De man die met drie verschillende clubs landskampioen werd had gehoopt als afsluiting van zijn succesvolle volleyballoopbaan nog één keer in een play-off finale te staan. Na de nederlagen in Sliedrecht, Doetinchem en Groningen heeft Frits van Gestel prolongatie van de landstitel met Draisma Dynamo niet meer in eigen hand.
De 29-jarige Brabander heeft zijn besluit genomen er na het huidige volleybaljaar een punt achter te zetten. “Ik heb aangegeven dat ik er na dit seizoen mee stop. De BeNeLiga ga ik niet meer meemaken, nee.”
Zijn maatschappelijke carrière krijgt voortaan voorrang. “Ik werk voor 24 uur in de week bij de Omgevingsdienst Regio Dienst in Nijmegen. Ik ben belast met het geven van vergunningen voor de bouw. Ik heb iedere dag bouwtekeningen onder m’n neus. Het is heel breed. Je hebt te maken met bestemmingsplannen. Met milieuwetgeving. De eisen worden steeds strenger. Op zich is de combinatie met volleybal is redelijk te doen. Ik werk wel op vaste uren, maar daar zijn ze vrij flexibel in. Ik heb twaalf jaar in de eredivisie gevolleybald. Volleybal heeft voor mij al die jaren altijd bovenaan gestaan. De tijd die ik nu in het volleybal stop, ga ik in de toekomst in andere dingen steken.”
Van Gestel wist dat het niet eenvoudig zou worden om de prestaties uit het kampioensjaar te evenaren of zelfs te overtreffen. “Het is heel wisselvallig bij ons dit seizoen. Het is niet zo stabiel. In wedstrijden kunnen we vier of vijf punten achter elkaar maken, maar we krijgen er net zo makkelijk vier of vijf achter elkaar tegen. Dat typeert ons hele seizoen. We moeten proberen om die dipjes zo klein mogelijk te houden. Vorig jaar waren er acht ervaren gasten en wat jonkies. De balans is dit jaar wat anders. Wat Redbad zegt, is ook zo. Er is geen tijd om beter te worden. Dat moet liever gisteren dan vandaag gebeuren. We zijn zoekende. Jonge jongens die vorig seizoen niet zoveel speeltijd kregen, moeten er nu staan.”
Het opvangen van het vertrek van ervaren rotten als Sjoerd Hoogendoorn, Freek de Weijer, Maikel van Zeist en Wessel Blom alsmede de blessuregevoeligheid van Jeroen Rauwerdink, de meest ervaren speler van de selectie die overbleef, bleek niet eenvoudig. “Jeroen is natuurlijk heel belangrijk. Zelf ben ik niet iemand die in een groep het woord neemt. Ik probeer te zorgen dat mijn eigen niveau op orde is. Mijn sterke punten liggen op passend en verdedigend vlak. Als het aanvallend van mij moet komen, dan betekent dat dat we het niet voor elkaar hebben.”
De coronapandemie maakte de afgelopen twee jaar bij tijd en wijle extra vervelend. “Ik heb het al drie keer gehad. De eerste keer was vorig jaar voor de bekerfinale. Toen kreeg bijna de hele ploeg het ineens. Het zou ons bijna het kampioenschap hebben gekost. Persoonlijk voelde ik me heel erg moe in die periode. Ik heb veel geslapen. Veel gerust. We verloren de bekerfinale. In de play-off finale verloren we de eerste wedstrijd ook nog eens. We moesten het er echt uit persen. Sjoerd Hoogendoorn was na die laatste wedstrijd echt helemaal naar de kloten. Eigenlijk had ik niet verwacht dat we ook dit jaar nog zoveel last zouden hebben van corona. Het draagt zeker niet bij aan de resultaten. Maar goed, daar hadden andere clubs ook mee te maken.”
Als eredivisievolleyballer voltooide Frits van Gestel een opmerkelijke hattrick: zowel met Landstede (2015), Lycurgus (2018) als Draisma Dynamo (2021) veroverde hij de landstitel. “Ik ben inderdaad met drie verschillende clubs kampioen geworden. Wat de beste ploeg was waarmee ik heb gespeeld? Pff, al die kampioenschappen waren bijzonder. Zeker zo’n eerste keer, met Zwolle. Dat was in een team met heel veel spelers die nog nooit eerder kampioen waren geworden. Maar met Lycurgus was het ook mooi. Vorig jaar met Dynamo was helemaal super vet. Het was alleen jammer dat het in coronatijd was. Anders had die hal ongetwijfeld helemaal stampensvol gezeten. Het was wel leuk dat er na afloop toch wat supporters naar de hal kwamen. Die stonden het buiten mee te vieren.”
Frits van Gestel kent ook de andere kant van de medaille. Als ‘lijdend voorwerp’ maakte hij in 2019 de misschien wel meest controversiële play-off finale mee uit de geschiedenis van het Nederlandse clubvolleybal. Wanneer zijn opslag, die ín was, niet door de scheidsrechter uit gegeven was, had Van Gestel voor een tweede keer in Groningse dienst een landstitel aan zijn persoonlijke palmares toegevoegd. De scheidsrechter kende het punt dat Lycurgus het kampioenschap zou hebben opgeleverd, niet toe.
Het moment spookt nog weleens door zijn hoofd. “Daar word ik niet graag aan herinnerd. Stel je voor. In een vol Martini Plaza. Voor meer dan 4000 toeschouwers. Je hebt weleens dat een scheidsrechter een verkeerde beslissing neemt waardoor je een set of een wedstrijd verliest. Maar dat je op zo’n manier een kampioenschap verspeelt. Dat is echt wel het meest bizarre dat ik in m’n carrière heb meegemaakt.”
Door die arbitrale dwaling ging Orion in dat jaar met het landskampioenschap aan de haal. Afgaande op het verloop van het huidige eredivisiejaar lijken de Doetinchemmers ook dit seizoen de beste papieren te hebben. “Orion is gewoon constant. Ze hebben een hoog aanvalspercentage, een lage foutenlast en een goede servicedruk. Ballen die wij niét scoren, scoort een Adam White wél. Wat niet wil zeggen dat wij het niet kunnen. Het duurt bij ons alleen wat langer.”
draismadynamo.nl zaterdag 9 april 2022