Vandaag 12 jaar geleden
Europa’s sterkste voetbalclub komt in de jaren 1979 en 1980 niet uit Madrid, Barcelona, München, Turijn of Manchester, maar uit de East Midlands! Onder leiding van de eigenzinnige manager Brian Clough verovert het bescheiden Nottingham Forest twee jaar achtereen de Europa Cup voor landskampioenen.
Dat een Engelse provincieclub afkomstig uit de stad van Robin Hood tot twee keer toe de cup met de grote oren wegkaapt voor de neus van Euroa’s rijke elite, voorziet de prestaties van ‘roverhoofdman’ Clough en zijn lads van nóg meer heroiek. Cloughie & Co bestormen zelfs de hitparades met de meezinger We’ve got the whole world in our hands. Het verwondert niet dat Forest de unieke successen in Europa nadien – logischerwijs – niet meer kan evenaren. Toch blijft de club in de jaren tachtig in eigen land een luis in de pels voor de gevestigde orde. Met de degradatie uit de hoogste speelklasse komt in het seizoen 1992-1993 na zestien jaar definitief een einde aan het gouden Clough-tijdperk.
Ter afsluiting van een vijfdaagse voetbaltrip door Wales en Engeland doet zich in 2005 de gelegenheid voor een wedstrijd op Nottinghams City Ground mee te pikken. Het betreft weliswaar een potje op een vrij troosteloze dinsdagavond in de Reserve League North tussen de beloftenteams van Forest en Everton, ik kan toch maar mooi zeggen dat ik op de tribune gezeten heb in het legendarische stadion waar Nottingham Forest begin jaren tachtig grote triomfen beleefde.
29 maart 2005 Nottingham