Beroepshalve als uitvaartleider bij Rouwcentrum Rouwenhorst is het afscheid waar hij dagelijks mee geconfronteerd wordt definitief en onontkoombaar. De keuze om te stoppen met zijn hobby nam Gerrit Brouwer zelf en weloverwogen. Na meer dan veertig jaar als trainer in het amateurvoetbal zit hij bij de thuiswedstrijd van AGOVV tegen DESZ voor het laatst in de dug-out. “Het is mooi geweest”.
Het geeft Brouwer een voldaan gevoel dat hij afgelopen jaar met AGOVV promoveerde en in zijn afsluitende seizoen als oefenmeester met de Blauwen het tweedeklasseschap veilig wist te stellen. De promotie betekende tevens een stukje genoegdoening. “Maar kampioen worden met B en O of met Albatross naar de tweede klasse promoveren was ook heel mooi. Met de A1 van AGOVV werd ik twee keer kampioen. Met een elftal met Pernelly Biya en Toby Bruinier. Ik heb eigenlijk overal wel goede spelers gehad”, koestert de trainer zijn sportieve successen en houdt hij aan het overgrote deel van de spelers met wie hij werkte positieve herinneringen over .
De laatste maanden was het vanwege hij zijn huidige baan behoorlijk aanpoten, erkent de bijna 63-jarige Apeldoorner. “Ik maak soms weken van zestig of zeventig uur. Er is wel eens een donderdag geweest dat ik drie uitvaarten op één dag had. Dan ben je helemaal leeg wanneer je ’s avonds op het veld staat.”
De dood is een vast onderdeel van Brouwers leven geworden. Het voetballen betekende in die afsluitende periode een ideale uitlaatklep. “Het is een paar keer voorgekomen dat ik een uitvaart op zaterdag had. Dan kun je natuurlijk niet maar zo zeggen: ik moet om twee uur weg. Laatst bij VSCO kwam ik pas in de tweede helft aan. Gelukkig heb ik bij AGOVV met Rolf Derksen een goede assistent die het in zo’n geval van me overneemt”, zweert de ervaren oefenmeester bij goed teamwerk.
Pas eind vorig jaar vond hij zijn roeping. “Elke uitvaart is een uitdaging. Na de melding van overlijden begeleid ik het hele proces. Ik plan alles, ik regel alles en leid ook de dienst. Je kunt zoveel voor een familie betekenen. Eigenlijk had ik dit veel eerder moeten doen”, meent Brouwer.
Meer dan vier decennia was het trainerschap onlosmakelijk verbonden met zijn bestaan. Op negentienjarige leeftijd begon de toenmalige eerste elftalspeler van Columbia als jeugdtrainer bij zijn eigen club. In de jaren die sindsdien volgden had hij achtereenvolgens de eerste elftallen van Apeldoornse Boys, Pacelli, Avanti, B en O, Loenermark, Groen Wit, Albatross, Heerde en Witkampers onder zijn hoede. Daar kwamen twee periodes bij AGOVV bij, waarvan de eerste als assistent van de hoofdmacht en trainer van de A1-junioren. “Waar ik voor mezelf best trots op ben is dat ik nooit ben ontslagen in een seizoen.”
Na enig nadenken noemt Brouwer de latere eredivisietrainer Jurgen Streppel, die hij in de jeugd van Columbia leerde kennen, de beste voetballer aan wie hij training mocht geven. “Jurgen was wel een mannetje hoor. Hij had een grote bek en was soms zo gek als wat, maar hij maakte het altijd waar. Dat hij later trainer zou worden, had ik toen nooit verwacht. Bij AGOVV heb ik ook voor Steven van Es ontiegelijk veel respect gekregen. Hij heeft z’n nukken, maar hij is altijd op de training en nog topfit op zijn leeftijd.”
Nu hij er een punt achter zet, ontslaat Brouwer zich van de verplichtingen die hij zichzelf altijd oplegde. “Als ik in al die jaren tien trainingen heb overgeslagen, dan is het veel. Ik paste mijn vakanties altijd aan de voorbereiding aan. Zaten we op Terschelling en dan ging ik al een week eerder naar huis. Stonden de kinderen te huilen op de kade. Ik heb er daarom weleens moeite mee dat spelers tegenwoordig gewoon tijdens het seizoen een weekend weggaan. Nu ik ga stoppen, kan ik eindelijk met m’n vrouw op vakantie wanneer we zelf willen. In de eerste week van juni gaan we lekker naar Spanje.”
De Stentor zaterdag 27 mei 2023