Maandelijkse archieven: maart 2020

Een ongeluk zit soms in een klein hoekje. Of in het geval van Maikel van Zeist in een klein sprongetje. Draisma Dynamo’s ambitieuze middenman had zich onlangs zoveel voorgenomen van de bekerfinale, maar door een ongelukkige landing viel zijn droom na luttele minuten al aan diggelen. “Ik had die beker graag binnengeslagen, maar dat gaat een beetje moeilijk als je enkel ernaast ligt”, baalt Van Zeist stevig van zowel de gemiste kans op een prijs als het scheurtje in zijn linker enkel dat hem voorlopig uit de roulatie houdt.

Het was een treurig tafereel kort na de prijsuitreiking op die vermaledijde zondag in Den Bosch waarop SAMEN.Lycurgus Draisma Draisma de nationale volleybalbeker afhandig maakte. Terwijl een overijverige Nevobo-dame de vaste clubwatchers met zachte drang uit de gang voor de kleedkamers verwijderde, kwam het lijdend voorwerp langzaam voorbij geschuifeld. Ondersteund door Joris Berkhout hinkte Maikel van Zeist na de koude douche naar de warme douche…

Ruim twee weken na de pijnlijke middag in de Maaspoort laat de patiënt het voor hemzelf noodlottige moment nog eens de revue passeren. “Bij het blokkeren vloog de bal iets door. Daardoor zweefde ik zelf ook een beetje. Bij het neerkomen klapte ik door de enkel heen en voelde ik alles oprekken. Ik voelde de enkel helemaal vollopen, wist terwijl ik op de grond zat meteen dat het mis was. Je wilt verder spelen, maar dat gaat niet. Op zo’n moment komt er wel wat frustratie naar boven. Je houdt vooraf met van alles rekening, behalve met dít. Ik heb daarna wel langs de kant gezeten, maar niet echt meegekregen wat er op het veld gebeurde. Je beleeft het in een waas, zit er met het hoofd niet meer bij.”

Hoewel hij voorlopig buiten gevecht gesteld is, beseft Van Zeist dat de schade ook erger had kunnen uitpakken. “Voor hetzelfde geld scheur je alles af. Doordat ik topfit ben, kan ik waarschijnlijk meer opvangen dan iemand anders. Dat is dan misschien een voordeel. Eerder heb ik ooit een keer een enkel uit de kom gehad. Evenals dit was dat pure pech. In beide gevallen kwam ik verkeerd terecht. Maar met een brace kan ik prima spelen. Wat mij het meeste dwarszit, is dat ik elke zomer doortrain om sterker te worden om juist dit soort wedstrijden te kunnen spelen. En dan gaat het mis bij een sprongetje waarvan ik er misschien wel 200 heb gemaakt.”

Knarsetandend accepteert de 25-jarige ras-Apeldoorner dat hij de start van de reeks wedstrijden in de kampioenspoule moet missen. “Bij die eerste wedstrijd uit bij Taurus wil je het liefst het veld in om ballen erin te slaan.” Van Zeist is er echter van overtuigd dat hij nog een rol van betekenis kan spelen tijdens de ontknoping van de play-offs. “De finale haal ik sowieso”, klinkt het zelfverzekerd.

Hoeveel tijd zijn herstel exact gaat duren, durft Van Zeist niet op voorhand te zeggen. “Ik voel me pijnvrij, maar het is nu nog niet genoeg om de training voluit te hervatten. Momenteel kan ik hooguit een klein beetje inspelen en wat meedraaien in het achterveld. Als het om de knikkers gaat, moet ik afhaken. Eerst moet de zwelling eruit. Er komt vocht in als je ‘m beweegt. Dat moet herstellen. Pas dan kan ik alles weer vol belasten. Ik houd vijf of zes weken aan voordat ik weer topfit ben. Ik heb wel m’n explosiviteit nodig, anders heb je weinig aan me. Ik moet kunnen afzetten. Maar zoals het er nu uitziet, moet het goedkomen.”

De middenaanvaller laat zich in geen geval afschikken door tegenslagen. “Ik houd er altijd vertrouwen in. Als ik dat niet zou hebben, dan valt mijn drive weg en kan ik er beter mee stoppen”, blijft Van Zeist vol inzetten op het behalen van de landstitel. Zelfs met een overvolle ziekenboeg schat Van Zeist Draisma Dynamo sterker in dan de concurrentie. “Blessures heb je niet in de hand. Dat we nog anderhalve middenman overhebben, is gewoon pech. Ik geloof dat onze selectie breed genoeg is om dit op te vangen. Alle credits voor Lycurgus dat ze de beker hebben gewonnen. Als bij ons iedereen fit is en wij ons eigen ding doen, kan niemand in de eredivisie ons verslaan. We moeten zien heel te blijven en de zaken op orde stellen.”

Met hangen en wurgen voorkwam Draisma Dynamo zaterdagavond dat een vijfde set de beslissing moest brengen in het tweede duel in de kampoenspoule. In Sliedrecht leek de wedstrijd bij een 1-2 voorsprong in sets en de stand 16-23 in Apeldoorns voordeel nagenoeg beslist. Toch kreeg Sliedrecht Sport het in de doldwaze slotfase bijna voor elkaar de schier onoverbrugbare achterstand ongedaan te maken. Het slaagde er zelfs in twee setpoints onbenut te laten. Setstanden: 18-25, 25-22, 19-25, 28-30.

“Je mag wel zeggen dat we door het oog van de naald zijn gekropen”, haalde Michiel van Dorsten opgelucht adem nadat Draisma Dynamo op het tandvlees een narrow escape had bewerkstelligd en drie uitermate belangrijke punten kon bijschrijven op weg naar een mogelijke play-off finale. “Je slaat nu een gaatje met de nummers drie en vier. Dat is wel prettig.”

De erkende reuzendoder uit Sliedrecht kroop vooraf maar wat graag in de underdogrol tegen, zoals stond omschreven, ‘de gedoodverfde aanstaande nieuwe landskampioen’. In zijn voorbeschouwing noemde de redacteur van het programmaboekje van Sliedrecht Sport de confrontatie tussen de nummers drie en een van de reguliere competitie een strijd tussen David en Goliath. Dat van de Draisma Dynamo-spelers die op 8 januari in het bekertoernooi in sporthal De Basis korte metten hadden gemaakt met de Sliedrechters ditmaal het merendeel geblesseerd langs de kant moest toekijken, maakte de ongelijke strijd in de praktijk een stuk gelijker…

Door de absentie van Maikel van Zeist, Renzo Verschuren, Rik van Solkema en Bram Langevoort had de personeelsnood aan Draisma Dynamo-zijde dermate ernstige vormen aangenomen dat coach Redbad Strikwerda zowaar zijn eigen assistent activeerde.  Naast de uit het reserveteam afkomstige Rik Wagendorp, Robin van Weerd en Mike van Cooten prijkte tot verrassing van de meegereisde supporters ook de naam van Michiel van Dorsten op het wedstrijdformulier. “Redbad kwam maandagavond met het idee dat ik woensdag moest meetrainen. Zodat ik in geval van nood vandaag inzetbaar zou zijn.”

Op de vraag wanneer hij voor het laatst in een eredivisieduel binnen de lijnen had gestaan, moest de tegenwoordig voor Dynamo 4 uitkomende oudgediende, 34 jaar oud inmiddels, eventjes goed nadenken. “Pff, dat zal twee seizoenen geleden zijn geweest, ergens in 2018.” 

Dat slechts tijdens twee ultrakorte invalbeurten van zijn diensten gebruik hoefde worden gemaakt, noemde de met Renzo Verschurens rugnummer 9 spelende Van Dorsten een positief teken. Het betekende volgens de tijdelijke herintreder dat de vaste krachten die nog wél fit waren zich prima staande hadden gehouden in de lastige uitwedstrijd. “Als ik meer had moeten spelen, zou dat niet goed geweest zijn”, meende Dorsten. “Vooral Wessel Blom en Nico Manenschijn verdienen een groot compliment. Zij wisselden elkaar zelfs af op het midden en in de diagonaal. Ik vind dat zij de wedstrijd voor ons hebben gewonnen.”

Hoe het kwam dat Draisma Dynamo de vierde set nog bijna uit handen gaf, was ook voor Van Dorsten een raadsel. “Dat zijn van die ongrijpbare dingen. We geven het niet bijna weg, we geven het weg. Onnodig. Normaal had Mats Kruiswijk al gewisseld moet worden. Door de beperkte wisselmogelijkheden kon dat helaas niet.”

Indien nodig staat hij woensdag in de volgende topper tegen SAMEN.Lycurgus wederom stand-by, verklaarde Van Dorsten. Hij hoopt echter dat het niet zover hoeft te komen en de ziekenboeg langzaam leegstroomt. “Laat mij maar gewoon weer assistent-coach zijn. Mijn tijd is geweest. Ik vond het leuk om woensdag weer een keer meegetraind te hebben. Maar ik kan je wel vertellen dat het opstaan donderdagochtend niet zo fijn was. Ik had overal spierpijn. Alles deed me zeer.”

Aan dat hoofdcoach Strikwerda zaterdagavond zelf ook zijn gebruikelijke clubkostuum had verruild voor een trainingspak, hoeven verder geen consequenties worden verbonden. “Nee, Redbad gaat niet spelen”, lachte Van Dorsten.