Vier maal is scheepsrecht voor Robur et Velocitas. De afgelopen drie seizoenen strandden de Apeldoorners op de zondag telkens in het zicht van de finish. Door de 2-0 zege op naaste rivaal Zwart Wit ’63 kroonden de Apeldoorners zich in hun eerste seizoen op de zaterdag wel meteen tot kampioen.
Na het verlossende fluitsignaal vloeiden er rijkelijk tranen. Niet alleen van blijdschap, maar ook uit pure emotie. Temidden van de hossende spelers en alle supporters die in aansluiting op Roburs titelwinst het kunstgras waren opgekomen, vielen trainer Djordi van der Hoop en Bert de Bie elkaar met betraande ogen in de armen. Het staflid van de kersverse kampioen is ongeneeslijk ziek. Dat hij het binnenhalen van zijn club nog mocht meemaken, liet de betrokkenen niet onberoerd.
“Bert is een geweldige vent. Helaas is hij verschrikkelijk ziek. Dit kampioenschap zal zijn laatste zijn. Ik had hem beloofd dat hij er toch nog bij kon zijn. Dan is het mooi dat het ook gebeurt”, moest de kampioenstrainer even slikken in een reactie op het bewogen moment .
Terugkijkend op de allesbeslissende wedstrijd kon Van der Hoop niet anders dan trots zijn op hoe zijn manschappen de afsluitende klus klaarden. Door het gelijke spel in de derby bij AGOVV passeerde Zwart Wit ’63 zijn ploeg zeven dagen eerder op de ranglijst. Met twee punten achterstand moest Robur de directe confrontatie met Harderwijkers op de laatste speeldag derhalve koste wat kost winnend afsluiten. Dat deed het ook.
In een lekkere ambiance met veel publiek kreeg de Derde klasse M de apotheose die het verdiende. Defensief was het de afgelopen maanden misschien niet altijd even stabiel bij de kersverse kampioen. Op het moment waarop het moest, hield de verdediging stand en keeper Brian Rosler de nul. Dani van Dijk kon ditmaal niet het verschil maken voor de Harderwijkers. Dat deden Cyriel de Graaf en Bjorn de Jonge wel voor de thuisploeg. Hun treffers bezorgden de al voor seizoensaanvang als gedoodverfde kampioen bestempelde Apeldoorners op het allerlaatste moment toch die titel waar ze zo naar hunkerden.
Luuk Bouwmeester bleef in de regen droog staan, maar was verheugd om de lange marathon succesvol te hebben afgerond. “Het is niet belangrijk wie de goals maakt. Zolang je maar wint. We kregen veel kansen. Onze 1-0 was een beauty. Zo’n schot verwacht je niet van Cyriel de Graaf. Ik kijk er naar uit om volgend seizoen met Robur in de tweede klasse te spelen. Wij hebben voldoende kwaliteit om niet onderin mee te hoeven draaien”, verwacht Roburs clubtopscorer met zijn club ook op een hoger niveau een goed figuur te slaan. De komst van Joek van Herwijnen (SC Klarenbeek) en Paul Diesel (Juliana ’31) geeft de promovendus daarbij zeker een kwaliteitsimpuls.
Het verslagen Zwart Wit ’63 berustte met een mix van teleurstelling en trots in het vice-kampioenschap. “Zo kort na de wedstrijd lijkt het een straf, maar wij mogen trots zijn op het seizoen dat we hebben gespeeld. We wilden die laatste wedstrijd halen. Dat is gelukt. Het is alleen jammer dat we het niet konden verzilveren. We hebben er echt alles aan gedaan. Maar het is niet onterecht. Zij waren gewoon beter. De club heeft er alles aan gedaan. Er waren vijf bussen met supporters mee. Er waren een of twee momentjes waarop het anders had kunnen vallen. Aanvallend zat er te weinig power in bij ons. Maar we gaan nog drie wedstrijdjes spelen. Ik hoop dat het dan wel lukt”, dicht trainer Bert van den Brink zijn ploeg kansen toe om via de nacompetitie alsnog te promoveren naar de tweede klasse.
De Stentor maandag 26 mei 2025