Het moet welhaast een zegen zijn voor onze minister-president dat er in Nederland zoveel enthousiastelingen wonen die in woord en daad hun favoriete voetbalclub willen ondersteunen. In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van maart leiden de vermeende misdragingen van die diehard supporters toch maar mooi de aandacht af van wat er in de huidige coronatijd zo her en der misgaat. Ze golden natuurlijk al veel langer als de paria’s van onze samenleving, Covid-19 stelt Mark Rutte en zijn hulpsheriffs meer dan ooit in staat om al dat door de publieke opinie zo verachte tuig de zwarte piet toe te schuiven. Zo is zwarte piet anno 2020 toch nog ergens goed voor…
Na die iets te fanatiek meelevende Feyenoord-fans en een nota bene door hun eigen burgemeester toegestane samenscholing van een paarhonderd overenthousiaste Kruikenzeikers, was de maat vol voor de crisisstaf in Den Haag. Het ene plein is het andere niet. De verontwaardiging was bijna even groot en selectief als bij eerdere voetbalgerelateerde incidenten in het ‘oude normaal’. Gelukkig kost het doorgewinterde politici doorgaans weinig moeite om zondebokken bij de horens te vatten. Met het voorlopig verbieden van toeschouwers bij zowel professionele- als amateursportwedstrijden kiezen de bewindvoerders voor de weg van de minste weerstand.
Ongetwijfeld geldt alleen voor de dagelijkse sit-ins van de harde kern van Extinction Rebellion een uitzondering. Zolang ze maar met niet meer dan dertig man tegelijk de wegen blokkeren, braaf anderhalve meter afstand houden en een mondkapje dragen, kunnen de uitgestorven rebellen vast en zeker actief doorgaan om de planeet van de ondergang te redden.
Als Rutte, De Jonge en de onlangs getrouwde minister van Justitie er in hun perspraatjes maar in blijven volharden, is de zwijgende en goedgelovige meerderheid misschien zelfs wel zo dom om te geloven dat de capaciteitsproblemen in Nederlandse ziekenhuizen toe te schrijven vallen aan onverbeterlijke hooligans en doorgesnoven gekken. Dan kunnen Mark, Hugo en Ferd eerdaags de voetbalstadions voor eens en altijd sluiten. Al zal het door de nieuwe maatregelen van het kabinet sowieso niet lang meer duren alvorens het gros van alle betaald voetbalorganisaties in Nederland het faillissement moet aanvragen.
Eerst was er dat juichverbod, inmiddels valt er in ons polderparadijs helemaal niets meer te juichen. Of dat door meneer Rutte ingestelde verbod nou een meesterzet was, kan ik moeilijk beoordelen. Of zo’n maatregel had geleid tot afname van het aantal besmettingen, daarvoor ontbrak al op voorhand elke wetenschappelijke onderbouwing. Nou ben ik geen dokter, toch lijkt het mij wel heel ver gezocht. Maar ja, wie ben ik? Ik ben slechts een simpele voetballiefhebber die vaker in een stadion is geweest dan alle kabinetsleden bij elkaar. Dan heb je geen recht van spreken.
Het is wel duidelijk dat onze Kanzler afgelopen weekend niet naar de Sportschau heeft gekeken. Die beelden uit Duitsland logen er niet om. Sinds de start van de Bundesliga is bij clubs in een aantal deelstaten weer in beperkte mate publiek welkom. Alcohol mag weliswaar tot nader orde in de opengestelde stadions niet geschonken worden, juichverboden zijn bij mijn weten tot dusverre niet uitgevaardigd door presidenten van de diverse Bundesländer.
Blijkbaar juichen Duitse Schlachtenbummler anders, schoner en gezonder dan hun Nederlandse collega’s. Duitse politici ervaren het spontaan uitstoten van vreugdekreten in stadions kennelijk niet als schadelijk voor de volksgezondheid. Onze oosterburen schaffen es wonderwel om de toegestane geluidsnormen niet te overschrijden. Frau Merkel hoefde tot dusverre haar mond niet te spoelen na het publiekelijk tot de orde roepen van blije fans.
Wát een ontlading daar in Bielefeld. Geweldig om te zien toch hoe spelers en supporters, 5460 in getal, de eerste Bundesligazege van hun club in welgeteld 4145 dagen na afloop samen vierden. De emotionele lading was denk ik vergelijkbaar met wat het bij fans van een Nederlandse club losmaakt wanneer hun helden voor het eerst in vijftien jaar Europees spelen. En wat te denken van die 6000 Hoffenheim-supporters die zich de kelen schor schreeuwden bij de sensationele zege van hun club op het onverslaanbaar geachte Bayern München. Gebeurt zoiets in de Kuip, dan zijn de regering in Den Haag en Rotterdamse burgemeester Aboutaleb in staat om argeloze voetballiefhebbers stante pede te interneren en naar heropvoedingskampen te sturen. Hun enige ‘misdaad’ is dat ze hun favoriete club graag willen zien voetballen.
Kritiek hebben is nochtans uit den boze, zo mag inmiddels als genoegzaam bekend worden verondersteld. Iedereen die coronaregels en -restricties in twijfel trekt, wordt zonder aanzien des persoons afgeschilderd als zwakzinnig of crimineel. Ik ga er de vingers waarmee ik mijn toetsenbord bedien daarom maar niet aan branden. Ik houd wijselijk m’n bek, zoals onze grote roerganger het elke onbenul in zijn bloemrijke taalgebruik opdraagt. Als ik niet uitkijk word ik al even laf als al die politici die steeds meer werk krijgen aan het recht praten van wat zij zelf krom maken.
Hoewel de oorzaak ditmaal van geheel andere aard is, bespeur ik wel een voorzichtige overeenkomst met de situatie in Oost-Europa aan het eind van de jaren ’80. De ontevreden burgers die in veel landen in steeds grotere getale ageerden tegen hun socialistische overheersers, werden ook neergezet als verraders, klasse-vijanden, imperialistische huurlingen, terroristen en weet ik wat al niet meer. Terwijl het enige wat die brave mensen wilden, een beter leven was. Niet meer. Niet minder. In zekere zin vergelijkbaar met die ontelbare Nederlanders die graag wedstrijden van hun favoriete club willen bijwonen, maar dat nu dus niet meer mogen van de opperste Sovjet in Den Haag en al even gewichtige lieden in veiligheidsregio’s.
Omdat de ontwikkeling van vaccins in die goeie ouwe Sovjet-tijd op een nóg lager laag pitje stond dan nu, kenden de leiders van de boeren- en arbeidersstaten een beproefd recept. Tegenwoordig wordt dit naar verluidt alleen nog in Belarus toegepast. De machthebbers lieten iedereen met een afwijkende mening verplicht opnemen in een psychiatrische instelling. In deze ziekenhuizen werden de staatsvijanden dan op staatskosten onder behandeling gesteld totdat alle symptomen van verzet waren verdwenen.
Zelfs wanneer de regering die spoedwet binnenkort met veel vertraging door de Tweede Kamer jast, verwacht ik niet dat ongehoorzame supporters eenzelfde lot beschoren zal zijn. Ik kan me niet voorstellen dat alom als hersenloos en onnozel bestempelde fanaten zich veel zorgen hoeven te maken. Nee, zo’n vaart zal het hier niet gauw lopen.
De bezuinigingswoede van meneer Rutte en zijn team heeft namelijk ook in de psychiatrie een spoor van vernieling achtergelaten. Het heeft dermate veel schade aangericht dat de wachtlijsten voor opnames zó lang zijn dat honderdduizenden doodzieke voetballiefhebbers onmogelijk op korte termijn allemaal tegelijk aan hun genezingstraject kunnen beginnen.
Maar zo langzamerhand verandert dat k..virus heel Nederland in één groot gekkenhuis.
© RK