Achter de bal aan (116/3): Valencia
Zondag 23 maart 2025
De return tussen Spanje en Oranje voor een plekje in de Final Four van de Nations League is de voornaamste reden van mijn verblijf op het Iberisch schiereiland. Daar blijft het niet bij. Met het bijwonen van nóg twee hoogst interessante potten voetbal ben ik op deze zondagse matchday in Valencia van twaalf uur ’s middags tot middernacht onder de pannen.
Even na tienen zit ik al met Erik in de metro. Voor slechts 4 euro kunnen we de chipcard die gisteravond uit de ticketautomaat rolde reloaden. Wie die kaart niet in z’n bezit heeft krijgt er eentje voor 1 euro extra, 5 euro dus. Voor zulke prijzen kan ik in de heilstaat Nederland nergens met het openbaar vervoer reizen.
Eerste halte is het Nuevo Mestalla, het toekomstige stadion van Valencia CF. De bouw van de Sagrada Familia onder de voetbalstadions ligt vanwege allerlei financieringsperikelen al jarenlang stil. Het ligt er nog exact zo bij als toen ik er in het jaar voor de coronaparanoia een kijkje nam. Alleen het ‘geraamte’ staat. Als de futuristische arena in de toekomst wellicht ooit nog eens in gebruik wordt genomen kunnen ze het stadion waarschijnlijk meteen weer sluiten wegens betonrot!
Om 12 uur zitten we op de enigszins vervallen tribune van het Estadio Gerardo Salvador bij de aftrap van Paterna CF tegen Novelda Union, een wedstrijd uit Groep Zuid van de Lliga Comunitat Valenciana. Vijfde- of zesde klasse-voetbal! De inspanningen van de 22 hoofdrolspelers zijn hartverwarmend, maar ze lopen niet over van het talent. Lange halen, gauw thuis. Met veel lijf aan lijf-gevechten. Hoewel het weinig voorstelt, is het best vermakelijk. De aangename voorjaarszon zorgt ervoor dat het er bijzonder prettig toeven is langs de lijn.
Desondanks stappen we na de eerste helft al in een Uber naar het tien kilometer verderop gelegen Estadi Ciutat de Valencia. Daar begint om 14.00 uur de derby tussen Levante en Castellón. Een aansprekend affiche uit La Liga Hypermotion, de Spaanse KKD. Voetbal van een iets ander niveau dan in Paterna. Levante, de tweede club in town, doet volop mee voor promotie naar de Primera División.
Het is er al gezellig druk. In de menigte ontwaar ik ook menig Oranjefan, die voorafgaand aan de wedstrijd van vanavond kiezen voor een vergelijkbare daginvulling als wij. Een kaartje bemachtigen is nochtans tamelijk eenvoudig. In de rij bij de stadionkassa doen we hetzelfde als het NOS-duo Jeroen Grueter en Jeroen Elshoff voor ons doet. Het aansluiten (of moet ik het voorkruipen noemen?) in de kortere rij voor het linker loket brengt ons tijdig voor kick-off in het bezit van een zitplaats achter de Gol Orriols. Op de Lateral Alto krijg ik voor 35 euro een prima plek.
Sinds mijn eerste bezoek in 2010 is het stadion overdekt en heeft het een grondige facelift ondergaan. Ziet er keurig uit. Zoals de meeste Spaanse arena’s is ook het Ciutat de Valencia een echt voetbalstadion. De tribunes staan lekker dicht op het veld. Het zit met bijna 16.000 espectadores redelijk vol. De ambiente is om van te smullen. Dat ook de bezoekers uit het nabijgelegen Castellón een luidruchtig contingent supporters heeft meegebracht komt de sfeer zeker ten goede. En ook de wedstrijd, die eindigt in een enigszins fortuinlijke 3-2 overwinning voor de thuisspelende Granotes verveelt geen moment. Bij een heerlijk temperatuurtje beleef ik een uiterst een genoegzame middag.
Bij Castellón doen zowaar twee Nederlanders mee: Thomas van den Belt en invaller Jetro Willems. Overblijfselen uit het Dick Schreuder-tijdperk. Lezers van De Stentor konden bij zijn komst in geuren en kleuren lezen hoe de Barneveldse visionair de club naar de hoogste Spaanse speelklasse zou leiden. Barcelona en Real Madrid waren gewaarschuwd. Deelname aan de Champions League leek slechts een kwestie van tijd. Die ambities zijn niet helemaal verwezenlijkt. Schreuder zit ondertussen al lang weer thuis en weet inmiddels ook dat steenrijke clubeigenaren zelfs een voormalig toptrainer van PEC Zwolle niet de benodigde tijd gunnen om rustig te bouwen aan een topteam.
De hoofdmoot van het dagvullende voetbalprogramma in Valencia blijft bewaard voor het laatst. Na een tussenstop in het hotel zit ik om kwart over zes alweer in de metro naar Aragó, de halte naast het Camp de Mestalla. Wanneer we daar tegen zevenen uitstappen is juist de mars van de Nederlandse supporters in aantocht.
Het deel van de 2300 in Valencia aanwezige Nederlandse fans dat zich geroepen voelt mee te lopen is volledig ingekapseld door de Policia. Overvalwagens en een heel bataljon loslopende eenheden van de Valenciaanse veldwachterij begeleiden de stoet. De cavalerie is ook massaal uitgerukt. In de lucht cirkelt een helikopter. Oranjefans die menen uit de pas te kunnen lopen krijgen meteen een dreigende diender met een wapenstok achter zich aan. De boys zijn niet kinderachtig. Als het moet, hakken ze er direct op los.
Zet dit soort daadkrachtige agenten in bij de hooligans van Extinction Rebellion, en je bent meteen van al het gedram verlost. Meteen de knuppel erover! Aanpakken die hap. No mercy. Aan deze aanpak kn de ME in Nederland een voorbeeld nemen.
Bij de hoofdingang, waar ik aansluitend met Erik en honderden joelende Spanjaarden de aankomst van de Nederlandse spelersbus gade sla, staan zelfs agenten met mitrailleurs. Ze schieten gewoon met scherp als het moet!
Mestalla blijft indrukwekkend met z’n steile tribunes. Het uitvak zit helemaal bovenin achter één van de doelen. Het is een hele klim alvorens ik kan plaatsnemen op m’n stoel. Je bent al bekaf voordat je boven bent.Naar stoelnummers kijkt niemand. Alle Nederlandse supporters ploffen naar eigen goeddunken ergens neer.
We gaan bij Dave en Jerome zitten. De fervente Roda-fans zijn gisterochtend in Valencia aangekomen en zijn eerder op de middag ook bij Levante geweest. Op een gegeven komt iemand de plaatsen opeisen waarop het illustere Limburgse duo zich heeft gesetteld. Dat onze vrienden niet van plan zijn om te verkassen, stemt op groot onbegrip. De arrogante troela en haar mannelijke begeleider beklagen zich luidkeels bij een steward en een politieagent die in de buurt staan. Blijkbaar moet spontaan iedereen voor het zeurende tweetal in de houding springen. Bij hun hockeyclub zou zulk gedrag ondenkbaar zijn. De agent is niet onder de indruk van het gezeur en geeft de verongelijkte Nederlanders en hun zoon (?) op niet mis te verstane wijze te verstaan dat ze maar ergens anders een plekje moeten gaan zoeken. Opzouten. Hasta la vista!
Over de wedstrijd heb ik absoluut niets te klagen. Het pak slaag waar ik vooraf enigszins bevreesd voor was, blijft uit. Het Nederlands elftal dwingt de Europees kampioen tot het uiterste. Na 90 minuten en een half uur verlenging houden beide ploegen elkaar met 3-3 in evenwicht. Pas na strafschoppen gaat Oranje door de knieën.
Al voor het begin van de beslissende strafschoppenreeks wordt omgeroepen dat alle Nederlandse supporters na afloop op hun plaats moeten blijven zitten. Pas wanneer het stadionpersoneel groen licht geeft, mag Mestalla worden verlaten. De talrijke agenten in het uitvak hebben hun zwarte helmen er bij opgezet. De chicos zijn in opperste staat van paraatheid en klaar om er ongehoorzaamheid met grof geweld de kop in te slaan. Gelukkig maar dat het nooit aan de politie ligt wanneer het bij een voetbalwedstrijd eens uit de hand loopt.
Het loopt al tegen middernacht als we het verder al leeggestroomde stadion mogen verlaten, bijna twaalf uur nadal deze gedenkwaardige voetbalzondag in Paterna een zonnige aanvang nam… Tientallen leden van de Spaanse veldwachterij doen ons uitgeleide. Wie richting hoofdingang wil lopen, wordt tegengehouden. De Spaanse spelersbus rijdt juist die kant op om er de vedetten van La Roja op te halen. Opnieuw zwaaien de agenten daarbij dreigend met wappenstokken. Zelfs als afsluiting van een lange en vermoeiende dag hebben de heren nog helemaal niets aan scherpte ingeboet.