer in het amateurvoetbal word”, reageert hij lachend.

Een deel van de spelersgroep van SV Orderbos blijkt tijdens de voetballoze periode in de coronatijd van de nood een deugd te hebben gemaakt. Drie eerste elftalspelers werden recentelijk vader. Een vierde staat op het punt nageslacht te verwelkomen. De geboorte van dochter Fleur fleurde Van Rooijens eigen leven op. “Ik vond het heel aandoenlijk toen Leo van de Kraats met een beertje op kraamvisite kwam. Ik beschouw Leo als mijn voetbalvader. Leo staat op z’n 75e nog steeds op het veld. Ik kan me niet voorstellen dat ik het zelf zo lang volhoud.”

De Stentor maandag 11 april 2022 / Foto Han Balk

Toekomstig hoofdtrainer ZVV ’56 weggestuurd bij SV Orderbos

Bij de vierde klasse-derby tussen SV Orderbos en ZVV ’56 was Michel Klomp zondagmiddag een opvallend onopvallende toeschouwer. De toekomstige hoofdtrainer van de Zevenhuizense vereniging zag zijn toekomstige pupillen met 5-1 onderuitgaan tegen de club die hem drie weken geleden wegstuurde als trainer van het tweede elftal.

Het kost wedstrijdsecretarissen bij amateurvoetbalclubs steeds meer moeite om elk weekend elf spelers aan de aftrap van wedstrijden te krijgen. Met name bij lagere seniorenteams vindt er wekelijks een heel geschuif van inzetbare pionnen plaats om ze compleet te krijgen. Omdat een kleine vereniging als SV Orderbos met op papier drie seniorenelftallen op zondag en één op zaterdag in gevallen van ziekte, zwakte of misselijkheid niet onbeperkt kan terugvallen op vervangend voetballend personeel, kan zoiets intern weleens tot onenigheid leiden.

Dat er over en weer nogal wat ruis op de lijn zat, leidde bij de zondagvierdeklasser uit Orden indirect het vertrek in van Michel Klomp. “Communicatie is het allerbelangrijkste dat er is”, hekelt de opvolger van Salim Özer de interne communicatie bij SV Orderbos.

Alvorens hij aan de slag gaat aan de Schoonbroeksweg had Klomp graag het huidige seizoen afgemaakt als coach van het tweede elftal van de Orderbosclub. Het steekt hem dat hij daartoe de kans niet krijgt. “Ik baal dat ik er de laatste negen wedstrijden niet meer bij kan zijn. Ik werd op het matje geroepen. Er werd mij verweten dat ik geen spelers wilde afstaan aan het eerste. Terwijl een tweede elftal altijd spelers moet leveren wanneer het eerste spelers nodig heeft. Waarom ben ik hier nota bene drie jaar lang jonge jongens aan het opleiden geweest? Juist ja, voor het eerste. Ik heb zelfs een paar wedstrijden zelf meegespeeld met het tweede, omdat we te weinig spelers hadden. Ik ben 56!”, vindt Klomp hem onrecht is aangedaan.

“Er wordt ook gezegd dat ik spelers meeneem naar ZVV, terwijl nog niet eens bekend is of ZVV volgend seizoen op zaterdag of zondag gaat voetballen. Ik wil absoluut niet natrappen. Ik vind het alleen jammer dat het zo moet lopen. Het is hun keuze geweest. De manier waarop het is gegaan, had ik niet verwacht. SV Orderbos blijft een prachtige club. Ik heb hier een geweldige tijd gehad”, koestert de toekomstige ZVV-trainer de jaren die hij als speler van B en O en lid van de technische staf heeft meegemaakt.

In een reactie wilde Berry Fennebeumer, bestuurslid technische zaken van SV Orderbos, niet te veel kwijt over het voortijdige afscheid van Klomp. “Er zijn wat dingetjes gebeurd waarvan wij vonden dat het zo niet verder kon. Daarom hebben we ervoor gekozen om nu even een andere weg in te slaan. Ik ga daar verder niets over uitweiden. Michel is een goede trainer en een fijne gozer. Ik gun hem het allerbeste bij ZVV.”

De Stentor maandag 11 april 2022 / Foto Han Balk

Luca Bouwmeester stuwt AGOVV vooruit, winst periodetitel stimulans voor meer

Nu het zich heeft verzekerd van de tweede periodetitel, gaat AGOVV hoe dan ook meedoen om promotie naar de tweede klasse. Luca Bouwmeester, dit seizoen één van de revelaties bij de Apeldoornse zaterdagderdeklasser, hoopt stiekem op meer. “Waar we met z’n allen op hopen, is dat we aan het einde van de rit bovenaan staan.”

Met een bos bloemen tussen de knuisten geklemd, liet de 23-jarige rechtervleugelverdediger na afloop van de 3-0 zege op Stroe eens rustig de revue passeren hoe de Blauwen de periodetitel wegsnoepten voor de neus van concurrent VVOP. “Rond de zeventigste minuut wist ik hoeveel het bij VVOP stond. In de rust heeft de trainer ook geen tussenstand gezegd. Ons eerste doel was het om zelf te winnen, het tweede om zoveel mogelijk te scoren. Ik ben blij dat we dat drie keer gedaan hebben en dat het genoeg was. Dit is toch een prijs, als je het zo mag noemen. Nu we die hebben, geeft het ook wel enige rust. We hebben nog acht finales. Als we die allemaal winnen, worden we kampioen. Dát is ons ultieme doel.”

Met name in de tweede helft moest Bouwmeester behoorlijk tegen zijn natuur in voetballen. Omdat Stroe voor het eigen strafschopgebied een zwarte muur optrok om meer tegengoals te voorkomen, moest het loopwonder op AGOVV’s rechterflank veelvuldig op de rem trappen. Voor zijn rushes langs de zijlijn, waarmee hij zich al vanaf het begin van het seizoen onderscheidt in het blauwe shirt, bleef weinig ruimte over. “De tweede helft was stroef. Ik vond ons slordig. We waren te ongeduldig. ”

Kijkend naar het hele seizoen tot dusverre, concludeert hij dat hij deel uitmaakt van een relatief uitgebalanceerde spelersgroep. “Gemakzuchtig? Dat ben ik niet met je eens. Dat lijkt misschien zo. Maar iedereen doet er elke wedstrijd alles aan om te winnen.”

In zijn eerste jaar op sportpark Berg en Bos valt Bouwmeester op in positieve zin. Met zijn enorme drive stuwt de in de jeugd van csv Apeldoorn opgegroeide verdediger AGOVV letterlijk en figuurlijk vooruit. “Vorig seizoen zat ik bij WWNA. Door corona speelde ik daar maar drie of vier officiële wedstrijden. Jesse Perdon benaderde me eigenlijk voor AGOVV. Met hem heb ik bij csv ook altijd al samen gevoetbald. Ik kon ook naar Vios en een club uit Zutphen, maar ik ben hartstikke blij dat ik voor AGOVV heb gekozen.”

Dat hij is toegelaten tot de Politieacademie in Drachten noemt de afgestudeerde CIOS-student geen onoverkomelijk probleem. “Ik zie het als een extra uitdaging. Ik probeer gewoon twee keer in de week te komen trainen.”

De Stentor maandag 11 april 2022

Draisma Dynamo pakt tegen Sliedrecht Sport laatste strohalm

Het flinterdunne koortje waarop de mannen van Draisma Dynamo balanceren, knapte zaterdagavond niet. Door de 3-1 overwinning tegen Sliedrecht Sport in de Draisma Dynamo Arena pakte de titelverdediger de laatste strohalm. Draisma Dynamo mag derhalve hoop blijven koesteren op het bereiken van de play-off finale.
 
“Als we hadden verloren, dan was het klaar geweest”, besefte Nico Manenschijn een aantal minuten na het laatste punt. “Je moet iedere wedstrijd winnen. Maar dat hebben we dus niet gedaan. We hebben het niet meer in eigen hand. Al gaat het tegen Orion in elk geval nog wel ergens om. Er is ook eens een seizoen geweest waarin we om de derde en vierde plaats moesten spelen. Dat vond ik helemaal niks.”
 
Bijna anderhalf uur had Draisma Dynamo nodig om ook de tweede thuiswedstrijd in de play-off-reeks in winst om te zetten. Na drie nederlagen buitenshuis een bittere noodzaak. De kans op het bereiken van een finaleplaats, hoe miniem ook, blijft zodoende tot de laatste speelronde in de kampioenspoule gewaarborgd voor de landskampioen van 2021. Om de eindstrijd alsnog te behalen, moet er aanstaande zaterdag in de laatste thuiswedstrijd gewonnen worden van Active Living Orion en zijn misstappen van Amysoft Lycurgus noodzakelijk.
 
Nico Manenschijn, die met tien punten zijn persoonlijke bijdrage leverde aan de zege van zaterdagavond, spreekt de hoop uit dat Sliedrecht Sport in z’n laatste thuiswedstrijd tegen Lycurgus aan z’n sportieve plicht voldoet en nog één keer alles uit de kast haalt. “Het is afwachten wat Groningen gaat doen. Groningen is in principe beter dan Sliedrecht. De kans is minimaal dat ze winnen. Maar aan de andere kant hebben ze het zowel ons als Orion lastig gemaakt. Als het er een beetje spookt, wie weet…”

De afscheid nemende routinier wil nog niet vooruitlopen op dat het tegen Orion weleens de laatste wedstrijd uit zijn lange carrière kan worden. “Ik wil daar nog niet aan denken, maar ik denk er wel aan. Maar dat is denk ik ook niet zo gek na twaalf jaar. Misschien wordt het ook wel niet mijn laatste wedstrijd. Je weet maar nooit. Als wij winnen van Orion en Sliedrecht stunt tegen Groningen, dan spelen we er misschien nog wel drie. Of zelfs nog meer.”

draismadynamo.nl zaterdag 9 april 2022

Frits van Gestel bereidt zich voor op een leven zonder topvolleybal

De man die met drie verschillende clubs landskampioen werd had gehoopt als afsluiting van zijn succesvolle volleyballoopbaan nog één keer in een play-off finale te staan. Na de nederlagen in Sliedrecht, Doetinchem en Groningen heeft Frits van Gestel prolongatie van de landstitel met Draisma Dynamo niet meer in eigen hand.

De 29-jarige Brabander heeft zijn besluit genomen er na het huidige volleybaljaar een punt achter te zetten. “Ik heb aangegeven dat ik er na dit seizoen mee stop. De BeNeLiga ga ik niet meer meemaken, nee.”

Zijn maatschappelijke carrière krijgt voortaan voorrang. “Ik werk voor 24 uur in de week bij de Omgevingsdienst Regio Dienst in Nijmegen. Ik ben belast met het geven van vergunningen voor de bouw. Ik heb iedere dag bouwtekeningen onder m’n neus. Het is heel breed. Je hebt te maken met bestemmingsplannen. Met milieuwetgeving. De eisen worden steeds strenger. Op zich is de combinatie met volleybal is redelijk te doen. Ik werk wel op vaste uren, maar daar zijn ze vrij flexibel in. Ik heb twaalf jaar in de eredivisie gevolleybald. Volleybal heeft voor mij al die jaren altijd bovenaan gestaan. De tijd die ik nu in het volleybal stop, ga ik in de toekomst in andere dingen steken.”

Van Gestel wist dat het niet eenvoudig zou worden om de prestaties uit het kampioensjaar te evenaren of zelfs te overtreffen. “Het is heel wisselvallig bij ons dit seizoen. Het is niet zo stabiel. In wedstrijden kunnen we vier of vijf punten achter elkaar maken, maar we krijgen er net zo makkelijk vier of vijf achter elkaar tegen. Dat typeert ons hele seizoen. We moeten proberen om die dipjes zo klein mogelijk te houden. Vorig jaar waren er acht ervaren gasten en wat jonkies. De balans is dit jaar wat anders. Wat Redbad zegt, is ook zo. Er is geen tijd om beter te worden. Dat moet liever gisteren dan vandaag gebeuren. We zijn zoekende. Jonge jongens die vorig seizoen niet zoveel speeltijd kregen, moeten er nu staan.”

Het opvangen van het vertrek van ervaren rotten als Sjoerd Hoogendoorn, Freek de Weijer, Maikel van Zeist en Wessel Blom alsmede de blessuregevoeligheid van Jeroen Rauwerdink, de meest ervaren speler van de selectie die overbleef, bleek niet eenvoudig. “Jeroen is natuurlijk heel belangrijk. Zelf ben ik niet iemand die in een groep het woord neemt. Ik probeer te zorgen dat mijn eigen niveau op orde is. Mijn sterke punten liggen op passend en verdedigend vlak. Als het aanvallend van mij moet komen, dan betekent dat dat we het niet voor elkaar hebben.”

De coronapandemie maakte de afgelopen twee jaar bij tijd en wijle extra vervelend. “Ik heb het al drie keer gehad. De eerste keer was vorig jaar voor de bekerfinale. Toen kreeg bijna de hele ploeg het ineens. Het zou ons bijna het kampioenschap hebben gekost. Persoonlijk voelde ik me heel erg moe in die periode. Ik heb veel geslapen. Veel gerust. We verloren de bekerfinale. In de play-off finale verloren we de eerste wedstrijd ook nog eens. We moesten het er echt uit persen. Sjoerd Hoogendoorn was na die laatste wedstrijd echt helemaal naar de kloten. Eigenlijk had ik niet verwacht dat we ook dit jaar nog zoveel last zouden hebben van corona. Het draagt zeker niet bij aan de resultaten. Maar goed, daar hadden andere clubs ook mee te maken.”

Als eredivisievolleyballer voltooide Frits van Gestel een opmerkelijke hattrick: zowel met Landstede (2015), Lycurgus (2018) als Draisma Dynamo (2021) veroverde hij de landstitel. “Ik ben inderdaad met drie verschillende clubs kampioen geworden. Wat de beste ploeg was waarmee ik heb gespeeld? Pff, al die kampioenschappen waren bijzonder. Zeker zo’n eerste keer, met Zwolle. Dat was in een team met heel veel spelers die nog nooit eerder kampioen waren geworden. Maar met Lycurgus was het ook mooi. Vorig jaar met Dynamo was helemaal super vet. Het was alleen jammer dat het in coronatijd was. Anders had die hal ongetwijfeld helemaal stampensvol gezeten. Het was wel leuk dat er na afloop toch wat supporters naar de hal kwamen. Die stonden het buiten mee te vieren.”

Frits van Gestel kent ook de andere kant van de medaille. Als ‘lijdend voorwerp’ maakte hij in 2019 de misschien wel meest controversiële play-off finale mee uit de geschiedenis van het Nederlandse clubvolleybal. Wanneer zijn opslag, die ín was, niet door de scheidsrechter uit gegeven was, had Van Gestel voor een tweede keer in Groningse dienst een landstitel aan zijn persoonlijke palmares toegevoegd. De scheidsrechter kende het punt dat Lycurgus het kampioenschap zou hebben opgeleverd, niet toe.

Het moment spookt nog weleens door zijn hoofd.  “Daar word ik niet graag aan herinnerd. Stel je voor. In een vol Martini Plaza. Voor meer dan 4000 toeschouwers. Je hebt weleens dat een scheidsrechter een verkeerde beslissing neemt waardoor je een set of een wedstrijd verliest. Maar dat je op zo’n manier een kampioenschap verspeelt. Dat is echt wel het meest bizarre dat ik in m’n carrière heb meegemaakt.”

Door die arbitrale dwaling ging Orion in dat jaar met het landskampioenschap aan de haal. Afgaande op het verloop van het huidige eredivisiejaar lijken de Doetinchemmers ook dit seizoen de beste papieren te hebben. “Orion is gewoon constant. Ze hebben een hoog aanvalspercentage, een lage foutenlast en een goede servicedruk. Ballen die wij niét scoren, scoort een Adam White wél. Wat niet wil zeggen dat wij het niet kunnen. Het duurt bij ons alleen wat langer.”

draismadynamo.nl zaterdag 9 april 2022

De nieuwe Joma’s van Joey Jejanan wijzen AGOVV Futsal de weg

Voetballend kon het beter. Dat hoefde niemand ze te vertellen. Het resultaat maakte veel goed voor de zaalvoetballers van AGOVV. Met 4-3 zette de Apeldoornse eredivisionist vrijdagavond ook Texel ’94 aan de kant. Met dank vooral aan Joey Jejanan. Of misschien beter gezegd, de nieuwe Joma’s van de 27-jarige AGOVV’er.

Voor het vierde achtereenvolgende duel schoot Jejanan met scherp. Wat al begon met één treffer in de verloren thuisbeurt tegen ZVV Den Haag, deed hij tegen Roermond, Feyenoord Futsal en ditmaal tegen Texel ’94 dubbel en dwars over. Met zijn zeven goals bewees Jejanan niet alleen zijn ploeg een prima dienst, maar stelde hij bovenal treffend onder bewijs dat zijn nieuwe schoeisel hem als gegoten zit.

“Ik ben een lopende speler. Ik kom vaak in de positie. Alles valt nu lekker op z’n plek. Hiervoor droeg ik Adidasjes. Daar scheurde ik tegen Den Haag uit. Op de dag voor de wedstrijd in Roermond heb ik bij 100% Voetbal dus snel even nieuwe schoenen gehaald. Sinds ik die draag, vliegen ze er ineens in. De jongens zeggen al: dat is niet Joey, dat zijn zijn Joma’s. Maar ik doe het natuurlijk niet alleen. Het is wel een teamprestatie”, liet de tweevoudig doelpuntenmaker zijn ploeggenoten delen in de hulde.

Tegen de laagvliegers van het Waddeneiland liep het voor de thuisploeg desondanks verre van soepel in sporthal Mheenpark. Nadat Dylan de Bruin, Ismar Maglajlic en Jejanan voor een 3-1 voorsprong hadden gezorgd, liet het bij vlagen rommelig ogende AGOVV Futsal de bezoekers uit Texel terugkomen tot 3-3. Met een streep strak in de linkerbovenhoek tekende Jejanan voor de verlossende winnende goal. “We maakten het onszelf moeilijk. We gingen in hun spel mee. En dan zijn wij niet op ons best.”

De routinier denkt dat de Apeldoornse lijstaanvoerder in Poule B tot veel in staat is. Halverwege de tweede fase van het seizoen gaan Jejanan c.s. fier aan de leiding. Nummer twee Groene Ster volgt op vier punten, het als derde geklasseerde Leekster Eagles/Amysoft staat zelfs al negen punten achter. Poulewinst en instromen in de kwartfinale van de play-offs zijn het doel. “We zijn duidelijk aan het groeien als team. We moeten de volgende generatie spelers nu al klaarstomen.”

Op Eerste Paasdag volgt al de return op Texel. Jejanan kijkt er naar uit. “Ik ben wel benieuwd naar hoe het daar is. Al is het alleen maar vanwege dat ritje met de boot er naartoe.”

destentor.nl zaterdag 9 april 2022